“Taking hold of the flame”
Στην οθόνη του υπολογιστή μου, έχω τον Todd LaTorre. Έναν από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια στο προσκήνιο. Τον ντράμερ που αντικατέστησε τον Geoff Tate και τον Midnight με επιτυχία, αλλά και τον τραγουδιστή που αντικατέστησε τον Scott Rockenfield. Πάμε καλά; Μιλάμε για αδιανόητες καταστάσεις. Οι QUEENSRYCHE, έρχονται στις 16 Νοεμβρίου στο Fuzz και αναμένεται να ζήσουμε μεγάλες στιγμές, αφού η μπάντα δείχνει σε εξαιρετική κατάσταση, έχοντας ένα πολύ καλό άλμπουμ στις αποσκευές της. Ο Todd LaTorre, υπήρξε ομιλητικότατος και διόλου διπλωματικός όταν έφτασαν τα κρίσιμα ερωτήματα, οπότε η συνέντευξη έχει πολύ ζουμί!!!
Λύσε μου την απορία προτού ξεκινήσουμε τη συνέντευξη. Θεωρείς τον εαυτό σου πιο πολύ ντράμερ ή τραγουδιστή; Έχω διαβάσει συνεντεύξεις ότι τα μέλη των γκρουπ που έχεις παίξει, σε θεωρούν πιο πολύ ως ντράμερ!
(γέλια) Στην καρδιά μου, πιστεύω ότι είμαι πιο πολύ ένας ντράμερ που του αρέσει να τραγουδάει, απ’ ότι ένας τραγουδιστής που ξέρει να παίζει ντραμς.
Είσαι κάτι σαν τον Mike Portnoy δηλαδή, που προσπαθεί να βρει ευκαιρίες να τραγουδήσει, ενώ παίζει ντραμς;
(γέλια) Ναι, του αρέσει πολύ να τραγουδά, είναι αλήθεια!!!
Θα έχουμε κάποια στιγμή την ευκαιρία να σε δούμε να παίζεις ντραμς και να τραγουδάς ταυτόχρονα;
Δεν ξέρω πώς θα συμβεί αυτό, αλλά θα ήμουν ανοιχτός να το έκανα για ένα τραγούδι ή κάτι τέτοιο. Μπορώ να παίξω ντραμς και να τραγουδάω ταυτόχρονα, αλλά προφανώς στους QUEENSRYCHE, πρέπει να είμαι στο μπροστινό μέρος της σκηνής.
Σιγά το θέμα! Βάζεις το drum set στο μπροστινό μέρος της σκηνής και το πρόβλημα λύνεται.
Έχεις δίκιο! Να το βάλω μπροστά και να το γυρίσω ώστε να φαίνεται η μία πλευρά, όπως κάνει ο Robert Sweet των STRYPER. (γέλια)
Μην σου πω να το κάνεις περιστρεφόμενο όπως ο Tommy Lee (γέλια).
Πέρα από την πλάκα, μπορώ να παίξω ντραμς και να τραγουδήσω σχεδόν σε όλα τα τραγούδια. Υπάρχουν όμως κάποια, που απλά δεν γίνεται, όπως το “Screaming in digital”, που το timing των φωνητικών σε σχέση με τα ντραμς είναι εντελώς διαφορετικό. Θα είχε πλάκα όμως να το έκανα σε μία πιο χαλαρή φάση, όπως αυτές οι κρουαζιέρες που παίζουμε.
Πως προέκυψε να παίξεις ντραμς στο “Verdict” αντί για τον Scott Rockenfield; Στις ηχογραφήσεις ήθελες να παίξεις σαν εκείνον ή να δώσεις έναν πιο προσωπικό τόνο;
Θα έλεγα και τα δύο. Ο βασικός μου στόχος ήταν να παίξω ντραμς με τον τρόπο που θα έπρεπε να ακούγονται σ’ έναν δίσκο των QUEENSRYCHE. Δεν θα έβαζα δίκαση, για παράδειγμα, παρότι μου ταίριαζε σε κάποια κομμάτια, όμως αυτό δεν είναι κάτι που είναι τυπικό των QUEENSRYCHE. Προσπαθούσα να σκέφτομαι γενικώς, πως πρέπει να είναι τα ντραμς των QUEENSRYCHE, έβαλα όμως κάποια σημεία που ο Scott ποτέ δεν θα έβαζε. Εκεί θεωρούσα ότι είχαν νόημα σε σχέση με την μουσική, χωρίς να είναι κάτι υπερβολικό. Δεν θα έβαζα πράγματα που θα έκανε ο Mike Portnoy για παράδειγμα!
Γιατί δεν έπαιξε στον δίσκο ο Casey Grillo ο οποίος ήδη περιόδευε με το σχήμα;
Σωστή ερώτηση. Όταν έφτασε η ώρα των ηχογραφήσεων, πραγματικά πιστεύαμε ότι θα έγραφε τα ντραμς ο Scott. Σ’ εκείνο το σημείο, ο Casey Grillo ήταν αυστηρά ένας touring drummer. Δεν είχε ανακατευτεί ποτέ με τη σύνθεση των κομματιών. Δεν τα ήξερε, δεν τα είχε ακούσει καν. Το να βάζαμε λοιπόν τον Casey να ηχογραφήσει έναν δίσκο που δεν θα είχε ακούσει ούτε νότα πριν μπει στο στούντιο οπότε α) θα ήταν πάρα πολύ αργά και β) δεν είχαμε μπει ποτέ στη διαδικασία να ψάξουμε να βρούμε ποιος θα έγραφε τα τύμπανα, αφού θεωρούσαμε ότι θα το έκανε ο Scott. Όταν όμως ουσιαστικά διαπιστώσαμε ότι ο Scott δεν θα έπαιζε και με δεδομένο ότι εγώ είχα γράψει τα ντραμς στα demo και μπορούσα να παίξω στον δίσκο, αφού γνωρίζω πολύ καλά αυτήν τη διαδικασία. Είχε νόημα για εμάς να υπάρχει ένα «κανονικό» μέλος του σχήματος που να παίζει, αλλά όχι μόνο αυτό: Υπάρχουν πολλά θέματα που έχουν να κάνουν με τα φωνητικά, τα οποία σκεφτόμουν όσο έπαιζα τα τύμπανα. Αυτό είναι κάτι που δεν θα μπορούσε κανείς ντράμερ να καταφέρει, διότι πολύ απλά εγώ τραγουδάω κιόλας στο συγκρότημα. Για να συντομεύσω την απάντησή μου, δεν βάλαμε τον Casey, επειδή θα έπρεπε να κάνει πολλά πράγματα σε πολύ περιορισμένο χρόνο. Αποφασίσαμε λοιπόν να προχωρήσουμε σε λύση εκ των έσω, αποφεύγοντας και όλες τις βλακείες που θα μπορούσαν να γραφτούν στο internet.
Αυτό που μου λες, με οδηγεί στην επόμενή μου ερώτηση: Ποιος ήταν ο λόγος που δεν αναφέρατε στον Τύπο ότι εσύ είχες παίξει τα ντραμς στον δίσκο, όταν δημοσιοποιήσατε τα δύο πρώτα τραγούδια πριν την επίσημη κυκλοφορία; Φοβόσασταν αυτά που θα έλεγε ο κόσμος αν ήξεραν ότι ο Scott είχε ουσιαστικά φύγει από το συγκρότημα; Γιατί αυτό έχει πραγματικά συμβεί…
Πραγματικά πολύ καλή ερώτηση και to the point.
Για να το προχωρήσω λίγο, φοβόσασταν μήπως ο κόσμος δεν έδινε σημασία στα τραγούδια αλλά στην αποχώρηση του Scott;
Υπάρχουν δύο διαφορετικά μέρη στην απάντησή μου. Ελπίζαμε ότι ο Scott θα έβγαζε μία ανακοίνωση. Θα ήταν ωραίο να έλεγε ότι «είμαι απασχολημένος με προσωπικά και οικογενειακά ζητήματα, που δεν μου επέτρεψαν να ηχογραφήσω, αλλά τα ντραμς έγραψε ο Todd» και μ’ αυτόν τον τρόπο να υποστηρίξει αυτήν την απόφαση αλλά και να δώσει την έγκρισή του. Αυτό θα ήταν το σωστό και δεν θα λέγαμε εμείς τίποτα αν δεν έδινε μία δήλωσή του. Μέχρι τη στιγμή που μιλάμε, ούτε εσύ, ούτε εμείς έχουμε ακούσει κάτι από εκείνον. Ακόμα περιμένουμε την ανακοίνωσή του. Τώρα λοιπόν, ακριβώς επειδή δεν είπαμε τίποτα, ο κόσμος τσαντίστηκε! Την ίδια στιγμή, υπήρχαν πολλοί που πίστευαν πως παίζει ο Scott κανονικά!
Βεβαίως. Αφού ακούγεται σαν τον Scott.
Bingo! Αν έλεγες στον κόσμο ότι δεν έπαιζε, δεν θα άκουγαν τα τραγούδια με τον ίδιο τρόπο, επειδή θα ήταν προκατειλημμένοι. Θα μπορούσαν να έλεγαν ότι «από τη στιγμή που δεν είναι ο Scott, δεν ακούω τον δίσκο» ή «αυτός δεν είναι ο Scott, οπότε δεν μας ενδιαφέρει». Από τη στιγμή που ακουγόταν όμως το drumming σαν του Scott και ο κόσμος πίστευε ότι μπορεί να ήταν ή μπορεί και να μην ήταν, δημιουργούνταν ένα hype στον δίσκο, που μας εξυπηρετούσε στην κατάσταση που βρισκόμασταν. Οπότε, για να συνοψίσω, περιμέναμε να μας δώσει μία δήλωσή του, για να βγάλουμε επίσημη ανακοίνωση, κάτι που δεν έχει κάνει μέχρι σήμερα κι αυτό καθυστέρησε τα νέα, αλλά και το γεγονός ότι ακούγονται τα ντραμς σαν να τα έχει παίξει εκείνος, μας βοήθησε να μην υπάρξει κόσμος που θα απορρίψει τα τραγούδια μας προτού καν τα ακούσει. Δεδομένων των συνθηκών, νομίζω ότι πήραμε σωστή απόφαση και ο κόσμος είναι ΟΚ με αυτό.
Ξέρεις γιατί; Επειδή ο Scott ποτέ δεν βγήκε να μιλήσει. Είναι σαν να μην ήταν μέλος του γκρουπ για πολλά χρόνια. Δεν υπάρχει λόγος για μία τέτοια εξαφάνιση (σ.σ. σ’ εκείνο το σημείο είναι προφανές ότι έτσι όπως κουνούσε ο Todd το κεφάλι του, συμφωνούσε απόλυτα). Είτε έπρεπε να δώσει την ευχή του, είτε να πει ότι έπρεπε να τον περιμένετε για όσα χρόνια αυτός θεωρούσε ότι χρειαζόταν και μετά να έγραφε δίσκο και να έβγαινε περιοδεία. Αυτά τα πράγματα που ΔΕΝ έκανε ο Scott, έκαναν τον κόσμο να πιστέψει ότι δεν τον νοιάζει το σχήμα κι αυτό είναι εμφανές και πλέον περιμένουν για μία μόνιμη λύση πίσω από το drum kit. Θα πάρετε τον Casey Grillo ή ακόμα περιμένετε τον Scott;
Δεν περιμένω τίποτα. Ο Casey παίζει μαζί μας και αν συνεχίσει, συμμετέχει στη σύνθεση του επόμενου δίσκου και παίξει, έχει τη δική μου ευλογία…
Ως προηγούμενος ντράμερ, έτσι; (γέλια)
(γέλια) Στο υποθετικό σενάριο ότι ο Casey παίζει στον επόμενο δίσκο, είμαι βέβαιος ότι θα θέλει να δουλέψει και να συζητήσει μαζί μου και το αντίστροφο για τα drum parts που είναι χαρακτηριστικά στους QUEENSRYCHE. Αν με ρωτάς, πιστεύω ότι του αξίζει να παίξει στο νέο άλμπουμ. Είναι στην μπάντα ήδη 2,5 χρόνια, έχει περιοδεύσει όλο τον κόσμο μαζί μας, έχει παίξει πάνω από 20 χρόνια με τους KAMELOT, είναι απόλυτα επαγγελματίας κι ένας από τους καλύτερους φίλους μου. Έχει ταλέντο, του αξίζει αυτή η ευκαιρία.
Ως οπαδός των QUEENSRYCHE και μιλώντας με πολλούς άλλους «βαρεμένους», νομίζω πως έχουν συνειδητοποιήσει πως ο Scott Rockenfield απλά έχει φύγει και δεν τον ενδιαφέρει και καθόλου τι συμβαίνει στο γκρουπ. Οπότε δεν πρόκειται να κρατήσουν κακία σε κανέναν.
Εγώ νομίζω ότι οι οπαδοί είναι απογοητευμένοι, επειδή δεν είπε τίποτα απολύτως. Τον αγαπούν για τη συνεισφορά του στο συγκρότημα τόσα χρόνια και γι’ αυτό που είναι, αλλά πιστεύω πως όταν κάποιος παραμένει σιωπηλός για τόσο πολύ καιρό, ο κόσμος σταματά να κρατά την αναπνοή του, λέει «δεν γαμ**ται» και προχωρά! Οι QUEENSRYCHE περνάνε ωραία μεταξύ τους, βγάζουν δίσκους, περιοδεύουν συνεχώς, δεν πρόκειται να σταματήσουμε μέχρι να αποφασίσει κάποιος ότι θέλει να ξανακάνει αυτό που ήδη συνεχίζουμε να κάνουμε. Αν κάποιος θέλει να μείνει έναν χρόνο έξω, το καταλαβαίνω απόλυτα. Όταν όμως είσαι εκτός 2,5 χρόνια και δεν λες και τίποτα, αυτό ουσιαστικά λέει πολλά. Δεν χρειάζεται να πεις τίποτε άλλο. Ο Casey είναι πλέον στις προωθητικές φωτογραφίες του σχήματος και σ’ αυτές που δίνουμε στα meet n’ greet για υπογραφές. Δεν είναι σωστό να υπογράφει κάπου που να μην βρίσκεται ή να είναι κάποιος άλλος. Θα ήταν σαν να υπέγραφα σε φωτογραφίες που ήταν ο Geoff Tate στο συγκρότημα. Σε όλες μας τις φωτογραφίες πλέον βρίσκεται ο Casey και κανείς δεν πρόκειται να μπερδευτεί και να πιστέψει ότι ο Scott είναι ακόμα στο σχήμα. Θα γνωρίσει ποιους θα δει, ποιους θα συναντήσει στο meet n’ greet. Θέλουμε να είμαστε έντιμοι.
Πραγματικά το βρίσκω δίκαιο. Ήταν σωστό που βγάλατε τις φωτογραφίες του δίσκου ως τετράδα, αφού εσείς τον ηχογραφήσατε, αλλά έπρεπε να τον συμπεριλάβετε σ’ αυτές της περιοδείας.
Ξέρεις κάτι; Ο Casey έκανε το percussion στο “I dream in infra red” και το “Open road”, που υπάρχουν στην deluxe έκδοση του CD μας. Οι φωτογραφίες του δίσκου, απεικονίζουν όμως μόνο την τετράδα που το ηχογράφησε. Κανέναν άλλο.
Για το ‘The verdict”, κάνατε μία crowdfunding καμπάνια μέσω της Pledge Music, που κατέληξε σε τραγωδία αφού δεν μπορούσαν να εκπληρώσουν τις παραγγελίες. Η πρώτη μου ερώτηση είναι: Χρειαζόσασταν πραγματικά κάτι τέτοιο; Δεν πήρατε advance από τη δισκογραφική σας εταιρία, τη Century Media;
Η καμπάνια αυτή αλλά και εκείνη για το προηγούμενο άλμπουμ που ήταν επιτυχημένη δεν έγινε για να χρηματοδοτηθεί το άλμπουμ. Τις ηχογραφήσεις τις πλήρωσε η Century Media. Αυτός είναι ένας τρόπος για την μπάντα να διαθέσει συγκεκριμένα αντικείμενα από merchandise, τα οποία δεν μπορεί να βρει κανείς με άλλον τρόπο, αλλά κι ένας ακόμη τρόπος για το γκρουπ να βγάλει ένα εισόδημα, αφού όπως όλοι ξέρουμε οι πωλήσεις των άλμπουμ πάνε από το κακό στο χειρότερο σε γενική κλίμακα. Οπότε και οι QUEENSRYCHE θα έβγαζαν κάποια έξτρα χρήματα, αλλά και οι οπαδοί θα έπαιρναν κάποια σπάνια και συλλεκτικά αντικείμενα μέχρι την ημερομηνία κυκλοφορίας του δίσκου. Το τελικό αποτέλεσμα όμως, ήταν μία ολοκληρωτική καταστροφή. Ουσιαστικά έκλεψαν 120.000 δολάρια, από τα χρήματα των οπαδών μας.
Καταφέρατε να αποζημιώσετε κάποιους από αυτούς;
Μερικούς τους αποζημιώσαμε. Κάποιοι πήραν επιστροφή των χρημάτων τους από τις πιστωτικές τους κάρτες. Υπήρξαν κάποιες παραγγελίες που τις πληρώσαμε από την τσέπη μας και μας κόστισαν αρκετές χιλιάδες δολάρια, όπως κάποια test pressing βινύλια, κάποια παζλ και διάφορα άλλα αντικείμενα. Αυτή η εταιρία ουσιαστικά έκλεψε πολλές μπάντες που γνωρίζουμε, στο 100% του ποσού που ήταν να πάρουν. Μας είχαν διαβεβαιώσει ότι τα χρήματα των οπαδών μας ήταν ασφαλή –αφού εμείς δεν λάβαμε ούτε ένα cent απ’ αυτά- αλλά εκ των πραγμάτων είδες κι εσύ ότι δεν έγινε τίποτα. Αυτή η εταιρία βρίσκεται σε μεγάλο μπελά. Δεν ξέρω αν θα κηρύξει πρώχευση ή αν το έχει κάνει ήδη, αλλά σίγουρα τους αξίζει να τους γίνουν μηνύσεις και να πάρει ο κόσμος τα χρήματά του. Αυτό που έκαναν, είναι εγκληματικό και πέρα από αμέλεια. Εν πλήρη γνώση τους, ξόδεψαν χρήματα ανθρώπων σε δικά τους πράγματα και δεν μπόρεσαν αν εκπληρώσουν τις αγορές. Όταν παίρνεις χρήματα άλλων και τα ξοδεύεις, πρέπει κάποια στιγμή να σταματάς. Δεν μπορείς να παίρνεις απλά χρήματα χωρίς να μπορείς να εξυπηρετήσεις τις παραγγελίες. Ακόμα και τώρα που μιλάμε, αισθανόμαστε απαίσια. Φυσικά μπήκαν στο CD τα ονόματα των ανθρώπων που πλήρωσαν γι’ αυτό. Άλλοι όμως που πλήρωσαν για να λάβουν μπλουζάκια ή ειδικές εκδόσεις, ούτε τα χρήματά τους πήραν πίσω, ούτε το προϊόν που παρήγγειλαν. Αυτό που έκανε η εταιρία είναι κατάπτυστο κι ελπίζω να συμβεί κάτι νομικά και να αποζημιωθούν οι οπαδοί μας.
Ζούμε σ’ έναν κόσμο που οι άνθρωποι, ιδιαίτερα μέσα από τα social media, πάντα βρίσκουν κάτι κακόβουλο να πουν. Είμαι βέβαιος ότι έχεις ακούσει πως η δική σας εκδοχή των QUEENSRYCHE είναι ένα tribute στην αυθεντική μπάντα. Βέβαια, πιστεύω ότι πιθανώς είναι και οι ίδιοι άνθρωποι που λένε το ίδιο και για την εκδοχή του Geoff Tate για τους QUEENSRYCHE. Πως αντιδράς ή απαντάς σε τέτοιου είδους σχόλια;
Θα έλεγα ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι οπαδοί του Geoff Tate κι όχι των QUEENSRYCHE. Από την άλλη, αν θέλεις να είσαι πιουρίστας, μπορείς να πεις ότι οι QUEENSRYCHE έπαψαν ουσιαστικά να υπάρχουν, όταν έφυγε ο Chris DeGarmo. Είμαι ΟΚ με αυτό. Αν θέλεις να ζεις στο παρελθόν και στο τι γινόταν πριν από 20 χρόνια, μπορείς να το κάνεις. Πιστεύω όμως, ότι τέτοιου είδους σχόλια, δείχνουν ασέβεια προς τα αυθεντικά μέλη του γκρουπ που βρίσκονταν εκεί πριν από τον Geoff Tate. Οι άνθρωποι που δεν παραδέχονται τους QUEENSRYCHE τώρα, πιθανώς να μην τους παραδέχονταν και όταν στην μπάντα ήταν και ο Scott Rockenfield, μαζί με τον Michael Wilton και τον Eddie Jackson, μόνο και μόνο επειδή δεν ήταν μαζί τους ο Geoff. Δεν είσαι οπαδός του συγκροτήματος QUEENSRYCHE, αλλά οπαδός του Geoff Tate και αυτό είναι ΟΚ. Δεν με ενδιαφέρει. Εγώ πάντως θεωρώ ότι η μουσική μας μιλά από μόνη της και η μουσική που γράψαμε τα τελευταία εφτά χρόνια που είμαι στο σχήμα, είναι μακράν καλύτερη από αυτή που είχε γραφτεί για πολλά χρόνια πριν μπω στο γκρουπ. Αν με ρωτάς, το “The verdict” ή το “Condition human”, είναι καλύτεροι δίσκο από το “American soldier” ή το “Dedicated to chaos” ή και το “Tribe” που είχε μάλιστα όλα τα αυθεντικά μέλη του σχήματος. Όλα έχουν να κάνουν με την ποιότητα. Όταν γράφουν κάποιοι στο internet ότι είμαστε μία tribute μπάντα, δεν μπαίνω ποτέ στη διαδικασία να διαφωνήσω μαζί τους, επειδή πολύ απλά, δεν με ενδιαφέρει καθόλου, επειδή το πιο πιθανό είναι ότι δεν παίζουν μουσική, δεν έχουν κάνει κάποιον δίσκο και σε τελική ανάλυση, θα πρέπει να σταματήσουν να ακούνε πάρα πολλά συγκροτήματα που δεν έχουν όλα τα αυθεντικά τους μέλη. Φτιάξε μία λίστα και κοίτα, πχ, τους JUDAS PRIEST που έχουν δύο αυθεντικά μέλη, τους IRON MAIDEN, που ο Dickinson δεν είναι ούτε αυτός ο αυθεντικός τραγουδιστής, όπως και ο Brian Johnson στους AC/DC. Η λίστα δεν έχει τελειωμό.
Είσαι ένας ντράμερ που έχει καταφέρει να αντικαταστήσει δύο τραγουδιστές-είδωλα. Τον Geoff Tate και τον Midnight. Και μάλιστα με ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ τρόπο. Ποιος ήταν πιο δύσκολος να αντικαταστήσεις και ποιος τραγουδιστής ήταν η μεγαλύτερη επιρροή σου;
(γέλια) Οι QUEENSRYCHE ήταν μεγάλη μου επιρροή, αφού μεγάλωσα ακούγοντας την μουσική τους. Τους CRIMSON GLORY τους άκουσα, αφού είχα μεγαλώσει. Στους CRIMSON GLORY όμως, τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, λόγω του ότι είχαν υψηλές νότες. Στους QUEENSRYCHE τα φωνητικά είναι πολύ δύσκολα λόγω του ότι υπάρχουν πιο «καθαρά» σημεία και ποτέ δεν υπήρξα ένας τραγουδιστής που η φωνή του να είναι αυτό που λέμε “crystal clear”. Ο Geoff Tate δεν είχε το γρέζι που είχε ο Midnight. Αν μου ζητηθεί τώρα να τραγουδήσω το υλικό των CRIMSON GLORY, θα μου είναι δύσκολο, επειδή όλη την ώρα τραγουδούσα ψιλά. Έχω συνηθίσει σ’ ένα είδος φωνητικών τώρα, που όταν ακούω τα τραγούδια των πρώιμων CRIMSON GLORY, απορώ πώς μπορούσα να τα τραγουδήσω (γέλια). Προσπάθησα τις προάλλες να τραγουδήσω το intro στο “Mayday” και απέτυχα παταγωδώς (γέλια).
Αν σου ζητούσαν οι CRIMSON GLORY να ξανατραγουδήσεις γι’ αυτούς, θα το έκανες; Δεν ρωτάω αν θα μπορούσες να τραγουδήσεις, αλλά αν θα ήθελες… Αν υπάρχουν βέβαια CRIMSON GLORY!
Δεν ξέρω και δεν νομίζω ότι υπάρχουν… Μιλάω ακόμα με τον Jeff Lords, τον Dana Burnell και τον Ben Jackson. Δεν μιλάω με τον Jon Drenning.
Νομίζω ότι υπάρχουν μερικά σοβαρά οικονομικά ζητήματα ανάμεσα σ’ αυτόν και το σχήμα.
Όχι με μένα κι αυτόν πάντως. Κατά τη γνώμη μου, υπήρχε μία εξαιρετική ευκαιρία για την μπάντα να έχει μία δεύτερη ή μία τρίτη ευκαιρία, εξαρτάται πως το βλέπεις, αλλά για εμένα, είναι ασυγχώρητη η μη συμμετοχή του Jon Drenning σε πολύ σημαντικές στιγμές. Δεν θα ανέβαινα ποτέ στη σκηνή με τον Jon Drenning. Είμαι στους QUEENSRYCHE και δεν έχω χρόνο. Η μουσική των CRIMSON GLORY μου αρέσει κι αν τα υπόλοιπα παιδιά που ζητούσαν να τελειώσουμε το άλμπουμ που αρχίσαμε, θα ήταν κάτι που θα με διασκέδαζε. Ένα μέλος όμως δεν θα έπρεπε να είναι αναμεμειγμένο (σ.σ. το πιάσαμε το υπονοούμενο).
Τι να περιμένουμε από τις συναυλίες σας στην Ελλάδα;
Εσείς φίλε μου, είστε τρελοί!!! Σίγουρα θα χρειαστώ ωτασπίδες! Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Ο κόσμος τραγουδά πιο δυνατά από την μπάντα. Γι’ αυτό είστε οι καλύτεροι στον κόσμο! Γνωρίζετε ήδη το setlist που έχουμε, αλλά μπορεί να βάλουμε και κάποιο άλλο κομμάτι, όπως το “Prophecy” για παράδειγμα. Θα ακούσετε παλιά κλασικά τραγούδια, τις επιτυχίες μας αλλά και τραγούδια από το “The verdict”. Όλα αυτά, μέσα σε κλίμα υψηλής ενέργειας και 1500 άτομα να τραγουδάνε πιο δυνατά από εμάς! Θα είναι τρομερό! Ανυπομονούμε όλοι μας.
Έχετε κάποια πλάνα ήδη για το μέλλον; Πιθανώς νέο άλμπουμ με τους QUEENSRYCHE ή κάποιο σόλο άλμπουμ δικό σου;
Και τα δύο! Έχουμε δύο ακόμα δίσκους να βγάλουμε από τη Century Media όπου έχουμε κάποιες ιδέες γι’ αυτά, αλλά παράλληλα δουλεύω και για τον σόλο δίσκο μου, για τον οποίο μιλάω εδώ και χρόνια και δεν μου αρέσει πλέον να λέω οτιδήποτε. Θα προτιμήσω πλέον να πω: «Ορίστε, εδώ είναι το σόλο άλμπουμ μου!».
Αυτά από μένα, ο χρόνος μας νομίζω ότι τελείωσε.
Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Πέρασα πολύ ωραία και περιμένω να σε δω πλέον στην Ελλάδα.
Σάκης Φράγκος
