Από τη χώρα των αμέτρητων φιόρδ, των πανύψηλων θεών, των αρχαίων ρούνων και των αιώνιων πάγων, μας έρχεται το τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο του “Runaljod”. Πρόκειται για το “Ragnarok”, τα έσχατα του κόσμου, σύμφωνα με τη σκανδιναβική μυθολογία, που μέσα στην πάροδο των εποχών, ενέπνευσε δεκάδες σπουδαίους καλλιτέχνες. Ένας από αυτούς, είναι αναμφισβήτητα και ο Einar Selvik, ο ιθύνον νους των WARDRUNA, που μέσα από την τριλογία “Gap Var Ginnunga” (2009), “Yggdrasil” (2013) και “Ragnarok” (τώρα), σύστησε σε ένα τεράστιο μουσικό κοινό τους προγονικούς ήχους του βορρά.
Το ταξίδι στο χρόνο ξεκίνησε το 2009, πολύ πριν η τηλεοπτική σειρά “Vikings” κάνει ευρέως γνωστό το έργο των WARDRUNA. Η έλευση του “Gap Var Ginnunga”, ήρθε να καλύψει το κενό που μόνο σποραδικά επιχειρούσαν κάποιες μπάντες από τη σκανδιναβική χερσόνησο να πραγματοποιησουν. Ο Einar Selvik, αντί να εμπλουτίσει με viking στοιχεία άλλη μία metal κυκλοφορία, αποφάσισε να κυκλοφορήσει τον πρώτο, απογυμνωμένο από κάθε μορφή ηλεκτρικής τάσης, δίσκο. Βέβαια, στη χώρα μας ο ακουστικός μυσταγωγικός ήχος είναι κάτι το γνώριμο, αφού οι θρυλικοί, πια, Δαιμόνια Νύμφη, καταφέρνουν με περίσσια μαεστρία να αναβιώνουν ήχους ξεχασμένους, εδώ και περίπου δύο δεκαετίες.
Για τον Einar ωστόσο, αυτή η τριλογία αποτέλεσε πρόκληση, αφού το πέρασμά του από μπάντες όπως JOTUNSPOR, GORGOROTH και SAHG, λίγο τον βοήθησαν στο να ξαναζωντανέψει την κληρονομιά των προγόνων του. Μπαίνοντας λοιπόν στη διαδικασία να φτιάξει τα δικά του μουσικά όργανα και να ασχοληθεί ιστορικά με τους ήχους που χρησιμοποιούσαν στην εποχή του Ragnar Lodbrok, προσπάθησε και εν τέλει κατάφερε να φτάσει πολύ κοντά σε αυτούς. Το “Yggdrasil” ήρθε να δικαιώσει την προσπάθεια του Einar, αφού οι παραγωγοί της τηλεοπτικής σειράς “Vikings”, η οποία αρχικά είχε μία πιο ιστορική προσέγγιση του βόρειου λαού (παίζεται άλλωστε στο History Channel), του ζήτησαν κάποια από τα κομμάτια του. Φυσικά το κείμενο που είχε γραφτεί στο περιοδικό μας εκείνη την εποχή για τον εν λόγω δίσκο, ήταν πέρα για πέρα άστοχο (διαβάστε εδώ), γεγονός που επιχειρείται να ανασκευαστεί από το παρόν.
Μετά την μακρά, πλην όμως αναγκαία, εισαγωγή, έρχεται η ώρα για να βυθιστούμε στους σαγηνευτικούς ήχους του “Ragnarok”. Χωρίς να υπάρχει η παραμικρή ιδέα σύγκρισης με τις προηγούμενες κυκλοφορίες, ο δίσκος καταφέρνει να σου μεταφέρει ακριβώς τις ίδιες συγκινήσεις, την έκπληξη και τις αναμνήσεις, με τον πρώτο. Πράγμα σπάνιο για ένα άκουσμα, που κακά τα ψέματα, περιστοιχίζεται από τα δικά του όρια. Παρόλα αυτά, ο Einar φαίνεται πως έψαξε κάθε σπιθαμή ανεξερεύνητης γης, χαρίζοντας στον ακροατή την αφορμή για ακόμη ένα ταξίδι στο χώρο και το χρόνο. Από το εισαγωγικό κοσμογονικό “Tyr”, έως το κατακλυσμιαίο “Runaljod”, ο επίδοξος οδοιπόρος καλείται να περάσει μέσα από διαφορετικές ηχητικές επιφάνειες, τόσο ποικιλόμορφες, όσο και το γεωγραφικό έδαφος της Νορβηγίας (χώρα προέλευσης του καλλιτεχνη). Όσοι έχουν βρεθεί σε αυτή τη γωνιά της γης, θα καταλάβουν αμέσως ότι η μουσική των WARDRUNA πηγάζει απευθείας από τις παγωμένες κορυφές των βουνών της, μέσα από τα πυκνά της δάση και φυσικά κάτω από τη σκιά της μυθικής Ασγάρδης.
Η αποκωδικοποίηση μεμονωμένων κομματιών φαντάζει περιττή, όταν μάλιστα στο σύνολό του ο δίσκος είναι πλήρως ομογενοποιημένος, τόσο θεματικά, όσο και ποιοτικά. Ωστόσο, δε μπορώ να παραβλέψω το κρεσέντο που γίνεται στο τρίπτυχο των κομματιών “Raido”-“Pertho”-“Odal”. Γενικά ο δίσκος στέκεται κάπου ανάμεσα από τους προηγούμενους δύο. Δεν ξεμακραίνει ούτε προς την μοναχική φύση, ούτε προς την πολύβουη πόλη. Υπάρχει μία ισορροπία μεταξύ ambient και epic στοιχείων, τα οποία αλληλοσυμπληρώνονται κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του δημιουργού.
Με το κλείσιμο του δίσκου γεννάται εύλογα η απορία, για το αν το “Ragnarok” αναφέρεται τόσο στο τέλος του κόσμου, όσο και στο τέλος των WARDRUNA. Η πληροφορία αυτή δεν έχει αποσαφηνιστεί ακόμα, ωστόσο, προσωπικά, είμαι υπέρ-καλυμμένος με το περιεχόμενο των τριών δίσκων. Τέτοιος πλούτος ήχων και συναισθημάτων που εμπεριέχεται μέσα στη τριλογία, αρκεί και με το παραπάνω για αρκετά χρόνια ακρόασης. Μην ξεχνάμε όμως ότι ο Einar δημιούργησε πρόσφατα τους SKUGGSJA, μαζί με τον έτερο mastermind των ENSLAVED, Ivar Bjørnson. Άρα πέρα από το “Piece for Mind & Mirror”, έχουμε κι εκεί να περιμένουμε ωραία πράγματα.
9/10
Νίκος Ζέρης
