Μετά το κύμα των αρνητικών, έως και ισοπεδωτικών, κριτικών που εισέπραξε το “Batman v Superman”, είχα πραγματικά την περιέργεια να δω πως το κινηματογραφικό σύμπαν της DC θα κατάφερνε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις εν όψει της πολυαναμενόμενης (και άκρως κομβικής κατ’ εμέ) έλευσης των “Wonder Woman” και “Justice League” την επόμενη χρονιά.
Το concept του “Suicide Squad” ήταν εξαρχής βολικό. Μια κάστα από χαρακτήρες-καρικατούρες χωρίς καμία superhero βαρύτητα αλλά κατά ένα διαβολεμένο τρόπο να συνδέονται με τον Batman, περισσότερη έμφαση στο χιούμορ, ένα χαλαρό reboot του Joker σε μη πρωταγωνιστικό ρόλο και την πληθωρική φιγούρα της Margot Robbie κλασικά να κινεί τα νήματα του hype.
Όλα αυτά μέχρι το πρώτο μισό της ταινίας μοιάζουν να παντρεύονται ιδανικά. Υπάρχουν άλλωστε αρκετές δόσεις ατακαδόρικου χιούμορ, το οποίο μοιάζει μεν αρκετά κλισαρισμένο, ελαφραίνει όμως την ατμόσφαιρα στα σημεία που πρέπει, συνοδευόμενο μάλιστα από ένα soundtrack γεμάτο από αγαπημένες ροκιές του παρελθόντος μέχρι και electropop, ενώ η σκηνοθεσία του David Ayer έχει σκόπιμα σε πρώτο της πλάνο τους Will Smith και Margot Robbie, οι οποίοι ως Deadshot και Harley Quinn αντίστοιχα, κρατάνε την μπαγκέτα της πλοκής με τους Joel Kinnaman και Cara Delevingne να ακολουθούν κατά πόδας. Συγχρόνως, η Viola Davis ως η αδίστακτη κυβερνητική πράκτορας Amanda Waller, που είναι η εμπνευστής της δημιουργίας αυτής της ιδιότυπης εγκληματικής κομπανίας, είναι ο χαρακτήρας-κλειδί της ταινίας που σε αφήνει με την εντύπωση πως πρόκειται να αξιοποιηθεί και σε άλλες ταινίες της DC στο εγγύς μέλλον.
Τα μεγάλα ζόρια αρχίζουν όταν η ταινία πλησιάζει στην κορύφωση της. Οι σκηνές δράσης και τα (παραφορτωμένα) οπτικά εφέ μπορεί να καμουφλάρουν κάπως το τελικό αποτέλεσμα, ωστόσο ο τόνος από το πουθενά βαραίνει επικίνδυνα και παρότι όλοι οι χαρακτήρες δίνουν μαζί το καλύτερο που μπορούν, η πλοκή οδηγείται σε μια αθεράπευτη υπερβολή που μέχρι και οι…Ghostbusters μοιάζουν ανίκανοι να σώσουν. Την κύρια ευθύνη γι’ αυτό φέρει το προβληματικό editing. Καταλαβαίνω ότι η DC μαζί με την Warner προσπαθεί να ακολουθήσει μια διαφορετική πλεύση, στηριζόμενη στην εξαιρετική της βάση από comics, φαίνεται όμως πως το συνεχές κόψιμο και ράψιμο σκηνών οφθαλμοφανέστατα υποσκάπτει σοβαρά το εγχείρημα της. Η περίπτωση του Joker είναι αρκετά χαρακτηριστική. Μολονότι σκιαγραφείται από τον Jared Leto ως ένας ψυχοπαθής gangsta, που περισσότερο απέδρασε από τα bugs του Grand Theft Auto παρά από το Arkham Asylum, ο τρόπος που χρησιμοποιείται στην ταινία, θεωρώ πως καθιστά την εν γένει παρουσία του εντελώς άσκοπη και ανούσια ώστε να κριθεί με ασφάλεια.
Οφείλω να ομολογήσω εν τέλει πως κατόρθωσα να δω με συμπάθεια το “Suicide Squad”, πολύ απλά διότι ήταν από τις ελάχιστες φορές που δεν πήγα στον κινηματογράφο έχοντας μεγάλες προσδοκίες και απαιτήσεις. Καταγράφεται πάντως στα θετικά το γεγονός ότι ο Ayer δεν προσπάθησε να πάει ενάντια στην αντιηρωϊκή (και υποκουλτουριάρικη εδώ που τα λέμε) φύση των χαρακτήρων του, δημιουργώντας έτσι μια ταινία αρκετά προσιτή και μη κουραστική τόσο για τους λάτρεις της DC όσο και για τους αδαείς γύρω από τα comics. Σε κάθε περίπτωση, το μόνο σίγουρο είναι ότι το cosplay της Harley Quinn θα φορεθεί πολύ φέτος.
Η ταινία προβάλλεται από την Πέμπτη 25/8 στους κινηματογράφους από την Tanweer.
Πάνος Δρόλιας
Υ.Γ. Όχι δεν πρόκειται περί ανεκδότου ή τρολαρίσματος. Υπάρχει mid-credits σκηνή την οποία πρέπει να δείτε για να καταλάβετε…τι έπεται του χρόνου.
