(συνέχεια από το απολαυστικό πρώτο μέρος)
Κεφάλαιο 7 – «Κόρινθος»
Στην περιπλάνησή του για να βρει μεταφορικό μέσο που θα τον έπαιρνε μακριά από την ηπειρωτική Ελλάδα, ο μαυρομεταλλικός αλλά καλόψυχος, τεχνοκράτης Τσουρέας, φτάνει στην Κόρινθο. Αφήνει τον αλανιάρη Τσέλλο, να γυρίσει τα παρακμιακά καπηλειά του λιμανιού και συνεχίζει την περιήγησή του, απροστάτευτος. Χωρίς στρατόπεδο εκπαίδευσης πεζικού, αλλά με ακμάζον λιμάνι και παραγωγή σταφίδας, τον καθηλώνει με τα κτίσματά της. Το χρήμα από το εμπόριο και οι εταίρες, ρέουν άφθονα στη ζωή των κατοίκων.
Αντίστοιχα το AOR θα είναι μέρος της ζωής της Κορίνθου, μαζί με το ναυτικό εμπόριο, την σταφίδα και την τοποθέτηση ενάντια των Αθηνών και βέβαια του αμερικάνικου hard rock, γιατί είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, της έκλυτης ζωής, αιώνιοι ανταγωνιστές. Ο Κυβερνήτης Νίκας τον καλοσωρίζει και τον ρωτάει τη βασική ερώτηση «2 KISS or not 2 kiss» και ο άμυαλος, άπραγος και βαθιά Δεληβορικός Τσουρέας απαντά με το “Kiss” του Prince που ξενίζει τον σκληρόκαρδο, γνήσιο απόγονο του Simmons, Νίκα. «Δεν ξέρω τι έμαθες με τα λαμόγια του Γανίτη στην Αθήνα, αλλά εδώ είμαστε AOR μόνο. Επιμιξείες με κατσίκες, γελάδες και λοιπα ζώα του L.A (λεκανοπέδιο Αττικής) αποκλείονται. Εδώ βασιλεύουν τα πλήκτρα, η μελωδία, ο Μπομπ» (Σφουγγαράκης αναρωτιέται ο αφελής Λευτέρης; Είχα δει την ταινία και μαζί με τον Πάτρικ τον Αστερία έπαιζε και ο Slash. Εντυπωσιάστηκα με τα γραφικά) και το μελωδικό hard rock. Τα καράβια μας πουλάνε σταφίδα και γυρνάνε με γλυκό AOR, συνέχισε ο Κυβερνήτης. Το βράδυ στο δείπνο με τη συνοδία εταίρων και ασμάτων από τους DRIVE SHE SAID, Robin Beck, HOUSE OF LORDS, KISS, αλλα και τις νέες δουλειές από MECCA, 7TH KEY, DAMN YANKEES, TEMPT, Sammy Hagar και το περιβόητο νέο άλμπουμ των VAN HALEN. HARDLINE, STEELHEART (Live), BOSTON, Jeff Scott Soto, W.E.T, ECLIPSE θα έρθουν για να δώσουν ένα τόνο σερμπετιού στο πάρτυ, με το καράβι που έχει μόλις φτάσει από τη Ρόδο, την έδρα των γνωστών αγνώστων δραστών προβολής της Σουηδικής κουλτούρας (Σειρηνάκης-Καραλής). Ο Τσουρέας, επικαλείται την χρόνια συχνοουρία, κλασικό πρόβλημα των black metallers, λόγω της ατελείωτης κτηνοβασίας στα βουνά της Νορβηγίας και τα καταγώγια της Φιλανδίας και μπαίνει στο πρώτο πλοίο που βρίσκει έτοιμο για αναχώρηση. Ο Τσέλλος του έχει κρατήσει καμπίνα με παιδικό κρεβάτι για να μην πέσει αν κουνά η θάλασσα. Όταν ξυπνά ο κρύος αέρας της αδριατικής παίζει με τα μαλλιά του και τα τείχη των Συρακουσών υψώνονται μπροστά του. Ο Τσέλλος που δεν έχει ξαναταξιδέψει τόσο μακριά, εκτός από τις παιδικές κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων, πιστεύει ότι έχουν πεθάνει κι έχουν φτάσει στην Βαλχάλα.
Κεφάλαιο 8 – «Κάτω Ιταλία»
Οι Ιταλικές αποικίες στις Σικελία, είναι αναγκαστικά η πατρίδα του Ιταλικού power, ταιριαστού άλλοτε ,αλλά και περίεργων occult σχημάτων σαν τους DEATH SS. Ο Παναγιώτης Γιώτας, γνωστός τύραννος των Συρακουσών και φίλος του Αρχιμήδη, βοήθησε στην ανακάλυψη του «εύρηκα», όταν πέταξε στην μπανιέρα του, το νέο άλμπουμ των Pumpkins United κι αυτός όρμησε για να το σώσει από την καταστροφή, τους μυεί στην Ιταλική κουζίνα και μουσική. Καθήμενοι στα τείχη των Συρακουσών, ακούν τους αοιδούς Fabio Lione και την παιδική χορωδία του Serafino Perugino της Frontiers σε τραγούδια που μιλούν για νέους και παλιούς θρύλους. Ο Lione με τις ιστορίες του για τα χρόνια με τους RHAPSODY, έχει πραγματικά δράκους και δάση στα τραγούδια του, κάτι που φέρνει δάκρυα στα μάτια του Τσέλλου. Αντίστοιχα ο Perugino μυεί τον Τσουρέα στα άγνωστα κατατόπια των μεγάλων του Αμερικάνικου AOR με τραγούδια των ανανεωμένων, επανσυνδεδεμένων JOURNEY, STYX, BOSTON και αντίστοιχες συνεργασίες που θυμίζουν συγκέντρωση νεκρόφιλων και εμπνέουν τον Steve Sylvester των DEATH SS να γράψει το άλμπουμ “AOR necrophilia” που γίνεται αμέσως #1 χιτ σε μαγαζιά μεγέθους Death Disco και το ανάλογο κοινό. Το βίντεο κλιπ του ομώνυμου τραγουδιού, με τον γνωστό τραγικό ηθοποιό (ηθοποιό τραγωδιών δηλαδή) Σιλβέστερ Σταλόνε, γίνεται αγαπημένο των Γανίτη, Τσέλλου και Νίκα. Καθώς η μεσογειακή αύρα χαιδεύει τα μαλλιά του Τσουρέα και η καρμπονάρα που ετοιμάζει ο Γιώτας αγγίζει μέχρι τους πιο κρυφούς γευστικούς κάλυκες του Τσέλιου, η φωνή τον ταρακουνά… Η Νατάσα και η επανάσταση σε χρειάζεται. Η πύλη δεν βρίσκεται εδώ. Άσε τη μαλθακή ζωή με τον τύρρανο της μηνιαίας λίστας Γιώτας και συνέχισε το ταξίδι σου. Στο δρόμο μετά από μια μικρή συζήτηση με τον Αρχιμήδη, τον πείθει αντί για καταπέλτες να δοκιμάσει να ανακαλύψει το triggering, που θα οδηγήσει το Death metal σε νεα ύψη ή βάθη, επιλέγετε εσείς. Η επσιτροφή με το καράβι, περνά με τον Τσέλλο να ξερνά αδιάκοπα, γιατί το γάλα στην κρέμα της καρμπονάρας ήταν χαλασμένο και τον Τσουρέα να τον κοιτά μειδιώντας και χαϊδεύοντας το μικρό μαύρο πόνι. Η πύλη δεν ήταν ούτε στο εξωτερικό… Ας λέει ότι θέλει ο Νταν Μπράουν.
Κεφάλαιο 9 – «Θήβα»
Η επιστροφή περιλαμβάνει πλέον την αναζήτηση στην Στερεά Ελλάδα. Η συνάντηση με τον Μηνιάτη στην Θήβα, είναι από τις πιο επεισοδιακές. Η Θήβα με το πιο φιλελεύθερο πολίτευμα της και τις πρωτοποριακές πολεμικές τακτικές και τον ιερό λόχο με τα δεμένα μεταξύ τους μέλη με δεσμούς φιλίας, είναι ιδανική για την ανάπτυξη του NWOBHM, μικρή περίοδος δόξας, ετοιμοπόλεμοι, υποστηρικτές και έδωσαν τον δαυλό στη μεγάλη ελπίδα που εξάπλωσε το metal, δημοκρατία κλπ στον κόσμο… Τους Μακεδόνες. Η ξενάγηση του Λευτέρη στα μέρη που ηχογραφήθηκαν το Soundhouse tapes και το White label DIAMOND HEAD του προκαλεί μικρότερο ενδιαφέρον από το ιστoρικό σουβλατζίδικο που έγινε χώρος συνάντησης των μελών των ROTTING CHRIST πριν αποφασίσουν το μενού της επερχόμενης ΝοτιοΑμερικάνικης περιοδείας τους. Εντύπωση του κάνουν επίσης οι Σουηδοί τουρίστες που φωτογραφίζουν κάθε μνημείο, στουντιακό και μη, ως τόπο λατρείας. Μαθαίνει τελικά ότι πρόκειται για μέλη των ENFORCER που είναι σε εκπαιδευτικό ταξίδι, για να αντιληφθούν καλύτερα τις ρίζες τους ως μουσικοί και ως άνθρωποι. Η επαφή του με το πρωτόγονο, ακατέργαστο metal των 80’s δεν αγγίζει την μαυρομεταλλική καρδιά του και τον κάνει να αφήσει πίσω του την πατρίδα του γνήσιου αντρίκιου metal συνεχίζοντας το δρόμο του προς την Αθανασία ή την εύρεση νέας εργασίας… Ο Μηνιάτης κλαίει βλέποντας τον Λευτέρη να φεύγει δίχως να δεχτεί την επιφοίτηση του πραγματικού ήχου και η μπάντα του δήμου Θηβαίων, παιανίζει το “Black metal” των VENOM την ώρα που αυτός αναχωρεί πάνω στο νέο γάιδαρο που έχει πάρει δώρο από την ένωση φίλων του NWOBHM Θηβών. Δίπλα του, πιστός συνοδοιπόρος Σάντσο Πάντσα, ο Τσέλλος, που θα ήθελε να μείνει για πάντα στην NWOBHM μάνα Θήβα, αλλά δεσμέυεται από τον όρκο του να βοηθήσει τον Τσουρέα. Για μια τιμή ζούμε άλλωστε… «Ποια είναι η τιμή σου; Ρώτησε ο Γανίτης έκπληκτος όταν έμαθε γι’ αυτή την δήλωση».
Κεφάλαιο 10 – «Δελφοί»
Δελφοί, το ακατάληπτο των χρησμών, η αποδοχή του κόσμου (κι ας μην καταλαβαίνουν), αλλά και το κομβικό σημείο στην λήψη αποφάσεων για την υπόλοιπη Ελλάδα, τους κάνει σημαντικούς και ουσιαστικά λειτουργούν σαν τη Νέα Υόρκη του metal, με punk, metal, κλασικό ροκ κι εναλλακτική σκηνή, απ’ όπου ότι προκύπτει επηρεάζει τους πάντες. Η άφιξη του Τσουρέα εκεί, ο Τσέλλος έχει μείνει σε μια γειτονική στάνη, προσπαθώντας να ανταλλάξει το μπορντώ ανδρικό πουκάμισο του, με μια προβατίνα (άνγωστο γιατί επιλέγει μόνο θηλυκά πρόβατα- λέγεται ότι έχουν πιο μαλακό κρέας) με την ελπίδα να βρει απαντήσεις, θα είναι σημαντική για την μικρή κοινότητα. Τον οδηγούν στο μαντείο όπου η Πυθία με το όνομα Χαρά Νέτη, του απαγγέλλει τον χρησμό «28 έως 31 ημερομηνίες με ορμή και χυμούς δημιουργικούς, γεμάτες εικόνες από κόσμους και άσματα άγνωστα και 31 οι τυχεροί που γι’ αυτά θα μιλήσουν, δύο οι άτυχοι που θα τα ανεβάσουν»… Ο Ελευθέριος Τσουρέας, αδυνατεί να αντιληθεί το χρησμό και ζητά βοήθεια από την Πυθεία μόλις ξεχαρμανιάσει απο την πικροδάφνη και τη δάφνη… Εκείνη κρατώντας στα χέρια της ένα τεύχος του Rock Hard του εξηγεί, ότι τα πάντα εξαρτώνται από την υπευθυνότητα όσων αναλαμβάνουν να γράψουν τα άλμπουμ του μήνα στο επίσημο όργανο της ένωσης μουσικόφιλων αρχαίας Ελλαδος, που έχει δανειστεί τον τίτλο του, από ένα πολύ δημοφιλές έντυπο των Γότθων. Όσο και αν προσπαθήσεις δε θα βρεις τίποτα σαν αυτό που ζητάς στα μέρη μας αγαπητέ. Εδώ όλα ενώνονται, ο Γανίτης πίνει οίνο παρέα με το Δρογγίτη και ο Κολοκυθάς κανονίζει με το Ζέρη και το Χασούρα, οι Δελφοί είναι φημισμένοι για τους χρησμούς τους και την συμφιλιωτική τους δύναμη… Μόνο τους Gillan –Blackmore δεν πετύχαμε να ξαναενώσουμε, αλλά με το ολόγραμμα του Dio έχουμε πιάσει την καλή. Ετοιμάζουμε περιοδείες MOTORHEAD με Philthy Animal Taylor και Fast Eddie και μια συναυλία G3, με Hendrix, Gallagher και Dimebag Darrell. Άντε να ξεχωρίσεις τον πεθαμένο ανάμεσα τους… Όλα αυτά βεβαια είναι ιδέα του ιδιοκτήτη των Δελφών και του μαντείου, κυρίου Gene Simmons, που έχει κάνει trademark τους 12 Ολύμπιους θεους, στα πλαίσια των επενδύσεων που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός σας το 2017, με αναδρομική ισχύ… Ο Τσουρέας τρώει ένα καλαμάκι προβατίνα που τον κέρασε ο Τσέλλος, πριν πάει να σφάξει ένα δράκο που ενοχλούσε τους VIRGIN STEELE στην ηχογράφηση του νέου ποιμενικού μέταλ άλμπουμ τους και σκέφτεται τα επόμενα βήματά του, για την ανεύρεση της πύλης προς την εποχή του και τη Νατάσα… Αν αρχίσει η επανάσταση και βγούμε στο βουνό, θα φέρω την Νατάσα να φάμε καλαμάκι εδώ σκέφτεται, φτάνει να μην κάνει πάλι την δίατα με το χαβιάρι και τη σαμπάνια…
Κεφάλαιο 11 – «Ήπειρος»
Η Ήπειρος με το σκληρό κλίμα και την μικρή παραγωγή, είχε τη είσοδο στον Αχέροντα και αντικειμενικά είναι η πατρίδα του black metal, εγχώριου και μη, με το σκοτεινό ηχόχρωμα της. Η περιβόητη ανεξαρτησία των Ηπειρωτών, οφείλεται στο ότι ουδείς, ούτε ο Darth Vader έχει διάθεση να τους κατακτήσει. Μέχρι να εμφανιστεί ο Πύρρος, το νεκρομαντείο του Αχέροντα, με τον ιεροφάντη Δρογγίτη, καθορίζει την τάξη των επίγειων και υπόγειων πραγμάτων. Όλη η κοινότητα της αραιοκατοικημένης Ηπείρου, περιμένει τον εξ Ηλείας ορμώμενο ιεροφάντη, να χαθεί στα σκοτεινά βάθη του μαντείου και αφού ακουστεί ο εκκωφαντικός ήχος της απελευθέρωσης του ιερού usb με τις πληροφορίες του μέλλοντος, ο κάτωχρος από την προσπάθεια Δρογγίτης, υπό τους ήχους του νέου άλμπουμ των AURA NOIR διαμηνύει στους συγκεντρωμένους τι μέλλει γενέσθαι για την επόμενη χρονιά. Η παγωμένη ατμόσφαιρα του μαντείου ταιριάζει στον ψυχισμό της απελπισίας του Τσουρέα, που βλέπει το όνειρο μιας καλοπληρωμένης δουλειάς στον καπιταλιστικό κόσμο του 2018 να ξεμακραίνει. Αναγκάζεται να συμμετέχει στις τελετές επίκλησης των ανίερων, χθόνιων πνευμάτων παρέα με τους HAIL SPIRIT NOIR και NECROMANΤIA που έχουν ετοιμάσει ένα άλμπουμ που θα λατρέψει αν ποτέ επιστρέψει το ‘18. Τα λυπητερά τραγουδια του Jonas Renkse των KATATONIA αποτελούν το soundtrack για την λιτή ζωή του Τσουρέα στην Ήπειρο. Λίγο πριν λυτρωθεί από τη ζωή, αποφασίζει να αλλάξει στάση και προκαλεί τον Δρογγίτη, να του μιλήσει για το δικό του μέλλον. Παρών θα είναι και ο Τσέλλος, που είχε χαθεί για ράφτινγκ σε γειτονικό ποτάμι και μετά βρήκε δουλειά ως παραγιός στο Γιοφύρι της Άρτας και τον κάλεσαν εσπευσμένα. Θα δυσκολευτεί, γιατί το usb λόγω παρατεταμένης έλλειψης δαμάσκηνων αργεί να βγει και η πληροφορία είναι θολωμένη. Αποτέλεσμα αυτου, ο Τσουρέας να αναχωρήσει γνωρίζοντας πια, ότι το νεκρομαντείο έχει θέματα διαρροών και ότι ο κάτω κόσμος μπορεί να τον περιμένει, να απολαύσει ακόμη μια φορά τον Φόιβο Δεληβοριά.
Κεφάλαιο 12 – «Μακεδονία»
Το ταξίδι προς τον Βορρά, μετά το σύντομο πέρασμα από την παραγωγική Θεσσαλία, οδηγεί τον απεγνωσμένα εξαντλημένο για απαντήσεις Τσουρέα από τη μύτη, στη Μακεδονία. Η Μακεδονία, με την συναναστροφή της με τα βαρβαρικά φύλα που γειτόνευε, έχει δύο πρόσωπα αυτό του Bay Area thrash, με τον Φίλιππο και την επιλογή του να ισοπεδώσει τα πάντα, όντας σκληρός ζώντας ανάμεσα στους βάρβαρους ταιριάζει απόλυτα στους EXODUS, SLAYER και τον φίλο τους Κλώνη κτλπ και τον Μ. Αλέξανδρο που ως νέος Hetfield οδήγησε τα ενωμένα Ελληνικά φύλα που υποκλίθηκαν (χωρίς πολλή διάθεση είναι η αλήθεια, στην αρχή τουλάχιστον) στο Black άλμπουμ στη δόξα επί παντός Έλληνα και βαρβάρου. Εκεί ταιριάζει ο πιο ραφιναρισμένος, ψαγμένος, νεωτεριστής Τοπιντζής, το αγόρι με την προοδευτική αίσθηση για την μπουγάτσα και τα οράματα με τις πρασόπιτες. Το δίδυμο Κλώνη- Τοπιντζή υποδέχεται τον Τσουρέα στα Τέμπη, εκεί όπου αργότερα θα στηθεί το μνημείο της μπουγάτσας με κρέμα, από τον Τοπιντζή απόγονο. Ο Τσέλλος, πιο χαμηλών τόνων, ακολουθεί, με προφυλάξεις, μην αντιληφθούν την Αθηναϊκή καταγωγή του, παρόλο που η ανδρική καρδιά του, πεταρίζει στην πατρίδα του τίμου power metal. Τον ξεναγούν στα ανάκτορα της Βεργίνας και ειδικότερα στο κομμάτι της ζυθοποιείας. Ο Τοπιντζής του μιλά για το προοδευτικό κίνημα της Νορβηγίας και μαζί ακούνε το live των MOTORPSYCHO που κυκλοφορεί μόνο στα περίχωρα του Όσλο. Η συλλογή με γραφικότητες από thrash σχήματα της Γερμανίας και των ΗΠΑ του Κλώνη, σχήματα που ενέπνευσαν τους Ούνους και τους Γότθους και τους ανάγκασαν στις μαζικές μετακινήσεις του 5ου και 6ου αιώνα αλλά οδήγησαν και στο κίνημα των φυλετικών διακρίσεων στις ΗΠΑ όταν ο έγχρωμος πληθυσμός αρνήθηκε να ακούει τα λευκά σκουπίδια που μιλούσαν για την κλιματική αλλαγή και λάτρεψε ο Κλώνης, αναγκάζουν τον Τσουρέα να αναζητήσει την ηρεμία με ένα μπουκάλι Μαλαματίνα και το αγαπημένο του άλμπουμ των MAYHEM στην σκιά του Ολύμπου, ο Τσέλλος πάντα άγρυπνος φρουρός έχει στήσει καραούλι στον Κίσσαβο, προκειμένου να μην συμβεί τίποτα στον Τσουρέα και ταυτόχρονα τιμά ένα κοκορέτσι που τον κερνά ιθαγενής τσομπάνος… Η φωνή στα αυτιά του Λευτέρη, ωρύεται «σήκω και προχώρα, ο χρόνος περνά» και ο δυστυχής, μεθυσμένος και πότης, αφού αποτίσει φόρο τιμής στο στούντιο των Παπάζογλου – Μάλαμα και φάει μια μπουγάτσα με κρέμα από το Σερραϊκό συνεχίζει το δρόμο του, ακτοπλοϊκώς πλέον. Ο Κλώνης τον αποχαιρετά με βερμούδα και μπλουζάκι FORBIDDEN ενώ ο Τοπιντζής αναζητά κάπου να ακουμπήσει τον φραπέ του, για να σκουπίσει τα δάκρυα συγκίνησης καθώς παίζει το νέο άλμπουμ των LEPROUS μια εικοσάλεπτη ωδή στο κυνήγι της φάλαινας τον 19ο αιώνα εμπνευσμένη από το Μόμπι Ντικ. Το καράβι που βρίσκει έχει προορισμό τα νησιά και η περιπέτεια φαίνεται πια να παίρνει το δρόμο της. Το ποζάρισμα του Τσέλλου ως γοργόνα στην πλώρη, για να μην πληρώσει εισητήριο βρίσκει τον De Maio σύμφωνο και του γράφει ένα ύμνο που θα απαγγείλει στην ομιλούντα περιοδεία του 2018, στο Γκαζάρτε, παρέα με τον Γιώργο Νταλάρα.
Κεφάλαιο 13 – «Εύβοια»
Εύβοια, (Ερέτρια, Ιστιαία) και το πειρατικό με την punk νοοτροπία, έχει ξεκινήσει. Κοντά στους Αθηναίους, έχουν πάρει την αγάπη για τις καταχρήσεις, αλλά το εμπόριο, η θάλασσα και το μέγεθος, δημιουργούν ένα punk rock/ metal υβρίδιο που επεκτείνεται, υπόγεια ως ασθένεια, μέσω των αποικιών της. Η περιήγηση του Τσουρέα θα είναι σύντομη, καθώς το μαυρομεταλλικό προφίλ του και πιο ειδικά οι ερωτήσεις του για το μέλλον του ιδιώματος, ενοχλούν τον Τοπικό φύλαρχο Δρόλια, που στολισμένος με σειρά τατουάζ και piercing απαντά ότι προτιμά να ακούσει το RANCID με τα Χριστουγεννιάτικα και ακόμη μια πικραμένη Ιρλανδικής επιρροής δουλειά των DROPKICK MURPHYS παρέα με τους γνωστούς άγνωστους των Εξαρχείων, παρά να συνομιλήσει με έναν μαυρόψυχο σαν τον Λευτέρη και γνωστό φίλο της Amiga. Η αλήθεια είναι ότι η επικείμενη εμφάνιση του Johnny Lydon στη Eurovision κάνει το πανκ αίσθημα του Δρόλια να ξεθυμάνει και σκέφτεται σοβαρά να αρχίσει να ακούει μόνο Δαιμόνιες Νύμφες και άλλα ξωτικά. Τελικά συμβιβάζεται με τους PUTA VOLCANO και αφού κεράσει τον Τσουρέα, φρέσκο ψάρι, τον στέλνει στην ευχή του δαιβόλου, μαζί με τον Τσέλλο, που ως γοργόνα στο καράβι, έχει γίνει το αγαπημένο σημείο, να δοκιμάζουν τα δολώματα τους, σειρά δασύτριχων ψαράδων της εριοχής, τραγουδώντας RUNNING WILD.
Κεφάλαιο 14 – «Δήλος»
Το καράβι θα έκανε μια στάση, γιατί ο πλοίαρχος χρειάζονταν πληροφορίες για τον επερχόμενο καιρό. Το καταλληλότερο μέρος ήταν η
Δήλος, Το σημείο όπου όλες οι θεϊκές και ανθρώπινες δυνάμεις ενώνονταν στον ναό του Απόλλωνα, δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο παρά ένας μικρός παράδεισος για τα τζαζ, fusion metal σχήματα και σπίτι του προγόνου του Portnoy απ’ όπου ξεκινά τις εκάστοτε συνεργασίες του. Εκεί τους περίμενε ο μακρυμάλλης με επιμελημένο, σύμφωνα με τα πρότυπα της Γαλλικής σχολής (Σαμοΐλης, Ντ Αρντανιάν, Λουί Τρεντινιάν, Ζόνι -προσοχή στην πγοφογά- Χολιντέι) μούσι, Φίλιππος Φίλης, αρχιερέας του Μαντείου. Η προσφορά του Τσουρέα είναι το «Nattens madrigal» των ULVER που ο Φίλης όταν βάζει να παίξει, το εκλαμβάνει ως προσβολή στον Θεό, απόρροια της κακοφωνίας του. Η συζήτηση τους, γύρω από τον σκοτεινό βορρά, πατρίδα του λυκόφωτος, οδηγεί τον Φίλη να θυμηθεί νοσταλγικές στιγμές σε ταβερνείο πλησίον των Παρισίων όπου σύχναζε ως Έλλην της διασποράς και άκουγε το «Μινόρε της αυγής», «Το δίχτυ» και άλλα προοδευτικά ρεμπέτικα και τους LEPROUS, που δεν πρόλαβε γιατί είχε να φροντίσει μια ποικιλία βατράχων (ζούσε από το εμπόριο βατραχοπόδαρων, στα δύσκολα Γαλλικά χρόνια του). Ονόματα όπως SHINING, PANZERBALLET, Joe Satriani, Steve Vai, Ihsahn, SONS OF APOLLO κεντρίζουν το ενδιαφέρον του Τσουρέα, μεχρι που η συζήτηση φτάνει στους DEATH, NILE. Η δυναμική του progressive death, ενοχλεί τον αρχιερέα που είναι λάτρης των τεχνικών πλευρών, όπως τον ενοχλεί και η εμμονή του Τσουρέα στα brutal φωνητικά και στην κυκλοφορία box set με κουρδίσματα των προαναφερόμενων μουσικών και πρόβες στο στούντιο πάνω σε τραγούδια από τα Ζουζούνια, της κρυφής αγάπης των NILE, απόρροια της επαφής τους με την Ελληνική τηλεόραση, στην τελευταία συναυλία τους. Το αίτημα του Τσουρέα για νέα από το μαντείο, πέφτει στο κενό, γιατί η απάντηση του Απόλλωνα, είναι ότι δεν είναι ανταλλακτήριο. Απάντηση δικαιολογημένη αφού το αίτημα του Τσουρέα γίνεται σε άψογη ρουνική γραφή. «Για ξένες γλώσσες στο φροντιστήριο γλωσσών της γειτονιάς σας νεαρέ μου», απαντά ο Απόλλωνας και τον ξαποστέλνει με το καράβι, ενώ ο Φίλης αποχαιρετά υπό τους ήχους του των SONS OF APOLLO. Η αναχώρηση αργεί γιατί ο Τσέλλος πληροφορείται για την εγγύτητα με το νησί της Μυκόνου, στο οποίο απεγνωσμένα θέλει να πάει, για να ξεσαλώσει, έχοντας απενεχοποιήσει την αγάπη του για τον θρυλικό αοιδό Κιάμο, ο οποίος για καθαρά επαγγελματικούς λόγους (συμβόλαιο) δεν μπόρεσε να συμμετάσχει στον νέο RIOT V, αλλά μάλλον θα προλάβει το PUMPKINS UNITED. Στο κατάστρωμα ο Λευτέρης χαιδεύει το μαύρο πόνι της Μποφίλιου και του σιγοτραγουδά το «Gone» της Rueslatten.
Κεφάλαιο 15 – «Σάμος»
Η στάση του πλοίου στο νησί του Πυθαγόρα, ενοχλεί τον τοπικό άρχοντα Χασουρα, που είναι σε mood Μανταλένα. Με μια ψαρόβαρκα και σειρά σχεδίων στα δίχτυα, αναπολεί τις βραδυνές συζητήσεις με τον Πυθαγόρα και τον Αρίσταρχο και επινοεί τον όρο djent εμπνευσμένος από τον ήχο των κυμάτων που χτυπούν στα άδεια δίχτυα του, καθώς κανένα ψάρι δεν πλησιάζει, απομακρυνόμενο από την υπνωτική νέα δουλειά των OM, που παίζεται ολημερίς στο νησί,διώχνοντας και τους τελευταίους που ελπίζουν σε θεϊκή παρέμβαση για να σταματήσει αυτή η ηχητική κατάρα των θεών.
Η Σάμος με τους μαθηματικούς και γεωμέτρες της, είναι άνετα η πατρίδα του djent και του mathcore, με ονόματα σαν τον Πυθαγόρα και τον Αρίσταρχο, να δημιουργούν το ανάλογο κλίμα. O Τσουρέας, προσπαθεί να συνομιλήσει απενγωσμένα με κάποιον, αλλά εισπράττει μόνο μαθηματικά ανέκδοτα και παρατεταμένα riff που ξεθωριάζουν χαμένα στα κύματα. Η αδυναμία του Λευτέρη αντιληφθεί τους πρώτους αριθμούς και να αναλύσει τα ηχοχρώματα του νέου DILLINGER ESCAPE PLAN αποτελειώνει την σύντομη περιήγηση του στο νησί του Πυθαγόρα. Η πιθανή λύση στο ζήτημα του χωροχρόνου και της αντίστοιχης πύλης, που θέτει εύστοχα ο Τσουρέας, αποτελεί θέμα συζήτησης, για το επόμενο συνέδριο, που θα διοργανώσει με εισηγητή τον Πυθαγόρα, ο πολυπράγμων Χασούρας και συμμετοχή του Κέλτη Χόκινς. Η απάντηση ακόμη αναμενεται. Φεύγοντας στέλνει στον Χασούρα μια καρμπονάρα, που έχει μάθει να φτιάχνει από το ταξίδι του στην Ιταλία, για να μην χαθεί από ασιτία. Ο Τσέλλος αποφεύγει την αυτοκτονία, όταν ανακαλύπτει ότι οι μπασογραμμές των ΟΜ που πλημμυρίζουν το νησί, είναι μουσική, προχωρημένη και οχι ερωτικό κάλεσμα δράκαινας. Η σκέψη της δράκαινας, δίχως ταίρι, τον οδηγεί σε κατάθλιψη, όταν αναλογίζεται, τις σφαγές που έχει προκαλέσει ακούγοντας τρου μεταλ την τελευταία εικοσαετία. Η ψύχραιμη παρέμβαση του Χασούρα, με μια κούπα βαλεριάνα, πασιφλόρα και λίγο χόρτο απο τη φυτεία Ζέρη στη Μεσσηνία, αλλάζει άρδην τα πράγματα, προς το καλύτερο και απενοχοποιεί την θέση του Τσέλλιου ως γοργόνου, στο πλοίο.
Κεφάλαιο 16 – «Μυτιλήνη – Λέσβος»
Η Μυτιλήνη και η Λέσβος, τα δύο περήφανα νησιά, δικαιωματικά αναδεικνύονται στο λίκνο του λυρικού γυναικείου κινήματος με NIGHTWISH κτλπ, με την Λυρική Σαπφώ πνευματική μητέρα των διαφόρων Tarja, Anneke, Wendy Williams, Lita Ford κτλπ
Βασικός χαρακτήρας στην πολιτιστική ζωή της Μυτιλήνης ο νεαρός δισκοεπιλογέας, κρουστο-παίκτης, συγgραφέας, ποιητής και αμετανόητα ταξιδευτής, Φραγκίσκος ο όμορφος, ο επονομαζόμενος και Μοντέλο. Με σωρεία αποτυχημένων περιπετειών με την πριγκήπισσα των τουλιποφάγων Simone, την βασίλισα των μελωδικών φυλών του σκανδιναβικού βορρά Tarja και επίσης ακόλουθος του γιατρού Τσίγκου στα ταξίδια του για θεραπευτικά βότανα, ο χαμογελαστόςς γίγαντας λέγεται ότι ενέπνευσε τον Όμηρο για την φιγούρα του Πολύφημου. Συναντώντας τον νεαρό Τσουρέα, να κοιτά τα πολυόροφα κτίρια στο λιμάνι, με θαυμασμό, τον τραβά σε αυτόν η παιδικότητα της ψυχής του και το παχύ πορτοφόλι του. Πριν προλάβει να καταλάβει του έχει πουλήσει τα νέα άλμπουμ των TRISTANIA, ENSIFERUM και ότι άλλο έχει ξεμέινει στην δισκοθήκη του, δεδομένου, ότι σε λίγο αρχίζουν οι ζέστες και τα βινύλια τυπωμένα στο κακής ποιότητας κερί του Κουκουλάκη, θα γίνουν απλές ιδέες στο μυαλό των τυχερών ακροατών και ήχοι στα αυτιά τους. Στο περιδιάβασμα στο πλούσιο νησί, εντύπωση κάνει στον νεαρό τεχνοκράτη, η ύπαρξη οργανωμένου συτήματος αποχεύτευσης και η πλήρης έλλειψη καλωδίων. Δεδομένου ότι το wi fi που φαντάσηκε δεν έχει εφευρεθεί ακόμα,καταλαβαίνει ότι το smartphone του είναι άχρηστο εκεί. Δεν είναι όμως η μουσική παράδοση των NIGHTWISH που περιοδεύουν για ακόμα ένα live άλμπουμ, μέχρι ο Tuomas Holopainenn να τελειώσει το concept άλμπουμ του, για τη γυναίκα που του ράγισε την καρδιά, την πρώτη νταντά του. Κάπου εδώ επεμβαίνει ο φύλακας φρουρός Τσέλλος, για να διηγηθεί μια ιστορία απο τα παιδικά του χρόνια και έναν έρωτα στο νηπιαγωγείο, με την μεγαλύτερη κατά 20 χρόνια νηπιαγωγό του, που ερχόταν με μπλουζάκι OMEN και τον μύησε στον έρωτα για τις κόμπρες και το μίσος για τις σκληρές γυναίκες, με αρβυλάκια, που πονάνε, όταν χτυπάνε το λαϊκό τρου μεταλ παιδί, που κοιτά με ερωτισμό, τα σχισμένα τζην τους.Τα γυναικεία χαμόγελα απαξίωσης , τους κάνουν να αισθανθούν άβολα (Λέσβος γαρ), όχι όμως και τον Σαμοΐλη που έχει αποφασίσει, ότι το να γεννηθείς γυναίκα είναι ευλογία και αυτός θα είναι πάντα δυστυχισμένος, διαβάζοντας Σαπφώ στην ακροθαλασσιά. Η φωνή του αγνώστου, ωρύεται «πρέπει να συνεχίσεις» και η αναχώρηση το ίδιο εκείνο βράδυ, είναι γεγονός. Ευτυχώς γιατί η προκλητική στάση του Τσέλλου απέναντι σε ένα ζευγάρι γυναικών με χτένισμα VIXEN, απειλεί προς στιγμή, να μετατρέψει τον σωματοφύλκα, του ονειροπολούντα την επανάσταση Τσουρέα, σε ευνούχο του χαρεμιού. Η ερώτηση στον Σαμοΐλη για την πιθανή πύλη του χωροχρόνου, βρίσκει απάντηση στο απλανές βλέμμα του κρούστη των κυμβάλων, που αναμασά τη λέξη Simone… Η προσπάθεια να δουν την Μυτιλήνη (έχουν δει μόνο την Λέσβο) αποτυγχάνει παρά τις διαβεβαιώσεις του Σαμοΐλη, ότι υπάρχει, βάσει των θεωριών του πολιτικού φιλοσόφου Αλέξη και συνεχίζουν την πορεία τους, προς τις απέναντι ακτές.
Κεφάλαιο 17 – «Μικρά Ασία»
Το καράβι απο την Περσία πιάστηκε στην Κορινθία, αλλά το καράβι του Τσουρέα τον οδήγησε στην Μικρα Ασία, με τους Έλληνες κυριάρχους πια εκεί. Η Μικρά Ασία με τις αποικίες της Μίλητο, Έφεσο κτλπ, περιοχή ανεπτυγμένων καλλιτεχνικών και φιλοσοφικών σκέψεων, είναι η πατρίδα του οπερατικού, βασισμένου στα γυναικεία φωνητικά metal, με έντονη την αίσθηση της θεατρικότητας αλλά καιμτων σκοτεινών μητριαρχικών παραδόσεων της Μέσης Ανατολής. Μπαίνοντας στην πόλη της Εφέσου εντυπωσιάστηκε απο την αρχιτεκτονική της. Στην περίφημη βιβλιοθήκη, πλήθος κόσμου τράβηξε την προσοχή του. Μια γυναίκα παρουσίαζε, το νέο όπως πληροφορήθηκαν σύγγραμμά της «Δεν έχω τίποτα να σας πω, ιστορίες απο τα μαύρα βάθη της ψυχής μου – Μια πραγματεία για βασανισμένες ψυχές, δίχως λυτρωτικες γάτες» . Η διάσημη στον αρχαίο κόσμο, ψυχολόγος, θεραπεύτρια Σμυρνιώτη, επηρεασμένη απο τον Βάρβαρο Σακς δημιουργεί το δικό της ημερολόγιο συνομιλιών με μεταλλάδες στην Ελλάδα, στο βουνό και στο λόγγο. Το βαφτίζει ως την πρώτη λαϊκή ψυχολογική καταγραφή από έναν θεράποντα του χώρου της ψυχικής υγείας, των ακραίων φαινομένων αλλά και της ευαισθησίας του μεταλλικού κοινού. Όπως μόνο μια εκπαιδευμένη επαγγελματικά γυναικεία φιγούρα θα μπορούσε να αντιληφθεί και να αποδώσει. Πλήθος φίλων της αριστοτελικής σχολής, αλλα και κυνικοί, επικούρειοι, κάποιοι λίγοι πλατωνικοί και μια δράκα σοφιστών παρακολουθούσαν την μαινόμενη ρήτορα, να καταπιάνεται τον ανδρικό μεταλλικό πληθυσμό αλλά και τον γυναικείο στη συνέχεια και με παραλληλισμούς με τα πρώτα άλμπουμ των CELTIC FROST, τους AKERCOCKE και τους SAMAEL να δημιουργεί έντονα την ανάγκη στο πλήθος να αυτοκτονήσει. Όροι όπως «μουσικά αμόρφωτοι, υποδεέστεροι του υποδεούς, ρεμάλι και φλώροι της πεντάλφας», ακολουθούσαν το τέλος κάθε παραγράφου του πεντάτομου βιβλίου της, εκ του οποίου διάβασε επιλεκτικά αποσπάσματα, μεταξύ των κοκτέιλ που της έφτιαχνε ο ευειδής Νουμίδης σκλάβος. Με το τέλος της ανάγνωσης, ελάχιστοι είχαν απομείνει για να εκφέρουν αντεπιχειρήματα, και αυτοί οι λίγοι σφαγιάστηκαν από τους Τουαρεγκ μισθοφόρους που είχε προσλάβει ως προσωπική της προστασία. Όταν είδε τον Λευτέρη με το μαύρο πόνι στο χέρι και τον ηλιοκαμένο Τσέλλο, με το ανοιχτό στο στήθος, μπορντώ μεταξωτό πουκάμισο και το τζην σορτσάκι, τους συμπάθησε… Καθήστε αγόρια, να κεράσω μια σουμαδα… Ο νεαρός Τσουρέας, απάντησε θετικά και βρέθηκε να πίνει σουμάδα και να τρώει μελόπιτα, φτιαγμένη απο τα χεράκια της και περιστέρια στη σχάρα (Ο Τσέλλος, μην αντέχοντας τόση οικειότητα από μια γυναίκα, όπως και το πνεύμα ανωτερότητας της Σμυρνιώτη, προτίμησε να τρώει από το καναβούρι των καναρινιών, στο μπαλκόνι που τους δεξιώνονταν)… Αφού συζήτησαν για ώρα τις πρόσφατες εξελίξεις στην μαυρομεταλλική σκηνή του βορρά και την άνοδο των κεντροευρωπαικών σχημάτων καθώς και την αναγκαία και για τους δύο επιστροφή σχημάτων σαν τους ASPHYX, του χαμογέλασε και του είπε δίχως ίχνος γυναικείας γλύκας… «Και τώρα μικρέ γιατί ήρθες στην πόλη μας;» «Ψάχνω μια πύλη…» «που δεν θα βρεις εδώ», τον έκοψε με απότομο τρόπο… «Ό,τι θέλεις με πύλες, πόρτες κτλπ, πάρε το αλογάκι σου και τον φουσκωτό σου και τράβα προς Συρία Αίγυπτο, μήπως σου δώσουν απαντήσεις, οι ψαγμένοι (καγχασμός) τύπου Αλατά, Βασιλάκου και τώρα σπάσε… Α, πάρε και το αλογάκι σου μαζί»… Οι Τουαρέγκ τους έσυραν εκτός πόλης παρέα με τα λιγοστά υπάρχοντά τους και τους έβαλαν επάνω σε ενα γαϊδουράκι, απόγονοι του οποίου θα πραγματοποιούσαν το γνωστό ταξίδι στη Ναζαρέτ. Ο Τσέλλος ακολούθησε πεζός και το δίδυμο,σαν άλλοι Σάντσο Πάντσα και Δον Κιχώτης, σε συσκευασία δώρου συνέχισαν την αναζήτηση της πύλης…
Κεφάλαιο 18 – «Συρία-Αίγυπτος»
Συνεχίζοντας απο την Έφεσο, βρέθηκαν στη Συρία, στην πρώτη τους συνάντηση με τους επιγόνους Οι επίγονοι του Αλεξάνδρου στην Ασία, είναι υπεύθυνοι, για την διάδοση του Ελληνικού πολιτισμού άρα και του metal στους «βάρβαρους». Με τους γάμους και την επιμιξία με τον ιθαγενή πληθυσμό/ πολιτισμό, έδωσαν υβριδικές ομάδες, που βοήθησαν στη διασπορά των νέων ιδεών. Το εναλλακτικό metal τύπου FAITH NO MORE, το fusion, οι επιρροές από Ανατολή, οι shredders τύπου Vai, Satriani, όλοι έχουν την καταγωγή τους στους επιγόνους και το θάρρος τους, να δεχτούν τις αναμφίβολες επιρροές από την κουλτούρα των κατακτημένων λαών. Κάθε φορά που ακούτε LED ZEPPELIN, ξέρετε ότι ο Πτολεμαίος και η Αλεξάνδρεια έκαναν καλά την δουλειά τους. Ο τοπικός σατράπης/ηγεμόνας Αλατάς, του έδωσε δώρα, καμήλα για να διασχίσει την έρημο και την συλλογή με τα άπαντα των METALLICA για συνοδεία. Όλα ξεκίνησαν τη μερα που γεννήθηκε ο Burton, «ο Ρίτσαρντ;» ρώτησε διστακτικά ο Λευτέρης. «Ο Cliff, παιδί μου ποιός Ρίτσαρντ, με τον Μπασμπαγιάννη κάνεις παρέα και ρωτάς τέτοια πραγματα»… Η πορεία μέσα στην έρημο, ήταν σκληρή, μαρτυρική, ειδικά για τον Τσέλλο, που αναγκάστηκε να πιεί νερό, μετά από είκοσι χρόνια αλκοολικών κραιπαλών, αλλά το θέαμα των πυραμίδων τους έφερε δάκρυα στα μάτια, ακόμη και αν αναγκάστηκαν να ακούσουν ολόκληρο το “St. Anger”, τα είχαν καταφέρει…. Στη σκιά των πυραμίδων δίπλα από τη Σφίγγα κάθονταν ο ηγεμόνας της Αιγύπτου, Βασιλάκος με τη φρουρά του, δύο Joker, ένα Batman, τη Wonder woman και τον Deadpool κι ένα μηχάνημα για φρουτάκια. «Πλησίασε ξένε και πες μου τι θέλεις στην επικράτεια του Δία, του Άμμωνα και του Βασιλάκου…» «Σεβαστέ άρχοντα με το ωραίο υπογένειο που θυμίζει Warrel Dane στα καλά του, μας άφησε κι αυτός… Θέλω τη συμβουλή σου…Ψάχνω για τον δρόμο της επιστροφής στην πατρίδα μου στον χρόνο που εγώ ξέρω… Περίμενε να συμβουλευτώ τον δάσκαλο, μέντορα, φίλο, θεό, ημίθεο και κολλητό μου, Devin Townsend… Ο Καναδός καλλιτέχνης, αφού χόρεψε τον χορό της βροχής, της γονιμότητας και ηχογράφησε για το θεαθείναι τρία concept άλμπουμ στη σκιά των πυραμίδων, πλησίασε τον Βασιλάκο και κάτι του ψυθίρισε με απέχθεια, στο βλέμμα που έριξε στον Τσουρέα… Έμαθα ότι ήρθες από τον προδότη επίγονο του Αλεξάνδρου, τον Αλατά που διασύρει την αληθινή πίστη με τις ιστορίες του για τους βίκινγκς που δεν έμαθαν να παίζουν ντραμς, τους επονομαζόμενους και METALLΙCA. Παρόλα αυτά, ο φίλος μου και μύστης των παράξενων και θαυμαστών Devin μου λέει, πως η πύλη που θέλεις δεν είναι καν εδώ..Εδώ είναι η κόκκινη γραμμή που πάει Ανθούπολη, εσύ πρέπει να πας να πάρεις την μπλε, με κατεύθυνση Ελληνικό….Ο Τσουρέας κουρασμένος από τους γρίφους κοίταξε την καμήλα του στα ματια, ένιωσε τον φόβο της, γιατί μόλις της είχε εξομολογηθεί τον έρωτά του γι’ αυτή ο Τσέλλος, με τη μορφή κασέτας με επιλογές απο σχήματα με κορυφαίους τους CIRITH UNGOL και αφού αγόρασε ένα αγαλματάκι της σφίγγας σουβενίρ για τη Νατάσα, μαζί με το μικρό του πόνυ, πήρε το δρόμο για το Νείλο. Η επιβίβαση του στο πλοίο ήταν γεγονός, όπως και οτι στα νορβηγικα δάση, οι ARCTURUS ολοκλήρωναν την όπερα τους Leftheris Annus miserablis, με τη βοήθεια μηχανικών μέσων… Ο Τσέλλος μόλις πρόλαβε το πλοίο, καθώς ξέμεινε σε ένα υπαίθριο μικροπωλητή φαλάφελ με το όνομα Ουάρντα, που έκανε ντρίμπλες και παράλληλα έφτιαχνε πίτες… Αυτός θα κάνει καριέρα στην Ελλάδα μια μερα σκέφτηκε και όρμησε μπουκωμένος προς το πλοίο, που μάζευε την σκάλα.
Κεφάλαιο 19 – «Ρόδος»
Το Σουηδικό hard rock, melodic rock, sleaze, έχει για εύλογους λόγους (Sticky Fingers) την έδρα του στη Ρόδο, νησί εμπορικό όσο και πειρατικό, που οι βόρειοι εκτιμούσαν από τότε. Όταν το καράβι πιάνει πλέον Ρόδο, ο ταλαιπωρημένος Τσουρέας από τις underground death metal αναφορές του Χασούρα, και τα σιβυλλικά λόγια των Βασιλάκου, Φίλη, Νέτη, θα βρει καταφύγιο σε γειτονικό καπηλειό, που κοσμεί, φωτογραφία του Mark Free, ως Marcie Free φωτογραφημένος από τον δαιμόνιο συνεργάτη του αστυνόμου Σαΐνη, Πέτρο Καραλή. Μαζί με τον έτερο ιδιοκτήτη του κλαμπ καπηλιού και δισκοεπιλογέα Δημήτρη Σειρηνάκη, έχουν επιλέξει να λανσάρουν τη μόδα του κοντού χιτώνα για να επιδείξουν τις καλίπυγες γάμπες τους. Το κόντρα ξύρισμα και τα διάφορα επιθέματα με βούτυρο καριτέ και ελαιόλαδο από την παραγωγή του Καραλή, βοηθάνε στην λαμπερή επιδερμίδα που προσελκύει σωρεία Βόρειων ανδρών, τουριστών και καμιά τουρίστρια, συνήθως, με σοβαρό βαθμό καταρράκτη. Όταν αρχίσει η μουσική σπάνια θα μείνουν και αυτές, ενώ όταν αρχίσει να συνοδεύει ο Καραλής με τη γνωστή μετζο σοπράνο φωνή του (γνωστός και ως αηδόνι της Νέας Σμύρνης) και οι τελευταίοι γενναίοι φεύγουν. Μια πελάτισσα που έμεινε αποδείχθηκε ότι είναι η υπέργηρη Tone Norum που έψαχνε για καταφύγιο από τις πιέσεις του αδερφού της να τραγουδήσει στην επερχόμενη περιοδεία για τα 30 χρόνια του “Out of this world”. Στο μαγαζί θα δει συχνά κανείς μέλη των SANTA CRUZ, HANOI ROCKS, ECLIPSE, CRASHDIET, H.E.A.T και άλλων φερέλπιδων νέων, που αδειάζουν τα κέρατα του κρασιού και της νερωμένης μπίρας που εισάγουν από τον ζυθοπαραγωγό Κουκουλάκη. Τα συχνά προβλήματα του τύπου “ποιός έκλεψε τη λακ μου” και “θα σε σφάξω με το νυχοκόπτη”, λύνει με συνοπτικές διαδικασίες η Έλενα Βασιλάκη που είχε ξεμέινει από το τελευταίο επεισόδιο των Βίκινγκς στη Μεσόγειο και αναμένει να πουλήσει σειρά bootleg των Amorphis, που έχει αποσπάσει δια της βίας από τον Σαμοΐλη, για να βγάλει τα ναύλα για τον Βορρά. Ως τότε χρησιμοποιει το ψαρωτικό της βλέμμα για να συνετίζει τα παλικάρια της sleaze σκηνής. Τους καλοκαιρινούς μήνες, στο high season με τους τουρίστες από τις Ιωνικές αποικίες, δουλειά αναλαμβάνει ως ραψωδός αλλα και μπράβος και ο λυγερόκορμος Vortex, γνήσο τέκνο της Σκανδιναβικής σχολής που κάποια στιγμή θα κυκλοφορήσει άλμπουμ με επωνυμία NIGHT FLIGHT ORCHESTRA ή κάτι εξίσου πομπώδες, με αναφορά σε ό,τι πραγματικά γουστάρει να παίζει κάτω απο το make up. Στο ίδιο μαγαζί, θα παρουσιαστεί η νέα όπερα των THERION σε μινιμάλ έκδοση, που την καθιστά οπερέτα, αφού ο Johnson θα παρουσιάσει το έργο με παιδικό πιάνο και κιθάρα, λόγω έλλειψης χώρου και χρημάτων. Ο Σειρηνάκης, γνωστός ερωτύλος, ερωτεύεται την ψηλόκορμη σοπράνο, που αποδεικνύεται όταν σηκώνει τον βαρύτιμο χιτώνας της βαρύτονος με το όνομα Snowy Shaw και αναγκάζει τον Σειρηνάκη για να ξεφύγει, να συνάψει σύμφωνο συμβίωσης με τον Καραλή, εμμεταλλευόμενοι τον νέο νομοθετικό πλαίσιο του τυράννου της Ρόδου, Αλέξιου. Η Βασιλάκη θα παίξει στην σειρά 6 των Βίκινγκς αλλά μέχρι τότε θα περιφρουρήσει το μήνα μέλιτος του αναγκαστικού αλλά όχι δυστυχισμένου ζευγαριού. Οι φωτογραφίες του γάμου, χάνονται στα κιτάπια του Φράγκου, σε μια ζυθοκατάνυξη στο «Ζύθου Αψίδα», που διοργανώνουν οι Νίκας, Γανίτης κι επενδύει μουσικά ο Δρογγίτης. Η ερώτηση του Τσουρέα στο ζευγάρι, για την ύπαρξη πιθανής πύλης στο νησί, χάνεται μέσα σε ατμούς λακ και make up. Ταυτόχρονα ο Τσέλλος σαγηνευμένος από τον Michael Monroe των HANOI ROCKS, ανακαλύπτει την μαγεία του aftershave και του πραγματικά βρώμικου hard rock του βορρά, όταν του δίνει ο Τσουρέας να πλύνει τα ρούχα των DIMMU BORGIR, που όταν δεν λεηλατούν, περιοδεύουν σε μικρές αίθουσες ανά τη Μεσόγειο, βιντεοσκοπώντας το περίφημο, πολυαναμενόμενο dvd τους. Το ταξίδι, θα τους βρει μαλωμένους, γιατί ο Τσουρέας, επιμένει να νοικιάζει τον Τσέλλο, ως γοργόνο, ενώ εκείνος θέλει αναβάθμιση σε Aquaman. Η Κρήτη σαν επόμενος σταθμός, είναι μια εικόνα που γεμίζει την καρδιά του μικρού Τσουρέα με τη σκεψη της Νατάσας να τρέχει πάνω στο άλογο στον Ψηλορείτη και τον Αγγελάκα και τον Τρότσκι να ακολουθούν με τα δρεπάνια που θα δρέψουν τους καρπούς της επανάστασης.
Κεφάλαιο 20 – «Κως»
Ο πλοίαρχος προειδοποιεί για την αναγκαστική λόγω κακοκαιρίας προσέγγιση τους στο νησί της Κω. Η πειρατεία από Βόρειους πειρατές, που δεν άντεξαν τις μουσικές του Σειρηνάκη και Καραλή στην Ρόδο και μετακινήθηκαν στην Κω είναι πολύ πιθανές. Σκανδιναβοί και Γερμανικά φύλα σ’ ένα πλήρωμα από την κόλαση. Ο αρχιπειρατής Μπούκης, με το ολοκαίνουργιο lego καράβι του, επιτίθεται στο πλοίο των προσκυνητών , οι οποίοι για να ξεφύγουν, πετάνε τον Τσουρέα και το μαύρο πόνι, ως περιττό βάρος στη θάλασσα για να καθυστερήσει με την περισυλλογή τους ο πονόψυχος καπταιν Μπούκης (Τσιμπούκης, όπως τον φωνάζουν οι φίλοι και ο «τίγρης»). Όπερ κι εγένετο. Παρά τους καυγάδες του ύπαρχου Rock n’ Rolf με τους AMON AMARTH για το αναγκαίο της πράξης τη λύση δίνει ο μάγειρας Bjorn Gelotte των IN FLAMES, που η φυσική του κλίση ανακαλύφθηκε με το εστιατόριο 2112 και πλέον έχει γίνει κύρια ασχολία του. Ο μούτσος Udo Dirkschneider ρίχνει τους κάβους στο νησί της Κω. Η πειρατεία (RUNNING WILD) αλλά και το Viking Metal έχουν την καρδιά τους σε αυτό το νησί με την έντονη ναυτική δραστηριότητα. Παράλληλα έχουν μεγάλο σκλαβοπάζαρο από το οποίο ψωνίζουν Αθηναίοι όπως ο Γανίτης, σκισμένα vintage metal μπλουζάκια και ο Κλώνης καλαμάκια για σουβλάκια και κρέμα για την μπουγάτσα του Τοπιντζή, αλλά και ράφια για τα μελλοντικά κύπελλα και πρωταθλήματα του ΠΑΟΚ, με την επιγραφή στα κυριλικά Agorasmeno και ηχητική επένδυση από τους ARΚONA. Ο Τσουρέας θα φιλοξενηθεί στο ανάκτορο του κάπταιν Μπούκη, αγορασμένο κομμάτι κομμάτι στις προσφορές του Σουηδικού πολυκαταστήματος ΙΚΕΑ της Κορίνθου και με δώρο από τον Κορίνθιο τύρρανο Νίκα, μπιντέ και ένα μπολ σταφίδες για τις βραδυνές μουσικές αναπολήσεις του. Η αξιολόγηση του Τσουρέα ως πιθανού σκλάβου αποδίδει μελλοντική τιμή πώλησης έξι δραχμές και ένα κιλό λιθρίνια σε αντίθεση με τον Τσέλλο, που συλλαμβάνεται να παρακολουθεί μουσικές διαμάχες τοπικών σχημάτων, όταν φωνάζει «παίξε τρου ρε». Ο Τσέλλος λόγω όγκου, κατατομής, αλλα πάνω από όλα ένδυσης, αξίζει δύο RIOT V και την δισκογραφία των MANILLA ROAD σε βότσαλα και πλέον γίνεται το αγαπημένο υποπόδιο του καπιτάν Μπούκη. Η σύλληψή του δημιουργεί κύματα συγκίνησης στην Αθήνα και την Κόρινθο και προαιώνιες έχθρες, μπαίνουν στην άκρη. Μεγάλη συναυλία διοργανώνεται από τους Γανίτη και Νίκα, με σχήματα όπως οι CRIMSON FIRE, POWER CRUE, MARAUDER, ενώ αντίστοιχα γίνεται συναυλία υπέρ της προφυλάκισης στη Θεσσαλονίκη με NORTHWIND, REDRUM, DECEPTOR. Στη Δήλο το τοπικό φεστιβάλ με WEB, POEM, MOTHER OF MILLIONS, TARDIVE DYSKINESIA παραμένει μεταξύ του Φίλη και των πιστών του ιδιώματος, ενώ στη Μεσσηνία οι NIGHTSTALKER, PLANET OF ZEUS, EARTHBOUND, SPACE SLAVERY τζαμάρουν παρέα με τους Ζέρη, Παπαευθυμίου σε μια συναυλία, δίχως εμφανές τέλος, λόγω των αναθυμιάσεων και της κάπνας, που προκαλείται από τη ατυχή έμπνευση του Ζέρη να φουντώσει την φυτεία του Παπαευθυμίου, υπό τους ηχους της διασκευής του “Fire” του Arthur Brown.
Ο Μπούκης απογοητευμένος από την μικρή ανταπόκριση για λύτρα για τον στεγνό, πλέον Τσουρέα, τον παραδίδει στα χέρια του πειρατικού πληρώματος που ενθυμούμενο τις thrash metal καταβολές του, τον διορίζει βοηθό μούτσου του Udo. Στη βραχύβια διάρκεια της αιχμαλωσίας, ο Τσουρέας, ανακαλύπτει μόνο μια πύλη, αυτή προς το κελάρι με τις μπίρες και τους δικέφαλους αετούς του Κάπταιν Μπούκη και τη συλλογή του από αμφορείς με μεγάλες στιγμές της ΑΕΚ, συνήθως μισοτελειωμένους..
Η επερχόμενη κυκλοφορία του νέου άλμπουμ των RUNNING WILD αλλά και τα νέα ENSLAVED, AMON AMARTH, έχουν δημιουργήσει πολεμικό αναβρασμό στο νησί. Για να εκτονώσει την ένταση, ο Μπούκης προτείνει μια πειρατική εκδρομή (όχι επιδρομή, αυτή θέλει σχεδιασμό και μυαλό) στη Ρόδο, που θα πραγματοποιηθεί, μόλις ξεμεθύσει το πλήρωμα και ξεπληρώσουν τα χρέη στα ναυπηγεία του Βόλου, που κάνουν κατάσχεση στα σκάφη τους, του Lego σκάφους του ελ καπιτάν Μπούκη συμεπριλαμβανομένου. Ο Τσουρέας γνωστός και ως δελφίνι της επανάστασης, κολυμπά προς διερχόμενο σκάφος, έχοντας σε αδιάβροχη θήκη το μαύρο πόνι της Νατάσας, ελπίζοντας ότι η πύλη δεν θα κλείσει , πριν ξεκινήσει η επανάσταση, ειδικά χωρίς αυτόν. Ο Τσέλλος, που έχει πάρει στα σοβαρά τον ρόλο του Aquaman ακολουθεί στην δραπέτευση, με αυτοσχέδιο κοστούμι ψαριού, φτιαγμένο απο υπολείμματα της ψαραγοράς της Κω. Λόγω της δυσοσμίας,συνεχίζει να ακολουθεί το καράβι, δεμένος με σχοινί, υπο το περιπαικτικό βλέμμα του μικρού, αλλά πονηρού Τσουρέα.
Κεφάλαιο 21 «Κρήτη»
Η ώρα που ο Ψηλορείτης γίνεται πραγματικότητα είναι η ώρα που ο σύντεκνος Τσουρέας ακουμπά το πόδι του στην λεβεντομάνα Κρήτη. Το νησί, λόγω του απομακρυσμένου από την υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά και της έντονης δημιουργικότητας των κατοίκων της και των φημισμένων Κρητών τοξοτών, λειτουργεί με την αντιστοιχία της αυστραλέζικης σκηνής. Αιχμηρή, άμεση και όταν χρειαστεί άμεση στην επιβολή του νόμου των τριών ακόρντων και της απλότητας. Μην ξεχνάμε ότι ο Μινώταυρος που έδρευε στην Κρήτη είναι αυτός που έδωσε την απλότητα στην μουσική, εξαφανίζοντας τους χαλαρούς και κουραστικούς στις προσεγγίσεις τους, παρηκμασμένους Αθηναίους, μέχρι να βρει άδοξο τέλος, από τον Θησέα, τον πρώτο λογοκριτή μουσικής ή μουσικοκριτικό, που τον βρήκε ανέμπνευστο και επαναλαμβανόμενο. Στην Κρήτη υποδέχεται τον εκνευρισμένο με την κακή κατάσταση του μαύρου πόνι της Νατάσας, Τσουρέα, ο τοπικός επιστήμονας, αστρολόγος και αστρογράφος, Μπόγρης. Τον κοιτά με ενδιαφέρον λόγω του προκλητικά φωτογραφικού του αν φας, (η φωτογραφία είναι μια ενασχόλησή του, που αν και δεν έχει εφευρεθεί ακόμα, θα τον απασχολήσει στο μέλλον) και χαμογελά… «Οι απαντήσεις που ζητάς, θα δοθούν, όταν οι TOOL κυκλοφορήσουν το νέο άλμπουμ τους, οι MESHUGGAH τρίλεπτο pop διαμάντι και εσύ παρατήσεις την μαυρίλα». Ο Τσουρέας έξαλλος τραγουδά την αγαπημένη του καντάδα του Φοίβου Δεληβοριά και ανατρέχει στο λεξικό κινηματογραφικών όρων του φίλου του, Φίλιππου Φίλη. Μετά πηγαίνει στην βασική ερώτηση, κανένα καλό μέρος για σουβλάκια; Ο Τσέλλος που παρακολουθεί ως άγρυπνος φύλακας, με πρόβλημα ναυτίας απο τα απανωτά ταξίδια ως γοργόνος, αφυπνίζεται απο τη νάρκη και ανοίγει με ενδιαφέρον το ένα μάτι μέσα απο τα λέπια του κοστουμιού του Aquaman, που πλέον δεν αποχωρίζεται. «Έλα μαζί μου ξένε», απαντά ο Μπόγρης σιγοτραγουδώντας το “Symphony of destruction” των MEGADETH… Στα υψίπεδα έξω από το Ηράκλειο, βρίσκεται ο πρότυπος οικισμός Κουκουλάκη, με ζυθοποιείο, κερυθροποιείο, εργοστάσιο παραγωγής μελωμένων δίσκων, έως ότου ανακαλυφθεί το βινύλιο. Παρέα με την Ασιάτισσα σύζυγό του και τα δύο τους παιδά διαιωνίζουν το καμπούκι,το μπουσίντο, το οσομπούκο και την κιμαδόπιτα, ένα μικρό ξενώνα τριακοσίων κλινών, μαζί με τις φυτείες για καθαρά ιατρικούς και ψυχαγωγικούς λόγους. Όλα αυτά υπό τους ήχους σπανίων μελωδικών σχημάτων, που έχουν διαφύγει των Νίκα, Σειρηνάκη, Γανίτη γιατί λόγω ύψους μπορεί να τους δει στα μάτια μόνο ο γίγας Κουκουλάκης… Ενώ το τελευταίο EUROPE παίζει προς ευχαρίστηση του συντρόφου στα επιχειρηματικά του Κουκουλάκη, Ανδρέου, και η συζήτηση για το καλύτερο προσωπικό άλμπουμ του Tempest ανεβάζει τη θερμοκρασία στην ήδη καυτή Κρήτη, ο Τσουρέας προχωρά με σεβασμό προς τον διοπτροφόρο γέροντα του βουνού. Ο γέρων Κουκουλάκης, κάνει νόημα στον Ανδρέου να συνεχίσει το βιβλίο της Πανίνι με αυτοκόλλητα από το οικογενειακό δέντρο των EUROPE και να τον αφήσει με τους ξένους. Ο Μπόγρης έχει αποσυρθεί για να μελετήσει τη σχέση των νέων RUSH χωρίς Neal Peart και του αστερισμού του Κενταύρου και παράλληλα να φάει μια τυρόπιτα με σπιτικό φύλλο που έστειλε η μάνα του, όταν διάβασε τις πείνες των ροκ σταρ στη αυτοβιογραφία του Dickinson, που είχε δανειστεί από τον Γανίτη. Ο οποίος την αγόρασε για το ωραίο της εξώφυλλο, αφού τα αγγλικά του είναι χειρότερα του Αλέξη και το βιβλιο δεν έχει μεταφραστεί ακόμα. Έτσι την δάνεισε στον Μπόγρη που έχει και Cambridge Proficiency ή έτσι λέει τουλάχιστον, αφού κανείς δεν έχει μέχρι σήμερα πάει στη χώρα των Κελτών, να δει αυτό το Cambridge… «Τι θέλεις στη χώρα μας» ρώτησε ο Κουκουλάκης, παίζοντας με ένα μικρό φυτό μπονζάι στα χέρια του. «Τώρα και στον χώρο σας» σκέφτηκε ο Τσουρέας… «Θέλω την βοήθεια σας, να βρω την πύλη που θα οδηγήσει στην επιστροφή μου στην χωροχρονική ζώνη που ανήκω»… Ο Κουκουλάκης χαϊδεύοντας μια φωτογραφία του με τον Halford, και ακούγοντας ξανά το αγαπημένο του SAVATAGE το “Fight for the rock” τον ρωτά… “Είσαι σίγουρος ότι θες να επιστρέψεις;» Ο Τσουρέας που νιώθει την πραγματικότητα να τον πληγώνει κι έχει νοσταλγήσει τις σφαλιάρες που του έριχνε ο Φοίβος στην ταράτσα και τα πασουμάκια της Νατάσας τις μέρες που θα ακολουθήσουν την επανάσταση, απαντά με την ψυχραιμία του De Maio όταν σολάρει … “Ναι”. Η κραυγή του, γεμάτη πόνο και αυταπάρνηση, οδηγεί στο γνωστό παλιρροϊκό κύμα που εξαφάνισε τη Θύρα, αλλά άφησε τη Σαντορίνη, χώρισε τη Μυτιλήνη από τη Λέσβο και έφτιαξε τα Βαλκάνια ενιαία χωρίς σύνορα… «Ακολούθησε το δρόμο προς το παλάτι στην κορυφή των Ζωνιανών, εκεί έχει το κάστρο του ο μυθικός Μινώταυρος, κατά άλλους ο Ιππότης του Ήλιου. Όταν θα πλησιάσεις θα σε ρωτήσει τρεις ερωτήσεις, θα απαντήσεις σε όλες λευκός, μέταλ, μεταλλικό σφυρί… Με αυτή την σειρά… Θα τα θυμάσαι;» Ο Λευτέρης τα αποστήθισε, αλλά επειδή από τα πολλά λογότυπα demo φιλανδικών σχημάτων που του είχε στείλει η Βασιλάκη είχε κάνει το κεφάλι του σαν αφίσα του Hellfest, τα έγραψε και στο μικρό μαύρο πόνι… «Μην αυτοσχεδιάσεις» του είπε ο Κουκουλάκης «γιατί θα καταλήξεις σαν το τελευταίο Boston, κανείς δεν θα θυμάται ότι υπήρξες»… Τον αποχαιρέτησε με το “Don’t stop believin’” στην έκδοση των NIGHT FLIGHT ORCHESTRA που αδημονούν για κάποια επιτυχία που θα τους κάνει να δικαιολογήσουν ότι άφησαν τα γνήσια μεταλικά βασικά σχήματα τους.
Στο κάστρο του μινώταυρου, δεσπόζει μια παλιά περικεφαλαία, παλιομοδίτικη, με το χαρακτηριστικό λογότυπο του Σ.Ε.Φ επάνω της, από την πρώτη μεγάλη μάχη της, που κλείνει μέσα της το αποστεωμένο πρόσωπο του άνδρα που γνώρισαν οι παλαιότεροι σαν Ιππότη του ήλιου. Βλέποντας τον μαυροφορεμένο Τσουρέα, δεν δίστασε να τον σταματήσει με ενα κοπίδι για δέματα, νωπό από το αίμα του demo των LETHAL και να του πει, «τολμάς να έρθεις στην πύλη του ήλιου; Ξέρεις τις ερωτήσεις; Ή έστω τις απαντήσεις; Γιατί έχεις μαζί σου αυτό τον τύπο με τη στολή με τα λέπια; Τι δουλειά έχει το ψάρι στο βουνό;» Ο Aquaman Τσέλλος, συγκλονισμένος απο την πρόσωπο με πρόσωπο συνάντηση με τον Ιππότη του ήλιου, είχε αρχίσει την οικειοθελή απολέπιση. Ο Τσουρέας πονηρεμένος απαντά λευκός, μέταλ, μεταλλικό σφυρί. «Ωραία» λέει ο Ιππότης: «οι ερωτήσεις είναι: Ποιός είναι υπεύθυνος για το μέταλ… ο λευκός, Ποιά είναι η καλύτερη μουσική, το μέταλ, Ποιός το προστατεύει στον μουσικό τύπο και τα ξέρει όλα; Το μεταλλικό σφυρί»… «Το ήξερα» λέει ο Τσουρέας, «είσαι εκείνος που μου μίλησε ο Άλλος»… «Ο Άλλος έχει εξοριστεί μακριά από εκείνον», απάντησε ο Ιππότης. «Ποτέ δεν ξεχάσαμε τις ύβρεις του για τους MANOWAR» («ποτέ» αναφωνεί, ο αναγενημμένος Τσέλλος, χωρίς λέπια πια, αλλά με την ενδυμασία του ρασοφόρου πολεμιστή), λέει ενώ οι λυγμοί της συγκίνησης, σφίγγουν το μήλο του αδάμ, στο λαρρύγι του. «Δάσκαλε δέξου με στις προσταγές σου, δίδαξέ με την αληθινή μουσική, βάφτισέ με στην πηγή του μέταλ»…). «Θα ασχολήθώ σε λίγο με εσένα, ψαρομούρη» του απαντά ο Ιππότης και συνεχίζει. «Προχώρα τώρα στον κόσμο σου και θυμίσου, το μέταλ ειναι γεμάτο τραγουδια σαν το “Red and the black” αλλά όχι ασπρόμαυρα τραγούδια… Βάδισε στον σωστό δρόμο.. Θυμίσου τα λόγια του πολεμιστή μοναχού… Η εναλλακτική σκηνή, το Σιάτλ, έχει την έδρα της στην Ρώμη. Ήρθε από το πουθενά, μισώντας το παρελθόν (Έλληνες). Οικειοποιήθηκε τα καλά στοιχεία των ελληνικών πόλεων και πολιτισμού. Συγκρούστηκε μαζί τους. Τους νίκησε. Δημιούργησε ένα νέο πολιτισμό και στο τέλος κατακτήθηκε εκ των έσω από τους Έλληνες και τον πολιτισμό, που θαύμασε, αντέγραψε και αποδέχτηκε, στην πράξη, ως ανώτερό της. Θα επανέλθουμε, όταν ο πράσινος Ήλιος ανατείλει ξανά και η Κάρμινα Μπουράνα αντηχήσει στο Σύνταγμα»… Βράχοι έχουν αρχίσει να κυλάνε απο το βουνό, απειλώντας να ισοπεδώσουν το ξενοδοχειακό συγκρότημα Κουκουλάκη-Ανδρέου, που υπό τους ήχους του «Final countdown» ετοιμάζουν αναχώρηση με το σκάφος που φτιάχνει μυστικά, ο εξωγήινος, ως αποδεικνύεται, Μπόγρης. «Τελικά ζουν ανάμεσά μας», σκέφτεται, ο Τσέλλος, την ίδια ώρα που ο Γανίτης πίνει το δωδέκατο ουισκάκι, κάτω απο τη Ακρόπολη ακούγοντας MAIDEN unplugged.
«Τσέλλο γύμνωσε το κορμί σου και ξεκίνα την πορεία στα γκάθια. Εδώ θα ανδρωθείς. Το τίμιο μέταλ θα κυλήσει στις φλέβες σου. Η περιπλάνηση σου με τον Τσουρέα τελείωσε. Εδώ θα αποτοξινωθείς απο τη κραιπάλη του Γανίτη. Θα μαθητεύσεις δίπλα μου. Μετά τα αγκάθια, ξύρισε τις γάμπες σου, να είμαστε πάντα όμορφοι και φτιάξε ένα φρέντο εσπρέσο καπουτσίνο μέτριο και σέρβιρό τον μου, με ένα κουλουράκι κανέλας γιατί είμαι σε δίαιτα, να μπαίνει η θερινή πανοπλία. Στον ελεύθερο χρόνο σου, θα διαβάζεις κείμενα μου σε περιοδικά και στο μπλογκ μου. Η μαθητεία σου θα κρατήσει έως ότου κυκλοφορήσουν οι MANOWAR το νέο τους στούντιο άλμπουμ. Καλώς ήρθες αδελφέ. Α! μην ξεχάσω σιδέρωσε τα δερμάτινα εσώρουχα μου και να ρίξεις και ένα σκούπισμα. Από αύριο αποκαλείς με Ήλιου Ιππότη, κατάλαβες;» Δάσκαλε μάλιστα, είπε ο πεφωτισμένος πλέον, μαθητής πολεμιστής Τσέλλος καίγοντας το πολυκαιρισμένο μπορντώ πουκάμισό του, απομεινάρι ενός άλλου παρελθόντος.. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία
Ο Ιππότης του Ήλιου συνέχισε μιλώντας στον Τσουρέα. «Όλες αυτές οι πόλεις κράτη,που πέρασες, σχημάτισαν συμμαχίες, πολέμησαν τον κοινό εχθρό, (Ποπ) Πέρσες και αργότερα Ρωμαίους (Χιπ Χοπ), πρόδωσαν, προδόθηκαν, κατέστρεψαν και δημιούργησαν. Όπως και κάθε μουσικό είδος στην μεταλλική μουσική σκηνή, γνώρισαν τη δόξα και την πτώση.
Αυτή η μικρή ιστορική αναφορά-παραλληλισμός, το ταξίδι σου, έχει μοναδικό σκοπό, να αποδείξει έμπρακτα, με επιχειρήματα, ότι το Heavy Metal είναι τόσο Ελληνικό, όσο και η έννοια του Εμφύλιου και η καταγωγή της παροιμίας «ας ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα και ας μην έχω εγώ να φάω»… Όταν οι άλλοι έτρωγαν βαλανίδια, εμείς δημιουργούσαμε Παρθενώνες, για να παίζουμε metal. Οι SCORPIONS , μακάρι να μπορούσα να πω οι MANOWAR, ξέρουν αυτή την ιστορία και για αυτό μας επισκέπτονται συχνά, όπως και οι ICED EARTH… Εσύ το ήξερες;»
Η φωνή του Ιππότη ηχούσε ακόμη στα αυτιά του καθώς περνώντας την
πύλη γέμισε χρώματα, που θα έκαναν το πουκάμισο του Τσέλλου να ξεθωριάσει… Από το βουνό βρέθηκε στην Κοραή, να περπατά με το παλιό του στρατιωτικό παντελόνι κι ένα μαύρο μπλουζάκι, όταν άκουσε μια φωνή πίσω του… «Σύντροφε Τσουρέα, τί κάνεις;» Η Μποφίλιου ντυμένη στα κόκκινα μεταξωτά αγκαζέ με έναν κομισάριο του νέου Ελληνικού Λαϊκού Στρατού, τον προσφωνούσε. «Νατάσα μου, σου έφερα αυτό αυτό το μικρό πόνυ και ένα σουβενίρ απο την Αίγυπτο, για την επανάσταση». «Τι γλυκό από μέρους σου», του απάντησε εκείνη. «Νικολάι» φώναξε στην ορντινάντσα, «βάλε τα στο πορτ μπαγκάζ της Μερσεντές» που ήταν παρκαρισμένη λίγο πιο κάτω με τους κομματικούς αριθμούς 666 ΔΣΕ…Ο Τσουρέας πήγε να φύγει σαστισμένος για την εικόνα, όταν άκουσε ακόμα μια φωνή. «Σύντροφε, Λευτέρη δεν έχεις τελειώσει την «εθελοντική» δουλειά σου για το φεστιβάλ φολκλορικής μουσικής της αναγεννημένης λαϊκης δημοκρατίας της Ελλάδας, για την 5η επέτειο της απελευθέρωσης από την κακή ΕΕ. Έλα στον υπολογιστή σου και να θυμάσαι η δωρεά της συλλογής σου με Amiga εκτιμήθηκε στα κεντρικά του κόμματος». «Να φάω ένα σουβλάκι πρώτα», ψέλισσε… «Μα τι λες τώρα, ξεχνάς ότι το κρέας είναι φόνος; Αυτές τις συνήθειες του παρελθόντος, πάταξε η επανάσταση που υπηρετεί η μούσα του λαού Νατάσα και εσύ ακόμα τις αναφέρεις; Σύνελθε σύντροφε». Ένιωσε να σβήνει καθώς το χαμόγελο του Δεληβοριά τον αποχαιρετούσε και η φωνή Εκείνου του ψιθύριζε “Don’t know what you got, till it’s gone”. Οι CINDERELLA τα είχαν πει όλα…όλα…όλα…σύντροφε….
Βιβλιογραφία
1.« Περί της καταγωγής των σημερινών Ελλήνων» Γ.Φαλμεράυερ
2. Βιβλίο Iστορίας Δ’ Δημοτικού – «Οι Ελληνικές Πόλεις κράτη» ΟΕΣΒ
3. «Ιστορία της μουσικής» Πολ Λαντορμί
4. Προσωπική Συλλογή τευχών Rock Hard, Rock On, Metal Hammer UK, Metal Forces, Kerrang, Terrorizer, Metal Maniacs
5. “Η ιστορία της Amiga στην Ελλάδα» Λευτέρης Τσουρέας, εκδόσεις Βλαστάρι, 2007
6. “Black metal, black clouds over Balkans” Angelo Trolari, Hellish Publications, Rome 2014
7. «Η δύναμη μετά εσού» ποιητική συλλογή, Γεώργιος Δρογγίτης, εκδόσεις Βάραθρον, Αμαλιάδα 2007
9. «Συνομιλίες με ένα θρύλο – Η ζωή μου κοντά στον Σάκη Φράγκο» άγνωστος συγγραφέας, αυτοέκδοση
10. «Φωτογραφικά κειμήλια» Θανάσης Μπόγρης, Πανεπιστημικές εκδόσεις Κρήτης 2025
11. «Από την Κρήτη στο Τόκιο, αναμνήσεις ενός ξενοδόχου-συλλέκτη δίσκων» Γεωργίου Κουκουλάκη, εκδόσεις Άροτρο 2043
Στη συγγραφή βοήθησαν μια μανιταρόπιτα, τα άπαντα των LYNYRD SKYNYRD, THE MAN AND I, ένας μαύρος λύκος, τα δίδυμά μου, η κόκκινη βασίλισσα και πολλές καλές ιδέες απ’ όλη την παρέα του ROCK HARD σε μια πολύ δύσκολη χρονιά. Ίσως αυτός να είναι ο τελευταίος Καζαμίας/χαβαλές σε γραπτή μορφή (15 χρόνια γαρ). Η δημιουργικότητα, έχει τα όριά της. Αλλά η τιμή του να είσαι φίλος με μορφές σαν τους Σαμοΐλη, Φράγκο, Σειρηνάκη, Δρογγίτη, Ζέρη, Νίκα, Γανίτη (ναι, κι εσένα μικρέ Ιούδα) θα μείνει πολύ καιρό ακόμα όταν τα ίχνη μας θα έχουν χαθεί από το διαδίκτυο και τον Τύπο, ακόμα και τα περιοδικά με τα γραπτά μας… Still unbroken.
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
