Οι CRYSTAL TEARS είναι μια από τις μακροβιότερες μπάντες της Θεσσαλονίκης, μιας και από το 1997 και έπειτα παραμένουν στην επικαιρότητα δισκογραφικά και συναυλιακά. Το “Hellmade” είναι η πιο πρόσφατη δουλειά τους και για ακόμα μια φορά έχουμε αλλαγή στη θέση του τραγουδιστή με τον Soren Adamsen (ex-ARTILLERY) να παίρνει τη θέση του Ian Parry. Η εμμονή του ηγέτη της μπάντας Χρυσάφη Ταντανόζη, να εμπιστεύεται τη θέση του frontman σε ξένα ονόματα με βρίσκει σύμφωνο και το αποτέλεσμα είναι άκρως επιτυχημένο. Πιστοί στο ραντεβού τους και φέτος, αφού τα 2 προηγούμενα άλμπουμ είχαν διάστημα 4 ετών ανάμεσα τους, το “Hellmade” βρίσκει τη μπάντα ακόμα πιο μελωδική, πιο φρέσκια και με νέα στοιχεία στη μουσική της. Ιδιαίτερη μνεία στο Δημήτρη Λιαπάκη για την φοβερή παραγωγή που έχει πετύχει η οποία έχει εκτινάξει τα κομμάτια και τα κάνει να ακούγονται όπως θα έπρεπε, μ’ έναν ήχο στις κιθάρες που πραγματικά τσακίζει.
Το “Destination zero” είναι το εναρκτήριο κομμάτι και χωρίς πολλά-πολλά σε βάζει στο κλίμα του δίσκου και είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα για του τι θα επακολουθήσει. Mid tempo με ανατολίτικες μελωδίες στην αρχή και τον Λιαπάκη σαν guest στο ρεφρέν ενώ ο Λάκης Ραγκαζάς συμμετέχει με κάποια σόλο. Το “Skies are burning” είναι ένα αρκετά γρήγορο κομμάτι που ξεκινάει με brutal φωνητικά και το ρεφρέν είναι αρκετά κολλητικό από τα πρώτα ακούσματα. Το πιο κολλητικό κομμάτι του δίσκου όμως είναι αναμφισβήτητα το “Out of the shadows” το οποίο γυρίστηκε και σε βίντεο κλιπ και είναι το λεγόμενο “hit” του δίσκου. “Devil inside” για τη συνέχεια με μια πολύ όμορφη γραμμή φωνητικών από τον Soren και μέχρι στιγμής ο δίσκος κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα. Το “Resurrection Suicide” είναι ίσως το πιο γρήγορο κομμάτι που έχει γράψει η μπάντα και για ακόμα μια φορά φαίνεται πόσο μεγάλη βάση έχει δοθεί τα ρεφρέν. “Psycho pollution” και “Under your skin” παρότι είναι καλά κομμάτια, δεν ακολουθούν τα ίδια υψηλά επίπεδα των προηγούμενων αλλά από το “Violent new me” ο πήχης ανεβαίνει ξανά, με το “Ever alone” να είναι μια από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου. Το “Rock n growl” είναι το καθιερωμένο tribute στη rock/metal μουσική από τους CRYSTAL TEARS, ένα πιο κλασικό κομμάτι με συναυλιακό χαρακτήρα. Κάπου εδώ κλείνει στην ουσία ο δίσκος και για το φινάλε έχουμε μια διασκευή στο κομμάτι των MIDNIGHT OIL “Beds are burning” , το οποίο προσαρμόζεται στο ύφος της μπάντας και παίρνει ένα νέο, πιο μοντέρνο πρόσωπο.
Και τα δέκα τραγούδια του δίσκου κυμαίνονται σε μικρές διάρκειες και έχουν μια αμεσότητα που βοηθάει πολύ το όλο αποτέλεσμα. Δεν κουράζουν και καθιστούν το δίσκο έναν από τους καλύτερους που έχω ακούσει στο είδος αυτό τα τελευταία χρόνια. Ευχάριστος, «εύκολος» και με ένα νέο πρόσωπο για τη μπάντα που κατά τη γνώμη μου έβγαλε τον καλύτερο δίσκο της έως τώρα.
8 / 10
Δημήτρης Θεοδωρόπουλος
