Δυόμιση χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου solo δίσκου του, επιστρέφει η εμβληματική φυσιογνωμία της stoner rock σκηνής με τον δίσκο “The Coyote Who Spoke In Tongues”. Σαφώς και δεν χρειάζονται συστάσεις για το ποιος είναι ο υπερδραστήριος John Garcia και ποια είναι η συνεισφορά του στην desert rock, αφού η προσφορά του από την εποχή που ήταν στους KYUSS αλλά και στους SLO BURN, VISTA CHINO, UNIDA, HERMANO είναι τεράστια και αδιαμφισβήτητη. Στο άλμπουμ αυτό συνεργάζεται με τους Ehren Groban (WARDRUM) που έχει αναλάβει την ακουστική κιθάρα, τον Greg Saenz (THE DWARVES, YOU KNOW WHO) στα κρουστά και τον Mike Pygmie (MONDO GENERATOR, YOU KNOW WHO) που έχει αναλάβει το μπάσο.
Ενώ ο τίτλος και το φοβερό εξώφυλλο (δημιούργημα του Jared Conner) σε παραπέμπουν ότι θα ακούσεις desert rock, όπως το έχουμε συνηθίσει με heavy κιθάρες σε fuzzy τόνους, αυτός επέλεξε να μας ξαφνιάσει προσφέροντας μας έναν καθαρά ακουστικό δίσκο, με 5 καινούργιες ακουστικές συνθέσεις και 4 επαναηχογραφημένα ακουστικά τραγούδια από την δισκογραφία των KYUSS. Η πρώτη σκέψη που μου πέρασε από το μυαλό ήταν, τι έχει να προσφέρει ένας δίσκος με διασκευές και 5 ακουστικά τραγούδια στους οπαδούς του. Πόσο μάλλον σε αυτούς, που δεν ξετρελάθηκαν από τον πρώτο solo δίσκο του “John Garcia” προ διετίας.
Βάζοντας το βινύλιο να γυρίζει, το πρώτο τραγούδι “Kylie”, ξεκίνησε δυνατά δημιουργώντας μία πολύ έντονη ατμόσφαιρα, που την ενισχύουν τα «τραχιά» φωνητικά του John Garcia. Η έντονη αυτή ατμόσφαιρα με το δυνατό παίξιμο του Ehren Groban στην ακουστική κιθάρα, και τo ιδιαίτερο τέμπο στα κρουστά που δίνει ο Greg Saenz, αλλάζει άρδην στα μέσα σχεδόν του τραγουδιού και αποκτάει ένα τόνο αργό και μελαγχολικό, που δημιουργεί αισθήματα αγωνίας και αναμονής. Από τις καινούργιες συνθέσεις, είναι το πιο up-tempo τραγούδι του δίσκου και για το συγκεκριμένο γυρίστηκε και βιντεοκλίπ. Άλλο ένα τραγούδι που στήριξε ο Garcia με την δημιουργία βιντεοκλίπ, είναι το “Give Me 250ml”, που είναι το πιο μικρό σε διάρκεια και κλέβει την παράσταση το bluesy παίξιμο του Groban, κάνοντας το να θυμίζει southern country τραγούδι . Στο “Hollingsworth Session” δημιουργούνται τα πιο έντονα συναισθήματα στον “…Coyote”, με το πιάνο να δίνει ιδιαίτερο χρώμα και «βάθος», ενώ το “Argleben II” είναι sequel του ομώνυμου τραγουδιού από τον πρώτο σόλο δίσκο του. Στο “Argleben II” δημιουργείται μία ωραία μελαγχολική ατμόσφαιρα, με την κιθάρα και τις νότες του πιάνου να δένουν αρμονικά μεταξύ τους και να το κάνουν την πιο όμορφη στιγμή του δίσκου.
Τα τραγούδια που διάλεξε να επαναηχογραφήσει σε ακουστική μορφή, είναι από την δισκογραφία των KYUSS και συγκεκριμένα το “Green Machine” (από τον “Blues For The Red Sun”), τα “Space Cadet” και “Gardenia” (από τον “Welcome To The Sky Valley”) και το “El Rodeo” (από τον “. . . And the Circus Leave Town”). Σε όλα τα τραγούδια των KYUSS που διασκεύασε, δίνει μία άλλη μορφή και «νότα», με αποτέλεσμα να κάνει την διαδικασία ακούσματός πιο συναρπαστική και ενδιαφέρουσα. Στο “Space Cadet” δεν απαιτήθηκε και ιδιαίτερος κόπος για να το μεταμορφώσει, οπότε το τραγούδι παραμένει όμορφο όπως ήταν, ενώ το “Gardenia” και το “El Rodeo” ήταν αυτά που με εντυπωσίασαν στην ακουστική τους μορφή και ήταν μία μικρή «αποκάλυψη» για εμένα. Ο John Garcia επιλέγει να κλείσει ο δίσκος με ένα folk ορχηστρικό τραγούδι το “Court Order”, που παραμένει δυνατό παρόλο την έλλειψη στίχων.
Ο “The Coyote Who Spoke In Tongues” είναι ένας δίσκος που ο καλλιτέχνης εξερευνά αναμφισβήτητα τον εαυτό του και εκφράζει τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες, αδιαφορώντας για το τι θέλουν οι οπαδοί του να ακούσουν από τον ίδιο. Στο ερώτημα που έθεσα αρχικά στον εαυτό μου σκεπτόμενος, τι έχει να προσφέρει αυτός ο δίσκος στους οπαδούς του John Garcia, η απάντηση είναι, ίσως τίποτα ή μπορεί και πολλά, που να τους κάνει «σοφότερους». Για τους οπαδούς του που περιμένουν ακόμα να αναβιώσουν οι «KYUSS μέρες», μάλλον δεν θα προσφέρει τίποτα αυτός ο δίσκος, πέρα από μία ευχάριστη ακρόαση συνολικά και πιο ειδικά στα KYUSS ακουστικά τραγούδια. Για τους υπόλοιπους, που συνεχίζουμε να τον ακολουθούμε και να διασκεδάζουμε ή να «προβληματιζόμαστε» από την μουσική και τους στίχους του, είναι μια ευκαιρία να «γνωρίσουμε» τον καλλιτέχνη John Garcia καλύτερα, βλέποντας τον μέσα από ένα άλλο μουσικό πρίσμα. Μοιράζεται μαζί μας ιστορίες μέσα από την ζωή του, μας κάνει «συνεπιβάτες» του σε αυτό το ακουστικό ταξίδι και κερδίζει το σεβασμό μας για άλλη μία φορά, καθώς δεν ακολουθεί την πεπατημένη μουσική φόρμουλα που ο ίδιος έχει τελειοποιήσει όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ακολουθεί μουσικά μονοπάτια άγνωστα και στον ίδιο. Εκτός από την ευχάριστη ακρόαση που αυτή είναι δεδομένη, ήδη μπαίνουμε σε «τρυπάκια» για το ποιο θα είναι το επόμενο βήμα του πολυσχιδούς και απρόβλεπτου αυτού καλλιτέχνη, αφού τον “The Coyote Who Spoke In Tongues”, τον θεωρώ ήδη δίσκο ορόσημο στην καριέρα του.
8/10
Θάνος “Thanoz” Κολοκυθάς
