Μόλις η SPV ανακοίνωσε την κυκλοφορία του 15ου ολοκληρωμένου άλμπουμ των SODOM και έδωσε στη δημοσιότητα το εξώφυλλο του “Decision day”, αμέσως σκέφτηκα ότι οι Γερμανοί thrashers μας επεφύλασαν άλλη μία εξαιρετική δουλειά. Δυστυχώς, οι προσδοκίες διαψεύστηκαν και η απογοήτευση ήταν μεγάλη, αφού το τελικό αποτέλεσμα ήταν κατώτερο του αναμενομένου. Οι SODOM ήταν πάντα το αγαπημένο μου thrash συγκρότημα και ειλικρινά θα πρέπει να γυρίσω πίσω στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 και σε δίσκους όπως τα “Get what you deserve” και “Masquerade in blood” για να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που απογοητεύτηκα από τον Angelripper και την παρέα του.
Το “Decision day” υπολείπεται πολύ στο να χαρακτηριστεί ένα αξιοπρεπές άλμπουμ για τα επίπεδα των SODOM. Οι συνθέσεις, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι τυπικές και θα έλεγα μάλιστα ότι είναι και επιτηδευμένα δομημένες με τέτοιο τρόπο ώστε να γειτνιάζουν στο γενικότερο ύφος που μας έχουν συνηθίσει όλες αυτές τις δεκαετίες οι SODOM. Με εξαίρεση τα “Strange lost world”, “Who is God?” και “Vaginal born evil” που ξεχωρίζουν, όλα τα υπόλοιπα τραγούδια χάνονται λόγω μίας τετριμμένης επανάληψης ιδεών που ενδεχομένως θα ήταν συγχωρητέα για ένα οποιοδήποτε νεοεμφανισθέν σχήμα αλλά όχι για τους SODOM.
Επιπλέον, δεν καταλαβαίνω το λόγο που ο Angelripper επιλέγει ένα ξεκάθαρο black metal στυλ φωνητικών απεμπολώντας το trademark ύφος του. Ναι, πάντα είχε μία τάση και κλίση προς τα εκεί τόσο στην αρχή της καριέρας του (βλ. “In the sign of evil”, “Obsessed by cruelty”) όσο και στη συνέχεια (βλ. “Epitome of torture”) αλλά ποτέ δεν άφηνε αυτού του είδους τα φωνητικά να κυριαρχούν έναντι της χαρακτηριστικής απόδοσης των στίχων που τόσο εμφανείς είναι στους SODOM. Δυστυχώς οι λίγες καλές ιδέες του Bernemann χάνονται και αυτές καθιστώντας έτσι το “Decision day” ένα απογοητευτικό άλμπουμ που θα ικανοποιήσει μονάχα εκείνους που αρκούνται σε όλα τα προιόντα που βγαίνουν στην αγορά αρκεί να φέρουν το λογότυπο των SODOM. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι θα περιμένουμε την επιστροφή του Angelripper στα μονοπάτια που ο ίδιος χάραξε τα προηγούμενα χρόνια και δίσκους όπως τα “M-16”, “Sodom”, “Code Red”, “In war and pieces” (για να μην αναφέρουμε τις κλασικές κυκλοφορίες τους, έτσι;)
6 / 10
Σάκης Νίκας
