a
Σφαλιάρα! Η μόνη λέξη που μου έρχεται κατά νου ακούγοντας τη νέα δουλειά των Σουηδών. Ναι, αυτή είναι αλήθεια! Οι δύο τελευταίοι τους δίσκοι δεν εντυπωσίασαν. Για την ακρίβεια, ο ένας ήταν στην καλύτερη μέτριος και ο προηγούμενος κακός! Οπότε δεν ήξερα τι να περιμένω από το συγκρότημα.
Όλα όμως άλλαξαν, ακούγοντας το πρώτο single, το “One by one” (τι τραγούδι Θεέ μου!). Ένιωθα πως η επιστροφή τους θα ήταν κάτι το εξαιρετικό! Ήμουν σίγουρος! Κάθε νέο τραγούδι που έβγαζαν στη δημοσιότητα, έκλινε προς αυτήν την κατεύθυνση. Όλες οι προδιαγραφές ενός κορυφαίου hard rock δίσκου ήταν απλωμένες σε κάθε νότα που άκουγα. Μέχρι που ήρθε η στιγμή να ακούσω τον δίσκο στην ολότητά του!
Μιλάμε για ένα δίσκο εξαιρετικό, από όποια πλευρά και να το δει κανείς. Έντεκα τραγούδια, το ένα καλύτερο από το άλλο, δημιουργούν ένα μουσικό χαλί, το οποίο αποτελεί ιδανική συντροφιά για οποιαδήποτε ώρα της ημέρας θέλεις να ακούσεις καλή μουσική. Οι Η.Ε.Α.Τ. αραδιάζουν στην ταινία όλες τους τις επιρροές από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, τις «παντρεύουν» με τα εισαγόμενα προϊόντα και δημιουργούν ένα δίσκο για τον οποίο πρέπει να νιώθουν περήφανοι, τόσο οι ίδιοι όσο και οι οπαδοί του hard rock. Από το εναρκτήριο “Rock your body”, που φέρνει κατά νου τους FIREHOUSE και το “Rock on the radio”, το “Dangerous ground” με την τέλεια μίξη των MOTLEY CRUE με τους EUROPE, το μυθικό “One by one” με το ασύλληπτο ρεφρέν, το «μεταλίζον» “Victory”, το “We are Gods”, όπου ξυπνούν οι WHITESNAKE μέσα τους και μεταλλάζονται στα δεδομένα του Βορρά, τη μπαλάντα “Nothing to say”, που μυρίζει BON JOVI από χιλιόμετρα, το “Under the gun”, που και πάλι θυμίζει μπάντες βγαλμένες από την κληρονομιά της χώρας τους, το “Rise”, που είναι φόρος τιμής στον τεράστιο Ronnie James Dio και το “Rock ‘n’ roll children”.
Στην κατάληξη της ακρόασης, ο ακροατής βρίσκεται απέναντι σε μία δισκάρα! Ένα άλμπουμ το οποίο σε λίγα χρόνια θα αποτελεί σημείο αναφοράς, τόσο για το ίδιο το συγκρότημα, όσο και για το μουσικό ύφος το οποίο υπηρετεί. Προφανώς και δε θα μπω σε σύγκριση με τις μπάντες της Αμερικής, γιατί αυτές είναι μπολιασμένες με αυτόν τον ήχο και αυτό δε χρίζει ανάλυσης τώρα. Κρατάω το μουσικό κομμάτι και μόνο αυτό. Και εδώ έχουμε μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς! Εύκολα, αβίαστα, χωρίς κόπο!
Και όπως λέει και ο καλλιτέχνης, “One, One by one – Soon they all will sing the song”!
8.5/10
Ντίνος Γανίτης
