Μαθήματα γοτθικής ιστορίας: Εν αρχή είναι οι SISTERS OF MERCY. Αυτό δε σηκώνει απολύτως καμία συζήτηση. Και ο μύθος των SISTERS δε χτίστηκε μόνο από τον Eldritch, αλλά εξίσου και περισσότερο από τον Wayne Hussey, που έγραψε τις μελωδίες για τα πρωτόλεια singles τους και το παρθενικό τους “First and last and always”, καθώς και κάτι ψιλά παρακάτω από τον Craig Adams και τις χαρακτηριστικές μπασογραμμές του. Για το πώς πλακώθηκαν οι δυο τελευταίοι με τον Andrew και το διαχρονικό μίσος τους, έχει χυθεί αμέτρητη μελάνη, όπως και για τη δημιουργία των THE MISSION, των υπερκλασικών τους singles και για την αριστουργηματική πρώτη τετράδα των άλμπουμ τους.
Και τι συνέβη τα τελευταία είκοσι χρόνια; Πέρα από κάποιες σποραδικές αναλαμπές (πχ “Aura”), μία διάλυση και μία πετυχημένη reunion περιοδεία πριν πέντε χρόνια, ουδέν. Ακόμα κι αν τότε ένωσε ο Hussey τις δυνάμεις του με τους Adams/Hinckler, το “The brightest light” σκόρπισε απογοήτευση τους οπαδούς τους, αφού είναι και θα εξακολουθεί να είναι το χειρότερο άλμπουμ στην ιστορία τους. Ως εδώ όμως.
Η συνταγή για το τέλειο αποτέλεσμα ήταν τελικά απλή: Μία βαρβάτη περίοδος κατάθλιψης του Wayne, ο Tim Palmer (“The first chapter”, “God’s own medicine”, “Carved in sand”) πίσω από την κονσόλα του παραγωγού μετά από χρόνια, ο Simon να γράφει μία σειρά από φανταστικά riffs και ο Craig να παίζει μπάσο σα να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα από το FALAA. Όσο για τα τραγούδια;
Το εναρκτήριο ομώνυμο σε ψαρώνει αμέσως. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για το “Emma part 2” (ξέρετε ποιων). Με χαρακτηριστικό MISSION ρεφραίν και ατμοσφαιρικό outro, το οποίο συνοδεύεται από την αιθέρια φωνή της Jullianne Regan (ALL ABOUT EVE – θεοί και άκρως υποτιμημένοι).
Το πλέον γνωστό “Met-Amor-Phosis”, αποτελεί τη γοτθική απενεχοποίηση του Ville Vallo. Ταυτόχρονα όμως, αποτελεί την εν έτει 2016 version του “Severina”. Χιτάρα και μάλλον η πιο αδύναμη στιγμή του δίσκου, αν θα μπορούσε να πει κάποιος κάτι τέτοιο.
Το “Within the deepest darkness (fearful)” συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε μουσικά το “Marian” (ξέρετε ποιων λέμε). Το “Blood on the road” από την άλλη, ξεκινάει με το riff του “Alice” και καταλήγει σε MISSION standard. Ναι, είναι κι αυτό sequel. Ακολουθεί το “Can’t see the ocean from the rain”, την πιο new wave και χαρούμενη στιγμή του δίσκου, που όμως έχει την ανεξίτηλη σφραγίδα των MISSION.
Το gothic rock τραγούδι της χρονιάς, ονομάζεται “Tyranny of secrets” και ο Hussey έχει να γράψει τέτοιο dancefloor δυναμίτη από το “Walk away”. Ναι, τόσο πίσω σε πάει. ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ, με όλη την έννοια της λέξης.
Το “Never’s longer than forever” είναι ένα ατμοσφαιρικό, οργανικό τραγούδι, στα χνάρια του διαχρονικού “Venus in furs” των VELVET UNDERGROUND. Μία ρετρό πινελιά δε χάλασε ποτέ κανέναν. Το “Bullets & bayonets” είναι το σημείο τομής μεταξύ του “Nightclubbing” του Iggy Pop και του διαχρονικού “Tower of strength”, το οποίο ακολουθείται από το υποβλητικό outro “Valaam”.
Η μπαλάντα “Jade”, με τη συμμετοχή του Martin Gore των DEPECHE MODE, μου θύμισε έντονα το “Clean” του καλεσμένου τους, αλλά με μία ένταση και πόνο που αυξάνεται όσο πλησιάζει στο τέλος των έξι λεπτών που διαρκεί. Στο κλίμα του πόνου βρίσκεται και το “Only you & you alone” και μιλάμε επίσημα για ένα ακόμα part 2, αυτή τη φορά του “Fix”, με μπόλικη από τη θλίψη του “Some kind of stranger”. Τέτοια δυσθεώρητα ύψη.
Το “Another fall from grace” κλείνει με το “Phantom pain” και αν σας θυμίζει κάτι ο τίτλος, έχετε δίκιο. Συνδυάστε το “Phantom” riff με τον αργό ρυθμό του “Kiss the carpet” και είσαστε έτοιμοι.
Είναι από τις λίγες φορές που συμφωνώ με αυτά που γράφει ένα δελτίο τύπου. Και στην προκειμένη περίπτωση, ο ίδιος ο Hussey δήλωσε ότι έχουμε να κάνουμε με το σημείο που ενώνει το “First and last and always” με το “God’s own medicine”. Έχει απόλυτο δίκιο.
Το “Another fall from grace” είναι τόσο ΓΑΜΑΤΟ που προκαλεί συγκίνηση. Είναι το άλμπουμ που έψαχναν οι οπαδοί τους με τόσο παράπονο. Είναι το κωλοδάχτυλο του Wayne στον Andrew, που κοροϊδεύει τους πάντες ότι ΜΠΟΡΕΙ να κυκλοφορήσει νέα τραγούδια. Τέτοιες δουλειές βγαίνουν από τη gothic rock σκηνή μία φορά στα δέκα χρόνια. Για αυτό και θα πρέπει να παίρνουν τον βαθμό που τους αρμόζει.
10/10
Γιώργος Κόης
