101 SOUTH, PRIDE OF LIONS, TRILLION, 707, West Coast AOR, REO SPEEDWAGON, CHICAGO, SURVIVOR, MEATLOAF πιθανώς κάποιοι είστε εξοικειωμένοι με αυτά τα ονόματα. Όπως θα έπρεπε να είστε και με το όνομα Jennifer Batten, της για χρόνια κιθαρίστριας του Michael Jackson. Η απόφαση της να συνεργαστεί με τον Mark Scherer οδήγησε σε ένα άλμπουμ καθαρόαιμου West Coast AOR. Τα μελωδικά φωνητικά του Scherer , δένουν απόλυτα με τις συνθέσεις και τα πλήκτρα του Jim Peterik (PRIDE OF LIONS,SURVIVOR) και την κιθάρα της Batten, η οποία δεν χάνει ευκαιρία να αποδεικνύει στους πάντες, πως εκτός από guitar heroine, με την πλήρη έννοια του όρου, είναι και μια πολύ καλή συνθέτρια
Η μελωδία, το χαλαρό των συνθέσεων, τα ξεσπάσματα από την οργιάζουσα κιθαριστικά Jennifer Batten, τα ρεφρέν που κολλάνε πιο γρήγορα και από αφροδίσιο σε πορνείο για τους Αμερικανούς της Σαϊγκόν το ‘71, κάνουν το άλμπουμ αυτό μια ηχητική απόλαυση, έναν οργασμό για τα αυτιά του κάθε φίλου του μελωδικού ροκ, ΑΟR, πείτε όπως θέλετε. Η «μαλακή» πλευρά του metal, εκπροσωπείται τόσο επάξια με αυτό το άλμπουμ, που αν και όλα τα κλισέ, είναι εδώ, κιθάρες που ουρλιάζουν μιμούμενες τα δεύτερα φωνητικά, ανεπαίσθητα αλλά ουσιαστικά πλήκτρα, πιάνο που ενδυναμώνει τα ρεφρέν, με την κιθάρα να ακολουθεί την κλασική πολιτική των φράσεων πάνω στη γέφυρα, δεύτερα φωνητικά, πιο γυαλισμένα και γυαλιστερά και από το χαμόγελο του Τομ Κρουζ, όλα είναι στο σωστό σημείο.
Όλα τα κλισέ είναι εδώ και λειτουργούν, σε σημείο να νομίζεις ότι ο Desmond Child ξέχασε το μπλοκάκι με τις συνθέσεις του και το βρήκε το δίδυμο αυτό. Στην πραγματικότητα, ο παραγνωρισμένος ως συνθέτης Jim Peterik, άνοιξε τα δικά του κιτάπια. Αν το μελωδικό σας ροκ, το AOR σας βρε αδελφέ, το θέλετε με σιρόπι, σαν σαραγλί, με κιθάρες που κάνουν τον Satriani, να πάει για ιδιαίτερα και συνθέσεις που σας πηγαίνουν κατευθείαν στο Μαΐάμι, όχι με σχεδία, αλλά με κάμπριο (τα έξοδα πληρωμένα), κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και ακούστε αυτό το άλμπουμ.
Κάποια εποχή τέτοια άλμπουμ ,τα κυκλοφορούσαν οι ΤΟΤΟ και ο κόσμος αγόραζε σαν τρελός. Σήμερα τα κυκλοφορούν μικρές εταιρίες και ο κόσμος τα αγνοεί πλήρως. Ανήκεις λοιπόν σε όσους η μουσική έχει στεγανά, μούσια, make-up και ύφος λοβοτομημένου ή ακόμη θυμάσαι πως να χαμογελάς; Αν ανήκεις στους δεύτερους άφησε τους Scherer-Batten να σε ταξιδέψουν στο κλισέ άλμπουμ της χρονιάς, που όμως σε απογειώνει, ακριβώς με τα κλισέ του…
8 / 10
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
