Αυτό το άλμπουμ είναι μία μίνι-έκπληξη.
Οι Ολλανδοί DELAIN, μπάντα του πρώην πληκτρά των WITHIN TEMPTATION, Martijn Westerholt (αδερφός του Robert Westerholt των WITHIN TEMPTATION), ο οποίος είχε αποχωρήσει το 2002 λόγω ενός σοβαρού προβλήματος υγείας που αντιμετώπισε για 4 χρόνια (νόσος Pfeiffer), αλλά και της χαρισματικής τραγουδίστριας Charlotte Wessels, με το τέταρτο άλμπουμ τους, “The human contradiction”, δείχνουν ότι μπορούν να κάνουν το βήμα παραπάνω στην καριέρα τους.
Η μουσική κατεύθυνση του προηγούμενου άλμπουμ τους, “We are the others” (2012), σίγουρα δεν προμήνυε αυτή του νέου τους δίσκου. Ο Martijn έχει αφήσει σαφέστατες αιχμές προς την Warner (η μπάντα ήταν στο δυναμικό της Roadrunner Records τότε) όσον αφορά την πίεση προς ένα μουσικό ύφος. Και η μεταπήδηση στην Napalm Records φαίνεται ότι τον απελευθέρωσε και του έκανε και καλό.
Στο “The human contradiction” οι DELAIN σκληραίνουν. Γίνονται πιο heavy, επαναφέρουν τα πιο gothic στοιχεία στη μουσική τους, περιορίζουν τα pop, περνώντας τα κυρίως μέσα στα κομμάτια χωρίς να στηρίζονται αποκλειστικά σε αυτά και ταυτόχρονα κρατάνε ένα από τα δυνατά χαρτιά τους, τις πολύ ωραίες μελωδίες. Η Charlotte επίσης, βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση της μέχρι τώρα καριέρας της, πιο ώριμη και πιο γεμάτη αυτοπεποίθηση. Μπορεί να μην έχει το εύρος άλλων κυριών του χώρου, όπως για παράδειγμα η Sharon Den Adel, η Floor Jansen ή ακόμα και η Simone Simmons (τι «σύμπτωση» που όλες είναι από την Ολλανδία), αλλά έχει μία τόσο ζεστή φωνή και όμορφη χροιά και μπορεί και εκμεταλλεύεται τις δυνατότητές της με τέτοιο τρόπο, που μπορεί να χαρακτηριστεί από τις καλύτερες φωνές στο χώρο. Κάτι σαν «κρυφό χαρτί» που λέμε.
Η αίσθηση της αλλαγής είναι εμφανής από το εναρκτήριο “Here come the vultures”. Το σκοτεινό (για τα δεδομένα της μπάντας πάντα) κομμάτι και το πρώτο «σκάσιμό» του, με την παραγωγή αυτή τη φορά να είναι heavy, πεντακάθαρη και τις κιθάρες μπροστά, σου δείχνει ότι θα ακούσεις κάτι εν μέρει διαφορετικό αυτή τη φορά, ταυτόχρονα όμως και πολύ καλό.
Groove-άτα κομμάτια με πολύ ωραία χρήση πλήκτρων και την Charlotte να ξεχωρίζει, συνθέσεις που με εξαίρεση δύο στιγμές (“My masquerade” και “Lullaby”) είναι από καλές και πάνω, με κάποιες πολύ καλές και μία ωραία ροή στην πορεία του δίσκου.
Ο δίσκος έχει «χιτάκια», όπως το “Stardust” (δικαίως πρώτο βίντεο) που ξεκινάει σαν AMBEON και συνεχίζει up tempo με το πιανάκι του Martijn και το πολύ καλό ρεφραίν να είναι τα χαρακτηριστικά του, αλλά και το “Sing to me” με τον Marco Hietala των NIGHTWISH, ο οποίος τραγουδάει και στο “Your body is a battleground”. Έχει και κομμάτια όπως το “The tragedy of the commons” με την εναλλαγή στα φωνητικά της Charlotte με την Alissa White-Gluz (ARCH ENEMY) να δένει υπέροχα, αλλά και το “Tell my, mechanist” με τον George Oosthoek (πρώην τραγουδιστής των ORPHANAGE και πανταχού παρών σε Ολλανδικές symphonic/goth metal κυκλοφορίες), με το heavy κουπλέ, αλλά δυστυχώς με αδύναμο ρεφραίν, ενώ και το “Army of dolls”, μέσα στον pop κόσμο του είναι επίσης από τις πολύ καλές στιγμές.
Οι DELAIN επιστρέφουν με ένα δίσκο που δείχνει ότι μπορεί να τους πάει πιο ψηλά και με έναν ήχο πιο heavy από ότι τους έχουμε συνηθίσει, που νομίζω τους ταιριάζει πολύ περισσότερο. Η περιοδεία με τους WITHIN TEMPTATION είναι η ευκαιρία τους για να αποκτήσουν μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα και όλα δείχνουν ότι τώρα είναι η στιγμή τους. Άλλωστε το “The human contradiction”, μπορεί να μην είναι φοβερό και τρομερό, όμως είναι πολύ καλό και προσωπικά το καλύτερο άλμπουμ του είδους που έχω ακούσει μέχρι σήμερα μέσα στο 2014. Σίγουρα πολύ καλύτερο του “Hydra” των WITHIN TEMPTATION για παράδειγμα. Μάλλον βρήκαν τη σωστή κατεύθυνση.
7.5/10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
