“From science to Atheism”

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές κυκλοφορίες της εγχώριας σκηνής, τη χρονιά που μας πέρασε,ήταν αν μη τι άλλο, το ντεμπούτο των ΩΝ, “Ανέγνων, Έγνων, Κατέγνων”. Ένας αρκετά παράξενος δίσκος, μα συνάμα ενδιαφέρων, και αυτό γιατί πρόκειται για ένα αμάλγαμα πάρα πολλών ειδών μουσικής, συνδυάζοντας ήχους που κανείς μέχρι τώρα δεν είχε τολμήσει, όπως για παράδειγμα core με Hellenic black metal. Όσο ενδιαφέρων ήταν ο δίσκος, τόσο ήταν και η συνέντευξη που μας παραχώρησε η ψυχή των ΩΝ, Ων!

Πες μας λίγα πράγματα για σένα και τη μπάντα.
Καταρχάς ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Η μπάντα υπάρχει από το 1998 με το όνομα Νεκροδαίμων και ιδρύθηκε από εμένα. Επειδή το μουσικό αλλά και στιχουργικό ύφος άλλαξε με τον καιρό, ήδη η κυκλοφορία των ΝΕΚΡΟΔΑΙΜΩΝ “Παν Γαρ Εστί” ήταν πιο κοντά στο ύφος των ΩΝ παρά των παλιών ΝΕΚΡΟΔΑΙΜΩΝ, γι’ αυτό συμπεριλαμβάνεται πολλές φορές ως η αρχική κυκλοφορία των ΩΝ,  θεώρησα λοιπόν πως έπρεπε να αλλάξω το όνομα της μπάντας σε κάτι αντιπροσωπευτικότερο και έτσι στις αρχές 2015 το όνομα άλλαξε σε ΧΞΣ, και τέλη του 2015 για προφανείς λόγους και μετά από συνεννόηση που είχα με τον Σάκη και σε σχέση με τα γεγονότα με το όνομά τους στις συναυλίες τους στην Νότια Αφρική και τη σύγχυση που θα μπορούσε να δημιουργηθεί, κατέληξα στο πολύ πιο ταιριαστό όνομα, ΩΝ. Όσο για εμένα, υπάρχω ενεργά στην underground metal σκηνή από  τα mid 90s, με rehearsals, CD-Rs, rehearsal tapes και πολύ tape trading με μπάντες κυρίως του εσωτερικού, κάτι που με έκανε να αγαπήσω ιδιαίτερα την εγχώρια σκηνή, το οποίο έπαιξε μεγάλο ρόλο στην μετέπειτα μουσική μου πορεία όπως μπορεί να καταλάβει κάποιος πολύ εύκολα από το ντεμπούτο full-length των ΩΝ. Όσο για άλλα projects, το 2015 και ενώ άλλαξα το όνομα των ΝΕΚΡΟΔΑΙΜΩΝ σε ΩΝ, συνέχισα τους ΝΕΚΡΟΔΑΙΜΩΝ ουσιαστικά ως διαφορετικό project, στο παλιότερο και κλασσικότερο black metal ύφος τους, οπότε ουσιαστικά μπορεί να θεωρηθεί ότι οι ΝΕΚΡΟΔΑΙΜΩΝ δεν έπαψαν να υπάρχουν ποτέ, παρά για μερικούς μήνες όπου μπήκαν σε λήθαργο, διότι παρόλο που ένιωσα την ανάγκη για εξέλιξη και για κάτι καινοτόμο, ταυτόχρονα η αγάπη για το  cult και undeground δε με άφηνε να διακόψω τους ΝΕΚΡΟΔΑΙΜΩΝ. Είμαι επίσης μέλος των old school black metallers MONASTERY DESECRATION, σύντομα θα υπάρξει και ένα  EP, μαζί με τον Zion των φίλων  CROSSOVER, είμαι μέλος των  U.L.V., αλλά και των gore grind death metallers BUUBHOSH. Επίσης είχα ενεργά στο παρελθόν διάφορα project από Ελληνόφωνο Rock/Punk/Hardcore έως και ηλεκτρονική μουσική.

Στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς κυκλοφόρησε το ντεμπούτο των ΩΝ “Ανέγνων, Έγνων, Κατέγνων”.  Είσαι ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα; Θα άλλαζες κάτι;
Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος, διότι υλοποίησα την ιδέα που είχα στο μυαλό μου εδώ και πολλά χρόνια, ακριβώς όπως την ήθελα και σε αρκετούς τομείς πολύ καλύτερα από ότι είχα φανταστεί, όπως στο θέμα του ήχου όπου ανέλαβε ο ταλαντούχος Αθανάσιος Καραπάνος των TATTERED PAGES, WINTER’S DAWN, DOWNCAST TWILIGHT και πολλών άλλων  projects. Όσο για το αν θα άλλαζα κάτι, έχω ήδη αλλάξει άπειρες φορές όλο το άλμπουμ μια και η κεντρική ιδέα υπάρχει σχεδόν από τη δεκαετία των 90s! Σε αυτό το αποτέλεσμα καταστάλαξα όμως και είμαι απολύτως ευχαριστημένος. Ότι άλλες ιδέες έχω, κι έχω πολλές, θα συμπεριληφθούν στο επόμενο άλμπουμ.

Πέρασαν πάρα πολλά χρόνια από την ίδρυση της μπάντας για να κυκλοφορήσετε κάποιο δίσκο. Ποιος ο λόγος;
Όπως είπα και πριν, είμαι ενεργό μέλος της μουσικής σκηνής από τα 90s με συμμετοχές σε πολλά  projects και μπάντες. Στο  underground θεωρώ πως είχα αρκετά ενεργή συμμετοχή με πολλές κυκλοφορίες  demo. Για full-length όμως τα πράγματα ήταν δυσκολότερα, υπήρχαν πολλά εμπόδια και σίγουρα η επαρχιακή καταγωγή μου, οι γνωριμίες που δεν είχα ποτέ, και η μηδενική εμπειρία μου στον τομέα πέρα από την μουσική, όπως π.χ. η προώθηση του υλικού μου κτλ κατέστησε την κυκλοφορία του άλμπουμ αδύνατη για πολύ καιρό, σε συνάρτηση με την έλλειψη πόρων και την αύξηση υποχρεώσεων. Όλα τα εμπόδια όμως αντιμετωπίστηκαν και το άλμπουμ τελικώς βγήκε. Σε αυτό φυσικά έπαιξε τεράστιο ρόλο και η Alcyone Records που την κατάλληλη στιγμή συνεργαστήκαμε, χωρίς να φοβηθεί και να λυπηθεί τίποτα για να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα, κάτι το οποίο εκτιμάμε, και πιστεύω δεν μετάνιωσε ούτε η εταιρεία αλλά  ούτε και εμείς.

Ποια ήταν η κύρια έμπνευση σου στιχουργικά;
Η κύρια έμπνευσή μου είναι η πραγματικότητα. Γιαυτό και το θέμα του άλμπουμ είναι η Επιστήμη, το “άγιο” αυτό εργαλείο που μας δόθηκε από άλλους ανθρώπους για να ψηλαφίσουμε και να κατανοήσουμε την πραγματικότητα. Αυτό το “εργαλείο”, αυτό το “όπλο” μάλλον, που εξουδετερώνει δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις  και κάνει τα πάντα γύρω σου καλύτερα και ανθρώπινα, σε όποιον το χρησιμοποιεί ορθά, γιατί όπως κάθε εργαλείο ή όπλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ορθά, π.χ. για την προστασία σου και την βελτίωση της ζωής σου, αλλά και για κακούς σκοπούς. Εκεί κάπου έρχεται η ηθική και η φιλοσοφία, για να μας δείξουν, μετά από αιώνες προβληματισμών διαφόρων ανθρώπων, απαντήσεις σε διάφορα τέτοια ερωτήματα και προβλήματα. Η θεματολογία ΔΕΝ έχει σχέση με την αρχαία Ελλάδα, όπως μπορεί λανθασμένα να νομίσει κάποιος, η θεματολογία είναι οι ρίζες της Επιστήμης και η Αθεΐα ως φυσικό επακόλουθο της. Μου αρέσει πολύ και γενικώς η μουσική, και όταν λέω η μουσική εννοώ η μουσική από όλο τον κόσμο, φυσικά και περισσότερο το metal, αλλά όχι μόνο. Επίσης μου αρέσει η ερασιτεχνική φυσικά, ενασχόληση με τις Επιστήμες, κυρίως Αστρονομία, Αστροφυσική, Φυσική, Βιολογία, Χημεία, μου αρέσει η Ιστορία, η Φιλοσοφία, επίσης συγγραφείς φανταστικής λογοτεχνίας όπως ο J.R.R. Tolkien και ο H.P.P. Lovecraft αλλά απολαμβάνω και άλλα βιβλία φανταστικής λογοτεχνίας/κόμικ όπως το all-time best-seller “Βίβλος”, βιβλία των Timothy Snyder, Robert Conquest, ή άλλα βιβλία που εμπίπτουν στην τελευταία κατηγορία κατά την γνώμη μου, όπως διάφορα βιβλία διαφόρων θρησκειών. Συγκεκριμένα για την τελευταία κατηγορία, όπου η ειρωνεία είναι εμφανής πιστεύω, θα ήθελα να προσθέσω πως μερικά από αυτά θα γινόταν πολύ καλές ταινίες για το Hollywood. Τα βιβλία του Λιακόπουλου, οι ιστορίες του Παίσιου, το “ο Αγών μου” π.χ., έχουν πολύ φαντασία μέσα τους, θα γινόταν ταινιάρες πιστεύω, ισχύει! Με την πραγματικότητα έχουν όμως μόνο μια σχέση. ΚΑΜΙΑ. Γι’ αυτό και σε πολλούς πλανεμένους φίλους μου λέω πολλές φορές: “Χρειάζεσαι περισσότερο  Carl Sagan στη ζωή σου και λιγότερο Χριστό/Λιακόπουλο/διάφορους άλλους με την κατάληξη “-όπουλος” και τα “καραφλοτέλ” τους”, αναλόγως το κόλλημα (ή το εγκεφαλικό κώλυμα) του καθενός μπαίνει και το ανάλογο παράδειγμα. Για να κλείσω σε σχέση με αυτό θα πω πώς η πραγματικότητα και η αλήθεια δε νοιάζεται για τα πιστεύω ή τα θέλω σου, γι’ αυτό και έχω δηλώσει στο παρελθόν την γνωστή φράση του Richard Dawkins  (από άλλον την δανείστηκε, αλλά δεν έχει σημασία), την οποία θα παραφράσω ελαφρώς και θα μεταφράσω ως “Η Επιστήμη είναι ενδιαφέρουσα και πάντα λειτουργεί, και αν δεν συμφωνείς, μπορείς να πας να γ@μηθείς”. Χωρίς να είμαι ιδιαίτερα οπαδός τέτοιου είδους λέξεων και φράσεων, την συγκεκριμένη, δεν μπορώ παρά να την ενστερνιστώ και να την αποδεχθώ απολύτως, και αν κάποιος νιώσει προσβεβλημένος, ελπίζω να το κάνει μακρυά από τη ζεστασιά του σπιτιού του, από τεχνολογία, πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό, ρουχισμό και οτιδήποτε άλλο του προσέφερε η επιστήμη, και ελπίζω να κατανοήσει ότι για τα κακά του εργαλείου που ονομάζουμε επιστήμη, όπως π.χ. η πυρηνική βόμβα, δε φταίει το ίδιο το εργαλείο, αλλά ο χρήστης αυτού, στη συγκεκριμένη περίπτωση η πολιτική και οι πολιτικοί.

Οι επιρροές της μπάντας προέρχονται από πάρα πολλά παρακλάδια της metal μουσικής και όχι μόνο. Πιστεύεις ότι ρισκάρεις να μπερδέψεις τον ακροατή;
Όντως οι επιρροές προέρχονται από πολλά παρακλάδια της μουσικής. Για εμένα αυτό όμως είναι ένα από τα καλύτερα στοιχεία του άλμπουμ. Θεωρώ πως η ηχητική ποικιλία θα κάνει τον ακροατή να ανακαλύπτει συνεχώς νέους ήχους και στοιχεία διαφόρων μουσικών εντός του άλμπουμ το οποίο εν τέλη θα καταστήσει το άλμπουμ στα αυτιά του ενδιαφέρον, φρέσκο, καινοτόμο και μη βαρετό. Κρίνω εξ ιδίων σαφώς εδώ, γιατί αυτό θα ήθελα εγώ να λάβω από ένα άλμπουμ, άρα αυτό δίνω στους άλλους μέσα από το δικό μου άλμπουμ. Κάποιος μπορεί να μπερδευτεί, σε κάποιον να μην αρέσει, αλλά στο τέλος, έτσι είναι όλα τα άλμπουμ και οι μπάντες. Συγκεκριμένα για κάποιον ο οποίος θα μπερδευτεί ακούγοντάς το, θεωρώ πως με μια δεύτερη ολοκληρωμένη ακρόαση, θα μπει στο νόημα, πάντα βέβαια αν είναι μέσα στα μουσικά πλαίσια των αρεσκειών του.

Πόσο δύσκολο ήταν να συνεργαστείς με τόσους πολλούς guests στο δίσκο, οι οποίοι συμμετείχαν και δημιουργικά πέρα από εκτελεστικά;
Ήταν ταυτόχρονα οι χειρότερες , από πλευράς δυσκολίας, χρόνου και κόπου, αλλά φυσικά και από τις καλύτερες, αν όχι οι καλύτερες, στιγμές της δημιουργίας αυτού του άλμπουμ! Καταρχάς το γεγονός ότι γνώρισα από κοντά, και μάλιστα συνεργάστηκα με όλους αυτούς που είχα σε αφίσες στο δωμάτιο μου, νομίζω τα λέει όλα. Δεν πιστεύω πως υπάρχει ανάγκη σε οποιονδήποτε ασχολείται με το metal να συστήσω εγώ τον Σάκη Τόλη, τον Ευθύμη Καραδήμα, τον Γιάννη Παπανικολάου, τον Χρήστο Αντωνίου, τον Magus, τον Necroabbyssious, ή μπάντες όπως οι SKYFORGER, NORDOR, DEVISER, KARMA VIOLENS  και CROSSOVER, και πολλούς άλλους οι οποίοι με τίμησαν με την συμμετοχή τους. Όπως με τίμησαν και τα νεοανερχόμενα ή πιο underground άτομα στην σκηνή όπως η Μάγια Καμπάκη, ο Μαρίνος Τόκας, ο Γιώργος Ευφραιμίδης, ο Νίκος Κικιδάκης, ο Νίκος Σακίδης στην Ποντιακή Λύρα, ή ο Λευτέρης Μαντζιούκας σε όλα τα υπόλοιπα παραδοσιακά όργανα του άλμπουμ. Στην τελική όμως, τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση σε αυτό το άλμπουμ, ίσχυσε το  “In Metal United We Stand”, και θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όλα τα, μεταλλικά και μη, αδέρφια που συμμετείχαν. Αυτό που με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι η συντροφικότητα, συναδελφικότητα και εμπιστοσύνη που δείξαν, σε εμένα τουλάχιστον, όλα αυτά τα άτομα, κάποιον που δεν γνώριζαν καν, και το γεγονός οτι δεν απαξίωσε ή απέρριψε την πρότασή μου ούτε ένας! Από τις συμμετοχές που ήθελα αρχικώς συμμετείχαν όλοι, εκτός από μερικές περιπτώσεις, όπου για διάφορους λόγους, όπως οι αυξημένες υποχρεώσεις από μέρος τους, αλλά και η πίεση χρόνου για την κυκλοφορία του άλμπουμ από μέρος μου, δεν πραγματοποιήθηκαν. Μερικοί με τους οποίους υπήρξε συνεννόηση αλλά λόγω διαφόρων προβλημάτων όπως τα προαναφερθέντα, δεν ολοκληρώθηκε η συνεργασία είναι ο Tomas Stench των MORBOSIDAD, και ο Proscriptor των ABSU, άτομα από δύο μπάντες που εκτιμώ αφάνταστα, αλλά δεν γίνανε ποτέ κυρίως λόγω του δικού μου στενού χρονικού πλαισίου για την κυκλοφορία.

Πιστεύεις ότι θα ήταν εφικτό να έκανες μια τέτοια προσπάθεια πριν τη δεκαετία των 00s, μένοντας μακριά από μεγάλη πόλη, όπως τώρα;
Η ιδέα υπήρχε από παλιά, αλλά όχι και τα μέσα. Ειδικά όταν είσαι ένας χωρικός (για το οποίο, αν εξαιρέσουμε το μουσικό κομμάτι, είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που μεγάλωσα εκεί), ούτε καν από την μικρή πόλη της Κομοτηνής στην Θράκη, καταλαβαίνεις πως πολλά πράγματα που απαιτούν πείρα και γνωριμίες, μένουν πίσω. Είναι άλλο να βγαίνεις για καφέ και να συναντάς τον Σάκη Τόλη, και άλλο να βγαίνεις για καφέ και να συναντάς τον φίλο του γνωστού που είχε έναν τρίτο ξάδερφο που είχε πάει μια φορά σε συναυλία στην οποία είχε δει στο κοινό τον Σάκη Τόλη. Και να τον θαυμάζεις κιόλας για το “κατόρθωμα” αυτό. Μεγάλωσα με αυτές τις μπάντες, με αντιγραμμένες και χιλιοπαιγμένες κασέτες τις οποίες έβρισκα όπου μπορούσα, όταν μπορούσα. Προσπαθούσα από όπου μπορούσα να μάθω. Πριν ξεκινήσω το tape-trading, βρήκα το metal στα πιο απίθανα σημεία. Και θέλω να πιστεύω πως αυτό απέδωσε. Έκανα ότι μπορούσα με ότι μέσα είχα, και όταν οι συνθήκες και τα μέσα άλλαξαν, τα αξιοποίησα.

Ομολογώ ότι τα core στοιχεία είναι τα πιο δύσπεπτα του δίσκου, αφού συνδυάζονται με πιο ακραίες old school στιγμές. Δυσκολεύτηκες να τα συνδυάσεις;
Εγώ θα έλεγα πως τα  core στοιχεία, αντιθέτως, είναι τα πιο εύπεπτα. Αλλά το κριτήριό μου δεν ήταν αυτό, ούτε και η σκέψη μου. Ήταν πολύ πιο απλή και ειλικρινής. Ποιες μπάντες μου αρέσουν, και πως θα ακουγόταν ας πούμε μια μίξη των ROTTING CHRIST, VARATHRON, NECROMANTIA, THOU ART LORD, BLASPHEMY, MASTER’S HAMMER, PANTERA, FEAR FACTORY, FAITH NO MORE, MORBID ANGEL,  ΝΑΥΤΙΑ, ΧΑΟΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ, SEPTIC FLESH, NIGHTFALL;  Αυτό προσπάθησα να κάνω, και η αλήθεια είναι ότι δεν προσπάθησα καν πολύ,  διότι απλά έτσι μου βγήκε, γιατί αυτό έπρεπε να κάνω. Και γιατί έπρεπε; Επειδή αυτό ήθελα. Συγκεκριμένα θα  χαρακτήριζα το άλμπουμ ως μια μίξη Ελληνικού black metal με παλιό hardcore, μαζί με thrash και έντονα  death  στοιχεία, διανθισμένα με folk όργανα και νοοτροπία σε μερικά κομμάτια, με περάσματα από heavy,  punk, stoner με ακόμα και industrial ή και blues rock. Δεν είναι τυχαίο ότι από τις αγαπημένες μου μπάντες είναι οι FAITH NO MORE, μία μπάντα με αφάνταστη ποικιλία στην μουσική της, με κομμάτια που αγγίζουν ίσως ακόμα και synth pop, σίγουρα soul, jazz, funk με  thrash, heavy ακόμα και black metal. Στο ίδιο κομμάτι. Και στα αυτιά μου ακούγεται τέλειο. Σε πιο ακραίο βαθμό το έχουν κάνει αυτό οι MR.BUNGLE και φυσικά οι FANTOMAS. Εγώ το έκανα με έμφαση στο black metal και το old school hardcore, και όχι εσκεμμένα. Έτσι βγήκε η μουσική από τον εγκέφαλο στα χέρια μου και τέλος πάνω στην κιθάρα μου. Δεν υπάρχει λόγος να παίξω κάτι που έχει χιλιοπαιχτεί, όπως π.χ. καθαρό black metal, πέρα από το συναίσθημα της νοσταλγίας και της αγάπης για το είδος, και το κάνω αυτό ήδη με άλλες μπάντες μου. Στους ΩΝ θα υλοποιείται και θα μεταφράζεται πάντα η ωμή και ξεκάθαρη σκέψη μου σε μουσική. Aυτή είναι η αποστολή τους και ο λόγος ύπαρξής τους. Αν θέλει κάποιος να ακούσει black metal μπορεί να βάλει τα παλιά και κλασσικά των ROTTING CHRIST, VARATHRON, NECROMANTIA, MASTER’S HAMMER, BLASPHEMY, PROFANATICA, BEHERIT, IMMORTAL, DARKTHRONE, SATYRICON, MAYHEM, BURZUM, και τόσων άλλων μπαντών που το κάνανε τόσο καλά. Οι ΩΝ θα προσπαθήσουν να προσφέρουν κάτι καινούργιο, στα πλαίσια του δυνατού.

Θα χαρακτήριζες τη μουσική σου ως avant-garde, αφού τα τόσα πολλά είδη που υπάρχουν στον δίσκο, ίσως παραπέμπουν εκεί;
Με την ευρεία έννοια, ναι θα ήθελα να την χαρακτηρίσω έτσι, και έχει όντως πιστεύω αρκετές καινοτομίες, όπως τζουρά σε  metal κομμάτι, ή φυσαρμόνικα σε black metal, ή Τσαμπούνα και Ποντιακή Λύρα, (με την Τσαμπούνα να παίζει τον ρόλο του σκελετού του κομματιού, δηλαδή γράψαμε ένα παραδοσιακό κομμάτι, και δώσαμε στις κιθάρες δευτερεύοντα ρόλο), ή κάποιες Βυζαντινές/Οπερετικές φωνητικές γραμμές σε κομμάτι με κοφτές  death κιθάρες και διάφορα άλλα, όμως θεωρώ πως αυτές οι καινοτομίες δεν είναι αρκετές για να χαρακτηριστεί το άλμπουμ μόνο avant-garde υπό την αυστηρότερη έννοια του όρου. Και αυτό γιατί η βάση είναι απλή.  Black metal με old school hardcore γι’ αυτό και μου αρέσει να αποκαλώ την μουσική μου Blackcore Metal ή BlackMetalCore, το οποίο μπορεί να ξενίζει μερικούς, αλλά πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το “core” που λέω, δεν έχει καμία σχέση με παιδικές happy kids nu metal μπάντες. Είναι από το groove/thrashcore των PANTERA/FEAR FACTORY και το old school hardcore των DISCHARGE, EXPLOITED, Ναυτία, Χαοτικό Τέλος  κτλ. Αν έπρεπε να δώσω έναν γενικό χαρακτηρισμό θα έλεγα ότι είναι  περισσότερο controversial από  avant-garde και σίγουρα για κάποιους provocative.

Ποιες οι σκέψεις σου για το μέλλον της μπάντας;
Οι/ο ΩΝ είμαι εγώ και εγώ είμαι οι/ο ΩΝ.  Όσο υπάρχω εγώ θα υπάρχουν και οι ΩΝ, το οποίο σημαίνει ότι σύντομα θα υπάρξει ένα νέο άλμπουμ, αρκετά διαφορετικό από αυτό, αλλά και με αρκετά κοινά στοιχεία. Έχω ήδη ξεκινήσει την σύνθεση, και έχω κάποιους “σκελετούς” από τα περισσότερα κομμάτια έτοιμους σε κιθάρες και ντραμς. Για live δεν υπάρχει δυνατότητα προς το παρόν, αλλά τίποτα δεν αποκλείεται για το μέλλον. Επίσης στο επόμενο άλμπουμ θα υπάρχει μόνο ένας guest, ένα μεγάλο όνομα της παγκόσμιας metal σκηνής, τον οποίο δεν θα αποκαλύψω ακόμα. Επίσης πολύ σύντομα το νέο EP των  MONASTERY DESECRATION. Για τέλος θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τον χώρο και χρόνο που μου δώσατε για να εκφέρω τις απόψεις και τις σκέψεις μου. Υγεία σε όλους.

Γιώργος Δρογγίτης