Την Κυριακή των Βαΐων, βρεθήκαμε στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Κορυδαλλού για να ακούσουμε το νέο άλμπουμ των Αθηναίων epic metallers, REFLECTION, με τίτλο “The battles I have won”, που θα βγει τον Ιούνιο από την Pitch Black Records (και σε βινύλιο από το Vinylstore).
Αυτό με το οποίο θα ήθελα να ξεκινήσω, είναι το γεγονός ότι το συγκρότημα επέλεξε έναν εξαιρετικό χώρο για μία τέτοιου είδους εκδήλωση, ένα πολύ προσεγμένο αμφιθέατρο του Δήμου Κορυδαλλού, όπου προσκεκλημένοι ήταν όχι μόνο εκπρόσωποι του Τύπου, αλλά και φίλοι της μπάντας, κάνοντας την ατμόσφαιρα ακόμα πιο οικογενειακή.
Ο κιθαρίστας, παραγωγός και βασικός συνθέτης, Στάθης Παυλάντης, προλόγιζε κάθε τραγούδι, παραθέτοντας όλα τα δεδομένα για τη σύνθεσή του, τον τρόπο που παίχτηκε και βάζοντάς μας όσο το δυνατόν περισσότερο μέσα στο κλίμα της ακρόασης, ενώ αργότερα στάθηκαν δίπλα του και τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ, ο αδερφός του Γιώργος (ντραμς), ο μπασίστας Γιάννης Λιτινάκης και ο νέος τραγουδιστής, Κώστας Τόκας που οι πιο πολλοί τον γνωρίζουμε από τη θητεία του στους POWER CRUE.
Δεν θα ήθελα να υπεραναλύσω τραγούδια που άκουσα μόνο μία φορά, απλά να δώσω μερικές γενικές κατευθύνσεις για το “The battles I have won”. Κατ’ αρχάς, να ξεκινήσω με το εξώφυλλο του Αλέξανδρου Βασιλόπουλου, σε προδιαθέτει για τις «μάχες» που θα ακούσεις να εκτυλίσσονται μουσικά τα επόμενα λεπτά. Από εκεί και πέρα, θεωρώ ότι οι οπαδοί των REFLECTION, θα αποζημιωθούν για τα οχτώ χρόνια απουσίας (“Bleed Babylon bleed” – 2017), με τις γερές δόσεις λυρικού, επικού metal, με ψήγματα doom. Αυτό δηλαδή που θέλουν όλοι να ακούσουν από τους Αθηναίους…
Το “Only the swords survive”, ανοίγει το δίσκο με ασυνήθιστα γρήγορο τρόπο για το σχήμα, πολύ uptempo, αν θυμάμαι καλά, ο Παυλάντης αναρωτήθηκε αν θα μπορούν να το παίξουν live!!! Δεύτερο σερί πολεμικό τραγούδι, το ομώνυμο του άλμπουμ, με σίγουρη θέση στο setlist των επερχόμενων συναυλιών τους, ένα mid tempo έπος, με έντονη εσάνς από MANOWAR, που δεν νομίζω ότι χάλασε κανέναν. Το “Lord of the wind” το γνωρίσαμε ήδη από το σχετικό lyric video, με τους WARLORD να πλανώνται στον …αέρα για να φτάσουμε στο “Siren’s song”, με αργούς ρυθμούς και θεματολογία βγαλμένη μέσα από την «Οδύσσεια» του 2003. Ένα επικό doom τραγούδι, με σαφείς επιρροές από τους SOLITUDE AETURNUS.
“Once again (Crime in the valley of death)” για τη συνέχεια και φτάνουμε στον φόρο τιμής στα θύματα των Τεμπών. Ήταν να βγει single, αλλά τελικά αποφασίστηκε να μην γίνει κάτι τέτοιο για προφανείς λόγους. Γρήγορο, «δίκασο», US Metal. Οι WARLORD και οι LORDIAN GUARD, κάνουν την εμφάνισή τους και πάλι στο “Celestial war”, με σημείο που έχει έναν ρυθμό καλαματιανού, που όπως μας ανέφερε ο Παυλάντης, είναι ένας φόρος τιμής στους SARISSA. Το “March of the Argonauts”, το γνωρίζουμε από την κυκλοφορία του ως single πριν λίγα χρόνια, αλλά πρόκειται για μία νέα ηχογράφηση με τον Τόκα στα φωνητικά και μία λίγο πιο λυρική προσέγγιση. Πριν το τέλος, έχουμε το ίσως καλύτερο τραγούδι του δίσκου, το “Lady in the water”, που κατά το “Lady of winter” έχει μπόλικους CRIMSON GLORY, ενώ το “City walls of Malta – The great siege”, ένα αργόσυρτο έπος, με πολύ μεγάλη διάρκεια, ιδανικό για κλείσιμο του δίσκου.
Τα υπόλοιπα πιο κοντά στην κυκλοφορία του “The battles I have won”…
Σάκης Φράγκος
