ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Threshold” – HAMMERFALL
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2006
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Charlie Bauerfeind
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Joacim Cans
Κιθάρες – Oscar Dronjak, Stefan Elmgren
Μπάσο – Magnus Rosén
Drums – Anders Johansson
Ένα στοιχείο που έχει χαρακτηρίσει σημαντικά τους HAMMERFALL από το ξεκίνημα της καριέρας τους, στα μέσα των 90’s, μέχρι και σήμερα είναι πως πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, βγάζουν σταθερά πολύ καλές ποιοτικά δουλειές.
Με όπλο τους τη συνέπεια και τις ικανότητές τους λοιπόν, οι Σουηδοί, κυκλοφορούν σαν σήμερα, 10 χρόνια πριν, μια πραγματικά καλή δουλειά, την έκτη τους κατά σειρά, που τιτλοφορείται “Threshold”.
Μέχρι και εκείνη τη χρονική στιγμή τουλάχιστον και οι πέντε δουλειές που είχαν προηγηθεί, χαρακτηρίζονταν από ένα συγκεκριμένο μουσικό στυλ, χωρίς ιδιαίτερες αποκλίσεις, κάτι για το οποίο είχαν επικριθεί αρκετά. Ήταν αρκετοί αυτοί που τους είχαν προσάψει πως ακολουθούσαν μια πεπατημένη, χωρίς κάποια αλλαγή στον ήχο τους σε σημείο που ενδεχομένως να καταντούσαν βαρετοί.
Στο “Threshold” του 2006, δεν είναι πως υπάρχει κάποια φοβερή ανατροπή στα δεδομένα, μια και αν μη τι άλλο το σχήμα δεν απαρνιέται την καθιερωμένη του συνταγή. Και γιατί να το κάνει βέβαια εδώ που τα λέμε; Οι HAMMERFALL γνωρίζουν καλά να προσφέρουν, παραδοσιακό power metal που πατάει γερά στο κλασικό heavy των 80’s, με άκρως μελωδικές συνθέσεις και όμορφα riff και στίχους γύρω από επικές μάχες και ηρωικές νίκες.
Αυτό που φαίνεται να διαφοροποιείται όμως, συγκριτικά με το παρελθόν, είναι μια αύρα πιο heavy και σκοτεινή που βγαίνει προς τα έξω, ενώ το άλμπουμ στο σύνολο του ακούγεται πιο εμπνευσμένο και με περισσότερη φρεσκάδα που φαίνεται τόσο στη σύνθεση και την παραγωγή, όσο και στο εκτελεστικό κομμάτι.
Στις έντεκα συνθέσεις του “Threshold” ξεδιπλώνονται όλες οι αρετές του ήχου της μπάντας, με έναν όμορφο συνδυασμό δύναμης και μελωδίας, βελτιωμένα riff που δε θυμίζουν αντίγραφα παλιότερων. Επιπλέον, οι ταχύτητες των κομματιών ποικίλουν, με αρκετά γρήγορα σαν τα “Natural high”, “Reign of the hammer”, “Shadow empire” και “Genocide”, επικά στο στυλ του “Carved in stone” και πιο mid-tempo σαν τα “Howlin’ with the pack”, “Rebel inside”, “Titan” και “The fire burns forever”, ενώ δε λείπουν και οι μπαλάντες.
Ισχυρότερο όπλο του άλμπουμ, είναι αναμφίβολα οι κιθάρες του, με τις κιθαριστικές γραμμές να είναι άκρως καλαίσθητες και συναρπαστικές. Αυτός είναι και ο λόγος, που όποτε αυτές δεν κυριαρχούν στο τραγούδι, η μουσική γίνεται αυτόματα αρκετά βαρετή. Αυτή είναι η σοβαρότερη ασθένεια που βασανίζει το συγκρότημα και φαίνεται εντονότερα στις μπαλάντες, που είναι ιδιαίτερα αδύναμες και βλάπτουν τη συνολική εικόνα του δίσκου.
Κατά τα άλλα η φωνή του Joacim Cans παρουσιάζεται αρκετά βελτιωμένη, παραμένει όμως υπό αμφισβήτηση το αν η εξέλιξή του συμβαδίζει με αυτή των υπολοίπων μελών του συγκροτήματος.
Συνολικά, αν και δεν αποτελεί τον κορυφαίο δίσκο τους, το “Threshold”, είναι αναμφισβήτητα μια καλή, καλύτερη από άλλες, δουλειά των HAMMERFALL, που αποζημιώνει κάθε οπαδό τους και η οποία απέσπασε θετικές κριτικές γενικά, ενώ παρέμεινε στην κορυφή των σουηδικών chart για οκτώ εβδομάδες.
Did you know that:
– Το συγκεκριμένο άλμπουμ, είναι το τελευταίο του συγκροτήματος με τους Stefan Elmgren και Magnus Rosen σε κιθάρα και μπάσο αντίστοιχο, αφού αμφότεροι αποχώρησαν με διαφορά ενός έτους.
Χαρά Νέτη
Ακολουθεί η face to face συνέντευξη που έδωσαν ο Oscar Dronjak με τον Joacim Cans, στον Φραγκίσκο Σαμοΐλη για την προώθηση εκείνου του δίσκου και είχε παρουσιαστεί στο έντυπο ROCK HARD, φυσικά με φωτογραφίες της εποχής εκείνης.
HAMMERFALL
“Metal is forever”
Αν κάτι χαρακτηρίζει για μένα τους HAMMERFALL (με ένα άλμπουμ εξαίρεση), είναι οι σταθερά πολύ καλές ποιοτικά δουλειές τους. Το νέο τους άλμπουμ, “Threshold”, έρχεται όχι μόνο να αποδείξει το παραπάνω, αλλά κι ότι οι συμπαθέστατοι Σουηδοί έχουν ακόμα πολλά να μας πουν. Στα γραφεία της Warner Music Greece, οι Oscar Dronjak και Joacim Cans απέναντί μου, με το Βασιλάκο σαν «τσόντα» από δίπλα (ο μόνιμος ρόλος του) σε μία συνέντευξη το λιγότερο απολαυστική που ξέφυγε κάποια στιγμή από το στόχο της κι εδώ παρουσιάζεται… ευπρεπώς!
Tυπική αρχή, αλλά κάπως αναπόφευκτη. Συγχαρητήρια για το νέο σας άλμπουμ. Δε θα πω ότι είναι το καλύτερό σας, αλλά σίγουρα είναι ακόμα μια ποιοτικότατη δουλειά από εσάς.
Joacim: Το καλύτερό μας είναι το “Glory to the brave” έ;
Όχι! (γέλια)
Oscar: Eίμαστε σίγουρα πολύ περήφανοι για αυτό το άλμπουμ. Νομίζω έχουμε προχωρήσει τον ήχο μας και τον έχουμε αναμίξει με το στυλ του καθενός μας. Κι αυτό το άλμπουμ, νομίζω, ότι ενώ από άποψη παραγωγής είναι πολύ «γυαλισμένο», είναι αρκετά ωμό και συναισθηματικό. Κι αυτό είναι μια τεράστια διαφορά από τα προηγούμενα άλμπουμ.
Joacim: Είναι πιο «ζωντανό». Κι από άποψη παραγωγής είναι περισσότερο rock n’ roll από ό,τι κάναμε στο παρελθόν. Δεν ακούς πολύ τα πλήκτρα, γιατί αν προσθέτεις πλήκτρα το όλο πράγμα γίνεται πιο «μαλακό», επειδή παίρνει τα άκρα από τις κιθάρες. Έτσι αποφασίσαμε να τα χρησιμοποιήσουμε σε μερικά intros και σ’ ένα κομμάτι. Μπορούσαμε να έχουμε και παραπάνω χώρο για λίγα φωνητικά ή λίγες κιθάρες (κοιτώντας λοξά τον Oscar)… Αλλά όχι για μπάσο και τύμπανα! (γέλια). Για παράδειγμα οι EUROPE… Που έχουν κύριο όργανο τα πλήκτρα…
Oscar: Ναι, αλλά έχουν μία κιθάρα και εκεί είναι η μεγάλη διαφορά…
Νομίζετε ότι το άλμπουμ ξεκινάει εκεί που τελειώνει το “Chapter V”; Αν και προσωπικά νομίζω ότι διαφέρει επειδή έχετε εισάγει στη μουσική σας ξανά στοιχεία από τα πρώτα χρόνια σας, όπως περισσότερη δίκαση και power metal στοιχεία από το “Chapter V”. Επίσης ακούγεται πιο βαρύ και πιο επικό. Το κάνατε επίτηδες;
Oscar: Όχι. Ποτέ δε γίνεται επίτηδες. Κάνουμε ό,τι μας βγει. Μπορείς να αφαιρέσεις ή να αλλάξεις λίγο πράγματα. Αλλά το να κάτσεις και να γράψεις από την αρχή ένα άλμπουμ σκεπτόμενος πώς πρέπει να είναι… εγώ δε μπορώ να το κάνω! Νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο όταν γράφεις βασισμένος στα συναισθήματα. Εκεί ό,τι είναι να βγει θα βγει…
Joacim: Όταν δημιουργείς τέχνη, είτε σαν ζωγράφος είτε σα μουσικός, πρέπει να βασίζεσαι στα συναισθήματα. Αυτό που νιώθεις τη στιγμή που κάνεις κάτι. Επειδή όταν σκέφτεσαι “τι πρέπει να κάνουμε τώρα; Τι θα πουλήσει;”, τότε προδίδεις τον εαυτό σου και τα ιδεώδη σου σαν καλλιτέχνης.
Μα δεν σας έχει πει ποτέ η εταιρία σας να κατευθυνθείτε προς κάποια μουσική πορεία;
Joacim: Φαντάσου ότι τα 3 τελευταία άλμπουμ μας δεν τα είχε ακούσει πριν της παραδώσουμε τα master CDs! Δεν επεμβαίνουν, σέβονται τον τρόπο που δουλεύουμε και αυτό το εκτιμώ πραγματικά. Μας εμπιστεύονται.
Oscar: Δεν έχουν καμία σχέση με τη δημιουργία. Κι έτσι πρέπει. Εμείς σαν καλλιτέχνες το ελέγχουμε αυτό. Η εταιρία αναλαμβάνει την προώθηση και τα σχετικά. Αποφασίζει πώς θα προωθήσει το άλμπουμ, πώς θα μπει στα ράφια και πώς θα πουλήσει κι αυτή είναι η δουλειά τους. Η δουλειά μας είναι να δημιουργήσουμε κάτι που θα μπορούν να πουλήσουν και να προμοτάρουν. Πάντα είμαστε ξεκάθαροι από την αρχή. Ξέρετε ότι είμαστε με τη Nuclear Blast από το πρώτο άλμπουμ. Και στην αρχή είχαν κάποιες ιδέες… Αλλά πάντα τους κλείναμε την πόρτα χωρίς διαμάχες. Δεν τους λέγαμε “σκάστε”, αλλά “θα δούμε. Εμείς αποφασίζουμε κι όχι εσείς”. Και μετά κατάλαβαν ότι δεν θέλουμε παρεμβάσεις και το κάνουμε μόνοι μας. Έτσι το πήραν απόφαση.
Joacim: Και αν θέλουν να αλλάξουν κάτι ή έχουν καλύτερες ιδέες, ας δημιουργήσουν τη δικιά τους μπάντα! (γέλια) Εκεί να τους δω! (γέλια)
Oscar: Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που μπορώ να δουλέψω. Δε βλέπω κάποιον άλλο τρόπο. Το να έχεις ανθρώπους που συνεχώς αμφισβητούν το τι κάνεις και έρχονται με προτάσεις, δεν θα δημιουργούσε καλή ατμόσφαιρα για δημιουργία. Κι όπως είπα, αυτό βασίζεται στα συναισθήματα και αν δε νιώθεις ότι μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις και δεν είσαι ευτυχισμένος με αυτό που κάνεις και κάνεις κάτι επειδή «πρέπει», το αποτέλεσμα θα είναι πολύ χειρότερο… Και όταν το ακούς επίσης.
Joacim: Θα ήταν πολύ δύσκολο να καθόμασταν εδώ τώρα και να μιλάμε για κάτι το οποίο δεν πιστεύουμε από την αρχή. Για ένα άλμπουμ που κάποιος έκανε πολλές αλλαγές και δε σου αρέσει.
Oscar: Είναι το ίδιο με τον παραγωγό για μας. Έχουμε τον Charlie Bauerfeind για τρίτη συνεχόμενη φορά. Είναι τέλειος. Και δε νομίζω ότι θα μπορούσαμε να έχουμε κάποιον καλύτερο σε αυτό το σημείο. Τουλάχιστον όχι για τους HAMMERFALL σίγουρα. Αυτό που ψάχνουμε στον παραγωγό είναι κάποιον που θα μπορέσει να μας δώσει το είδος της παραγωγής που θέλουμε. Τον ήχο και όλα τα τεχνικά για τα οποία εμείς δεν έχουμε ιδέα. Εμείς απλά παίζουμε. Και θέλουμε κάποιον που θα μπορεί να βγάλει το καλύτερο από εμάς. Κι αυτό είναι ιδίως για τα φωνητικά, που χρειάζονται περισσότερο χρόνο απ’ ότι οι κιθάρες για να βγουν όπως πρέπει.
Joacim: Παίρνει περισσότερα λεφτά. (γέλια)
Έχετε συνθέσει όμως κομμάτια που μετά είπατε “αυτό δεν είναι καλό”. Ή “δεν κάνει για τους HAMMERFALL”;
Oscar: Όχι. Νομίζω ότι ίσως έχουμε μερικά κομμάτια που αν κοιτάξεις τώρα πίσω μπορεί να δεις ότι δεν έχουν κάποια χρήσιμη θέση μέσα στο άλμπουμ. Ίσως να μπορούσαν να μετακινηθούν και το άλμπουμ να ήταν το ίδιο… Ίσως μερικά λεπτά μικρότερο. Αλλά από το συγκεκριμένο άλμπουμ, το “Threshold”, αν βγάζαμε κάποιο, το άλμπουμ δε θα ήταν το ίδιο. Το κάθε τραγούδι είναι ένα κομμάτι του παζλ και σημαίνει κάτι για το σύνολο. Κι όπως το βλέπω, αυτό είναι το πιο ολοκληρωμένο άλμπουμ που έχουμε κάνει. Ακούγεται το καλύτερο. Αν και το καλύτερο είναι πάντα υποκειμενικό. Εσύ μπορεί να νομίζεις κάτι άλλο. Αλλά σαν σύνολο νομίζω ότι στο “Threshold” έχουμε τα πιο ποιοτικά κομμάτια από κάθε άλλο άλμπουμ.
Υπάρχουν νομίζω κομμάτια στο άλμπουμ που τα είχατε γράψει ακόμα και 6 χρόνια πίσω…
Joacim: Ιδέες βασικά και όχι ολοκληρωμένα κομμάτια.
Oscar: Εκτός από το instrumental.
Joacim: Ναι, αυτό γράφτηκε πριν 9 χρόνια (!). Το 1996 νομίζω. Μου το έδωσε όταν ξεκινήσαμε το άλμπουμ (“Glory to the brave”). Ήταν αρχές του 1997.
Και πώς και το βάλατε στο νέο άλμπουμ;
Joacim: Είχε εξαφανιστεί! (γέλια) Ήταν ένα ξεχασμένο κομμάτι για 9 χρόνια. Και όταν καθαρίζεις το χώρο σου…
Βρίσκεις πολλά πράγματα…
(γέλια) Ακριβώς!
Ονομάσατε το άλμπουμ “Threshold” (“Ξεκίνημα – κατώφλι”). Βρίσκεστε πριν ή μετά το κατώφλι;
Joacim: Ακριβώς πάνω σε αυτό!
Oscar: Δεν το έχουμε περάσει ακόμα…
Και είναι το κατώφλι γιατί;
Joacim: Για τον πόνο! (γέλια)
Oscar: Νομίζω ο τίτλος του άλμπουμ αντιπροσωπεύει το σημείο που είμαστε τώρα. Το κάνουμε αυτό για 10 χρόνια… Τουλάχιστον κυκλοφορούμε άλμπουμ εδώ και 10 χρόνια. Αγαπήσαμε… Όχι το κάθε λεπτό, αλλά βασικά το κάθε λεπτό αυτής της διαδρομής. Και τώρα είμαστε στο κατώφλι μιας νέας δεκαετίας, με τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια ευχαρίστηση που παίρνουμε γράφοντας τραγούδια, ηχογραφώντας τα και φυσικά παίζοντας live. Δουλεύεις σκληρά στο στούντιο, που είναι ωραίο… Αν κι όχι τόσο ωραίο αν απλά στέκεσαι εκεί. Και είναι ωραίο και θέλεις να δεις αυτό που δημιουργούσες τόσο καιρό να ζωντανεύει στο στούντιο. Τα πραγματικά πλεονεκτήματα όμως κι ο ουσιαστικός σκοπός είναι τα live shows. Κι εκεί νιώθεις όλη την ενέργεια κι όλη την αδρεναλίνη να βράζουν! Εκεί είναι το καλύτερο. Είναι… Ξέχασα τι ήθελα να πω! (γέλια)
Joacim: Τα μεγαλύτερα συναισθήματα! Αυτό ήθελε να πει ο Oscar. Το να στέκεσαι στη σκηνή και να ακούς κάποιον να τραγουδάει ένα ρεφρέν ή το κουπλέ από κάτι που δημιούργησες. Αρχικά το τραγουδούσες μόνος σου στο μικρό σου στούντιο ή το υπόγειό σου, σου ερχόταν η μελωδία και ξαφνικά πολύς κόσμος το ξέρει. Και το ξέρει απ’ έξω. Μερικές φορές αναγκάζομαι να διαβάζω χείλη επειδή ξεχνάω τα λόγια και βλέπω κάποιον από κάτω και λέω “χμ… αυτός ξέρει τα λόγια”! (γέλια) Ή κάτι τρελό! Στη Χιλή, ο κόσμος τραγουδούσε τα riff της κιθάρας!!!
Oscar: Αυτό ήταν απίστευτο! Τραγουδούσαν μαζί με την κιθάρα σε διάφορα κομμάτια, σε σημεία που δεν υπήρχαν φωνητικά. Δε ξέρω το γιατί. Δεν το έχω δει και πουθενά αλλού… Μόνο στη Χιλή! (γέλια) Μάλλον θέλουν τόσο πολύ να εκφραστούν…
Καλό για σένα αυτό, επειδή εκείνος (ο Joacim) παίρνει συνήθως όλα τα εύσημα…
Oscar: Φυσικά! (γέλια) Σε κάθε κομμάτι που κάναμε εδώ και 10 χρόνια, δηλαδή 50-60 κομμάτια… Πάρε τα φωνητικά του και βάλε κάποιου άλλου. Ή βγάλε την κιθάρα μου και βάλε κάποιον άλλο να παίξει. Δε θα είναι HAMMERFALL και δε θα είναι καλό. Έχουμε τη σωστή… (ψάχνει τη λέξη)
Χημεία…
Oscar: Ναι… Ευχαριστώ! (γέλια) Έψαχνα άλλες λέξεις και δε μπορούσα να βρω τη σωστή…
Joacim: Ας το πούμε 10 φορές μήπως το μάθεις… χημεία, χημεία… (γέλια)
Ωραία όλα αυτά, αλλά δε θα σας δούμε live αυτή τη χρονιά.
Joacim: Ακόμα έχουμε μερικές εβδομάδες και έχουμε πει στον ατζέντη μας στη Γερμανία να επικοινωνήσει με οποιονδήποτε στην Ελλάδα.
Τον οποιονδήποτε;
Joacim: Ήταν κάποιος την εποχή που περιοδεύσαμε με τους GAMMA RAY, αλλά νομίζω ότι αυτός ο τύπος μεταφέρθηκε κάπου αλλού… Προσπαθούμε, γιατί πραγματικά θέλουμε να έρθουμε πάλι να παίξουμε εδώ. Αλλά για κάποιο λόγο δε γίνεται. Και όχι εξαιτίας μας, αλλά αυτών. Φυσικά οι promoters… πχ το φεστιβάλ… που συνέβη κάτι περίεργο; (γέλια)
Οscar: Κάποιος το περιέγραψε ως μια σκοτεινή σελίδα στην ιστορία του heavy metal στην Ελλάδα!
To Open Air Festival…
Joacim: Ναι, το Open Air.
Ώ… μην το ανοίγουμε αυτό! Είναι εμπειρία που μία φορά συμβαίνει στη ζωή σου.
Joacim: Δεν μπορούμε να πάρουμε ρίσκα. Πρέπει να είναι οργανωμένο. Πετάμε εκείνη τη μέρα, παίζουμε 2 σόου, κτλ, και παίρνουμε τα εισιτήρια.
Φαντάσου τους IN FLAMES! Ήταν 3 φορές να παίξουν εδώ, ήρθαν τις 2 και τελικά δεν έπαιξαν.
Joacim: Τότε ίσως εσείς πρέπει να τα πείτε στους οπαδούς! Έχετε πληροφορίες που μπορούν να βοηθήσουν τους οπαδούς.
(Και εκεί ξεκινάει μια μεγάλη και άκρως ενδιαφέρουσα και διαφωτιστική συζήτηση και με τους 2 με συμβουλές, εμπειρίες και αναλύσεις σχετικά με διοργανώσεις συναυλιών, promoters, τιμές – όπου έπαθαν και ένα σοκ οι άνθρωποι – και πολύ… φτυάρι, αναπόληση του ΡΟΔΟΝ όπου πραγματικά θυμόντουσαν απίστευτα πράγματα από την εμφάνισή τους εκεί… που κατέληξε ότι θα φέρουμε τους HAMMERFALL και με δωρεάν μπύρες! Η ουσία ήταν ότι παντού συμβαίνουν στραβές… Ο τρόπος που αντιμετωπίζονται αλλάζει… Σε όλους τους τομείς)
Επιστροφή… Έχετε γυρίσει ήδη και 2 βίντεο για το άλμπουμ.
Joacim: Το ένα είναι επίσημο, ενώ το άλλο φτιάχτηκε για κάτι άλλο. Οι HAMMERFALL δεν ήταν το επίκεντρο στο βίντεο… κακή κάμερα σίγουρα! (γέλια)
Γίνεστε πάντως μια αθλητική μπάντα! Συνεργάζεστε με αθλητές, εσύ Oscar προσπαθείς να πηδήξεις στο επί κοντώ 1 μέτρο και 65 εκατοστά…
Oscar: (γέλια) Τα αθλητικά είναι κάτι με το οποίο μεγαλώσαμε. Ασχολούμαστε πολύ καιρό και το λατρεύουμε. Στα 80’s υπήρχαν 2 κανάλια στην τηλεόραση και όποτε υπήρχε αθλητικό γεγονός το παρακολουθούσες.
Joacim: Κάθε Σάββατο ποδόσφαιρο!
Oscar: Μεγαλώσαμε με αυτά, όλοι είμαστε οπαδοί διαφόρων σπορ… Μερικοί περισσότερο σε άλλα, άλλοι φανατικοί σε άλλα. Έτσι αυτή ήταν μια ευκαιρία για εμάς να «πηδήξουμε» σε μια άλλη κατηγορία… Φυσικά και η έξτρα προώθηση δεν είναι κακή ποτέ. Αλλά και προσωπικά είναι κάτι τρομερά σημαντικό για μας. Γιατί οι αθλητές είναι σαν τους metal οπαδούς κατά κάποιο τρόπο. Αφιερώνουν όλη τους τη ζωή σε κάτι, είναι πολύ παθιασμένοι με αυτό και δεν κάνουν τίποτα άλλο βασικά. Αν θες να είσαι στην κορυφή των σπορ σήμερα πρέπει να είσαι αφοσιωμένος 100% σε αυτό. Ίσως λίγο περισσότερο για μερικούς ανθρώπους. Άρα για εμάς ήταν πραγματική τιμή… Να συναντήσουμε τους ανθρώπους, να γίνουμε μέρος όλου αυτού και να διαπιστώσουμε ότι και αυτοί μας σέβονται επίσης για αυτό που κάνουμε.
Ήταν πάντως παράξενο… Εσείς στα δερμάτινα και οι αθλητές με τις στολές τους…
Oscar: (γέλια) Ήταν αστείο! Το χαρήκαμε. Σήμαινε ότι είχαμε έξτρα προώθηση, αλλά και περάσαμε και πολύ όμορφες στιγμές. Πού είναι το κακό;
Πιστεύεις ότι έδωσε κάτι στους HAMMERFALL;
Oscar: Σίγουρα… μας ρωτάνε γι’ αυτό σε κάθε συνέντευξη! (γέλια)
Joacim: Πιστεύω ότι έδωσε πολλά όχι μόνο στη Σουηδία, αλλά και σε άλλες χώρες. Φαντάσου παίξαμε ζωντανά στην τελετή έναρξης η οποία μεταδιδόταν σε 54 χώρες. Μια metal μπάντα σε τελετή έναρξης αγώνων; Κάτι πάει λάθος εδώ! (γέλια) Τουλάχιστον έδωσαν στον κόσμο το δικαίωμα να αποφασίσει από μόνος του αν του αρέσει η μουσική ή όχι. Το βίντεο για την ομάδα Curling, για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς, έπαιζε στη Γερμανία και την Ιταλία στις κύριες ζώνες σε κάθε κρατικό κανάλι! Δεν είχαν δείξει ΠΟΤΕ metal! Θα σοκαρίστηκαν! Αλλά ίσως να ήταν σα ξυπνητήρι… Να πει στον κόσμο ότι “ε… αν δε σου αρέσει αυτό που παίζει στο ράδιο καθημερινά, υπάρχει και κάτι άλλο και λέγεται metal!”. Και μετά μπορούν να αποφασίσουν αν τους αρέσει, αν θα το αγοράσουν κτλ.
Άρα θα σας δούμε και στη Eurovision του χρόνου; (γέλια)
Oscar: Το έχουμε απορρίψει αυτό ήδη 2 φορές.
Αλήθεια; Για φέτος με τους LORDI;
Joacim: Ναι… Φέτος και πέρυσι… 2 χρόνια στη σειρά.
Και ο λόγος;
Oscar: Ο ίδιος… Αν δε μπορούμε να συμμετάσχουμε με κομμάτι των HAMMERFALL, δε θα είμαστε εμείς, άρα δεν το σκεφτόμαστε καν! Επειδή όταν βγούμε εκεί θα ακουστούν και πολλά σκατά. Και αν δεν είμαστε στη θέση να τα υποστηρίξουμε σαν υπεύθυνοι, θα έπρεπε να ήταν κάτι το οποίο έχουμε κάνει μόνοι μας. Είναι άλλο είδος συναυλίας, άλλο είδος σκηνής, αλλά ακόμα θα είναι οι HAMMERFALL και δε συμβιβαζόμαστε με τίποτα. Μέχρι στιγμής δε μας αφήνουν να το κάνουμε αυτό…
Δηλαδή σας λένε “μπορείτε να έρθετε, αλλά θα σας δώσουμε εμείς το κομμάτι”.
Oscar: Ακριβώς!
Joacim: Βέβαια όταν ξαναμιλήσαμε πριν λίγους μήνες με τον τύπο, ήταν διαφορετικός! “Ναι, γράψτε κομμάτι, ελάτε” κτλ.
Λόγω των LORDI.
Joacim: Ναι, αλλά οι LORDI το έκαναν τώρα. Και του χρόνου νομίζω ότι θα είναι καταστροφή.
Νομίζω ότι θα υπάρξουν metal μπάντες από τη Σκανδιναβία…
Joacim: Όχι… Νομίζω ότι θα υπάρξουν από χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης. Αν θυμάσαι μετά από την κοπέλα από την Ουκρανία, την επόμενη χρονιά οι μισές χώρες ήταν ίδιες. Άρα νομίζω ότι του χρόνου θα είναι μια…
Metal Eurovision…
Oscar: (γέλια) Ναι… Καλή ιδέα… Μια metal Eurovision.
Γιατί δεν πάτε με το “Glorious”;
Joacim: Είχε γραφτεί για κάτι άλλο.
Αλλά δεν έχει κυκλοφορήσει…
Joacim: Κυκλοφόρησε…
Ναι, αλλά δε μπορείς να το χρησιμοποιήσεις σε άλμπουμ των HAMMERFALL.
Joacim: Όχι, όχι. Αυτό κυκλοφόρησε για κάτι άλλο.
Για το Παγκόσμιο Κύπελλο ε;
Joacim: Ναι, αλλά και έξω από αυτό επίσης. Έγραψα τους στίχους για αυτό το κομμάτι. Γράφτηκε από τους Uli Kursch και Milianovic. Τραγούδησε η Makela και αποφασίσαμε να προσθέσουμε μερικούς metal τραγουδιστές στο background, στη χορωδία…
Καλά… Όχι απλά “μερικούς metal τραγουδιστές”…
Joacim: (γέλια) Στην Ιαπωνία κυκλοφόρησε σαν single, ενώ άλλαξαν και τον τίτλο του άλμπουμ σε “Glorious”!
Πρέπει να κλείνουμε σιγά-σιγά…
Joacim: Επιτέλους! (γέλια)
Να ‘σαι καλά! Λοιπόν… κλείστε τη συνέντευξη όπως θέλετε.
Oscar: Το μόνο που θέλω να πω είναι – επειδή περάσαμε πολύ ωραία και γελάσαμε πολύ σ’ αυτή τη συνέντευξη, αλλά ας γίνουμε σοβαροί για ένα λεπτό – ότι αυτό το άλμπουμ νομίζω ότι αντιπροσωπεύει τους HAMMERFALL με τον καλύτερο τρόπο. Και είμαστε πάρα πολύ περήφανοι για αυτό και θέλω να πιστεύω ότι και ο κόσμος εκεί έξω θα νιώθει το ίδιο. Επειδή δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας. Και όπως είπε ο Joacim, γίνει δε γίνει, η Ελλάδα είναι μια χώρα που πραγματικά θέλουμε τόσο καιρό να ξαναέρθουμε! Από το πρώτο μας σόου εδώ. Επειδή τότε κάναμε την περιοδεία στην Ευρώπη και ήταν πολύ πολύ καλή και ήρθαμε στην Ελλάδα να την τελειώσουμε. Και όταν ήρθαμε εδώ – δεν είχαμε πάει στη Ν. Αμερική τότε όπου η ατμόσφαιρα είναι παρόμοια – είπαμε “τί στο καλό συμβαίνει;”! (γέλια) Όλοι μας υποδέχτηκαν με τον καλύτερο τρόπο. Θέλουμε να ξαναέρθουμε αν και το πρόβλημα είναι με τους promoters, κάτι που αναλύαμε για 20 περίπου λεπτά πριν (γέλια)! Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ξανάρθουμε, και αν τα καταφέρουμε εύχομαι πραγματικά να δω εκεί πολλούς ανθρώπους, γιατί θα είναι ένα τεράστιο πάρτυ.
Ευχαριστούμε παιδιά. Καλή επιτυχία!
Oscar: Ήταν η πιο αστεία συνέντευξη που δώσαμε. Περάσαμε πολύ καλά!
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
DISCOGRAPHY:
“Glory to the brave” – 1997
“Legacy of kings” – 1998
“Renegade” – 2000
“Crimson thunder” – 2002
“Chapter V: Unbent, unbowed, unbroken” – 2005
“Threshold” – 2006
Site: www.hammerfall.net
