Η αγαπημένη μου συναυλία. Χμ!Πάνε πολλά χρόνια από την πρώτη μου επαφή που ήταν οι ΒLUE OYSTER CULT το 1987 στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, αλλά παρά το νεαρό τότε της ηλικίας μου, αν και πρώτη εμπειρία, δεν θα έλεγα ότι συγκαταλέγεται στις αγαπημένες μου. Θα μπορούσα να βάλω την πρώτη εμφάνιση των MAIDEN το 1988 στην Αθήνα. Σίγουρα μια από τις πιο σπουδαίες συναυλίες στην συναυλιακή ιστορία της χώρας μας αποτελεί σίγουρα η εμφάνιση των METALLICA στο γήπεδο του Πανιωνίου. Μια εξωπραγματική απόδοση της μπάντας, ένας ήχος-φαινόμενο κι ένα κοινό στα όρια της υστερίας. Φίλοι και γνωστοί εκτός metal χώρου μου έλεγαν έκθαμβοι όταν τελείωσε το live ότι ήταν κάτι που δεν είχαν ξαναδεί στην ζωή τους. Έχω στο μυαλό μου όμως κάποιον από το περιοδικό που ίσως να σας την περιγράψει πιο αναλυτικά απ’ ότι εγώ το επόμενο διάστημα, οπότε προσπερνάμε και πάμε παρακάτω.
Η αλήθεια είναι ότι έχω αρκετές αγαπημένες εμφανίσεις από πολλές και διαφορετικές μπάντες. GATHERING, MY DYING BRIDE, SKYCLAD, FU MANCHU, OPETH, ΚΙΝG DIAMOND, RUSH , RAMONES, ΜΕΤΑL CHURCH , DEAD CAN DANCE, KISS ,PAPA ROACH, δεκάδες είναι η αλήθεια. Θα μπορούσα να γράφω για μια-δυο ώρες ακόμα και να αραδιάζω ονόματα κοιτώντας μόνο τα αποκόμματα που έχω κρατήσει στο αρχείο μου.
Η πρώτη εμφάνιση των GAMMA RAY για την οποία θα γράψω λίγες σειρές παρακάτω όμως ήταν για εκείνη την εποχή ένα ιδιαίτερο συναυλιακό γεγονός. Ας δούμε τα γεγονότα όπως είχαν όμως για να καταλάβουμε και στην σπουδαιότητα αυτής της εμφάνισης. Οι ΗELLOWEEN από το πρώτο “Κeeper…” είχαν αρχίσει να αποκτούν όλο και μεγαλύτερη δημοτικότητα. Με την κυκλοφορία του δεύτερου “Keeper…” στα τέλη του ‘88 τους αγάπησε όλος ο μεταλλικός λαός της χώρας μας, και πώς να μην γίνει αυτό αφού μιλάμε πλέον για δύο από τα καλύτερα albums που έβγαλε αυτή η μουσική. Άλλωστε να θυμίσω ότι υπήρχε έντονη φημολογία ότι υπήρχε περίπτωση να τους δούμε στην πρώτη εμφάνιση των ΜAIDEN στην Ελλάδα, κάτι που όμως δεν συνέβη ποτέ.
Προσωπικά, η λατρεία μου για τουs HELLOWEEN της εποχής Keepers ήταν τόσο μεγάλη που δεν μου αρκούσαν τα albums, αλλά αγόραζα και τα singles. Λόγο Noise όμως, οι τιμές των singles της μπάντας (“ Dr Stein”, “I want out”) ήταν πιο ακριβές και από full length δίσκο, αλλά σαν οπαδός θέλεις να έχεις όλα τα b-sides, οπότε κάθε χαρτζιλίκι επενδυόταν στις κολοκύθες με χαρά, μπόλικη ευχαρίστηση και με μεγάλη προσμονή μέχρι να φτάσει στα χέρια μου ο κάθε δίσκος.
Η αποχώρηση του Κai Hansen από την μπάντα ήταν τότε ένα σοκ, μιλάμε για μια μπάντα στο απόγειο της εμπορικής και καλλιτεχνικής της καταξίωσης, οπότε στο άκουσμα ότι θεός θα δημιουργούσε τους GAMMA RAY δεν υπήρχε άλλη λύση από το να τον ακολουθήσουμε.
Το πρώτο album των GΑΜΜΑ RΑΥ κυκλοφόρησε με το έμπα της χρονιάς και της νέας δεκαετίας, τον Φεβρουάριο πιο συγκεκριμένα και η αποδοχή ήταν καθολική. Οπότε για να επανέλθω στο πόσο σημαντικό συναυλιακό γεγονός υπήρξε η συναυλία αυτή, ήταν για εκείνη την εποχή ότι πιο κοντινό στους HELLOWEEN υπήρχε και μπορούσαμε να απολαύσουμε και εμείς. Σε μια εποχή που είχαν αρχίσει τα πρώτα live να πραγματοποιούνται στην χώρα μας η συναυλία των GAMMA RAY φάνταζε μια ήταν σαν το πιο ιδανικό power metal γεγονός. Διαμένοντας στην επαρχία εκείνη την περίοδο, έπρεπε να θυσιάσω την συναυλία των FATES WARNING/ SANCTUARY που θα γινόταν μερικές εβδομάδες αργότερα . Σήμερα η πλειοψηφία θα έκανε το αντίθετο, εκείνη την εποχή όμως το μεγάλο όνομα στο power metal ήταν ο Kai Hansen και όχι οι FATES WARNING και ασφαλώς όχι οι SANCTUARY που αμφότερους τους γνώριζε και τους άκουγε ένα πιο μικρό κοινό από αυτό που απέκτησαν τα επόμενα χρόνια.
Η συναυλία έγινε στο Άλσος τους Πεδίου του Άρεως, ενώ είχε προγραμματιστεί να γίνει αρχικά στο Ρόδον (άλλαξε χώρο χωρίς να θυμάμαι τον λόγο όμως). Οι GAMMA RAY την προηγούμενη ημέρα είχαν εμφανισθεί στην Θεσσαλονίκη με support τους μέγιστους DECEPTOR. Στην Αθήνα δεν υπήρχε κάποιο support και ο χώρος είχε αρχίσει να γεμίζει από νωρίς. Μάλιστα το προηγούμενο βράδυ το Άλσος είχε φιλοξενήσει τους FALL (αν δεν κάνω λάθος) και μπαίνοντας από νωρίς ο χώρος ήταν γεμάτος από κουτάκια μπύρας και πλαστικά. Χίλια περίπου άτομα ήμασταν έτοιμα να υποδεχθούμε τους Γερμανούς μάστορες του power metal, σε μια σκηνή χωρίς καθόλου σκηνικά αλλά με πάρα πολύ καλό και δυνατό ήχο. Όπως ήταν φυσικό οι πρώτες νότες του “Lust for life” έβαλαν φωτιά στο κοινό κάτι που συνεχίσθηκε και με το επόμενο κομμάτι που ήταν το “Ηeaven can wait”. Η συνέχεια με το “Space eater” έδειχνε μια μπάντα που περνούσε πολύ καλά πάνω στην σκηνή. Τo “Ηeaven can wait” EP κυκλοφόρησε τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς και περιείχε πέντε κομμάτια, τέσσερα από τα οποία δεν είχαν μπει στο ντεμπούτο. Το πρώτο από αυτά το “Sail on” θα ηρεμήσει κάπως τα πράγματα, ενώ θα ακουστούν ακόμα από το EP τα “Who do you think you are” και “Mr Outlaw”. O πρώτος ολοκληρωτικός χαμός θα γίνει μόλις ακουστούν οι πρώτες νότες του “I want out”, θα ακολουθήσουν τα φοβερά “Μοney” και το μεγαλειώδες “Ηeading for tomorrow” στο οποίο ο Κai Hansen πραγματικά έλαμψε με το παίξιμό του.
O δεύτερος ολοκληρωτικός χαμός (θυμάμαι ότι οι μπροστινές μπάρες πήγαν αν σπάσουν) ήταν στο “Ride the sky” που τα φωνητικά εδώ θα αναλάβει ο Κai Hansen. Ένας χαμός πραγματικός, υπήρχε μια τεράστια μια αναμονή που εξελίχθηκε σε χείμαρρο ενθουσιασμού σε αυτό το κομμάτι. Πραγματικά άλλες εποχές. Η συναυλία θα συνεχιστεί με το εξαιρετικό “Hold your ground” που θα δώσει την σκυτάλη σε άλλο ένα HΕLLOWEEN classic όπως το “Future world” (χαμός Νο 3) για να ολοκληρωθεί το live με την διασκευή στο κλασσικό “Look at yourself” των URIAH HEEP.
Σε αυτή την συναυλία που ήταν η τελευταία της Ευρωπαϊκής τους περιοδείας ακούσαμε λοιπόν όλο το “Heading for tomorrow”, τρία κομμάτια από το EP “Ηeaven can wait”, τρία HELLOWEEN classics συν μια διασκευή στους αγαπημένους του Kai (και δικούς μου) URIAH HEEP. Στην σύνθεση της μπάντας εκτός από τους Kai Hansen και τους Ralf Scheepers ήταν ο μπασιστας UWe Wessel , o κιθαρίστας Dirk Schlachter και ο ντράμερ Uli Kusch. Eνα εξαιρετικό live που τόσο η μπάντα όσο και το κοινό απόλαυσε ιδιαίτερα. Οι GAMMA RAY τα επόμενα χρόνια θα μας επισκέπτονταν συχνά πυκνά, μιας και το κοινό τους μεγάλωνε και οι ίδιοι πάντα περνούσαν καλά στις εδώ συναυλίες τους.
Επίσης θυμάμαι ότι πριν την συναυλία ακουγόταν από τα ηχεία όλο το “The real thing” των FAITH NO MORE , μια μπάντα που τώρα όλοι θαυμάζουν και αποδέχονται αλλά εκείνη την εποχή αποτελούσε κόκκινο πανί για τους παραδοσιακούς metalheads. Just saying…. Άλλο ένα περιστατικό που μου έχει χαραχθεί στην μνήμη μου ήταν η “ατυχία” να αγοράσω ίσως ένα από τα πιο ωραία t-shirts που έχω δει όλα αυτά τα χρόνια να πωλούνται σε πάγκους merchandise. To t-shirt της περιοδείας “Heading for tomorrow tour ’90” ήταν πανέμορφο πραγματικά αλλά εγώ αγοράζοντάς το προφανώς αργά μετά την συναυλία δεν το πρόσεξα. Έτσι είχα την “τύχη” να μου πλασάρουν ένα από αυτά που βάζουν με συρραπτικό στους πάγκους του merchandise. To βράδυ γυρνώντας στο σπίτι συνειδητοποίησα ότι το λατρεμένο t-shirt που μόλις είχα αγοράσει, ήταν γεμάτο από χιλιάδες μικρές τρύπες από το συρραπτικό. Εννοείτε ότι δεν μπορούσε για κανέναν λόγο να φορεθεί και κατέληξε δυστυχώς στα σκουπίδια. Όμως η χαρά της συναυλίας και ο απόηχος της ήταν τέτοια που κανένα μικρό πταίσμα σαν και αυτό δεν ήταν ικανό ένα χαλάσει τις ωραίες αναμνήσεις που κρατάνε ακόμα . Και ας έχουν περάσει μόλις τριάντα χρόνια από τότε. ‘Oπως έλεγε και ο Κai “Why are we here and what do we want. The answer is easy let’s spread it around , live life easy”
Γιάννης Παπαευθυμίου
