Χρόνια τώρα, έχω υπάρξει πολέμιος της ρετρολαγνείας και του μεταλλοπατερισμού. Πάγια αρχή μου ότι η νέα γενιά οφείλει να ακούει τα παλιότερα πράγματα, αλλά να προσπαθεί –στο μέτρο του δυνατού- να στηρίζει τα νέα σχήματα, παρότι στην τελική όλα είναι θέμα γούστου. Ναι, αλλά πόσο το γούστο είναι δικό μας; Άλλη μία πάγια πεποίθησή μου λοιπόν, είναι ότι ο μέσος μεταλλάς, είναι βαθύτατα προσκολλημένος στα trends που υπάρχουν στην ίδια την αγαπημένη του μουσική. Μπορεί να μη δίνει σημασία στα γενικότερα trends της υπόλοιπης μουσικής που δεν τον αφορά (διότι, τα έχουμε πει, όταν ένας μεταλλάς λέει ότι είναι «ανοιχτόμυαλος», 9/10 περιπτώσεις σημαίνει ότι ακούει περισσότερα από ένα ιδιώματα του metal και στην καλύτερη MUSE και στο τσακίρ κέφι κανένα FOO FIGHTERS), σε ότι αφορά την ίδια τη μουσική που γουστάρει όμως, το heavy metal, ακόμα και να μην έχει ακούσει ούτε νότα από κάποιο συγκρότημα που θεωρείται μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο “in” και “trendy”, όταν κουβεντιάσει μαζί σου, θα τους πει «Θεούς», μόνο και μόνο για να μην αποκλίνει από τη νόρμα.
Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι MASTODON. Πείτε την αλήθεια, πόσοι μπορούσατε να τους ακούσετε στο ξεκίνημά τους, μέχρι το “Crack the skye”; Πιθανολογώ όχι και πάρα πολλοί. Αν ναι, που ήσασταν όταν κάναμε ως Rock Hard το release party το 2006, με το πρώτο live των MASTODON; Ε; Μάλλον δεν ήταν και πολλοί παραπάνω από τους 650-700 που είχαν έρθει εκείνο το βράδυ… Παρόλα αυτά, «Θεούς» τους ανέβαζε όλο το metal κύκλωμα, «Θεούς» τους κατέβαζε. Επειδή τους άρεσαν; Όχι!!! Επειδή η πλειοψηφία αρνείται να φανεί διαφορετική από αυτό που «πλασάρεται» ως «αέρας αλλαγής» ή «καινοτόμο» στο metal. Προσοχή, δεν λέω ότι υπάρχει δόλος από συντάκτες περιοδικών ή webzine στην προώθηση κάποιων σχημάτων. Θα εξηγήσω περισσότερο στο τέλος αυτό το κομμάτι….
Άλλο παράδειγμα, οι MESHUGGAH. Δώσε θεοποίηση και τα ρέστα. Πωλήσεις; Αστείες το λιγότερο… Δύο φορές για live, η μία σε φεστιβάλ, απογοητευτική προσέλευση. Και δώσε «τι παίζουν τα άτομα» και διάφορα τέτοια ωραία. Προφανώς η σχέση πάθους μας με τους MESHUGGAH φτάνει μέχρι ένα ποστάρισμα στο facebook… Τώρα, έχουμε τους GOJIRA που είναι η καινούργια μπάντα που όλοι εξυμνούν. Έχει σηκωθεί το λάβαρο της μεταλλοφροσύνης να καταπνίξει όλους όσους τύχει να έχουν διαφορετική άποψη, οπότε και οι αντιφρονούντες σωπαίνουν και είναι οι νέοι λατρεμένοι του ελληνικού κοινού (δεν είναι ότι μπορεί να μην το αξίζουν, αλλά έχει να κάνει με το ότι με το τουφέκι θα βρεις κάποιον να πει μέτρια ή κακοί κουβέντα γι’ αυτούς, οπότε μάλλον είναι οι νέοι METALLICA, που μακάρι να είναι κιόλας).
Βέβαια, εκεί που έχουμε να πούμε την κακή μας κουβέντα, τις μπηχτές και τα κραξίματά μας, δικαίως ή αδίκως, είναι στις μπάντες που ως επί το πλείστον αρέσουν σ’ ένα κομμάτι της νεολαίας. SABATON. Ολόκληρη κουβέντα σχετικά με το ότι δεν έπρεπε να ανοίγουν τις συναυλίες τους οι ACCEPT σε ολόκληρη την περιοδεία τους, από τη στιγμή που οι ίδιοι οι Γερμανοί έβαλαν λυτούς και δεμένους για να εξασφαλίσουν αυτή τη θέση, ώστε να ακουστούν από μεγαλύτερο, διαφορετικότερο και νεότερο κοινό. Μία θέση/άποψη που τους τιμά, διότι δεν επαναπαύτηκαν στις δάφνες του παρελθόντος (αλλά και του καταπληκτικού παρόντος τους), έσκυψαν το κεφάλι, λειτούργησαν επαγγελματικά με βάση το συμφέρον τους κι όχι με ξεροκεφαλιά. Το ότι βέβαια, μόνοι τους οι SABATON μαζεύουν χιλιάδες κόσμου, σε όλη την υφήλιο, είναι κάτι που δεν δίνει σημασία κανείς, αφού έχουν «σημαδευτεί» στη χώρα μας ότι είναι γκρουπ για πιτσιρίκια. Ναι, αλλά οι συναυλίες τους έχουν όσο κόσμο έχουν 2-3 από τα υπόλοιπα live μαζί… Από κόσμο που δεν βγαίνει να τους αποθεώσει στα social media όμως, δημιουργώντας ψευδείς εντυπώσεις…
Οι περισσότεροι μεταλλάδες της ηλικίας μου (λίγο πριν ή λίγο μετά τα 40), ξεχνάνε πολύ εύκολα. Όταν στη δεκαετία του ’90 αποθέωναν τους RHAPSODY, οι ίδιοι τους κράζουν ασύστολα, αν και παίζουν εν πολλοίς την ίδια μουσική. Και τους κράζουν για τους ίδιους λόγους που τους θαύμαζαν (λίγο διαφήμιση jumbo ακούστηκε αυτό, αλλά δεν πειράζει). Το ίδιο ισχύει και για τους HAMMERFALL. Βγήκε το “Glory to the brave”, αποθεώθηκαν, έβγαλαν κάποιους άλλους αξιόλογους δίσκους κι ενώ στο εξωτερικό θεωρούνται κορυφαίο όνομα, εμείς τους κοντεύουμε να θεωρούμε ποινικό αδίκημα να ακούς HAMMERFALL πλέον. Λες κι έχει κανείς το δικαίωμα να κάνει τον αστυνόμο του internet…
Θέλετε κι άλλο χονδροειδές παράδειγμα; DREAM THEATER. Στην εποχή μας φαίνεσαι οπισθοδρομικός αν τους ακούς ακόμα (παρότι βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο δημοτικότητας ever και απόδειξη είναι ο κόσμος που μαζεύουν στις συναυλίες τους) κι ένα από τα πιο δημοφιλή trend είναι να είσαι hater (τι ηλίθια λέξη, αλήθεια) του Mike Portnoy και των όσων κάνει. Άλλο να μην σου αρέσουν οι DREAM THEATER, άλλο να διαστρεβλώνεις την ιστορία. Είναι τουλάχιστον στρουθοκαμηλισμός, να κατηγορείς τον Portnoy, για παράδειγμα, ότι έχει πάρα πολλά project, όταν στην περίοδο της δημιουργικής ακμής των DREAM THEATER, στο “Scenes from a memory”, είχε τους LIQUID TENSION EXPERIMENT, τους TRANSATLANTIC κ.ο.κ. ενώ οι υποχρεώσεις με το βασικό του γκρουπ, ήταν τεράστιες. Είναι υποκριτικό να τον θεωρείς δικτάτορα όταν είναι συγκεντρωτικός στα διάφορα project του, όταν το ίδιο έκανε και σε σπουδαίες στιγμές με τους DREAM THEATER, αλλά ξέχασα, τότε ήταν μόδα να τους ακούς και να τον έχεις Θεό, για τα ίδια πράγματα που τώρα τον βρίζεις (είσαι “hater” δηλαδή). Όσο για τις απόψεις για τον χαρακτήρα του κάθε μουσικού, εκεί πραγματικά γελάω, αφού δεν νομίζω ότι ο καθένας μας, βγαίνει για καφέ ή μπύρα με οποιονδήποτε από αυτούς τους τύπους, ούτε του προξένεψαν την αδερφή και δεν θέλει να τον βάλει σπίτι του… Ας σοβαρευτούμε…
Υπάρχουν και δύο συγκροτήματα, που έχουν διατηρήσει σε μεγάλο ποσοστό τη δυναμική τους στη χώρα μας, ανεξάρτητα από τις μόδες. Οι ICED EARTH και οι BLIND GUARDIAN, ιδιαίτερα οι δεύτεροι. Αυτό, πάλι, δεν εξαιρεί κάποιες περιπτώσεις, παλαιότερων «οπαδών» τους που γελάνε με όσους τους ακούν ακόμα, επειδή αυτοί έχουν πάει σε διαφορετικά ακούσματα (ως επί το πλείστον πιο “trendy” όπως λέγαμε πιο πάνω και πιο «σκληρά»). Προσοχή παιδιά, ακούγεστε όπως οι τύποι που κοροϊδεύουμε όταν λένε «άκουγα κι εγώ metal, αλλά μεγάλωσα και ωρίμασα».
Υπάρχει και η κατηγορία «πάλι αυτοί για συναυλία»; Αυτή η κατηγορία συνήθως περιλαμβάνει ανθρώπους που πάνε όταν έρθουν οι METALLICA, οι IRON MAIDEN ή οι BLACK SABBATH για συναυλία και τον υπόλοιπο χρόνο τους τον αφιερώνουν σε δημόσιο σχολιασμό. Διότι αν ένα συγκρότημα έρχεται ξανά και ξανά για συναυλία, σημαίνει ότι έχει ένα πολύ ισχυρό fan base και πάει πολύς κόσμος να τους παρακολουθήσει. Ποιος είσαι εσύ λοιπόν, να τους στερήσεις την ευχαρίστησή τους, όταν κιόλας δεν πας όταν έρχεται κάτι διαφορετικό για συναυλία; Διότι δεν μπορεί να λες ότι ακούς progressive, να γεμίζεις τα venues στους DREAM THEATER ή τους FATES WARNING κι όταν έρχονται οι SYMPHONY X ή οι SHADOW GALLERY να σκαρφίζεσαι κάθε πιθανή ή απίθανη δικαιολογία για την απουσία σου. Μόνιμη επωδός και σε κάθε αναφορά του ερωτήματος «πάλι αυτοί για συναυλία», είναι και η αναφορά του ονόματος των SCORPIONS, κάτι το οποίο βρίσκω εκνευριστικό και θα εξηγήσω αμέσως τον λόγο. Πολλοί από εσάς ήταν πολύ μικροί για να θυμούνται τον χαμό που είχε γίνει για την πρώτη εμφάνιση των Γερμανών hard rockers στο ΣΕΦ. Τρομερή προσμονή και ξέρετε γιατί; Όχι μόνο επειδή εκείνα τα χρόνια δεν έρχονταν τακτικά γκρουπ για συναυλίες στην Ελλάδα, αλλά επειδή θα βλέπαμε ένα γκρουπ διεθνούς βεληνεκούς επιτέλους στη χώρα μας. Τα τελευταία χρόνια, οι SCORPIONS έχουν έρθει στην Αθήνα πάνω από 10 φορές κι έχουν παίξει και σε πολλές χώρες της επαρχίας και ο κόσμος τους «λοιδωρεί» γι’ αυτό, κοροϊδεύοντάς τους. Μάλιστα… Εδώ έχουν κάνει ελληνική περιοδεία σε περισσότερες από 6-7 πόλεις της Ελλάδας ο Blaze Bayley και ο Warrel Dane, δεν έχουν το δικαίωμα να το κάνουν οι SCORPIONS που έχουν πουλήσει και μερικές δεκάδες εκατομμύρια δίσκους; Δηλαδή στη Μυτιλήνη, στα Χανιά, στα Ιωάννινα κτλ, πρέπει να παίζει μόνο η Γωγώ Τσαμπά και η Εύη Θώδη; Όσοι ζουν σ’ αυτές τις περιοχές δεν μπορούν να δουν hard rock και heavy metal συναυλίες με πρώτης κατηγορίας καλλιτέχνες παρά μόνο να πληρώνουν έναν μισθό για να πάνε στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη να βλέπουν live; Λένε τους SCORPIONS «μαϊντανό», όταν όλες τις φορές που έχουν έρθει, έχουν μαζέψει από 10 έως 30.000 κόσμο στις συναυλίες τους, ενώ οι ΑΝΑΤΗΕΜΑ, τυχαίο παράδειγμα, έχουν έρθει περισσότερες, όταν πρόκειται για σχήμα που ερχόταν επανειλημμένα χωρίς δίσκο και χωρίς ουσιαστική καριέρα, όταν δεν είχε καν δισκογραφικό συμβόλαιο. Ξέρετε όμως κάτι; Γέμιζαν τους χώρους που έπαιζαν κι αυτό αρκεί ως αντεπιχείρημα για την αστυνομία του γούστου. Δεν θα επιβάλει κανείς αυτό που θα ακούσει ο άλλος.
Την κατηγορία μεταλλάδων που κράζουν μεγαλόφωνα γκρουπ όπως οι MAIDEN και οι METALLICA, μόνο και μόνο για να μας δείξουν ότι είναι τρου και αντεργκράου, αρνούμαι να μπω καν σε διαδικασία να σχολιάσω. Προτιμώ να είμαι οπαδός και fanboy, που να μην βλέπω τα στραβά κι άσχημα των αγαπημένων μου σχημάτων, παρά a priori να θάβω οτιδήποτε επειδή έχω περίοδο ή επειδή θέλω να δείξω ότι είμαι σκληρός τύπος, ενώ ουσιαστικά είμαι ένας απλός γκρινιάρης.
Στη ραδιοφωνική μας εκπομπή, στην ErtOpen, με τον Φραγκίσκο Σαμοΐλη, είχα μία κουβέντα, ακούγοντας το “Last before the storm” των GAMMA RAY, αφού ο Φράγκι που είπε «δεν βγαίνει τέτοιο power metal σήμερα». Η αίσθησή μου είναι ότι ίσως και να βγαίνει. Μπορεί να μην είναι τόσο υψηλού επιπέδου κι εμείς να είμαστε επηρεασμένοι από το γεγονός ότι το ιδίωμα το προλάβαμε από το ξεκίνημα και στην κορύφωσή του σε real time, έχοντας ακούσει άπειρους ύμνους, με αποτέλεσμα πολλά να μας φαίνονται ίδια και χειρότερα. Ένας νεαρός οπαδός όμως, που ακούει φρέσκα ονόματα του power metal, για ποιον λόγο να το έχει βαρεθεί; Οφείλει να ψάξει να βρει τα διαμάντια του παρελθόντος, αλλά να τιμήσει και το παρόν. Όπως κι εμείς σαν άνθρωποι του Τύπου, να ξεχωρίσουμε τα πιο αξιόλογα από τα καινούργια σχήματα κι όχι να τα κατακρίνουμε, πολλές φορές χωρίς να τους έχουμε δώσει τη δέουσα προσοχή.
Φτάνουμε λοιπόν και στο κομμάτι που μιλούσα στην αρχή, για τον «δόλο» των συντακτών των περιοδικών ή webzines. Θα μιλήσω για τον εαυτό μου και το Rock Hard, αφού πάγια αρχή μας είναι η αντικειμενικότητα, σε όποιον βαθμό μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Πολλά από τα παιδιά που γράφουν, έχει τύχει να ακούσουν χιλιάδες δίσκους, κάτι το οποίο μπορεί να οδηγήσει στο να θεωρήσουν κάποιον δίσκο που κάποιοι νεότεροι μπορεί να θεωρήσουν αριστούργημα ως «μέτριο» και «τετριμμένο», επειδή έχουν ακούσει πάρα πολλά παρόμοια πράγματα που πιθανώς τα θεωρούν καλύτερα. Υπάρχει έντονη η ανάγκη να βγουν στο προσκήνιο συγκροτήματα που να τραβήξουν το κουπί για μία νέα γενιά. Συγκροτήματα που να μην είναι απαραίτητα «Θεοί», αλλά να παίζουν κάτι διαφορετικό που να εξιτάρει, ιδιαίτερα λόγω της διαφορετικότητας και γι’ αυτό να αρέσει τόσο πολύ σε ανθρώπους που έχουν επιρροή στις μάζες. Από αυτό το σημείο όμως, μέχρι το να προσπαθούν κάποιοι να επιβάλλουν την άποψή τους, υπάρχει πολύς και μεγάλος δρόμος. Η τεχνολογία βοηθά πάρα πολύ στο να διαμορφώνει κανείς ίδιαν άποψη για οτιδήποτε τον ενδιαφέρει, πολλές φορές ακόμα και πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος. Διαμορφώστε τη δική σας άποψη. Διαβάστε το Rock Hard ή οποιοδήποτε έντυπο ή webzine προτιμάτε (θα επέλεγα το Rock Hard βέβαια!!!), αλλά να έχετε δική σας άποψη. Μην κρύβεστε πίσω από την «αστυνομία του internet» και τη «δικτατορία των ολίγων». Σε περίπτωση που δεν μπορείτε να διαμορφώσετε άποψη, δεν πειράζει. Ας μην έχετε. Είναι προτιμότερο από το να ανεβαίνετε πάνω σε άρμα άλλων, ενισχύοντας την άποψή τους απλά, χωρίς να το πιστεύετε. Διαβάστε αυτά που γράφουμε, αλλά περάστε τα από το δικό σας κριτήριο, όποιο κι αν είναι αυτό. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος στο γούστο. Υπάρχει μόνο του «μου αρέσει» και το «δεν μου αρέσει». Φτύστε στη μούρη τους μεταλλοπατέρες και ακούστε όσο περισσότερα πράγματα μπορείτε, εφόσον γουστάρετε το heavy metal. Σε όλους τους τομείς, η γνώση είναι δύναμη.
Σάκης Φράγκος
