Κάποιες ώρες έχουν περάσει από το τέλος της συναυλίας των SKID ROW στη χώρας μας και προσπαθώ να μαζέψω τις σκέψεις για μπορέσω να γράψω δύο κουβέντες. Αλήθεια, μπορούν να γίνουν τα συναισθήματα λέξεις; Και αν γίνεται, πείτε μου τον τρόπο για να μπορέσω να το κάνω και εγώ. Η συγκεκριμένη συναυλία δεν ήταν απλά ένα ακόμα event. Ήταν κάτι που όσοι ήταν εκεί θα το θυμούνται για πάρα πολλά χρόνια, μια γλυκιά ανάμνηση για τα 700 άτομα που έκαναν sold out στο Κύτταρο!
Στις 19.30 είχα φτάσει έξω από το Κύτταρο, όπου υπήρχε ήδη αρκετός κόσμος αλλά και τεράστια αγωνία για να βρεθεί ένα εισιτήριο καθώς κάποιος «εγκέφαλος» είχε διαδώσει πως δεν υπάρχει μαγικό χαρτάκι ούτε για δείγμα! Τελικά, μετά από σχετική ανακοίνωση, επικράτησε ηρεμία και ακριβώς στις 20:15 οι πόρτες άνοιξαν και ο κόσμος άρχισε να παίρνει τη θέση του στον συναυλιακό χώρο. Καθώς η ώρα περνούσε, έβλεπα το Κύτταρο να γεμίζει και μέχρι και την έναρξη της συναυλίας να μπαίνει κόσμος. Λίγο πριν την έναρξη, ανακοινώθηκε το sold out και άπαντες περίμεναν καρτερικά την είσοδο των Αμερικάνων πάνω στο σανίδι.
Στις 22:15 ακούγεται ο ύμνος των RAMONES “Blitzkrieg bop”, τα φώτα σβήνουν και οι SKID ROW είναι έτοιμοι να μας προφέρουν μία συναυλία ολκής! Η μπάντα με πλάτη στο κοινό. Τέσσερα χτυπήματα στο hi-hat και ένα από τα καλύτερα riff που γράφτηκαν στη μουσική μας χτυπάει στη μούρη σαν άλλος Ivan Drago στο “Rocky IV”! To “Slave to the grind” έσπειρε την κόλαση και η λάβα που ξεχείλισε ανέβασε την θερμοκρασία σε απαγορευτικά επίπεδα! Η κατάσταση που δημιουργήθηκε είναι κάτι παραπάνω από ηλεκτρισμένη! Ένα club που δονείται και κινείται στις ορέξεις της μπαντάρας, που δεν σταματάει να χτυπιέται και να τραγουδάει! Και σα να μην έφτανε αυτό, χωρίς διακοπές, πάρε το “Sweet little sister”, “Get the fuck out”, “Big guns” στα καπάκια και ο χρόνος παγώνει στο “18 and life”! Η συναισθηματική φόρτιση χτυπάει κόκκινο και όλο το Κύτταρο γίνεται μία φωνή. Ο καθένας ζει τα δικά του 18 και τις όποιες μνήμες κουβαλάει μαζί του. Να πω την αλήθεια δεν κρατήθηκα. Λύγισα. Από μικρά παιδιά μέχρι ανθρώπους άνω των 50 γίναμε ένα σώμα και μία φωνή! Ανεπανάληπτες σκηνές! Επιστροφή σε rock ‘n’ roll mood και “Piece of me”, “Livin’ on a chain gang” τίθενται επί τάπητος για να μας θυμίσουν τι συνέβαινε στην Αμερική το 1989 αλλά και να μας αποδείξουν πως μπορείς να κάνεις τον κόσμο να περάσει καλά! H επιλογή του “Ghost” έρχεται στο κατάλληλο σημείο για να μπορέσει ο κόσμος να ηρεμήσει και να πάρει μία ανάσα, όσο του επιτρέπουν οι συνθήκες δηλαδή.
Στη συνέχεια, το μικρόφωνο πήρε ο Rachel Bolan και η μπάντα μας πρόσφερε μία αλήτικη διασκευή στο “Psycho therapy” των RAMONES, με το κοινό από κάτω να παραληρεί! Η ακουστική κιθάρα παίρνει τη θέση της πάνω στη σκηνή και άπαντες γνωρίζουν ότι ήρθε η ώρα του ύμνου που λέγεται “I remember you”! Οι 700 φωνές γίνονται μία, δεν αφήνουν στίχο να πέσει κάτω, σε μία καταπληκτική εκτέλεση! Άκρως συναισθηματική στιγμή με ένα μαγαζί να είναι όλο αγκαλιασμένο, προσφέροντας φόρο τιμής με τη φωνή του στα παιδιά από το Μεγάλο Μήλο! Η ίδια η μπάντα έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό. Μοιράζει χαμόγελα, δίνει συνεχώς τα χέρια στο κοινό, μοιράζουν πένες, παίρνουν τα κινητά και τραβάνε λήψεις για χάρη του κοινού. Μυθικές σκηνές! Το main set των SKID ROW θα κλείσει με το “Monkey business”. Ο ZP Threat προτρέπει το κοινό να χοροπηδήσει! Με το που μπαίνει το riff αντιλαμβάνεστε τι έγινε! Να το πω κόσμια, πατιρντί! Στο σημείο που ηρεμεί η μπάντα αποφασίζει να κάνει ένα μικρό jamming διάρκεια 10 λεπτών. Εναλλαγές από riff και solo και ξαφνικά το πράγμα πήγε να ξεφύγει την ώρα που η μπάντα παίζει το riff του “Cowboys from hell” των PANTERA. Τελικά δεν έγινε η έκπληξη, και η μπάντα με το τελείωμα του τραγουδιού έφυγε από τη σκηνή, έτοιμη να ετοιμαστεί για το encore!
Οι SKID ROW βγαίνουν και πάλι στη σκηνή μέσα από επευφημίες και πας προσφέρουν ένα “Makin’ a mess” για να βγάλουμε γούστα! Και όχι μόνο τα βγάλαμε αλλά δείξαμε πως γίνεται ένα σωστό rock n’ roll party σε χώρο συναυλίας! Τα πράγματα, με κάποιο τρόπο, έπρεπε να ηρεμήσουν πριν το τελείωμα. Και τι ποιο ιδανικό από το “In a darkened room”. Προσωπικά, περίμενα το μεσαίο μέρος για να δω αν ο ZP Threat θα μπορούσε να ακουμπήσει την στούντιο εκτέλεση και την ερμηνεία του Sebastian Bach! Ο τύπος το «κάρφωσε» στο Θεό το τραγούδι και έλαβε το χειροκρότημα απ’ όλο το Κύτταρο! Το τέλος έφτανε και όλοι περίμεναν τη στιγμή του “Youth gone wild”. Ο αιώνιος ύμνος όλων των εφήβων, των απανταχού πιτσιρικάδων της υφηλίου, έφερε παροξυσμό στο κοινό που έγινε frontman και τραγούδησε με όση δύναμη του είχε απομείνει. Από τις πιο δυνατές συναυλιακές εμπειρίες, με γύρισε 12 χρόνια πίσω σε εκείνη την εμφάνιση στο An που είχε γίνει και πάλι ο κακός χαμός! Το τραγούδι τελειώνει, η μπάντα αποχωρεί μέσα σε παρατεταμένο χειροκρότημα και βλέπεις παντού χαμόγελα.
Όσοι ήσασταν εκεί μαζί μου, αντιλαμβάνεστε ότι όλα αυτά που ζήσαμε δεν μπορούν να περιγραφούν με λέξεις. Για όσους δε τα καταφέρατε, ζητώ συγνώμη που δεν μπορώ να μεταφέρω μέσα από τούτες τι γραμμές όλα όσα νιώσαμε σε αυτή τη συναυλία. Μία συναυλία που μας άφησε τις καλύτερες των αναμνήσεων, που θα τις κουβαλάμε μαζί μας εσαεί, που θα λέμε πως ήμασταν εκεί! Ένα συγκρότημα που τίμησε το μυθικό όνομά του και μας έδωσε τα μυαλά στο χέρι. Πολλοί παραπονούνταν πως απουσίαζε ο Sebastian Bach και πως ο «καινούργιος» δε μπορεί. Νομίζω πως κατάπιαν τη γλώσσα τους μετά από αυτή την εμφάνιση. Ειλικρινά δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω. Το μόνο που θέλω να πω για κλείσιμο, είναι ένα μεγάλο μπράβο σε όλους όσους ήταν εκεί, παρά την αφόρητη ζέστη! Και επίσης, ένα ευχαριστώ στον Τιτάνα Scotti Hill που ανέβηκε πάνω στο μόνιτορ και τεντώθηκε ώστε να μου δώσει το χέρι του!
Εμπειρία ζωής. Λυπάμαι ειλικρινέστατα που δεν μπορώ να σας μεταφέρω μέσα από αυτές τις γραμμές τα συναισθήματα 700 ατόμων! Κρατείστε μόνο ότι ΟΛΟΙ έφυγαν χαμογελαστοί και ευτυχισμένοι.
Set list: “Slave to the grind”/ “Sweet little sister”/ “Get the fuck out”/ “Big guns”/ “18 and life”/ “Piece of me”/ “Livin’ on a chain gang”/ “Ghost”/ “Psycho therapy (RAMONES cover)”/ “I remember you”/ “Monkey business”/ “Makin’ a mess”/ “In a darkened room”/ “Youth gone wild”
Ντίνος “Makin’ a mess” Γανίτης
Φωτογραφίες: Πέτρος Καραλής
