Σαββάτο (ο τονισμός είναι όλη η ουσία) βράδυ που τραγουδά και ο Παπακωσταντίνου και στο κέντρο της Αθήνας, ανάμεσα σε λεωφορεία που ξεφορτώνουν ποιοτικό τουρισμό από την Ασία, τον Σεφερλή και έμπορους διαφόρων ουσιών από σουβλάκια, έως εξαρτησιογόνα, σε ένα πολύ ωραίο μαγαζί, το Modu, εμφανίζεται για δεύτερο βράδυ ο αρχηγός των θρυλικών Hair metallers WINGER, Kip Winger. Αφού πειράξω δεόντως τον φίλτατο συν συντάκτη Θοδωρή Μηνιάτη για το MOTORHEAD μπλουζάκι του, ετοιμάζομαι να παρακολουθήσω μια εμφάνιση τουλάχιστον συγκλονιστική, με βάση όσα έγιναν το προηγούμενο βράδυ, της Παρασκευής στην πρώτη ακουστική εμφάνιση του καλλιτέχνη στην Αθήνα (της ανάπτυξης).
Για ζέσταμα, έως κάψιμο εμφανίζονται οι Steve and Soti, ένα πενταμελές, ακουστικό για την περίπτωση, σχήμα από γνωστούς μουσικούς της Ελληνικής σκηνής. Με διασκευές σε MR BIG (Cat Stevens) – “Wild world”, BON JOVI – “It’s my life”, “I ll be there for you”, “Wanted dead or alive”, Bruce Dickinson – “Tears of the dragon”, DEF LEPPARD, GUNS N’ ROSES “Sweet child o’ mine”, Ozzy Osbourne – “Mama I’m coming home”, AEROSMITH – “Dream on”, προετοιμάζουν τον κόσμο με τον καλύτερο τρόπο, φτιάχνοντας την ιδανική ατμόσφαιρα.
Γνωρίζοντας ότι την Παρασκευή ο Kip Winger ουσιαστικά έπαιξε μόνο τραγούδια από τους WINGER είμαστε περίεργοι για το setlist του Σαββάτου, που όπως είχε δηλώσει ο ίδιος, θα έχει αλλαγές. Με μια σειρά πολύ καλά προσωπικά άλμπουμ είμαστε ανυπόμονοι να ακούσουμε τις αξιόλογες αλλά παραγνωρισμένες προσωπικές συνθέσεις του.
Ξεκινά με το”Cross” από το “Songs from the ocean floor” στις 22.45 και με τη συνοδεία του Στέλιου (απλή συνωνυμία) στα κρουστά. Για σχεδόν δύο ώρες μας χαρίζει μια απολαυστική βραδιά. Κουρασμένος από το ξενύχτι της προηγούμενης, αλλά επαγγελματίας είτε σε 10000 άτομα, είτε σε περίπου 100 όπως το βράδυ αυτό, ο Kip με την δωδεκάχορδή του, αποδίδει με επιτυχία τραγούδια σαν τα “Easy come, easy go”, “Can’t get enough”, “Rainbow in the rose”, “Heading for a heartbreak”, “Hungry”, “Another way”, ”Spell I’m under”, “So long China”, “Ever wonder” κάνοντας τον κόσμο να τον αποθεώνει. Επικοινωνιακός, αποκαθηλώνει τον ροκ σταρ του hair metal και γεμίζει τα κενά ανάμεσα στα τραγούδια με έξυπνα σχόλια, για το πόσο έκπληκτος είναι από την ανταπόκριση που βρίσκει στην χώρα μας, αλλά και το πόσο λίγο θυμάται ο ίδιος να παίξει τα παλιά του τραγούδια. Ανοίγει διάλογο με τους φίλους, χαιρετά όσους είδε το προηγούμενο βράδυ, δέχεται παραγγελιές, που απορρίπτει αμέσως, αν δεν τις έχει προετοιμάσει (λέγοντας έξυπνα, ότι δεν θυμάται καν πως πάει το τραγούδι ή ότι φοβάται μην το αποδώσει χάλια). Ο Winger είναι ένας διασκεδαστής που ευχαριστεί τον κόσμο που στηρίζει τις ζωντανές εμφανίσεις και αποδεικνύει το πως η rock σκηνή έχει γίνει δέσμια των live εμφανίσεων και πως οι καλλιτέχνες για να επιζήσουν πλέον θα πεθάνουν στα σανίδι, αφού το downloading τους έχει στερήσει τα όποια έσοδα από τις δουλειές, που κυκλοφορούν όλο και πιο σπάνια.
Όπως και την Παρασκευή η επιλογή μιας κοπέλας από το κοινό για να τραγουδήσει μαζί του το “Miles away”, διαβάζοντας τους στίχους από το κινητό της, είναι ένα ακόμη έναυσμα για παιχνίδι με το κοινό. Αυτή τη φορά με συμμέτοχο την Νατάσα, που τον συνοδεύει σε μια εκτέλεση που αποθεώνεται. Το instrumental ”Free”’ από το “Songs from the ocean floor”, μας γεμίζει με άρωμα ανατολής και χαμόγελα μιας και τιμά τις πιο προσωπικές περιόδους του.
Στη σκηνή θα ανεβάσει σε διάφορες στιγμές, τον Τούρκο συνεργάτη του, συνθέτη και παραγωγό Cenk Eroglu να τον συνοδεύσει στην κιθάρα και τις αναμνήσεις, για τα “Nothing” ,“Down incognito” και ”Steam”. Θα ευχαριστήσει τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού, τον ηχολήπτη, φωτιστή, το προσωπικό και όλους εμάς, σε μια επίδειξη ταπεινοφροσύνης και επαφής με το κοινό και τον πραγματικό κόσμο.
Η διακοπή για να ευχηθούνε χρόνια πολλά στην γυναίκα του Cenk, είναι ένα ακόμη σημείο για να δείξει το πηγαίο χιούμορ του, ενώ αμέσως μετά μπαίνουν τα δυνατά χαρτιά του απο τις προσωπικές δουλειές του που ο κόσμος ζητά επίμονα τα “Native son”, “Daniele” και το βράδυ κλείνει με τα “How far will go” ,”Madeleine”, “Seventeen” και το αργό αλλά φορτισμένο συναισθηματικά “Blue suede shoes”με τον Κip να μας λέει … “μέχρι την επόμενη χρονιά” και να διορθώνει σε “επόμενη φορά” σας ευχαριστώ.
Έχουν περάσει δύο ώρες παρά ένα τέταρτο κι ο διάσημος καλλιτέχνης επιστρέφει λίγο αργότερα στον κόσμο για να μιλήσει και να φωτογραφηθεί. Όλοι είμαστε με το χαμόγελο για μια εμφάνιση εκπληκτική αν και όπως έμαθα αργότερα, λίγο πιο κουρασμένη από της Παρασκευής, πράγμα που με κάνει να ζηλεύω. Η απορία μου είναι αν οι SAXON, SCORPIONS, Kip Winger παίζουν ακουστικά ή ηλεκτρικά 90 λεπτά έως 2,5 ώρες, πώς τα σημερινά σχήματα με τα 70 λεπτά, θέλουν να τους δίνουμε σημασία και η σπόντα πάει στεγνά στους PARADISE LOST αλλά και σε σχήματα μεγαλύτερου βεληνεκούς, που τιμούν μόνο τους όρους του συμβολαίου; Τελικά τα παλικάρια της hair metal σκηνής ήταν τα πιο υπερφίαλα αλλά και τα πιο τίμια και το αποδεικνύουν ακόμα σήμερα με μια ακουστική κιθάρα και όσους από εμάς εξακολουθούμε να τιμούμε την μουσική σε κάθε μορφή της ηλεκτρική ή ακουστική. Ραντεβού στον Bon Jovi των φτωχών, δηλαδή τον Mitch Malloy που όποιος χάσει, ας πουλήσει ή διαγράψει ότι έχει από την μελωδική σκηνή. Ο Kip Wigner είναι “miles away” από τον μέσο metal καλλιτέχνη με εμφανίσεις σαν αυτές του διημέρου. Ευχαριστούμε για την εμπειρία.
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
(φωτογραφίες: Γιάννης Δόλας – rockpages.gr)
