a
Από το “Paradise lost” φάνηκε ότι οι SYMPHONY X είχαν επιστρέψει για τα καλά στο προσκήνιο του progressive metal. Το “Iconoclast” απλά επιβεβαιώνει αυτό που φαινόταν και μας παρουσιάζει τους Αμερικανούς progsters στο απόγειο (μέχρι στιγμής;) της καριέρας τους. Μία απο τις μεγαλύτερες φωνές του metal, o sir Russell Allen, μας μιλάει τόσο για τους SYMPHONY X, όσο και για τα πολλά και διάφορα project του και φυσικά για την πολυαναμενόμενη, πρώτη εμφάνισή τους στην Ελλάδα, στις 28 Οκτωβρίου στο Gagarin205…
Russell φαίνεται ότι τα καταφέρατε και πάλι!
Ευχαριστώ πάρα πολύ φίλε μου!
Δεν ήξερα τι να περιμένω απο το “Iconoclast” μετά και το τρομακτικό “Paradise lost”, αλλά δείξατε ότι βρίσκεστε σε φοβερή συνθετική κατάσταση.
Αυτό νομίζω κι εγώ. Καταφέραμε και βγάλαμε 2 συνεχόμενα πάρα πολύ καλά άλμπουμ, τουλάχιστον για μένα προσωπικά, και την κατάλληλη στιγμή αν θες.
Για να είμαι ειλικρινής, το “Paradise lost” για μένα, είναι καλύτερο σαν άλμπουμ, όμως το “Iconoclast” είναι σίγουρα αντάξιος διάδοχός του και εξαιρετικό με τη σειρά του.
Σίγουρα, αυτό είναι και θέμα γούστου. Καταλαβαίνω και σέβομαι αυτό που λες. Για μένα σημαντικότερο είναι αυτό που είπες στο τέλος. Ότι και αυτό το άλμπουμ, στα αυτιά σου και στα αυτιά του κόσμου, είναι επίσης εξαιρετικό.
Η σύνθεση του “Iconoclast” μήπως ήταν λίγο δυσκολότερη για εσάς; Εννοώ ότι μετά την τρομερή επιτυχία του “Paradise lost”, είχατε περισσότερο άγχος για το αποτέλεσμα του νέου σας δίσκου;
Η αλήθεια είναι ότι είχε επιρροή στο ότι κάναμε. Το “Paradise lost” ήταν ένα όντως πολύ πετυχημένο άλμπουμ. Και έτσι θέλαμε να έχουμε αν όχι την ίδια, παρόμοια επιτυχία και στο νέο μας αλμπουμ. Δε θέλαμε να αντιγράψουμε το “Paradise lost” μουσικά, αλλά μας έθεσε κατα κάποιο τρόπο το στόχο για το “Iconoclast”. Να είναι ένα heavy, μελωδικό, με groovy riffs άλμπουμ, με μελωδικά ρεφρέν στα περισσότερα κομμάτια και με εκτενέστερες συνθέσεις. Τον ήχο όμως θέλαμε να τον κρατήσουμε «σφιχτό» όπως και στο “Paradise lost” και δουλέψαμε πολύ πάνω σε αυτό στο στούντιο. Ειδικά πάνω στις κιθάρες. Ηχητικά ειδικά, τα τύμπανα, η φωνή και οι κιθάρες κυρίως είναι βασισμένα στο “Paradise lost”.
Στο “Iconoclast” νομίζω ότι έχετε επικεντρωθεί περισσότερο στην progressive μεριά σας και όχι τόσο στην heavy/power που είχατε στο “Paradise lost”. Ήταν κάτι που έγινε σκόπιμα με σκοπό να αποφύγετε την αντιγραφή κατά κάποιο τρόπο;
Σίγουρα! Δε θέλαμε για κανένα λόγο να αντιγράψουμε το “Paradise lost”. Για αυτό και έχουμε περισσότερα progressive στοιχεία, όπως έχουμε ακόμα και αρκετά RUSH στοιχεία σε αυτό το δίσκο. Υπάρχουν πολλές επιρροές απο πιο παραδοσιακά metal ακούσματα και καταφέραμε να ακούγεται διαφορετικό, έχοντας όμως τη δύναμη και τον αντίκτυπο του προηγούμενου δίσκου μας.
Πιστεύεις ότι αυτή είναι η στιγμή των SYMPHONY X που βρίσκονται στο προσκήνιο όσο ποτέ και πρέπει να την εκμεταλλευτούν στο έπακρο;
Το πιστεύω, ναι. Όλα έχουν να κάνουν με εμάς και την εταιρία. Η Nuclear Blast κάνει και αυτή απο τη μεριά της ό,τι μπορεί φυσικά. Αλλά ναι, το πιστεύω ότι τώρα είναι η στιγμή της μπάντας. Τα άλμπουμ μιλάνε απο μόνα τους, τα τραγούδια μεμονωμένα επίσης και δε χρειαζόμαστε κάποιους να μας βάλουν στο επίκεντρο. Εμείς και η εταιρία μας το καταφέρνουμε αυτό. Ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να μεγαλώσουμε το πρόγραμμα της περιοδείας μας και να φέρουμε μια καλύτερη παραγωγή και ένα καλύτερο stage show στους οπαδούς μας. Και φυσικά ελπίζουμε να αυξήσουμε τα πάντα ουσιαστικά… Τόσο τις εμφανίσεις και την ποιότητά τους όπως σου είπα, αλλά και τον κόσμο που θα μας ακούσει και θα έρθει να μας δεί. Και ναι, πιστεύω ότι αυτό είναι το άλμπουμ το οποίο θα μας τα δώσει όλα αυτά.
Επομένως κι εμείς δε θα χρειαστεί να περιμένουμε ακόμα 4-5 χρόνια για το νέο δίσκο. Γιατί αυτή η στιγμή θα έχει χαθεί μέχρι τότε.
Κι εγώ ελπίζω πως όχι. Βέβαια νομίζω ότι αποδεικνύουμε πλέον ότι έχουμε τη δύναμη να είμαστε σταθεροί και ότι δεν πάμε πουθενά. Σίγουρα τα κενά μεταξύ των δίσκων κάνει τον κόσμο να αναζητά τη μπάντα, αλλά αυτό δεν το βλέπω σαν πρόβλημα. Μόλις τελειώσουμε και την περιοδεία όσο συντομότερα μπορούμε, με έναν καλό προγραμματισμό, θα μπορούμε να αφοσιωθούμε ακόμα πιο γρήγορα στο επόμενο άλμπουμ μας.
Πριν την κυκλοφορία του “Paradise lost” είχατε προλάβει να κυκλοφορήσετε 6 άλμπουμ σε διάστημα 9 σχεδόν χρόνων. Μήπως τελικά εκείνο το κενό μέχρι την κυκλοφορία του “Paradise lost” βοήθησε τη μπάντα και γι’ αυτό το αποτέλεσμα ήταν τόσο εντυπωσιακό;
Θα έλεγα ότι σίγουρα απέδειξε το νόημα. Ότι η μπάντα είναι αξιόπιστη πλέον, ανεξαρτήτως του χρόνου. Αν η μουσική είναι καλή, δεν έχει σημασία το πόσο καιρό κάνεις να κυκλοφορήσεις το άλμπουμ. Νομίζω πάντως ότι το κενό βοήθησε τη μπάντα να πάρει μια νέα κατεύθυνση, να ξεφύγει λίγο απο αυτά που είχε δημιουργήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή και να πετύχει κάτι νέο, κάτι φρέσκο. Και αυτό ήταν το “Paradise lost”. Άρα νομίζω κι εγώ ότι ήταν καλό τελικά αυτό το κενό. Απο την άλλη όμως, δεν ήταν τόσο καλό για εμένα τουλάχιστον το κενό μεταξύ του “Paradise lost” και του “Iconoclast”. Γιατί κι αυτό ήταν περίπου στα ίδια χρόνια. Έγιναν διάφορα πράγματα, όλα για κάποιον λόγο βέβαια, αλλά ήταν ένας πάρα πολύ δύσκολος δίσκος για να τον τελειώσουμε. Άξιζε βέβαια, αλλά ελπίζω ότι στον επόμενο να κυλήσουν πιο ομαλά τα πράγματα. Και φυσικά ελπίζω να ακούγεται το ίδιο καλός!
Επομένως το κενό μεταξύ του “Paradise lost” και του “Odyssey” είχε να κάνει καθαρά με εσάς και μουσικούς λόγους, όπως πχ η συνθετική διαδικασία.
Πάνω κάτω ναι. Είχαμε ευκαιρίες που έπρεπε να αρπάξουμε, ο καθένας μας ξεχωριστά, αλλά και σαν μπάντα. Δεν ήμασταν ποτέ και η μπάντα που περιόδευε όπως ξέρεις. Πρώτη μας περιοδεία ουσιαστικά έγινε μετά το τέταρτο άλμπουμ μας. Πολλά έπαιξαν το ρόλο τους τότε. Άλλα σημαντικά, άλλα όχι. Ήταν μια περίεργη περίοδος για τη μπάντα.
Πιστεύεις ότι το γεγονός πως δεν περιοδεύατε, επηρέασε αρνητικά τη δημοτικότητα της μπάντας;
Σίγουρα! Αν είχαμε περιοδεύσει τότε που έπρεπε να είχαμε περιοδεύσει περισσότερο, θα είχαμε σίγουρα μεγαλύτερο fan base και περισσότερος κόσμος θα ήξερε γενικότερα τους SYMPHONY X. Το internet δεν υπήρχε ουσιαστικά όταν ξεκινούσαμε και έπρεπε να το κάνουμε κανονικά με τον κλασικό τρόπο… Περιοδείες και συναυλίες. Όμως δεν το κάναμε και γιατί η εταιρία που είχαμε τότε, δεν ενδιαφερόταν για αυτό. Την ενδιέφερε η μπάντα να βγάζει πολλούς δίσκους, γιατί δεν είχε και τα χρήματα να μας βγάλει περιοδεία. Κατά κάποιο τρόπο εξαναγκαστήκαμε να κάνουμε ό,τι κάναμε, μιας και δεν υπήρχε και η αγορά εκείνη την περίοδο για το progressive metal, με εξαίρεση λίγες χώρες στη Νότιο Αμερικη, την Ιαπωνία και τα Νότια της Ευρώπης. Τελικά ήταν κάτι που έπρεπε να κάνουμε μόνοι μας και χωρίς τη βοήθεια κανενός για να γίνει. Ό,τι κατάφερε αυτή η μπάντα το έχει καταφέρει με τα δικά της χέρια και τους δικούς της κόπους. Είναι πραγματικά η πρώτη φορά που βρισκόμαστε σε μια εταιρία που νιώθουμε και βλέπουμε ότι μπορεί πραγματικά να βοηθήσει. Μπορεί και κάνει τους SYMPHONY X πιο πετυχημένους και πιο γνωστούς. Καμία σχέση με το παρελθόν μας. Είχαμε και κάποιες κακοτυχίες, όπως για παράδειγμα μια τεράστια Ευρωπαϊκή περιοδεία που θα παίζαμε μαζί με τους SAVATAGE, αλλά έγινε το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου και αυτό μας πήγε πίσω την περιοδεία αρχικά και τελικά την κατέστρεψε μιας και δε πήγαμε πουθενά, δε θέλαμε.
Πιστεύεις λοιπόν ότι τώρα πλέον έφτασε η ώρα σας; Γιατί, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα, οι SYMPHONY X είναι η καλύτερη prog metal μπάντα των τελευταίων 5 ετών.
Πιστεύω ότι σίγουρα είναι η στιγμή μας! Καθώς μιλάμε, πιάνουμε τον ταύρο απο τα κέρατα και δεν μα*****όμαστε πλέον. Η μπάντα είναι αυτή, αυτή είναι και η μουσική της, έχουμε ακόμα πολλά να κάνουμε και θέλουμε να τα καταφέρουμε! Θέλω να σε ευχαριστήσω για το κομπλιμέντο σου και να πώ ότι ναι, SYMPHONY X is really kicking ass right now! Νιώθω ότι είμαστε απο τις πιο σημαντικές μπάντες του χώρου και θέλουμε να το διατηρήσουμε αυτό. Πιστεύω ότι τώρα είναι ο καιρός μας και νιώθω ότι θα κάνουμε σπουδαία πράγματα, αρκεί να συνεχίσουμε να ρολάρουμε και να μην έχουμε πάλι μεγάλα κενά. Εγώ προσωπικά δεν πολυγουστάρω τα κενά, και κάνω και πολλά προσωπικά πράγματα τελευταία. Αλλά πιστεύω ότι οι SYMPHONY X δε θα έχουν μεγάλα κενά και θα συνεχίσουν να παράγουν σπουδαίους δίσκους. Σαν αυτόν που έχουμε τώρα. Θα περιοδεύσουμε για αυτό το δίσκο και εύχομαι να έχουμε όσο περισσότερες ευκαιρίες μπορούμε για αυτό το δίσκο, γιατί πιστεύω ότι αξίζει να ακουστεί. Και η μπάντα είναι έτοιμη να τον υποστηρίξει, αλλά και να επωφεληθεί όσο το δυνατόν περισσότερο απο αυτόν!
Η αλλαγή του ήχου σας σε πιο βαρύ και μοντέρνο, πιστεύω ότι ήταν ευεργητική. Και ειδκά στην εποχή μας, όπου τη μεγαλύτερη δημοτικότητα έχουν πιο extreme κατα κάποιο τρόπο μπάντες και ακούσματα, εσείς γίνατε με το δικό σας τρόπο και στο δικό σας βαθμό βέβαια, πιο extreme απο ότι στο παρελθόν. Περισσότερα δίκασα, tutties, σκληρότερος ήχος, riffing… Πιστεύεις ότι βοήθησε η αλλαγή;
Προφανώς! Μια μπάντα πρέπει να ακούγεται όπως πρέπει στην εποχή της και να έχει τον ήχο και τον αντίκτυπο που χρειάζεται. Πρέπει να έχει κάτι να πει. Αυτός είναι ο τρόπος της μοντέρνας μουσικής. Έπρεπε να προχωρήσουμε μπροστά. Το κάναμε κατά κάποιο τρόπο, αλλάζοντας μεν κάπως τον ήχο μας, όχι όμως τόσο ώστε να μην αρέσει σε εμάς τους ίδιους. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα προτιμούν αυτά που έκανες πριν και άλλοι αυτά που κάνεις τώρα, έτσι είναι η ζωή απλά. Εγώ πιστεύω ότι αυτή η αλλαγή και ο πιο βαρύς ήχος, μας έφερε περισσότερο νεανικό κοινό, απ’ όσο βλέπω τουλάχιστον. Αυτό είναι υπέροχο. Δεν είμαστε σίγουρα γέροι, αλλά ούτε και παιδιά. Είναι υπέροχο όμως το ότι ακόμα βγάζουμε progressive μουσική που την παίρνει ο κόσμος στα σοβαρά και τόσο νεότεροι, όσο και μεγαλύτεροι την απολαμβάνουν. Και σε αυτό έπαιξε ρόλο το ότι στα νέα κομμάτια ο αντίκτυπος είναι μεγαλύτερος. Και είναι και ένας άλλος συνδυασμός νομίζω. Οι αποκαλυπτικοί στίχοι και τα φουτιριστικά στοιχεία μέσα απο ένα πιο βαρύ και σύγχρονο ήχο, πιάνουν τον ακροατή και τον χτυπάνε στο πρόσωπο απευθείας! Νομίζω ότι η μπάντα σίγουρα πέτυχε περισότερα με τον τωρινό της ήχο!
Δε μπορώ να μη σε ρωτήσω για ένα συγκεκριμένο κομμάτι στο δίσκο. Και αυτό είναι το “When all is gone”. Για μένα είναι η καλύτερη power ballad που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια τόσο μουσικά, αλλά όσο και στιχουργικά. Αυτό κι αν ήταν έμπνευση!
(γέλια) Κοίτα, θέλαμε απλά κάτι να αποβάλλει κατα κάποιο τρόπο τη σκληρότητα του δίσκου. Άλλωστε τώρα λέγαμε για το πόσο επιθετικός είναι και σε συνδυασμό με τους στίχους για όλα τα κακά του μέλλοντος και τις παγίδες της τεχνολογίας, είχαν δημιουργήσει ένα περιβάλλον που χρειαζόταν και κάτι πιο ανθρώπινο… Κάτι που να αγγίζει περισσότερο την καρδιά. Εξαιτίας της τραγικής φύσεως του δίσκου, αυτό το κομμάτι νομίζω ότι έκανε ακόμα περισσότερη εντύπωση.
Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ιστορία πίσω από τους στίχους;
Όχι ιδιαίτερα. Είναι περισσότερο κάτι σαν σχολιασμός για το άλμπουμ, σαν σύνολο. Ένας σχολιασμός για το status του κόσμου. Του πού βρισκόμαστε αυτήν την περίοδο.
Μιας και μιλάμε για στίχους, πολλά κομμάτια σας, αλλά και ολόκληρα άλμπουμ, αναφέρονται στην Ελλάδα και τη μυθολογία της. “Prometheus”, “Odyssey”, “Twilight in Olympus” για παράδειγμα.
Εδώ θα πρέπει να μιλήσεις με τον Michael Romeo. Έχει μια τρελή αγάπη και κόλλημα με την Ελληνική μυθολογία. Έτσι, περνάει πολλά απο αυτά τα πράγματα μέσα στα κομμάτια. Λάτρεψα την ιδέα, τη βρήκα σπουδαία. Το να προσθέτεις ιστορία και μυθολογία μέσα στη μουσική, είναι κάτι που με συναρπάζει. Αυτός είναι περισσότερο οπαδός της δικής σας μυθολογίας και ιστορίας, εγώ είμαι περισσότερο οπαδός του Μεσαίωνα. Αυτή η ιδέα της ένωσης φουτουριστικών και αρχαίων στοιχείων, με κάνει να σκέφτομαι αρχαίους εξωγήινους! (γέλια) Με κάνει να σκέφτομαι την ένωση μεταξύ των αρχαίων μύθων και της τεχνολογίας και της εξέλιξής της στον πολιτισμό μας. Πολλές φορές πιάνουμε ένα μύθο και φέρνουμε το θέμα του στο σήμερα. Για παράδειγμα το “Prometheus” είναι σαν τον Frankenstein. Είναι τέλειο όταν δημιουργείς ένα τέρας και είναι το τέλειο όνομα για το κομμάτι. Και έχει την επιρροή της Ελληνικής μυθολογίας σε μια μοντέρνα ιστορία που λέγαμε. Μου αρέσει η ιδέα των παλιών Θεών να επανέρονται με διάφορους τρόπους. Πάντως ο Michael Romeo έχει εντριφύσει πολύ περισσότερο στην Ελληνική μυθολογία. Πολύ περισσότερο από εμένα.
Ήρθε λοιπόν ο καιρός να σας θαυμάσουμε κι εμείς στην Ελλάδα ζωντανά, στις 28 Οκτωβρίου. Σας πήρε πολλά χρόνια να έρθετε, αλλά τα καταφέρατε τελικά. Μήπως να περιμένουμε τίποτα ιδιαίτερο στο set list;
Δε ξέρω σίγουρα αν θα κάνουμε κάτι ιδιαίτερο στην Ελλάδα. Δε λέω πως δε θα κάνουμε. Απλά είναι κάτι για το οποίο πραγματικά δεν είμαι ακόμα σίγουρος. Δε ξέρω αν τα παιδιά το έχουν σκεφτεί. Εγώ προσωπικά τα σκέφτομαι αυτά τα πράγματα. Και τόσο λόγω της ιστορίας της μπάντας εκεί, όσο και για το πόσο η Ελλάδα έχει επηρεάσει τα κομμάτια και τους δίσκους της μπάντας, φαντάζομαι ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι special. Δεν μπορώ σου λέω να σου πω από τώρα αν και τί θα είναι αυτό. Προς το παρόν είμαστε πλήρως απασχολημένοι με το “Iconoclast” και τα σόου αυτά. Δεν έχουμε προβάρει τα πάντα, αλλά απο την άλλη βγήκαμε και απο μια περιοδεία που παίζαμε πολύ υλικό, άρα δεν έχουμε πρόβλημα. Δε θα προδώσω τίποτα, ούτε θα σου δώσω καμία υπόσχεση, αλλά θα σου υποσχεθώ αυτό… Σίγουρα θα σας κόψουμε τους κώλους! (γέλια)
Αυτό ευχόμαστε κι εμείς!
(γέλια)
Μπορώ να σε ρωτήσω λίγα πράγματα για τα προσωπικά σου project;
Φυσικά, κανένα πρόβλημα!
Πώς είναι η κατάσταση στο στρατόπεδο Allen/Lande; Σα να μην υπάρχει ζωή εκεί…
Κάπως έτσι είναι. Μετά τον τελευταίο δίσκο δεν κάναμε απολύτως τίποτα. Δε συζητήσαμε για επόμενο άλμπουμ, ούτε έγινε καμία προσέγγιση προς το μέρος μου. Τίποτα απολύτως. Οπότε αυτό ήταν ουσιαστικά το τελευταίο άλμπουμ από εμάς και προσωπικά δεν έχω κανένα πλάνο να κάνω κι άλλο δίσκο με τον Jorn στο μέλλον… Τουλάχιστον σύντομα.
Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος πίσω από αυτό;
Όχι, δε νομίζω ότι υπάρχει. Απλά αυτό το project έκανε τον κύκλο του. Εμείς στην ουσία κάναμε τα τρία άλμπουμ του συμβολαίου μας, αν και η Frontiers θέλει να κάνουμε κι άλλο δίσκο. Εγώ δεν έχω μεν πρόβλημα να γίνει, αλλά απο τη στιγμή που ούτε έχω ακούσει κάτι σχετικό, ούτε έχει επικοινωνήσει κάποιος μαζί μου, τότε…
Οι ATOMIC SOUL; Έβγαλες ένα άλμπουμ και τέλος;
Εκεί όχι. Τώρα δουλεύω πάνω στο δεύτερο άλμπουμ. Το κάνω για αρκετά χρόνια, αλλά προφανώς με τόσα που έχω να κάνω, δεν έχω προλάβει να το τελειώσω, γιατί υπάρχουν άλλες προτεραιότητες. Πάντως σίγουρα θα το ολοκληρώσω φέτος και θα είναι στο χέρι της εταιρίας το πότε θα το βγάλει. Δε θα είναι blues/rock όπως ήταν το πρώτο, αλλά θα είναι και αυτό στον κλασικό ήχο. Μου αρέσει αυτός ο early 80’s, late 70’s ήχος και σ’ αυτό το πνεύμα κινείται και αυτός ο δίσκος.
Το 2010 ήταν ένα αρκετά πολυάσχολο έτος για σένα. Βγάλατε το ALLEN/LANDE άλμπουμ, συμμετείχες σε ένα σωρό άλλα άλμπουμ, όπως των STAR ONE, AVANTASIA, RE–VAMP… Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι SYMPHONY X δε σε καλύπτουν απόλυτα σα μουσικό;
Αυτή θα ήταν μία εξήγηση όλων αυτών που κάνω. Ειλικρινά, είμαι ένας ικανός τραγουδιστής, ο οποίος γουστάρει πολλά διαφορετικά είδη μουσικής. Οι SYMPHONY X βγάζουν ένα άλμπουμ κάθε 4-5 χρόνια τον τελευταίο καιρό, οπότε μου μένει αρκετός καιρός για να μπορέσω να ασχοληθώ και με άλλα είδη μουσικής που αγαπάω. Και εκτός αυτού, με χαροποιεί πάρα πολύ όταν οι φίλοι μου με παίρνουν τηλέφωνο και μου ζητάνε να τραγουδήσω σε κάποια δουλειά τους. Απλά έτυχε να γίνουν όλα τον ίδιο καιρό, αλλά λειτούργησαν μια χαρά. Ξέρεις, είχα τελειώσει με τα φωνητικά για τους SYMPHONY X πριν ένα χρόνο, έκανα τη δουλειά με τους RE-VAMP, μετά αυτό ήταν το STAR ONE… Πολλοί πρέπει να πιστεύουν ότι ξοδεύω πάρα πολύ χρόνο σε όλα αυτά, αλλά η απλή αλήθεια είναι πως όχι! (γέλια) Παίρνω τη μουσική, μπαίνω σε ένα στούντιο και αυτό ήταν. Βγαίνει πολύ εύκολα, γιατί δεν είναι η δική μου μουσική, είναι κάποιου άλλου. Στη δική μου μουσική έχω την ευθύνη για πολλά περισσότερα πράγματα. Τύμπανα, κιθάρες, ενορχηστρώσεις… Καμία σχέση! Εκεί ναι, μου παίρνει πάρα πολύ χρόνο.
Ξέρουμε ότι είσαι σπουδαίος τραγουδιστής και για μένα μία απο τις 5 καλύτερες φωνές αυτή τη στιγμή στο heavy metal. Πολλοί όμως λένε ότι είσαι και ο απόλυτος Dio τραγουδιστής… Συμφωνείς με αυτό; Και η διασκευή που κάνατε με τους ADRENALINE MOB έγινε επι τούτου;
Βασικά, ναι, η διασκευή έγινε επίτηδες. Τόσο λόγω του ονόματος της μπάντας, όσο και για την αγάπη μου προς το Ronnie. Ήταν μια τεράστια επιρροή για μένα. Σίγουρα λατρεύω να διασκευάζω Dio. Δεν είχα κάνει επιλογές σε δίσκο και πέρασα υπέροχα με τους ADRENALINE MOB διασκευάζοντας Dio. Αυτός ήταν και ο λόγος που ήθελα να το κάνουμε αυτό. Απολαμβάνω το hard rock και το heavy metal και ο Dio ήταν ένας απο τους αγαπημένους μου τραγουδιστές όλων των εποχών. Και το να είμαι σε μία μπάντα που γουστάρει να τα παίζει αυτά, είναι δωράκι για μένα! (γέλια)
Πριν κάποια χρόνια είχατε περιοδεύσει σαν SYMPHONY X με τους DREAM THEATER και τώρα ο Mike Portnoy είναι ο ντράμερ σου στους ADRENALINE MOB. Μικρός κόσμος τελικά! Και τα πράγματα στη μπάντα σας δείχνουν να πηγαίνουν μια χαρά…
(γέλια) Όντως είναι πολύ μικρός ο κόσμος μας! Ναι, τα πράγματα πηγαίνουν πολύ καλά στους ADRENALINE MOB. Είναι ένα διαφορετικό είδος κτήνους… Πιο straight rock/metal μπάντα, απλές ενορχηστρώσεις, καλά κομμάτια… Απλά κρέας και πατάτες… Όσα χρειάζεσαι! (γέλια) Είναι ένα διαφορετικό είδος μπάντας. Όλα έχουν να κάνουν με την ενέργεια εκεί. Είναι η μπάντα με την περισσότερη ενέργεια άπο όσες έχω υπάρξει ποτέ! Όλοι στη μπάντα έχουν φυσικό ταλέντο και είναι και διασκεδαστές ταυτόχρονα… Σα να έχουμε 5 frontmen! (γέλια) Είναι κάτι τελείως διαφορετικό απο τους SYMPHONY X και έχει πολύ πλάκα να κάνεις αυτού του είδους τη μουσική. Περνάμε πραγματικά υπέροχα! Δε χρειάζεται να σκεφτόμαστε σκληρά για τα κομμάτια… Απλά παίζουμε και περνάμε τέλεια. Και νομίζω ότι αυτό είναι καλό και για εμένα, αλλά και για τον Mike, γιατί τόσα χρόνια στο progressive χώρο ακούγαμε κριτικές και κριτικές και όλοι περίμεναν το πως θα παίξεις, πώς θα τραγουδήσεις, τί θα κάνεις κλπ… Είναι πραγματικά ανακούφιση να βγαίνεις απλά στη σκηνή και να ροκάρεις και να τα δίνεις όλα! Λατρεύω αυτό που κάνω με τους SYMPHONY X, είμαι σίγουρος ότι και ο Mike γουστάρει ότι κάνει, αλλά πραγματικά περνάμε πάρα πολύ καλά με τους ADRENALINE MOB και βγαίνει τόσο φυσικά και τόσο όμορφα που το νιώθεις. Έχει πολύ πλάκα. Είναι καλό για εμάς που μπορούμε και κάνουμε πράγματα που δεν είχαμε κάνει στο παρελθόν… Μας κάνει καλύτερους καλλιτέχνες. Και περνάμε ξαναλέω και καλά!
Η τρελή δημοσιότητα που πήρε το «διαζύγιο» των DREAM THEATER με τον Mike Portnoy, επηρέασε τους ADREΝΑLINE MOB;
Δε νομίζω. Όσοι γουστάρουν τους ADRENALINE MOB δε γουστάρουν τον Mike επειδή ήταν στους DT, αλλά επειδή είναι ο Mike. Οι περισσότεροι οπαδοί των ADRENALINE MOB άλλωστε είναι από άλλο μουσικό κόσμο. Δε ξέρουν πραγματικά οι περισσότεροι ποιοί είμαστε! Μόλις γυρίσαμε απο μια περιοδεία στην Αμερική με τους GODSMACK, παίζοντας σε αρένες και φεστιβαλ, μπροστά σε ένα κοινό που δεν ήξερε ούτε τους DREAM THEATER, ούτε τους SYMPHONY X. Και δεν τους ένοιαζε εννοείται. Είναι πολύ ωραίο να παίζεις μπροστά σε νέο κοινό, κοινό που δε σε ξέρει, και να τους βλέπεις να περνάνε καλά. Σου δίνει μεγάλη αυτοπεποίθηση και λες “το έχουμε ακόμα”. Δεν στηριζόμαστε στην μέχρι τώρα καριέρα και φήμη μας. Κι αυτό είναι που με συναρπάζει και είναι φοβερό με τους MOB. Οπότε, δε νομίζω ότι επηρεάζει το κοινό απέναντί μας. Σίγουρα δίνει λίγο «θόρυβο» γύρω απο το όνομα και είναι λογικό, αλλά παίζουμε μπροστά σε κόσμο που δε μας ξέρει.
Έχω ακόμα μία και τελευταία ερώτηση. Γιατί σε λένε “sir”;
(γέλια) Αυτό το έβγαλε ο Arjen Lucassen πριν πολλά χρόνια όταν δούλευα σε ένα μεσαιωνικό σόου στην Αμερική που λεγόταν “Medieval times”. Έκανα αγώνες με ακόντιο πάνω σε άλογα και μάχες με σπαθιά για τον κόσμο, ο οποίος έτρωγε ας πούμε φαγητό με τα χέρια. Ήταν ένα καθαρά μεσαιωνικό σόου και ο Arjen με έλεγε “sir Russell”. Έπαιζα το ρόλο του ιππότη για περίπου 10 χρόνια, οπότε καταλαβαίνεις. Πάντως θα σου πώ ένα πράγμα… Είμαι σίγουρα περισσότερο ιππότης απο τον Paul McCartney! (γέλια) Αυτός έχει τον πραγματικό τίτλο, εμένα απλά μου κόλλησε το παρατσούκλι. Φαντάσου το έκανα ακόμα και σε ταινίες, κάτι b-movies. Ακόμα έχω επαφές με τον κόσμο της βιομηχανίας του σινεμά. Πολλοί απο τους καλύτερους φίλους μου είναι απο αυτό το χώρο και ακόμα κρατάτω επαφές μαζί τους. Και πίστεψέ με είναι ξεκαρδιστικό γι’ αυτούς το ότι στη μουσική βιομηχανία με φωνάζουν “sir Russell”! (γέλια)
Εντάξει λοιπόν sir Russell… Ήταν τιμή μου που μίλησα μαζί σου! Σε ευχαριστώ πολύ και ανυπομονώ για το σόου σας στην Αθήνα.
(γέλια) Να ‘σαι καλά παιδί μου! (γέλια) Ανυπομονώ κι εγώ για το σόου και πες στους οπαδούς μας ότι τους αγαπάμε!
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
Site:
http://www.symphonyx.com
Discography:
1994 – Symphony X
1995 – The damnation game
1997 – The divine wings of tragedy
1998 – Twilight in Olympus
2000 – V: The new mythology suite
2002 – The odyssey
2007 – Paradise lost
2011 – Iconoclast
Line up:
Russell Allen: φωνητικά
Michael Romeo: κιθάρα, δεύτερα φωνητικά
Michael Pinnella: πλήκτρα, δεύτερα φωνητικά
Michael Lepond: μπάσο, δεύτερα φωνητικά
Jason Rullo: τύμπανα
