a
«Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη. Η γη όμως ήταν αόρατη και ασχημάτιστη, ήταν σκοτάδι πάνω από την άβυσσο και πάνω στα νερά έπνεε Πνεύμα Θεού. Τότε είπε ο Θεός: ‘Να γίνει φως’. Και έγινε φως». (Γένεσις, κεφ. πρώτο)
Αυτός ο δίσκος, με κέρδισε «εν πρώτοις» από το όνομα της μπάντας και τον τίτλο του. Πομπώδες το όνομα, «φωτεινός», αισιόδοξος και εξίσου πομπώδης ο τίτλος. Οι Nicklas Kirkevall (τραγουδιστής, κιθαρίστας και πληκτράς), είναι αυτός που κάνει το «κουμάντο», ενώ οι Alfred Andersson (μπάσο) και Jesper Sunnhagen (τύμπανα), αποτελούν τα υπόλοιπα δύο κομμάτια που ολοκληρώνουν αυτό το, ναι, θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω έτσι, καταπληκτικό power trio. Για όσους ασχολείστε με τις διαδικτυακές πλατφόρμες αναπαραγωγής μουσικής, το συγκρότημα μάλλον δε σας είναι άγνωστο, αφού λογικά θα το έχετε ανταμώσει κάπου, καθώς τα τραγούδια του “Morningstar” είχαν αρχικά κυκλοφορήσει μόνο σε digital μορφή. Ευτυχώς όμως για όλους τους λάτρεις του «φυσικού προϊόντος», λίγους μήνες μετά την ανεπίσημη «πρώτη», έρχεται και η «επίσημη», σε «φυσικό» format.
Το να ξεκινάς με τις καλύτερες των προθέσεων και διαθέσεων απέναντι σε κάποιον καλλιτέχνη ή σε κάποιο άλμπουμ, είναι νόμισμα με δύο όψεις και στην ουσία, πατώντας το play, παίζεις κορώνα/γράμματα. Ή αυτό που ακούς θα σου αρέσει πολύ και θα φτάσεις μέχρι και να χοροπηδάς ενθουσιασμένος (κορώνα), ή θα σε απογοητεύσει τόσο, που με μεγάλη δυσκολία θα ολοκληρώσεις την όποια ακρόαση (γράμματα). Σε εμένα τουλάχιστον, αυτό έχει συμβεί πολλάκις. Πήρα λοιπόν το νόμισμα, το έστριψα στον αέρα και… κορώνα! Και δεν ενθουσιάστηκα μόνο για το περιεχόμενο αυτό καθαυτό των συνθέσεων, αλλά και για έναν ακόμη λόγο: για αυτό το άτιμο, το τόσο λατρεμένο συμφωνικό pomp hard rock, που φλερτάρει κάποιες φορές με το neoclassical power metal και που τελευταία περνά φάση… κατάθλιψης. Είχα πολύ καιρό να το ακούσω τόσο εμπνευσμένο! Αυτό λοιπόν παίζουν οι LORD OF LIGHT στο “Morningstar” και ας προσδιορίζονται οι ίδιοι ως ένα “power/progressive” σχήμα. Με το ένα πόδι πατούν στο metal και με το άλλο στο hard rock. Με το βλέμμα πότε στους ROYAL HUNT, τους BALANCE OF POWER (καταπληκτική μπάντα από το Brighton της Μ. Βρετανίας, τσεκάρετε οπωσδήποτε), τους θεάρεστους τεχνοκράτες ARTENSION και πότε στους μεγάλους TEN, τους «πατέρες όλων» MAGNUM και σε pomp rock μικρούς ηγήτορες, σαν τους SAGA και τους PENDRAGON. Ενθουσιώδεις, καθάριοι, εύστοχοι, με μόλις τέσσερα τραγούδια και τρεις εισαγωγές αυτών, που λειτουργούν θαυμάσια και δεν κόβουν την ροή του άλμπουμ, καταφέρνουν και εντυπωσιάζουν. Προσωπικά, η καλύτερη στιγμή του δίσκου δεν είναι κάποιο από τα τραγούδια του, αλλά μία (1) συγκεκριμένη μελωδία, που παίζει μάλλον το ρόλο «σκελετού» και που επάνω της έχει χτιστεί ολόκληρο, θα έλεγε κανείς, το “Morningstar”. Είναι πολύ χαρακτηριστική, θα την «πιάσετε» αμέσως.
Πάρα πολύ καλό ντεμπούτο από τους LORD OF LIGHT. Γεννά προσδοκίες για λαμπρά πράγματα στο μέλλον και θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για την τελική μου λίστα με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Αν αυτό που άκουσα μπορεί να μεταφερθεί (με την προσθήκη ενός ακόμη μέλους εννοείται) και στη σκηνή, τότε οι Σουηδοί μπορούν από τώρα να χαρακτηριστούν ως ένα νέο “big thing” σε έναν τόσο «ταλαιπωρημένο» χώρο. Κλείνω με δικά τους λόγια: “By the Morningstar a new day begins. Let the Light of the Lord shine bright and bring you strength. Let it illuminate what was dark, and give hope where once was only despair. Peace be with you, Lord of Light”.
Βοήθειά μας.
8/10
Δημήτρης Τσέλλος
