a
ΜΠΑΝΤΑ: ARTENSION
ΑΛΜΠΟΥΜ: “Into the eye of the storm”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1996
ΕΤΑΙΡΙΑ: Shrapnel
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Vitalij Kuprij – πλήκτρα
Mike Terrana – ντραμς
John West – φωνητικά
Roget Staffelbach – κιθάρες
Kevin Chown – μπάσο
Μέσα δεκαετίας του ’90 και η κασέτα ήταν είδος προς εξαφάνιση. Πόσο μάλλον όταν σου έδιναν promo κασέτες ενώ υπήρχαν τα CD. Αυτή ήταν η προσφιλής τακτική της Shrapnel για λόγους οικονομίας κι όταν έπεσε στα χέρια μου μ’ αυτόν τον τρόπο το ντεμπούτο των ARTENSION, έκανα κάποιες μέρες να το ακούσω. Λευκό εξώφυλλο, μόνο με τους τίτλους των τραγουδιών. Φοβερή προώθηση!!!
Κοιτάξτε τώρα από πάνω τη σύνθεση του σχήματος!!! Φοβερά ονόματα, έτσι; Τότε όμως σχεδόν κανείς από αυτούς δεν ήταν στο ελάχιστο γνωστός. Ο Mike Terrana είχε παίξει σε δύο δίσκους του Tony McAlpine και στο “Seventh sign” του Malmsteen. Έκτοτε ψάχνουμε να βρούμε που ΔΕΝ έχει παίξει αυτός ο πολυπράγμων μουσικός. Ο ηγέτης του σχήματος, πληκτράς Vitalij Kuprij, με την κλασική παιδεία και την Ουκρανική καταγωγή, μπορεί αργότερα να έγινε περιζήτητος session μουσικός και να παίξει με τους TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA τώρα (εκτός των άλλων), αλλά μέχρι τότε, είχε ένα instrumental σχήμα, τους ATLANTIS RISING, από τους οποίους προέκυψαν οι ARTENSION. Ο εκπληκτικός μπασίστας Kevin Chown, ουσιαστικά έκανε κι αυτός ντεμπούτο και παίζει μαζί με τον Terrana στην Tarja Turunen, ενώ έχει παίξει σε TILES, MAGNITUDE 9 κι άλλα prog σχήματα. Για τον τραγουδιστή John West, πέραν του ότι υπήρξε φανατικός ακροατής επί χρόνια των εκπομπών του Rock Hard στο ραδιόφωνο (κι όμως είναι αλήθεια), είναι μία πολύ σπουδαία φωνή που έκτοτε τραγούδησε στους ROYAL HUNT και σε αρκετά άλλα σχήματα σποραδικά, ενώ έβγαλε και αρκετούς σόλο δίσκους. Ο κιθαρίστας Roger Staffelbach, έχει την πιο μικρή καριέρα απ’ όλους –αναλογικά πάντα- αφού κυρίως παίζει στο πλευρό του Kuprij.
Neoclassical progressive metal α’ κατηγορίας, με εξαιρετικές αποδόσεις στο ντεμπούτο των ARTENSION, που ποτέ δεν κατάφεραν να φτάσουν με τις επόμενες δισκογραφικές τους προσπάθειες. Ακούγοντας το άλμπουμ, έρχονται στο μυαλό οι RAINBOW, οι SYMPHONY X, ο Malmsteen, οι DREAM THEATER, οι DEEP PURPLE. Όμως το άλμπουμ έχει αρκετή ποικιλία κι όχι μόνο ξερή επίδειξη τεχνικής. Θέλετε funky σημεία στο “Smoke and fire”; Θέλετε κλασικότροπες εισαγωγές όπως στο φοβερό “Lost memory”, όπου ο West ακούγεται σαν τον Joe Lynn Turner του “Odyssey”; Προσωπικό αγαπημένο το “Song of the desert” αλλά και το “Let it ride”, που είναι κλασικά, uptempo, neoclassical metal κομμάτια, αλλά και το “The key”, που είναι πιο prog της 90’s σχολής.
Τελικά, οι ARTENSION, έχουν κυκλοφορήσει 7 δίσκους συνολικά, ποτέ όμως δεν έγιναν πραγματικά αξιοσημείωτο συγκρότημα, παρά το γεγονός ότι είχαν μεγάλους παιχταράδες στη σύνθεσή τους. Σίγουρα, μεγάλο μερίδιο ευθύνης είχε το γεγονός ότι ποτέ δεν έπαιξαν live, αλλά αν κρίνω από το τρομερά αποτυχημένο photoshop του οπισθοφύλλου του “Machine” (2000), όπου ο John West εμφανίζεται “copy-paste”, αμφιβάλλω αν βρέθηκαν ποτέ όλοι μαζί έστω και για τις ηχογραφήσεις… Και οι υπόλοιποι δίσκοι που έβγαλαν, ήταν λιγότερο ή περισσότερο αξιοπρεπείς, σαν το “Into the eye of the storm”, όμως, δεν ήταν σε καμία περίπτωση. Και μόνο αυτό να είχαν βγάλει, θα είχαν αυτήν την ξεχωριστή θέση στην καρδιά (και τη δισκοθήκη μου).
Σάκης Φράγκος
