Τέταρτο στούντιο άλμπουμ, αισίως, για τους OUTLOUD, το σχήμα που παίζει μελωδικό hard rock, με βάση την Ελλάδα και τον Αμερικάνο τραγουδιστή Chandler Mogel. Κατ’ αρχήν, με τσάκωσε με τον πανέξυπνο τίτλο του, που η ακροστοιχίδα του, παραπέμπει στην εποχή της βιντεοκασέτας (VHS). Οι OUTLOUD, καθοδηγούμενοι από τον συνθετικό οίστρο του Bob Katsionis, που ως συνήθως, έχει αναλάβει την lead κιθάρα και φυσικά τα πλήκτρα, καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα δίσκο που να δείχνει ικανός να τους ανεβάσει επίπεδο.
Χωρίς να υποτιμώ τις προηγούμενες προσπάθειές τους, θεωρώ ότι κάποια στιγμή έφτασαν σε σημείο κορεσμού. Οι καλοδουλεμένες συνθέσεις, έδειχναν να «ταβανιάζουν» κάπου κι από κάποιο σημείο και μετά, ήταν ένα ακόμα καλό hard rock σχήμα, που θα μπορούσε να συνεχίζει να δισκογραφεί στη Frontiers ή την AOR Heaven (απ’ όπου είχαν βγει οι πρώτοι τρεις δίσκοι τους) και να τους ακούει αυστηρά αυτό το κοινό που τις ακολουθεί, με τα καλά και τα κακά του. Στο “Virtual hero society”, νομίζω ότι κάνουν το βήμα παραπάνω. Δεν ξέρω αν θα αποκτήσουν μεγαλύτερο κοινό, διαφοροποιούνται όμως σημαντικά από τις υπόλοιπες μπάντες του είδους.
Θα τολμούσα να πω, ότι η Ελλάδα αποκτά τους δικούς της NIGHT FLIGHT ORCHESTRA. Δηλαδή μέσα στο μελωδικό hard rock τους, υπάρχουν τόσο disco/pop στοιχεία, από τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, με μελωδικές γραμμές που 30 χρόνια πριν, θα έκαναν αίσθηση, δημιουργώντας μια διαφορετική αισθητική για τους OUTLOUD. Και κάτι σημαντικό για μένα, ομολογώ ότι δεν έχω υπάρξει ο μεγαλύτερος οπαδός του Chandler Mogel, ιδιαίτερα στις δουλειές τους εκτός OUTLOUD. Στο “VHS”, νομίζω ότι έχει κάνει την καλύτερη δουλειά του ever στα φωνητικά, κάτι που φαίνεται και στο a capella “Fallen love”.
Πολύ δύσκολα οι OUTLOUD, όπως και οποιοδήποτε σχήμα του είδους, θα γίνει arena band, δύσκολα –και με περιορισμούς λόγω καταγωγής- θα φτάσει την όποια αναγνώριση των NIGHT FLIGHT ORCHESTRA (των οποίων οι δύο τελευταίοι δίσκοι είναι διαγαλαξιακού επιπέδου). Αυτό που ξέρω όμως, είναι ότι απόλαυσα πολύ τις ακροάσεις του δίσκου και τραγούδια όπως τα “My promise”, “…and I tried”, “World-go-round”, “We got tonite”, “Borrowed time”, χωρίς να βρίσκω κάποιο ιδιαίτερο “filler”. Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι οι OUTLOUD απέκτησαν ταυτότητα και ήχο που τους διαχωρίζει από τα υπόλοιπα σχήματα του ιδιώματος και στις ημέρες μας, αυτό είναι το πιο σημαντικό και το πιο δύσκολο. Well done!
8,5 / 10
Σάκης Φράγκος
