Η φυσιογνωμία του κυρίου Hansen, παραείναι μεγάλη για να συζητηθεί εδώ. Έχοντας αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στη μουσική μας, από την εποχή των HELLOWEEN, αλλά και μετά το Μεγάλο Σχίσμα του Γερμανικού συγκροτήματος, με τους GAMMA RAY, ενώ στην πορεία έχει υποστηρίξει / βοηθήσει αρκετούς άλλους καλλιτέχνες (βλ. BLIND GUARDIAN, IRON SAVIOR, EDGUY, PRIMAL FEAR, κλπ).
Αποφασίζει μετά από 30+ χρόνια δισκογραφίας, να βγάλει και μια προσωπική δουλειά. Το εύλογο ερώτημα είναι κατά πόσο διαφορετικός μπορεί να ακουστεί εδώ, αφού με τους GAMMA RAY ανέκαθεν είχε το περιθώριο. Αν περιμένετε μεγάλες εκπλήξεις, νομίζω πως θα απογοητευθείτε. Όμως, υπάρχουν αρκετές διαφοροποιήσεις, όσο περισσότερο το ακούς, που επιτρέπουν στο άλμπουμ να δικαιολογήσει την υπαρξή του. Επίσης, υπάρχουν πάμπολλες συμμετοχές που εξιτάρουν, άλλες αναμενόμενες κι άλλες όχι.
Γνωρίζοντας πόσο προσεκτικά μελετά τις κινήσεις του ο Kai Hansen, μπορώ να δεχτώ ότι το πείραμά του είναι επιτυχημένο αφού υπάρχει η απαραίτητη ποικιλία για να ακουστεί εύκολα από τους απανταχού ακροατές του χώρου, όσο κι αν δεν επιζητεί να καινοτομίσει. Αν και πάντα απαιτώ περισσότερους συνθετικούς λόγους για να διαφοροποιηθεί ένας καλλιτέχνης από την μπάντα του (πόσο μάλλον αν είναι απόλυτος κυρίαρχος της πορείας της μπάντας), εδώ οι καλεσμένοι του Hansen τον οδηγούν σε περισσότερα γνώριμα, παρά διαφορετικά μονοπάτια.
Ας επεκταθούμε. Επειδή όλοι όσοι ενδιαφέρεστε θα έχετε ήδη δει το βίντεο του “Born free”, μην σταματήσετε εκεί. Ναι, είναι το πιο GAMMA RAY κομμάτι του άλμπουμ. Από εκεί και πέρα, έχουμε το Hansen-meets-Snider (ωωωω) στο “Contract song”, με έντονη αναφορά στο ύφος του Αμερικάνου, αλλά και άλλες συνθέσεις με αρκετές πιο μοντέρνες ιδέες. Σε αυτό σίγουρα συμβάλλουν και οι 3 ντόπιοι, σταθεροί μουσικοί που αποτελούν τον πυρήνα του άλμπουμ. Συγκεκριμένα οι Eike Freese (DARK AGE) στην κιθάρα, ο Alexander Dietz (HEAVEN SHALL BURN) που έπιασε το μπάσο και ο Daniel Wilding (CARCASS / HEAVEN SHALL BURN) στα τύμπανα. Αυτά φαίνονται περισσότερο σε κομμάτια όπως το “Left behind”, ή το “Burning bridges”, ενώ ακόμα και στα πιο Hansen-κομμάτια, που θυμίζουν το παρελθόν του, όπως στο “Stranger in time”, η συμβολή τους προσδίδει μια διαφορετικότητα.
Έχουμε βέβαια παρέλαση γνωστών ονομάτων με τους απαραίτητους Tobias Sammet, Michael Kiske, Ralf Scheepers, Hansi Kürsch Piet Sielck μας εκπλήσσει η συμμετοχή του Richard Sjunnesson (SONIC SYNDICATE), ή της Clementine Delauney (SIRENIA/VISIONS OF ATLANTIS) και του Marcus Bischoff (HEAVEN SHALL BURN) ενώ δεν λείπει και το δίδυμο Weikath / Grapow στις κιθάρες (αν και σε διαφορετικά κομμάτια).
Παραδέχομαι πως δεν ενθουσιάστηκα με το αποτέλεσμα, γιατί οι συνθέσεις (για άλλη μια φορά από τις κυκλοφορίες του φίλτατου Γερμανού) θα μπορούσαν να δουλευτούν παραπάνω. Από την άλλη, είναι συγκινητική η παραχώρηση όλων των κερδών από τις πωλήσεις, στο ίδρυμα του Wacken που προωθεί νέους μουσικούς. Μια ανιδιοτελής κίνηση, από έναν ηγέτη της Γερμανικής σκηνής άνευ προηγουμένου που αξίζει συγχαρητήρια. Σε συνάρτηση με την ιδιαιτερότητα του άλμπουμ, είναι αυτό που με κάνει ανεπιφύλακτα να σας προτρέψω να το αγοράσετε.
7 / 10 (για την μουσική)
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
