Είναι αρκετά τα συγκροτήματα που θεωρούμε κλασικά. Αρκετά από αυτά καινοτόμα, άλλα πιο δημοφιλή, μερικά από αυτά ίσως να μη συγκινούν τις νεότερες γενιές, κάποιοι να ήταν υπερεκτιμημένοι, το σίγουρο όμως είναι πως απειροελάχιστα είναι τα συγκροτήματα που αλλάζουν όχι απλά εσένα τον ίδιο, αλλά τον κόσμο ολόκληρο.
Οι PINK FLOYD είναι σίγουρα ένα από αυτά και η ευκαιρία που μας δόθηκε να παρακολουθήσουμε επί σκηνής ένα ζωντανό θρύλο όπως o Nick Mason δεν μπορούσε να πάει χαμένη. Όντας το μοναδικό μέλος των PINK FLOYD βρισκόταν σταθερά πίσω από τα τύμπανα καθ’ όλη την καριέρα τους, η απόφασή του να βγει στο δρόμο και να παίξει υλικό από την πρώιμη περίοδο του συγκροτήματος και συγκεκριμένα από τα πρώιμα singles και το ντεμπούτο τους “The piper at the gates of dawn” μέχρι και το “Obscured by clouds” ήταν εξαιρετική. Γενικότερα η περίοδος 1967-1972 των PINK FLOYD έχει το δικό της φανατικό κοινό που αρέσκεται στην πιο ψυχεδελική και πειραματική πλευρά τους, με ολόκληρα μουσικά ιδιώματα και ρεύματα να έχουν βασιστεί πάνω σε αυτή και φυσικά στη μυστηριώδη περσόνα του τότε κιθαρίστα/τραγουδιστή, Syd Barret.
Λιγάκι μετά τις 8:30, ο ήλιος δεν έχει πέσει εντελώς και η χαρακτηριστική μπασογραμμή του “One of these days”, παιγμένη από τον γνώριμο Guy Pratt, προκαλεί τις πρώτες ανατριχίλες και η slide κιθάρα να μας στέλνει στα ουράνια. O ήχος εκπληκτικός και ακολουθεί το “Arnold Layne”, το πρώτο single που κυκλοφόρησαν ποτέ οι PINK FLOYD με μας να χάνουμε το μέτρημα μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ό,τι ακούμε ένα τραγούδι 55 ετών αλλά και τα indie-rock single που έχουν πατήσει κυριολεκτικά πάνω σε αυτό και στο b-side “Candy and currant bun” που ακούσαμε λιγάκι αργότερα.
Στο “Fearless” σιγοτραγουδήσαμε το “You’re never walk alone” μαζί με τους οπαδούς της Liverpool, ακούσαμε τα “When you’re in” και το ομότιτλο από το “Obscured by clouds”, το “If” με ένα μέρος από τη σουίτα του “Atom heart mother” καθώς και το νοσταλγικό “Remember a day” έχοντας προηγηθεί ειδική αναφορά στον εκλιπόντα Rick Wright και συνθέτη του τραγουδιού. Υπήρξαν στιγμές ανάμεσα στα τραγούδια που ο Nick Mason έπαιρνε το μικρόφωνο και διηγούταν μικρές ιστορίες για κάποια από τα τραγούδια όπως το “Vegetable man”, ένα από τα πιο obscure τραγούδια τους που δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ επίσημα (πλέον βρίσκεται στο box-set “The early years 1965–1972” toy 2016) και δεν είχε παιχτεί ποτέ ζωντανά από τους PINK FLOYD και το πρώτο μέρος του set έκλεισε με το εμβληματικό “Set the controls for the heart of the sun” από το “A saucerful of secrets” του 1968.
Το δεύτερο set ξεκίνησε με το “Interstellar overdrive”, ένα από τα πιο επιδραστικά τραγούδια για τον ψυχεδελικό rock ήχο κυρίως για την χρήση εφέ και την αυτοσχεδιαστική του διάθεση από το ντεμπούτο τους “The piper at the gates of dawn”. Το «φεύγα» “Astronomy domine” παίχτηκε κολλητά με ένα από τα πιο heavy τραγούδια της καριέρας τους, το “The Nile song” από το soundtrack “More” και αν σας έσκασαν VOIVOD συνειρμοί δεν είστε οι μόνοι. Tα μέλη που απαρτίζουν τον Nick Mason αποδίδουν άριστα το υλικό των Barrret/Waters/Gilmour/Wright και εκτός του μπασίστα Guy Pratt o οποίος έχει ένα βαρύ βιογραφικό με αρκετές session συμμετοχές, μοιράζεται τα φωνητικά με τον κιθαρίστα/ηθοποιό Gary Kemp καθώς και το “Rockonteurs” podcast όπως μας ενημέρωσαν, ο έτερος κιθαρίστας ήταν ο Lee Harris και περικυκλωμένος από τα πλήκτρα ο Dom Beken.
Τα “Burning bridges” και “Childhood’s end” από το “Obscured by clouds” παίχτηκαν κολλητά απολαμβάνοντας για τη συνέχεια το φοβερό riff του “Lucifer Sam” μέχρι που ακούστηκε αυτή η πρώτη νότα από πλήκτρα του “Echoes”, μία από τις πιο μεγαλεπήβολες συνθέσεις των PINK FLOYD και προπομπός για ό,τι θα ακολουθούσε στο μέλλον για τους ίδιους. Με το πέρας του τραγουδιού ο κόσμος σηκώθηκε και χειροκροτούσε όρθιος τον Nick Mason και τους υπόλοιπους που αποχωρούσαν από τη σκηνή και δεν σταμάτησε μέχρι την επιστροφή τους για το encore με το συγκρότημα να μας ανταποδίδει με τα “See Emily play”, “A saucerful of secret” (το πρώτο συνθετικό credit του David Gilmour) και “Bike”. Οι μουσικοί αφήνουν τα όργανα, ο Nick Mason πλησιάζει το μικρόφωνο και μας δηλώνει πως η ανταπόκριση σto encore ήταν η καλύτερη που έχει δει μέχρι στιγμής. Εκπληκτικό live και καθαρτήριο ψυχής για όλα όσα χάσαμε τα τελευταία δύο χρόνια ελέω Covid.
Κώστας Αλατάς
Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά
Set-list:
Set 1:
“One of these days”
“Arnold Layne”
“Fearless”
“Obscured by clouds”
“When you’re in”
“Candy and a currant bun”
“Vegetable man”
“If”
“Atom heart mother”
“If” (reprise)
“Remember a day”
“Set the controls for the heart of the sun”
Set 2:
“Interstellar overdrive”
“Astronomy domine”
“The Nile song”
“Burning bridges”
“Childhood’s end”
“Lucifer Sam”
“Echoes”
Encore:
“See Emily play”
“A saucerful of secrets”
“Bike”
