Δεν περίμενα να γράψω για το άλμπουμ αυτό και μόλις πρόσφατα δέχτηκα με ευχαρίστηση την αποστολή από το αφεντικό. Όπως δεν περίμενα να πάθω τέτοια πλάκα με το “Hegaiamas”! Δεν το περίμενα από μια μπάντα που ακούω από τα πρώτα της βήματα να με ξαφνιάσει σε τέτοιον βαθμό με αποτέλεσμα να έχω ακούσει το άλμπουμ τουλάχιστον καμιά εκατοστή φορές, παρά τις τόσες άλλες κυκλοφορίες ενδιάμεσα.
Η παρέα από την Αθήνα, είναι γνωστό ότι αρέσκεται στο να συνδυάζει σκληρές κιθάρες, με σύνθετες δομές και μελωδίες. Το “Hegaiamas” είναι ένα άλμπουμ τόσο άρτιο όμως, που σε κερδίζει με τον αέρα πολύπειρων μουσικών και τον ενθουσιασμό πρωτοεμφανιζόμενης μπάντας. Μέσα από 6 τραγούδια που ακουμπούν από 6,5 ως 19 λεπτά έκαστο, μας ταξιδεύουν στο χώρο του σύγχρονου progressive metal. Είναι εύκολο για μια του είδους να πέσει στην ίδια την παγίδα της, προσπαθώντας να γράψει τεχνικά, πολύπολοκα κομμάτια και εν τέλη να χαθούν στον δρόμο. Οι NEED καταφέρνουν να είναι όσο πολύπλοκοι απαιτεί ένα κομμάτι για να είναι ενδιαφέρον, όσο σκληροί χρειάζεται για να σας κάνουν να χτυπηθείτε, αλλά και όσο μελωδικοί επιτρέπεται ώστε να κολλήσετε με τα τραγούδια τους. Σε αυτά προσθέστε και την εκλεπτυσμένη τους αίσθηση εξιστόρισης ιδεών, μέσα από τους εξαιρετικούς τους στίχους, και θα καταλάβετε τον λόγο που αξίζουν μια θέση ανάμεσα στις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς. Έστω κι αν είμαστε μόλις στην αρχή. Όπως λένε οι ίδιοι “στιχουργικά καταπιάνεται με την ευρύτερη έννοια της ελευθερίας. Προσωπική, κοινωνική, ψυχική”. Αρκετά prog θεματολογία λοιπόν.
Θα μπορούσα να αναλύσω σε εκνευριστικό βαθμό την κάθε στροφή, από το κάθε τραγούδι, το κάθε κόψιμο, να μιλήσω για τα βαριά κιθαριστικά μέρη του Ravaya, ή την συναισθηματική φωνή του Jon V και να μακρηγορήσω. Αντιθέτως θα σας παραπέμψω στα δύο βίντεο που έχουν ήδη κυκλοφορήσει οι NEED για να μπείτε εύκολα στο κλίμα. Η αισθητική του “Hegaiamas” είναι μοντέρνα αλλά δανείζεται από συγκροτήματα που έχουμε λατρέψει (βλ. REDEMPTION, NEVERMORE, SYMPHONY X, FATES WARNING, PAIN OF SALVATION) και σίγουρα θα ηχήσει θελκτικά στα αυτιά σας.
Υπάρχει και πάλι μακροσκελής αφήγηση, ντυμένη μουσικά, σαν ένα δικό τους “Space dye vest”. Ζήτησα να μάθω το γιατί. “Ο Ravaya έχει μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα για τις αφηγήσεις και του τι προσθέτουν στη ροή του album και όταν μας τις παρουσιάζει γινόμαστε όλοι κοινωνοί αυτής της αφήγησης και της μεγάλης εικόνας”. Αξίζει να αφιερώσω δυο γραμμές στο πώς η μπάντα κάνει παραλληλισμούς θεματικά με το προηγούμενο άλμπουμ τους, από τον τίτλο, συνδυάζοντας αναγραμματισμούς, ελληνικές λέξεις και το μοτίβο “a song for…”. Εξίσου παράλληλα, συνθέτουν 7 κομμάτια όπως στο “Orvam: a song for home”, με το έκτο να είναι αφηγηματικό, ενώ και πάλι υπάρχει ένα θέμα που ενώνει σαν παραμύθι τους στίχους. Μουσικά όμως, πρέπει να αναγνωρίσουμε πως το “Hegaiamas” δεν είναι τόσο…. μαύρο όσο το “Ovram”, αλλά κάπως πιο «εύκολο». O Jon V συμφωνεί “Το ‘Hegaiamas’ πραγματεύεται παρόμοιους προβληματισμούς με το ‘Orvam’, παρόλα αυτά διακατέχεται με ένα τρόπο από πιο φωτεινή διάθεση, όχι χαρούμενη ή αισιόδοξη απαραίτητα αλλά πιο φωτεινή και αυτό αποτυπώθηκε και στο εξώφυλλο”, που είναι και η πρώτη επαφή μας με την νέα προσέγγιση των NEED.
Πιστεύω πως η ώρα των NEED έφτασε. Μην κάνετε το λάθος και το παραβλέψετε. Ενώ η μπάντα ετοιμάζεται για περιοδεία στις ΗΠΑ με τους EVERGREY, το άλμπουμ αυτό είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσαν να έχουν στις αποσκευές τους. Διαμάντι!
9 / 10
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
