Τούτο το σχήμα, έχει στρογγυλοκάτσει σε περίοπτη θέση στην προσωπική μου elite λίστα, όσον αφορά τα εγχώρια μουσικά προϊόντα και δεν κουνιέται με τίποτα. Ο λόγος είναι πως λατρεύω τους THIN LIZZY. Οι NOELY RAYN λοιπόν, πριν γίνουν NOELY RAYN ήταν οι REMEMBER LIZZY, ένα tribute σχήμα στη μεγάλη αυτή μπάντα και μάλιστα εκτελούσαν την αποστολή τους με αξιοσημείωτη επιτυχία. Όσοι τους έχουν δει ζωντανά τουλάχιστον μία φορά, έχουν να λένε για την παροιμιώδη «ευστοχία» τους. Θυμάμαι, το 2016, πως είχα ενθουσιαστεί με το υπό τη νέα επωνυμία ντεμπούτο τους, “Escape from yesterday”, γιατί ήταν ένα πανέμορφο άλμπουμ, το οποίο ξεδιψούσε τη δίψα μας (α’ πληθυντικό πρόσωπο, γιατί ξέρω πως είμαστε αρκετοί εκεί έξω) για THIN LIZZY, όσο λίγοι Lynott-oriented δίσκοι και γιατί μας πήρε το μυαλό με τραγουδάρες σαν το “Laochra”. Τουτέστιν, αν δεν το έχεις ήδη κάνει, όποτε ευκαιρήσεις, καλό θα ήταν να το κάνεις κτήμα σου και εσύ!
Το ημερολόγιο δείχνει πια 2019 και με χαρά λαμβάνω στα χέρια μου το νέο τους εγχείρημα. Χαίρομαι διπλά όταν οι μπάντες κυκλοφορούν νέες δουλειές σε εύλογα διαστήματα και δεν έχουμε καλά-καλά ξεχάσει ποιες είναι και πως ακούγονται. Διατηρούνται έτσι στο προσκήνιο και δημιουργούν και μία επιπρόσθετη αίσθηση επαγγελματισμού και καλών σχέσεων με τους οπαδούς τους. Επίσης, μου αρέσει όταν εξελίσσουν τον ήχο τους, πάντα στα δικά τους πλαίσια, μέτρα και σταθμά. Η αλήθεια είναι πως από πολύ λίγους καλλιτέχνες (πρέπει να) ανεχόμαστε αυτό το «μία από τα ίδια», από ελάχιστους (πρέπει να) το θέλουμε και το αποζητάμε. Οι NOELY RAYN θα μπορούσαν εύκολα να ανήκουν στην τελευταία αναφερθείσα κατηγορία, ωστόσο το “Perfect is not enough” απέχει πολύ από το “Escape from yesterday”.
Ο ξεκάθαρος THIN LIZZY προσανατολισμός έχει αλλάξει και πλέον η μπάντα κινείται σε πολυποίκιλα classic rock/hard rock/A.O.R πεδία, τα οποία μάλιστα δείχνει να κατέχει σε ζηλευτό βαθμό! Λίγες, ελάχιστες θα έλεγα, είναι οι φάσεις που θα σου θυμίσουν την πρότερη κατάσταση. Κάποιες σκόρπιες κιθαριστικές στιγμές κυρίως. Ναι, ο Gary Moore ακόμη υπάρχει και αυτός ως επιρροή, αλλά πλέον στο παρεάκι έχουν μπει και το funk, οι Chris De Burgh, Phil Collins και Bruce Springsteen, οι TOTO, οι JOURNEY, οι WHITESNAKE, οι FOREIGNER, οι SURVIVOR… και είμαι σίγουρος πως η μπάντα επηρεάζεται πια και από την West Coast AOR σκηνή, συνολικά. Άσε που σίγουρα θα υπάρχουν, τεχνηέντως κεκαλυμμένα και στοιχεία που έδωσε καθένας από τους μουσικούς μέσω των δικών του, καθαρά προσωπικών ακουσμάτων.
Το μέγα θέμα όμως που κάθε κυκλοφορία αντιμετωπίζει, είναι η επίτευξη και διατήρηση μίας υψηλής ποιότητας στις συνθέσεις της, ανεξάρτητα από το όνομα που γράφει επάνω το εξώφυλλό της. Είτε μιλάμε για μία ερασιτεχνική, γειτονική μας μπάντα, είτε για τους IRON MAIDEN, οι νότες μετράνε και όχι οι «ταμπέλες». Οι NOELY RAYN, εδώ, τα πάνε περίφημα, καθώς δεν υπάρχει κομμάτι που να υστερεί, σε ένα σύνολο δεκατριών παρακαλώ τραγουδιών. Μπορεί να μην υπάρχει, για τα δικά μου τουλάχιστον μέτρα και σταθμά, αυτό που λέμε «μεγάλη σύνθεση» (βλ. “Laochra” ξανά), αλλά το υλικό της μπάντας είναι πολύ καλό, ακούγεται «μια και έξω» και η απόδοση κάθε μέλους ξεχωριστά, είναι σε πολύ καλά επίπεδα.
Η «ζεστή» bluesy φωνή του Δανδουλάκη (σε πολύ ωραίο ντουέτο με τη Βίκυ Αρχοντούλη στο υπέροχο “Driving home”), οι κλασσικότροπες κιθάρες των Παπαπέτρου – Σίννη, το «παιχνιδιάρικο» rhythm section των Γρυπαίου και Γαβαλά (ο πρώτος αντικαταστάθηκε ήδη από τον, Κώστα Ραγκαζά, πρώην μπασίστα των DECFEPTOR, για τις ανάγκες επερχόμενες υποχρεώσεις του σχήματος) και τα πλήκτρα του Μάνου Γαβαλά, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις «φτασμένες» all-star μπάντες του εξωτερικού, που υποστηρίζουν μεγάλους καλλιτέχνες στις solo δουλειές και περιοδείες τους. Μάλιστα, μπορώ να ανακαλέσω ουκ ολίγες φορές που είδαμε και ακούσαμε τρανές «σούπες» από μεγάλα, κατά τα λοιπά, ονόματα του χώρου. «Σούπες» που τούτη η μπάντα σκορπά στους πέντε ανέμους με χαρακτηριστική άνεση.
Αν λοιπόν γνωρίζετε τους NOELY RAYN και λατρέψατε το “Escape from yesterday”, τότε ξέρετε πως το “Perfect is not enough” δε μπορεί παρά να είναι ένας άλμπουμ άξιο αναφοράς. Όσοι δεν τους γνωρίζετε και σας αρέσει ο συγκεκριμένος ήχος, νομίζω πως ήρθε η ώρα να τους μάθετε.
8/10
Δημήτρης Τσέλλος
