Οι IDLE HANDS αποτελούν την μετενσάρκωση των SPELLCASTER, οι οποίοι ήταν η μετενσάρκωση των LEATHERWITCH. Και αν τις δύο πρώτες φορές που βάδισαν τον μάταιο τούτο μουσικό κόσμο έδωσαν τα διαπιστευτήριά τους με το αξιολογότατο heavy/speed metal τους, ως IDLE HANDS αποφασίζουν να αλλάξουν ήχο και να δημιουργήσουν μια δική τους προσωπική ταυτότητα η οποία, ω του θαύματος, καθώς μιλάμε για το 2019 όπου έχουν παιχτεί τα ΠΑΝΤΑ πια, δείχνει ικανή να τους φτάσει πολύ ψηλά και να τους καταστήσει δημιουργούς μιας νέας μουσικής άποψης!
Τους γνωρίσαμε με το περυσινό EP “Don’t Waste Your Time”, και ψάχναμε να βρούμε τι μας θυμίζει αυτή η πανέμορφη μουσική πρόταση. Προσωπικά μου φαινόταν πως άκουγα τους λατρεμένους πάλαι ποτέ φερέλπιδες του occult retro metal ήχου και διαλυμένους πια IN SOLITUDE, αλλά χωρίς την έντονη heavy άποψή τους, που έφερνε στο νου MOTLEY CRUE εποχής “Shout at the Devil” (τι εννοείς όταν λες πως δεν είναι HEAVY METAL αυτός ο δίσκος;) και MERCYFUL FATE. Στην θέση του χαρακτηριστικού αυτού, συναντάμε new wave και gothic rock επιρροές που με την σειρά τους δημιουργούν αυτήν την τόσο προσωπική ταυτότητα που λέγαμε στην αρχή. Το “Mana” (με το τόσο ταιριαστό εξώφυλλο) ξεκινά εντυπωσιακά με το “Nightfall” το οποίο φιγουράρει στα φαβορί για το πιο «πιασάρικο» κομμάτι της χρονιάς από τώρα, και συνεχίζει σε πιο gothic rock μονοπάτια, αρχής γενομένης από το υπέροχο hit-άκι “Jackie”, έως ότου να μπει ξαφνικά το μελωδικό heavy “Give me to the night”. Εκεί σηματοδοτείται μια εξαίσια «στροφή» προς σκληρότερες οδούς, χωρίς φυσικά να χάνεται η αίσθηση της υπέρμετρης μελωδίας ούτε κατά διάνοια, με τα φωνητικά του Gabriel Franco να ερωτοτροπούν με τις υπέροχες κιθάρες και να αποτελούν το χαρακτηριστικότερο συστατικό του ήχου της μπάντας, ενισχύοντας την γοτθική τους «υφή» με κάποια πιο ακραία ξεσπάσματα. Το τελευταίο μέρος του δίσκου επαναφέρει την gothic αισθητική, ανεβάζει ακόμη περισσότερο τα επίπεδα μελωδίας και κάπως έτσι φτάνουμε στο τέλος του… Ποιο είναι το συμπέρασμα μετά από αυτά τα 40 λεπτά;
Οι IDLE HANDS κατάφεραν τον πλέον δύσκολο στόχο μιας πρωτοεμφανιζόμενης μπάντας: να τους καταλαβαίνεις με την πρώτη νότα! Και αυτό, όταν συνδυάζεται με υψηλή ποιότητα στις συνθέσεις, γίνεται ένα ακαταμάχητα σαγηνευτικό χαρακτηριστικό που σε στέλνει «καρφί» στην κορυφή! Αρκεί, να το διαχειριστείς σωστά. Ραντεβού στο Crow στις 12/5. Μην τους χάσετε, κάτι μου λέει πως θα είναι ένα εξαιρετικό live!
8,5 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
