a
Πριν από λίγο καιρό ανακοινώθηκε με κάθε επισημότητα από την Nuclear Blast ότι μια μπάντα με το όνομα VENOM INC. υπέγραψε με την εταιρεία και κυκλοφόρησε η νέα δισκογραφική τους δουλειάς στις 11 Αυγούστου, με τίτλο “Ave”. Ποιοι είναι όμως οι VENOM INC; Αν το όνομα σας κάνει κάποιους συνειρμούς με τους VENOM, έχετε απόλυτο δίκιο καθώς αποτελούνται από τους Tony “Demolition Man” Dolan στο μπάσο και στα φωνητικά, Jeff “Mantas” Dunn στην κιθάρα και Tony “Abaddon” Bray στα τύμπανα, δηλαδή το line up των VENOM την περίοδο που ο Cronos είχε αποχωρήσει από την μπάντα. Με αφορμή λοιπόν το άλμπουμ των VENOM INC, θεωρήσαμε εδώ στο ROCK HARD μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να ανατρέξουμε πίσω στο παρελθόν και να ασχοληθούμε με την πιο υποτιμημένη αλλά παράλληλα και μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους στην ταραχώδη ιστορία της θρυλικής μπάντας.
Βουτιά στο παρελθόν και στο μακρινό 1987. Οι VENOM μόλις έχουν κυκλοφορήσει το “Calm Before The Storm”, ένα άλμπουμ με πολλές ιδιαιτερότητες. Κατά πρώτο λόγο είναι το πρώτο άλμπουμ της μπάντας χωρίς τον Mantas, που αποχώρησε μετά την κυκλοφορία του “Possessed” για λόγους που “μόνο αυτός ξέρει και κανείς άλλος” όπως εξομολογήθηκε πρόσφατα. Κατά δεύτερο λόγο είναι το πρώτο άλμπουμ των VENOM με δυο κιθαρίστες, τον Mike Hickey και τον Jim Clare. Κατά τρίτο λόγο, μιλάμε για ένα άνισο άλμπουμ. Οι όποιες καλές στιγμές του εναλλάσσονται με μετριότητες και το άλμπουμ διχάζει. Οι κόντρες ανάμεσα σε Cronos και Abaddon φτάνουν σε τέτοιο σημείο που ο Cronos, αποχωρεί από τη μπάντα, παίρνοντας μαζί του και τους δυο κιθαρίστες και δημιουργεί τους CRONOS. Ο Abaddon μένει μόνος και το τελευταίο καρφί στο φέρετρο των VENOM δείχνει να οδηγεί τη μπάντα στην οριστική λήθη. Ή μήπως όχι;
Ο Abaddon δεν χάνει καιρό και εξασφαλίζει συμβόλαιο με την Music For Nations και την θυγατρική της Under One Flag, παρουσιάζοντας δείγματα από το διαβόητο demo του “Deadline”. Το “Deadline” προοριζόταν να γίνει το επόμενο άλμπουμ των VENOM μετά το “Possessed” αλλά η αποχώρηση του Mantas έβαλε το άλμπουμ αυτό στον πάγο. Αμέσως επικοινωνεί με τον Mantas με σκοπό να επαναδραστηριοποιήσουν τους VENOM ξεκινώντας σχεδόν από το μηδέν. Ο Mantas επιστρέφει και μάλιστα φέρνει μαζί του έναν δεύτερο κιθαρίστα, τον Al Barnes, με τον οποίο είχε συνεργαστεί στο solo άλμπουμ του με τίτλο “Winds Of Change” του 1988 (όσοι νομίζουν ότι θα ακούσουν εδώ τον Mantas να παίζει όπως στους VENOM, καλύτερα να ετοιμαστούν για υπογλώσσιο καθώς ο δίσκος είναι ένα εξαιρετικό δείγμα… hard rock και AOR!). Το μεγάλο στοίχημα όμως είναι ένα. Πώς θα μπορέσουν να αντικαταστήσουν τον Cronos. Κακά τα ψέματα, ο Cronos με όλα τα κουσούρια του, ήταν μια persona που κυριολεκτικά μαγνήτιζε, τόσο επί σκηνής, όσο και στους δίσκους. Ύστερα από προσεκτική αναζήτηση, καταλήγουν στον Tony Dolan, μπασίστα και τραγουδιστή των ATOMKRAFT που είχαν δημιουργήσει αρκετό ντόρο με το “Future Warriors” του 1985. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η γνώμη του Eric Cook (R.I.P. 2017) μάνατζερ για χρόνια των VENOM, που ήξερε προσωπικά τον Dolan καθώς τα αδέρφια του είχαν διατελέσει κατά καιρούς μέλη των ATOMKRAFT. Με απόλυτη μυστικότητα, η μπάντα ξεκινά πρόβες και δίνει και κάποια secret gigs στη γενέτειρα τους στο Νιούκαστλ αλλά και στο Λονδίνο κάτω από το όνομα “Sons Of Satan” που δημιουργούν το απαραίτητο feedback γύρω τους. Όμως έρχεται η ώρα της κρίσης. Και αυτή δεν είναι άλλη από τη σύνθεση νέων κομματιών και την ηχογράφηση νέου δίσκου. Έτσι, η τετράδα μπαίνει στα Lynx Studios στο Νιούκαστλ και στις 9 Οκτωβρίου 1989, το “Prime Evil” κυκλοφορεί.
Εντελώς αντικειμενικά μιλώντας, το “Prime Evil” είναι σίγουρα ο καλύτερος δίσκος που κυκλοφόρησαν με τον Dolan, και οπωσδήποτε ένας από τους καλύτερους δίσκους που κυκλοφόρησε κάτω από το όνομα VENOM. Ο ίδιος ο Abaddon έχει δηλώσει ότι το “Prime Evil” είναι το αγαπημένο του VENOM άλμπουμ και ποιος μπορεί να τον αδικήσει. Το εξώφυλλο, μια νοερή παραπομπή στο “Black Metal” με τα χρώματα του “Welcome To Hell” και τις νύξεις στην Αιγυπτιακή μυθολογία, προδιαθέτει ευχάριστα τον ακροατή και του προκαλεί το ενδιαφέρον για το περιεχόμενο. Η εισαγωγή με το dial up του internet στο ομώνυμο κομμάτι μπορεί σήμερα να ξενίζει αλλά μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για το σωτήριο έτος 1989. Το ίδιο το κομμάτι, τσακίζει κόκαλα. Στακάτο, ρυθμικό και βαρύ, προορίζεται να γίνει άμεσα κλασικό. Από κοντά και το απίστευτο “Blackened Are The Priests” που ψαρώνει τον ακροατή με την χορωδιακή του εισαγωγή. Τα πράγματα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακά όταν οι VENOM αποφασίζουν να ανεβάσουν ταχύτητα. Ακούστε τα “Skeletal Dance” και “Into The Fire” για παράδειγμα και αφεθείτε εν λευκώ στο ξέφρενο headbanging και στις προσταγές που φτύνει στο μικρόφωνο ο Dolan. Και μια που αναφέραμε τον Dolan είναι καλό να αναφερθούμε στην απόδοση της μπάντας. Σαν σύνολο, οι VENOM πετούν φωτιές. Σαν άτομα, εντύπωση κάνει η αισθητή βελτίωση τους. Προς Θεού, δεν θέλω να ισχυριστώ ότι οι VENOM έγιναν ξαφνικά DREAM THEATER, αλλά για παράδειγμα, ο Abaddon δεν ακούγεται σαν τον κουλό ντράμερ των πρώτων δίσκων ενώ και ο Mantas αρχίζει πλέον να ξεδιπλώνει τις αναμφισβήτητες κιθαριστικές του ικανότητες. Όσο για τον Dolan , δεν είναι Cronos, ούτε πρόκειται να γίνει, αλλά ούτε και προσπαθεί να ακουστεί σαν αυτόν. “Αποκαλέστε με όπως θέλετε εκτός από Cronos” είχε δηλώσει σε μια από τις πρώτες του συνεντεύξεις ως frontman των VENOM, και είχε δίκιο. Ο τρόπος όμως που τραγουδάει δεν είναι δυνατόν να μη σε κατακτήσει.
Κατά την ταπεινή μου άποψη το “Prime Evil” είναι ένα άλμπουμ δυναμίτης που ούτε και η αχρείαστη διασκευή στο “Megalomania” των BLACK SABBATH μπορεί να μετριάσει τη δύναμή του. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι υπεύθυνος για την παραγωγή τόσο του συγκεκριμένου δίσκου, όσο και των υπόλοιπων που κυκλοφόρησαν οι VENOM με τον Dolan, είναι ο Kevin Ridley, και αν το όνομα σας φαίνεται αδιόρατα γνωστό, είναι ο ίδιος άνθρωπος που εκτελεί πλέον εδώ και καιρό χρέη τραγουδιστή στους SKYCLAD ενώ έχει δουλέψει και ως παραγωγός σε όλες τις δουλειές των Ουρανοντυμένων.
Το “Prime Evil” γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και εδραιώνει τους VENOM ξανά στον μουσικό χάρτη. Κάπου εδώ αρχίζει και το πρόβλημα ανάμεσα στη μπάντα και την Under One Flag που, μυρίζοντας φρέσκο χρήμα, ξεζουμίζει τους Βρετανούς με όποιον τρόπο μπορεί. Έτσι, ένα χρόνο μετά, και ενώ οι VENOM έχουν αρχίσει να δουλεύουν στον διάδοχο του “Prime Evil”, η Under One Flag τους υποχρεώνει να κυκλοφορήσουν ένα EP με την προοπτική να κρατηθεί το όνομα της μπάντας στο προσκήνιο. Οι VENOM αρνούνται, αλλά δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά, βάσει συμβολαίου. Μέσα στο 1990 λοιπόν, κυκλοφορούν το παντελώς άχρηστο και αχρείαστο EP “Tear Your Soul Apart”. 6 κομμάτια εκ των οποίων 1 από το “Prime Evil” (“School Daze”), 2 leftovers από τις ηχογραφήσεις του εν λόγω άλμπουμ (“The Ark”, “Civilized”) και 3 live εκτελέσεις στα “Angel Dust”, “Bursting Out” και “Hell Bent for Leather” (διασκευή στους JUDAS PRIEST). Όπως δήλωνε και ο Abaddon τότε, “To EP αυτό βγήκε για να ικανοποιήσει τις ορέξεις της UOF, για κανένα άλλο λόγο”. Πραγματικά, το μοναδικό κομμάτι που αξίζει είναι το “The Ark” (γραμμένο μάλιστα για τον Indiana Jones!) και σίγουρα αυτή δεν ήταν σοβαρή αιτία για κάποιον να αγοράσει το EP αυτό παρά μόνο για συλλεκτικούς λόγους. Το γυαλί ανάμεσα στους VENOM και την Under One Flag είχε ραγίσει, και αυτό φάνηκε την επόμενη χρονιά που κυκλοφόρησε το “Temples Of Ice”.
Το “Temples Of Ice” κυκλοφόρησε τέλη Μαΐου του 1991 και είναι κατά γενική ομολογία, μια πολύ καλή δουλειά. Υπάρχουν κομμάτια όπως το ομώνυμο, το εναρκτήριο “Tribes” , το “In Memory Of” τα οποία εκτιμώ ότι θα στέκονταν επάξια σε κάθε setlist των VENOM INC. σε περίπτωση που αποφασίσουν να ξεσκονίσουν τη δισκογραφία τους. Από την άλλη, τα υπόλοιπα κομμάτια, καθώς και μια ατυχής, κατά τη γνώμη μου, διασκευή του “Speed King” των DEEP PURPLE, κατεβάζουν ελαφρώς τον πήχη. Συνθετικά, το “Temples Of Ice” είναι ελαφρώς κατώτερο από το προκάτοχο του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι κακό άλμπουμ. Το αντίθετο μάλιστα, θα μιλούσαμε για δισκάρα αν δεν υπήρχε το “Prime Evil”. Αν υπάρχει κάτι που πραγματικά εντυπωσιάζει σε αυτόν τον δίσκο είναι οι πολύ υψηλές ταχύτητες σε διάφορα σημεία, και οι κιθάρες των Mantas/Barnes, που ακούγονται, αν είναι δυνατόν, καλύτερα και από του “Prime Evil”.
To “Temples Of Ice” δυστυχώς πατώνει εισπρακτικά, όχι γιατί είναι κακό άλμπουμ, αλλά επειδή η Under One Flag δεν ασχολείται σχεδόν καθόλου με την προώθησή του. Ο Barnes, φανερά απογοητευμένος, αποχωρεί, και την θέση του παίρνει ο Steve White, παλιό μέλος των ATOMKRAFT. Παρόλα αυτά η μπάντα δείχνει να μην πτοείται και προς το τέλος της ίδιας χρονιάς, κυκλοφορούν την συλλογή “ In Memorium” που, σε αντίθεση με άλλες συλλογές περιέχει και ακυκλοφόρητα κομμάτια, τόσο από την εποχή του Cronos, όσο και με αυτή του Dolan.
Η μπάντα, εντελώς αθόρυβα, και με μηδαμινή στήριξη από την εταιρία τους, ξαναμπαίνει στα Lynx Studios. Τέλη Οκτωβρίου του 1992 κυκλοφορεί το “The Waste Lands”. Το άλμπουμ προοριζόταν να κυκλοφορήσει με τον τίτλο “Kissing The Beast” αλλά η μπάντα άλλαξε τον τίτλο μόλις είδε το artwork που προοριζόταν για εξώφυλλο. Και κάπου εδώ να σας πω ένα περιστατικό για να καταλάβετε την μηδαμινή προώθηση των VENOM από την εταιρία τους. Δεκέμβριος του 1992 και κατεβαίνω από Θεσσαλονίκη όπου σπούδαζα για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Σε επίσκεψη μου σε κεντρικό δισκάδικο της Αθήνας βλέπω έκπληκτος το “The Waste Lands”. Αφού ξεπερνάω το πρώτο σοκ που για μένα ήταν η μη ύπαρξη του κλασικού logo των VENOM (ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!!!) ρωτάω τον πωλητή τι στο καλό είναι αυτό το άλμπουμ. Το παλικάρι μου επιβεβαιώνει ότι ναι, είναι το νέο άλμπουμ των VENOM και ναι, δεν έχει προωθηθεί καθόλου από την εταιρία. Η απογοήτευση μου ήταν μεγάλη, καθώς κοιτώντας μέσα στη θήκη του δίσκου δεν βρήκα ούτε καν ένα ένθετο της πλάκας με τους στίχους. Παρόλα αυτά αγόρασα τον δίσκο (αυτό έλειπε!) , και ειλικρινά, δεν το μετάνιωσα. To “The Waste Lands” είναι ένα απίστευτο άλμπουμ, ένα σκοτεινό, υποτιμημένο διαμάντι που περιμένει υπομονετικά τον ανυποψίαστο ακροατή να το ανακαλύψει. Σαφώς ανώτερο από το “Temples Of Ice “ και ελάχιστα κατώτερο από το “Prime Evil”, το “The Waste Lands” είναι ένας δίσκος γεμάτος δύναμη αλλά και παράλληλα δημιουργεί και μια σκοτεινή ατμόσφαιρα. Εδώ θα ακούσετε κομματάρες όπως τα “Wolverine”, “Kissing The Beast”, “Need To Kill”, “Riddle Of Steel” που πραγματικά δημιουργούν εκπληκτικά ηχοχρώματα. Υπάρχουν και πιο μελωδικές στιγμές, όπως το “Crucified” αλλά το πιο εντυπωσιακό από όλα είναι η μπαλάντα (ναι, μπαλάντα!) που κλείνει το άλμπουμ και έχει τον τίτλο “Clarisse”. Ειρωνεία της τύχης, το γεγονός ότι ένα από τα πιο δυνατά ατού του δίσκου είναι… οι στίχοι του.
Αποτέλεσμα της μηδαμινής προώθησης του “The Waste Lands” ήταν σαν συνέπεια οι VENOM να οδηγηθούν στη διάλυση, τουλάχιστον σε αυτή τη μορφή. To όνομα της θρυλικής μπάντας βυθίζεται στην ανυπαρξία για μια ακόμη φορά, μέχρι το 1994, όταν ο Abaddon αποφασίζει να ασχοληθεί με ένα tribute album στους VENOM με τίτλο “In The Name Of Satan – A Tribute to VENOM”, αλλά ,όπως αναφέρει και στο τέλος μιας αγαπημένης μου ταινίας, αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
Αποτέλεσμα της μηδαμινής προώθησης των τριών LP από την Under One Flag είναι ότι και οι 3 δίσκοι είναι πλέον out of print και όποια αντίτυπα βρεθούν στην αγορά, πωλούνται, δυστυχώς, σε εξωφρενικές τιμές. Σε συζητήσεις που είχα τόσο με τον Dolan όσο και με τον Bray, δήλωσαν ενήμεροι επί του θέματος και με διαβεβαίωσαν ότι προσπαθούν να επανακυκλοφορήσουν τα 3 άλμπουμ, ίσως υπό μορφή box set αλλά πρέπει να ξεπεραστούν όλες οι νομικές διαδικασίες, καθώς μπορεί συνθετικά τα κομμάτια να είναι δικά τους αλλά κυκλοφόρησαν κάτω από το brand name των VENOM, τα δικαιώματα του οποίου έχει πλέον ο… Cronos! Μύλος η κατάσταση αλλά εσάς δεν πρέπει να σας απασχολούν αυτά. Αντίθετα, αν βρείτε αυτά τα άλμπουμ κάπου σε λογική τιμή, κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και αποκτήστε τα. Δεν θα το μετανιώσετε.
Η σκιά της κληρονομιάς των “Prime Evil”, “ Temples Of Ice” και “The Waste Lands” πέφτει βαριά επάνω στους VENOM INC. που καλούνται με το “Ave” να καλύψουν, αν όχι να ξεπεράσουν, τις προσδοκίες των οπαδών. Προσωπικά, τους εύχομαι ολόψυχα να τα καταφέρουν.
Θοδωρής Κλώνης
