“The absolute German heroes”

Επειδή στη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα, πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως οι δεινόσαυροι θα αρχίσουν να μας εγκαταλείπουν σύντομα, για μένα είναι μονόδρομος η στήριξη σε αυτούς που φαίνονται αξιόμαχοι στο να συνεχίσουν με τις σωστές αρχές την διάδοση της αγαπημένης μας μουσικής. Ο Tobias Sammet είναι τρανταχτό παράδειγμα. Ένας οπαδός του σκληρού ήχου, που εδώ και χρόνια προσπαθεί με θεμιτά μέσα να καθιερωθεί και με θετική ενέργεια να κατακτήσει το κοινό. Οι Γερμανοί τους έχουν ήδη χαρακτηρίσει τους αντικαταστάτες των SCORPIONS. Όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό εμπορικά, οι EDGUY με κάθε τους δουλειά, φανερώνουν την διάθεση να επιβεβαιώνουν τους συμπατριώτες τους. Διαβάστε τι μας είπε ο Tobias, για το νέο τους άλμπουμ και όχι μόνο.

Μετά από μερικά ακούσματα, θα έλεγα οτι το “Age of the joker” είναι αυτό που θα περίμενε ένας φίλος των EDGUY σε γενικές γραμμές.

Καλό είναι αυτό (γέλια). Χαρακτηρίζεται από την ποικιλία του και για μένα είναι το τέλειο άλμπουμ για την μπάντα. Με τον χαρακτηριστικό ήχο των EDGUY, καλές μελωδίες ενώ υποσυνείδητα φέραμε κι αρκετές νέες ιδέες. Πλέον έχει διευρυνθεί αυτό που θα χαρακτήριζα “ήχο των EDGUY” που μας επιτρέπεται να προσθέτουμε καινούργια στοιχεία και παράλληλα να είναι εύκολα αναγνωρίσιμος ο δίσκος ως EDGUY.

Εκτός από την ποικιλία, ο δίσκος έχει εξαιρετική παραγωγή που δίνει χώρο στον κάθε μουσικό. Μου άρεσε πολύ αυτό.

Πραγματικά, ίσως για πρώτη φορά το έχουμε κατορθώσει σε τέτοιο βαθμό αυτό. Οι περισσότερες σύγχρονες μπάντες προσπαθούν να ακουστούν βαρύτερες και συμπιεσμένες, δημιουργούν αυτό το “wall of sound”. Εμείς πήγαμε αντίθετα και προσπαθήσαμε να ηχογραφήσουμε με φυσικό τρόπο. Τα τύμπανα είναι όλα με μικρόφωνα χώρου για να νιώσουμε τον φυσικό τους ήχο. Ελπίζω ο κόσμος να το εκτιμήσει αυτό, γιατί έτσι ακουγόμαστε πιο πραγματικοί, όχι όσο ηλεκτρονικοί όσο οι συνάδελφοί μας. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη διαφορά πιστεύω με τον προηγούμενο δίσκο μας (“Tinnitus Sanctus”) που είχε μια πιο αμερικάνικη, θα έλεγα, παραγωγή. Το “Age of the joker” με λίγα λόγια ακούγεται πιο DIO παρά RAMMSTEIN (γέλια).

Αυτό που προσπαθείς να εξηγήσεις, κι ελπίζω να γίνεται κατανοητό, φαίνεται ότι έχετε αρχίσει να το προσέχετε στους τελευταίους 3-4 δίσκους, με τη σειρά των τραγουδιών αλλά και την ποικιλία, που επιτρέπει στον δίσκο και παράλληλα στον ακροατή, να αναπνέει. Παλιότερα, είχατε μια πολύ πιο συμπαγή συνταγή που όταν περάσει ο ενθουσιασμός του πρώτου ακούσματος, κάνει πολύ δύσκολη την ακρόαση.

Σίγουρα. Χρειάζονται οι κοιλάδες για να εκτιμήσεις τα βουνά φίλε μου. Έχεις δίκιο. Η ποικιλία πλέον είναι απαραίτητη σε μας. Μάλιστα κι ο Sascha (Paeth παραγωγός και συνεργάτης του Tobias στους AVANTASIA) όταν κρίναμε το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα, έλεγε ότι συνθετικά ο δίσκος είναι πιο κοντά στο “Rocket ride” παρά στο “…Sanctus”. Αν όμως συγκρίνω το “RR” με το “AOTJ”, θα έλεγα οτι είναι εξίσου ποικίλα, με το νέο άλμπουμ να είναι πιο συμπαγές και ομοιόμορφο στο σύνολό του. Μου άρεσε η πολυχρωμία του “RR” αλλά του έλειπε κάπως η ομοιομορφία, έτσι όπως μπορώ να το κρίνω σήμερα.

Η μεγαλύτερη απορία που έχω πηγάζει κάπου σε αυτή την ποικιλία. Με το πέρας του χρόνου, τόσο οι EDGUY όσο και οι AVANTASIA, έχουν εξελιχθεί σε πολύπτυχα και πολύχρωμα συγκροτήματα, δίχως την πιο μονοδιάστατη μορφή με την οποία ξεκίνησαν. Πού ξεκινά και πού τελειώνει το καθένα;

Για μένα είναι πιο απλό. Βλέπεις, ποτέ δεν θέλω να συνθέτω για παραπάνω από ένα projet παράλληλα. Αυτό θα δημιουργούσε ένα μπέρδεμα και μεγάλο μέρος της ενέργειάς μου θα διοχετευόταν στο πώς να την μοιράσω στα δύο. Προτιμώ όταν δουλεύω σε ένα άλμπουμ, αφιερώνομαι αποκλειστικά σε αυτό μέχρι να ολοκληρωθεί. Από την στιγμή που ολοκληρώθηκε η σύνθεση και η ηχογράφηση του “Angel of Babylon” (των AVANTASIA), χρησιμοποίησα την κάθε ιδέα που είχα μετά, στο “AOTJ”. Για μένα η σύνθεση τραγουδιών είναι μια ανάγκη που έχω. Γράφω συνέχεια κι αυτή είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστησή μου. Κάθε φορά που γράφω κάτι, είναι προορισμένο για την επόμενη προγραμματισμένη κυκλοφορία. Δεν ξέρω αν θα ξανα-υπάρξει κυκλοφορία από AVANTASIA (σ.σ. ναι καλά:!) αλλά και τότε, όπως τώρα θα γράφω μόνο στο όνομα των AVANTASIA.

Πώς όμως ο Sammet, που είναι υπεύθυνος και για τα δύο, μπορεί να ξεχωρίσει τι ανήκει στους EDGUY και τι στους AVANTASIA;

Μουσικά δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω. Δεν συγκρίνω το ένα project, με το άλλο κι εν μέρει το ένα είναι συνέχεια του άλλου, αφού και τα δυο έρχονται από μένα. Η διαφορά είναι μάλλον οι συνεργασίες με τόσους τραγουδιστές και τόσους διαφορετικούς μουσικούς. Αυτό πάντα θα δίνει μια άλλη γεύση στους AVANTASIA, με την πιο επική της μορφή. Μπορώ να τα ξεχωρίσω μόνο όταν κάνω τον προγραμματισμό μου και όχι μουσικά. Όταν ακούω το νέο EDGUY και συγκεκριμένα τραγούδια όπως το “Behind the gates to the midnight world” στο οποίο δούλεψα με τον Sascha παρεμπιπτόντως ή το “Robin hood” και το “Pandora’s box”, μπορώ εύκολα να πω πως θα μπορούσαν να είχαν συμπεριληφθεί σε άλμπουμ των AVANTASIA. Δουλεμένα κάπως διαφορετικά, αλλά θα ταίριαζαν. Στο τέλος, δε θέλω συνειδητά να ξεχωρίσω το ένα από το άλλο πλέον.

Αυτό που σου αναγνωρίζω, είναι ο μεταδοτικός σου ενθουσιασμός, από την πρώτη φορά που μιλήσαμε και χαίρομαι που ακόμα ευχαριστιέσαι την μουσική που ακούς και την μουσική που γράφεις.

Ξέρεις δεν μπορεί να θεωρείς δουλειά μια τέτοια δημιουργία που πηγάζει από μέσα σου. Κάθε στιγμή στην μουσική μου πορεία είναι γεμάτη ενθουσιασμό. Κάθε τραγούδι που ολοκληρώνω, κάθε στίχος που βρίσκω για να ταιριάξει. Πώς μπορώ να μην ενθουσιάζομαι όταν βλέπω τον Alice Cooper να τραγουδά το δικό μου τραγούδι; Ποιόν; Τον Alice Cooper !!! Χαίρομαι που ζω από αυτό, αλλά δεν μπορείς να το αποκαλέσεις δουλειά, παραμένει ένα επικερδές χόμπι για μένα. Ακόμα ευχαριστιέμαι να αγοράζω νέες δουλειές από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες και ως ακροατής κυριεύομαι από την αγωνία για το τι θα ακούσω.

Δεν θα ξεχάσω όταν πριν 12-13 χρόνια νομίζω, μου έπαιζες από το τηλέφωνο τα κομμάτια που είχες πρωτοηχογραφήσει για τους AVANTASIA, πριν καν ανακοινωθεί το project, για να μαντέψω τους τραγουδιστές (γέλια). Χαίρομαι που διατηρείς αυτή την έντονη ευχαρίστηση.

Το θυμάμαι (γέλια). Μα, παραμένω οπαδός αυτών που με ενέπνευσαν και φουσκώνω από ενθουσιασμό όταν πρόκειται να παίξουμε ή να ηχογραφήσουμε μαζί. Ακόμα βρίσκομαι στο ατελείωτο κυνήγι της τέλειας μελωδίας. Κάθε φορά που γράφω κάτι νιώθω την ικανοποίηση και αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει.

Ποιό είναι το απαιτούμενο επόμενο βήμα, για να μεταμορφωθούν οι EDGUY από μεγάλο σε τεράστιο;

Καλή ερώτηση. Στις ΗΠΑ είναι πολύ δύσκολο και χρονοβόρο για να το πετύχει αυτό ένα Ευρωπαϊκό συγκρότημα. Έχουμε ένα καλό συμβόλαιο, αλλά με ανεξάρτητη και παρόλο που είμαστε ευχαριστημένοι με την Nuclear blast, δεν είναι κάποια πολυεθνική που μπορεί να επενδύσει τεράστια ποσά για να σε εκτινάξει στις ΗΠΑ. Από την άλλη, δεν μας ενδιαφέρει να είμαστε στη μόδα, γιατί εύκολα ξεπερνιέσαι κιόλας. Προτιμάμε να παίζουμε την μουσική μας, επενδύουμε στο κοινό μας κι ας δεν γίνουμε ποτέ METALLICA (γέλια). Δε θέλουμε να αλλάξουμε για να πουλήσουμε στην Αμερική.

Στο bonus CD έχετε ένα τραγούδι για τον Alistair Crowley. Είναι χιουμοριστικό;

Όχι ακριβώς. Εγώ βλέπω τον Crowley ως εκκεντρικό και ακραίο τύπο στο τραγούδι. Είναι μια rock ‘n roll μεταφορά. Η ουσία του rock έχει εξαφανιστεί. Η βιομηχανία είναι τόσο περίεργη πλέον. Βλέπεις αυτές τις σειρές που στο όνομα της θεαματικότητας, ανακαλύπτουν τον επόμενο rock star. Πώς γίνεται όταν ποτέ δεν έχεις κουβαλήσει τους δικούς σου ενισχυτές, δεν έχεις ιδρώσει να φτιάξεις την μπάντα σου, δεν έχει νοιώσει την κάθε δυσκολία, να γίνεις αστέρας; Όλα είναι αναλώσιμα πλέον κι έτσι είναι και το rock δυστυχώς.

Να υποθέσω τότε πως αυτό εννοείς οτι ζούμε στην γελοία αυτή εποχή;

Με το “Age of the joker”, απλά υποδηλώνουμε ότι ήρθε η δική μας εποχή. Ο γελωτοποιός αντικατοπτρίζει τους EDGUY, που είναι η καλύτερη μπάντα στον πλανήτη και πλέον αυτή είναι η δική μας εποχή! (γέλια)

Πάντα μετριόφρων! (γέλια)

Μετριόφρων είναι το παρατσούκλι μου (γέλια)

Πάντως δεν υπάρχουν τόσο χιουμοριστικοί στίχοι στο “AOTJ”, έτσι;

Εμμέσως υπάρχουν στίχοι που δεν είναι σοβαροί και φέρνουν την υπογραφή των EDGUY. Δεν σημαίνει πως επειδή δεν έχουμε το “Are you a pervert pt.2”, χάσαμε και το χιούμορ μας! Ξέρεις, πολλοί τα βάφουν όλα μαύρα, αλλά εγώ δεν είμαι έτσι. Και στο παρελθόν υπήρχαν δύσκολες εποχές για τον απλό κόσμο. Το δικό μου τούνελ είναι γεμάτο φως και πρέπει να δίνουμε ελπίδα. Εγώ πάντα είμαι αισιόδοξος.

Το “Pandora’s box” είναι μάλλον το αγαπημένο μου. Να το πάρουμε σαν αφορμή και να μου μιλήσεις λίγο για τα στιχουργικά θέματα του δίσκου;

Μου αρέσει κι εμένα αυτό. Το συγκεκριμένο αναφέρεται στην κιβωτό του Νώε και την Βιβλική μεταφορά που ποτέ δεν κατάλαβα. Όπως ξέρεις μέσα στην κιβωτό ο Νώε μάζεψε ζώα κάθε είδους. Σε μια κυνική πράξη του Θεού, βάλαμε μέσα την αλεπού και την κότα στο ίδιο πλοίο. Αν επιζήσουν λοιπόν από την καταιγίδα, το πιο πιθανό είναι ότι η αλεπού θα φάει την κότα (γέλια). Ποιός ξέρει τι ήπιε ο Θεός όταν το σκέφτηκε αυτό.

Στην δική μας εποχή Tobias, αγοράζαμε νέους δίσκους και με θρησκευτική ευλάβεια τους ακούγαμε και διαβάζαμε τα πάντα. Ποιά είναι η σχέση σου με την σημερινή πραγματικότητα τα social media και την ηλεκτρονική φύση της μουσικής;

Θα με κρεμάσει η δισκογραφική μου, αλλά πρέπει να παραδεχτώ πως δεν έχω καλή σχέση με αυτή την πλευρά της τεχνολογίας. Πραγματική μισώ τα κοινωνικά δίκτυα, διότι τα πάντα έχουν χάσει την αίγλη τους. Δεν έχουμε χώρο να αναπνεύσουμε πλέον, αφού χάσαμε την ιδιωτική μας ζωή, αφού τα πάντα είναι σε δημόσια θέα. Παρεμπιπτόντως, αυτό είναι το θέμα του “Breathe”. Δυστυχώς έτσι καταστρέφονται τα είδωλά μας. Αυτή η επιτυχία της σύχρονης εποχής μας, είναι και η καταστροφή μας. Ο κόσμος πρέπει να συναντιέται μεταξύ του. Σε ένα δωμάτιο, να μιλήσεις, να πιεις, να διασκεδάσεις. Γιατί να το κάνεις διαδικτυακά; Αυτό είναι κοινωνικό, όχι τα blogs. Πάρε για παράδειγμα το Facebook. Όλοι μιλάνε, αλλά κανείς δεν ακούει! Το χάσαμε αυτό. Ακόμα αγοράζω τα βινύλια και τα CD και τα βιβλία μου. Θέλω να ευχαριστηθώ αυτή την ιεροτελεστία για όσο ακόμα διαρκεί, αφού φοβάμαι πως στο μέλλον ίσως την χάσουμε. Λυπάμαι για τους νεώτερους που ποτέ δεν ένιωσαν, ή δεν θα νιώσουν την ευχαρίστηση της ιεροτελεστίας, του να φτάνεις σπίτι με το νέο σου απόκτημα, για να το ακούσεις, να το διαβάσεις, να το μυρίσεις και να ευχαριστηθείς.

Κάθε φορά που μιλάμε, ενώ ασχολείσε με την προώθηση ενός δίσκου, εσύ ήδη δουλεύεις πάνω σε κάτι άλλο. Οπότε, για τελευταία ερώτηση, τι σχεδιάζεις αυτή τη στιγμή;

Έχεις δίκιο, αλλά θα σε απογοητεύσω (γέλια). Πέραν του σχεδιασμού της περιοδείας των EDGUY δεν έχω κανένα άλλο σχέδιο. Μάλλον γέρασα (γέλια). Ευχαριστώ Γιώργο χαιρετίσματα στου Έλληνες φίλους μας.

Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης

Δισκογραφία

(1997) “Kingdom of Madness”

(1998) “Vain Glory Opera”

(1999) “Theater of Salvation”

(2000) “The Savage Poetry”

(2001) “Mandrake”

(2004) “Hellfire Club”

(2006) “Rocket Ride”

(2008) “Tinnitus Sanctus”

(2011) “Age of the Joker”