ΜΠΑΝΤΑ: SWAN CHRISTY
ΑΛΜΠΟΥΜ: “Today died yesterday”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1999
ΕΤΑΙΡΙΑ: Black Lotus
ΣΥΝΘΕΣΗ ΔΙΣΚΟΥ:
Ηρακλής Γιαλαντσίδης – πιάνο, πλήκτρα
Κώστας Μακρής – φωνητικά
Δημήτρης Γεωργίου – κιθάρα
Γρηγόρης Βασιλόπουλος – κιθάρα
Γιώργος Παυλάντης- τύμπανα
Προτού μετονομαστούν σε “A band apart” και χαθούν για πάντα στη μεταλλική λήθη ως μια electro trip-hop μπάντα, οι SWAN CHRISTY ήταν, κατά εμέ, μια από τις καλύτερες ελληνικές μπάντες των πρώιμων 00’s και στα τέλη των 90’s. Πρόκειται για το πνευματικό τέκνο του πιανίστα/συνθέτη Ηρακλή Γιαλαντσίδη και του τραγουδιστή Κώστα Μακρή. Το ντουέτο Γιαλαντσίδης/Μακρής συναντήθηκε το 1995 και βγήκε στο μεταλλικό προσκήνιο της Ελλάδας το 1997 ως SWAN CHRISTY με το ντεμπούτο τους “One with the swan”. Πρόκειται για μία από τις πιο καθαρόαιμες απόπειρες στο χώρο του συμφωνικού metal και το τονίζω γιατί δεν είναι μονάχα το γκραν πιάνο του Γιαλαντσίδη και οι μελωδίες του που ακούγονται σαν παραλλαγές του Chopin, αλλά η ενορχήστρωση εν γένει είναι σε αντίστοιχα στάνταρ. Ο δίσκος αποτελείται από 13 κομμάτια με το καθένα να μη ξεπερνά κατά κύριο λόγο τα τρία λεπτά, με πρωταγωνιστή το μελαγχολικό πιάνο του Γιαλαντσίδη και τη ζεστή, μεστή φωνή του Μακρή να δίνει υπόσταση στις πιάνο συνθέσεις και τους στίχους που μιλάνε για το χαμό, τη θλίψη και τη μετάνοια. Έλα όμως που οι υπέροχες συνθέσεις χαντακώνονται τελείως από τη κάκιστη παραγωγή που κάνει το δίσκο να ακούγεται σαν να ηχογραφήθηκε σε walkman. Επιπλέον, παρόλες τις εξαιρετικές guest συνθέσεις, ουδείς έκανε συνδρομή στο κομμάτι του μπάσου, αφήνοντας έτσι τη κιθάρα με τη παραμόρφωση “Boss metalzone” να ακούγεται σαν τζιτζίκι. Ήταν όμως με τον ακόλουθο “Today died yesterday” που οι SWAN CHRISTY μεταμορφώθηκαν σε μια μπάντα ολκής, με προσωπικότητα και διεθνή μουσικά στάνταρ.
Το 1999 λοιπόν οι SWAN CHRISTY κυκλοφορούν το δεύτερο full length δίσκο τους μέσω της Black Lotus Records και αμέσως έτρεξα στο τοπικό δισκάδικο όπου το βρήκα σε μια υπέροχη digi-pack έκδοση που κρατάει γερά σχεδόν 20 χρόνια μετά. Από πού να ξεκινήσω; Με το “Today died yesterday” το ντουέτο Γιαλαντσίδη/Μακρή, πλάι σε ένα ολοκληρωμένο line-up αυτή τη φορά, έκανε ένα τεράστιο άλμα αφήνοντας πίσω το παρελθόν. Εδώ λοιπόν έχουμε οχτώ κομμάτια από τα οποία αδυνατώ να ξεχωρίσω μόνο ένα. Σ’ αυτά παρουσιάζεται ένα πραγματικά αυθεντικό, πλούσιο σε χρώματα, υφές και συναισθήματα συμφωνικό progressive με επιρροές από SAVATAGE αλλά περισσότερο από την Ευρωπαϊκή power/progressive metal σκηνή. Απ’ αυτή την άποψη, δεν είναι τυχαία θαρρώ η guest εμφάνιση του Ferdy Doernberg των Γερμανών ROUGH SILK στα φωνητικά, που στα τέλη των 90’s είχαν κάνει μια κάποια αίσθηση ειδικά με το εξαιρετικό “Mephisto”. Η μπάντα του Doernberg είναι μια εμφανέστατη επιρροή στο “Today died yesterday” όπου το μελωδικό, λυρικό συμφωνικό power/progressive δίνει συχνά τη θέση του σε σκοτεινά, ατμοσφαιρικά και μινόρε heavy περάσματα που είναι χαρακτηριστικά του ύφους των ROUGH SILK.
Αναφέρθηκα σε guest εμφανίσεις οι οποίες εδώ κάνουν τη μισή διαφορά. Η εκπληκτική Ρένα Στρούλιου στα (οπερετικά) φωνητικά, τους Γιάννη Οικονόμου και Κώστα Λόλο στο βιολοντσέλο και βιολί αντίστοιχα, την Κάτια Παντζαρί στο όμποε και τους Σάκης Τόλης (ROTTING CHRIST) και Σπύρος Αντωνίου (SEPTIC FLESH) στο “Benefactor” που κλείνει το δίσκο. Όχι μόνο λοιπόν είχε πολλούς μουσικούς από διαφορετικά πεδία να ισορροπήσει ο Γιαλαντσίδης, αλλά και τις ποικίλες μουσικές τάσεις στο μυαλό του που μετά το άνισο ντεμπούτο, είχαν φθάσει σε πλήρη ωρίμανση. Είναι επομένως αξιοσημείωτο που κατάφερε να ισορροπήσει άψογα το συμφωνικό progressive με το λυρικό, ατμοσφαιρικό και σε φάσεις μοχθηρό metal (εδώ χωράνε τα brutal φωνητικά των Τόλη και Αντωνίου) για να μας παραδώσει έναν άψογο δίσκο που κανονικά θα έπρεπε να ανοίξει πολλές πόρτες αλλά… να είναι που μένουν Ελλάδα και που η Black Lotus χρεοκόπησε μερικά χρόνια μετά ή που το δίδυμο Γιαλαντσίδης/Μακρής δεν είχε πλήρως κατασταλάξει στη μουσική ταυτότητα της μπάντας; Δεν έχω τις ακριβείς απαντήσεις. Αυτό όμως που γνωρίζω με βεβαιότητα είναι πως ουσιαστικά είκοσι χρόνια μετά, το “Today died yesterday” των SWAN CHRISTY δεν έχει γεράσει καθόλου και παραμένει ένας πολύ αγαπητός δίσκος για κάθε ώρα, που σε πάει από headbanging ρυθμούς και ξεσπάσματα, σε λυρικές μελωδίες και κινηματογραφική επική ατμόσφαιρα συχνά σ’ ένα progressive πακέτο οχτώ-και λεπτών που ξαφνιάζει με τη μουσικότητα που φέρνει εις πέρας τις απαιτήσεις του progressive χωρίς να κουράζει.
Με τo “Black is the white color” του 2001 διατηρήθηκαν κάποια χαρακτηριστικά του λυρικού συμφωνικού είδους αλλά από το εναρκτήριο – ό,τι να ναι τίτλο – “Because a motherfucker said so” ήταν εμφανές πως οι SWAN CHRISTY όδευαν σε άλλα μουσικά μονοπάτια (εμφανές και από την απουσία ενός ποιητικού concept όπως μας είχαν συνηθίσει μέχρι τότε), πιο πειραματικά αλλά και απλοϊκά χωρίς κάποιο συγκεκριμένο ύφος και σε φάσεις χωρίς έμπνευση (πράγμα φανερό και από τους τίτλους – “I’m in hate with an alien” – μα που τους ήρθε αυτό τέλος πάντων; Σ. Σάκη Φράγκου: Την ίδια απορία είχα κι εγώ όταν είχε βγει εκείνος ο δίσκος και η απάντηση ήταν πως επρόκειτο περί «παρωδίας» το γνωστού τραγουδιού “I’m in love with an alien”!!!). Η παραγωγή πάλι ήταν μέτρια έως κακή και ο μισός δίσκος τουλάχιστον πολύ άνισος.
Επομένως, κρατήστε πως οι SWAN CHRISTY ήταν μια one-off μπάντα που αξίζει να μνημονευθεί για έναν δίσκο που κάθε οπαδός του ιδιώματος πρέπει να έχει και σίγουρα θα αγαπήσει και σήμερα.
Φίλιππος Φίλης
Did you know that:
• Οι SWAN CHRISTY, είχαν ξεκινήσει το συγκρότημα ουσιαστικά μέσα από την αγάπη τους για τη μουσική των SAVATAGE, κάνοντας ενός είδους tribute σ’ αυτό το συγκρότημα.
• Στην παραγωγή του δίσκου, μεγάλη συμμετοχή είχε και ο Ferdy Doernberg των ROUGH SILK, ο οποίος είχε έρθει και στην Ελλάδα κατά την περίοδο των ηχογραφήσεων.
