Έχουμε μια αδυναμία στον Jeff Scott Soto. Είναι η φωνή του, είναι οι μουσικές του επιλογές, αλλά είναι και το ότι έχει επιλέξει να αναμιχθεί με τόσα διαφορετικά projects που δύσκολα μπορείς να βρεις όμοιό του. Δεν χρειάζονται πολλές αφορμές για να τα πούμε, πόσο μάλλον αφού ο ίδιος βρέθηκε στην Αθήνα (για τις ηχογραφήσεις του νέου δίσκου των DANGER ANGEL), αλλά και της νέας του δισκογραφικής δουλειάς με τίτλο “Damage control” που κυκλοφορεί τον Μάρτιο. Ίσως η καλύτερη προσωπική του κυκλοφορία, βρίσκει τον Soto σε ένα από τα ζενίθ της καριέρας του.
Το πιο αξιοπρόσεκτο, είναι η επιστροφή σου σε σκληρότερο και πιο ευθύ rock ήχο.
Ναι, είναι μια επιστροφή. Ξέρεις, το “Beautiful mess” υπηρέτησε τον σκοπό του. Πρώτον, ήθελα να κινηθώ σε διαφορετικά μουσικά μονοπάτια κι από την άλλη ήθελα να διευρύνω το κοινό μου (κάποιοι που δεν θα είχαν αγοράσει ένα δίσκο μου παλαιότερα) κι ευτυχώς το μεγαλύτερο μέρος του κοινού μου γνωρίζει πως δεν θα επαναλάβω εύκολα το ίδιο ύφος. Ξέρουν πως είμαι άξιος για κάτι απρόσμενο. Άλλωστε έχω φτάσει τις 60 κυκλοφορίες όπου έχω τραγουδήσει πρώτη φωνή και υπάρχει κάποιο σημείο που δεν μπορείς εύκολα να επαναπροσδιορίσεις το ύφος σου, μετά από τόσα συγκροτήματα, projects, δίσκους κλπ. Το “Damage control” είναι – αστειευόμενος – η καταστροφή του “Beautiful mess” που άφησα πίσω μου (γέλια). Μια επιστροφή.
Μπορείς να με διορθώσεις αν κάνω λάθος, αλλά πίστευα οτι το “Beautiful mess” ταίριαζε περισσότερο στο προσωπικό σου στυλ και σε αυτό που προσωπικά σε ενδιαφέρει περισσότερο. Γι’ αυτό και περίμενα να συνεχίσεις σε αυτό το ύφος.
Θα μπορούσα να συνεχίσω, αλλά η αλήθεια είναι ότι το “Beautiful mess” δεν πούλησε ικανοποιητικά, ώστε η εταιρία να υποστηρίξει κάτι τέτοιο. Ο μέσος ακροατής μου μπορεί να μην αγόρασε το “Beautiful mess”, αλλά όταν κυκλοφόρησε το W.E.T. ξεπέρασε σε πωλήσεις οτιδήποτε έκανα τα τελευταία 7-8 χρόνια. Έχω μια κάποια υποχρέωση απέναντί τους, να κυκλοφορήσω μια δουλειά αντάξια των πωλήσεων αυτών και να κάνει, γιατί όχι, ακόμα και καλύτερα από αυτό.
Αφού ανέφερες το W.E.T. δεν θυμάμαι αν σε ρώτησα παλαιότερα, αλλά ήταν τελικά ο JOURNEY δίσκος που δεν έβγαλες με τους JOURNEY;
(γέλια) Ναι, εν μέρη ήταν. Κάποια στοιχεία του, σε κάποια τραγούδια θα ήταν έτσι όπως θα προσέγγιζα και κάποια τραγούδια των JOURNEY. Όλοι γνωρίζουν πόσο έχω επηρεαστεί από τον Steve Perry και χρησιμοποιώ αυτό που εγώ αποκαλώ Perry-ισμούς σε όλη μου την καριέρα (γέλια). Άρα δεν ήταν μια ενέργεια για να αποδείξω στην μπάντα τι έχασε, αλλά κάτι που θα έκανα έτσι κι αλλιώς.
Πίσω στο “Damage control”. Πόσα τραγούδια έγραψες για το άλμπουμ;
Αρχικά είχα γράψει περίπου 20 τραγούδια από τα οποία έπρεπε να διαλέξω. Υπάρχουν δύο εκδόσεις και ή βασική έκδοση αποτελείται από 11, πιο οικονομική, όπως ζήτησε η Frontiers. Από τα 20, εγώ ήμουν δοσμένος στα 14 και ήθελα πάρα πολύ να κυκλοφορήσουν όλα. Αφού τους παρακάλεσα να βρουν ένα τρόπο για να βγουν και τα 14, πρότειναν να κάνουμε και μια Deluxe έκδοση με τα 14 κομμάτια, η οποία είναι η δική μου ολοκληρωμένη εικόνα του άλμπουμ όπως το ήθελα.
Πες μας με δικά σου λόγια πώς θα περιέγραφες το μουσικό ύφος του “Damage control”;
Μουσικά, πλησιάζει περισσότερο στις πρώτες 2 δουλειές που έβγαλα από την Frontiers, το “Prism” και το “Lost in the translation”, με το μελωδικό αλλά και το πιο σκληρό rock. Από την άλλη, πάει και παρακάτω πλησιάζοντας και τις δουλειές μου με τους TALISMAN και τους SOUL SIRKUS σε σημεία. Υπάρχουν δυνατά ριφ, σκληρές στιγμές, πολλές μελωδίες, δυνατά ρεφρέν, τα έχει όλα. Πιστεύω πως έχει ό,τι περισσότερο αγαπάει ο κόσμος από την φωνή μου και τις δουλειές μου.
Το μόνο που δεν άκουσα, είναι η λέξη «μπαλάντα» (γέλια).
Υπάρχει μόνο μια μπαλάντα αλλά κι ένα πιο αργόσυρτο κομμάτι, αλλά μόνο μια μπαλάντα. Δεν ήθελα να κολλήσω υπερβολικά στην μελωδία, αλλά ούτε και σε ένα πολύ σκληρό ύφος. Από την άλλη, πιστεύω πως τα 3 επιπλέον τραγούδια της Deluxe edition, είναι από τα καλύτερα και δυο από αυτά είναι από τα σκληρότερα.
Με ποιους μουσικούς συνεργάστηκες για τις ηχογραφήσεις; Έχεις νέα μπάντα;
Όχι, η μπάντα είναι η ίδια με την οποία γράφτηκε το “Live in Madrid” και μάλιστα συνθέσαμε το δίσκο σαν μπάντα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Συνέβαλλαν ο κιθαρίστας, ο πληκτράς αλλά και ο ντράμερ με τραγούδια που έφεραν σαν ιδέες και κατέληξαν στον δίσκο. Αλλά εκτός από αυτούς, συμμετείχαν και διάφοροι άλλοι μουσικοί. Στο σύνολο 24 για την ακρίβεια, αφού ο δίσκος ολοκληρώθηκε μεταξύ Νότιας, Βόρειας Αμερικής και Ευρώπης.
Σίγουρα ένα από τα highlight είναι η συμμετοχή του Dave Meniketti (Y&T).
Ναι, παρότι είχε την μικρότερη συμμετοχή, τελικά στρέφει τα φώτα της δημοσιότητας περισσότερο από κάθε άλλο. Στην μπαλάντα, επειδή ήταν μπαλάντα, είχα αποφασίσει να παίξω όλα τα όργανα εγώ. Τελικά έγραψα τα πάντα, εκτός από το σόλο και όπως έβαλα να το ακούσει ο Mike Vanderhule (σ.σ. ντράμερ των Y&T), μου ζήτησε να ηχογραφήσει αυτός τα τύμπανα. Δυο μέρες αργότερα, τα είχε ηχογραφήσει και όντως το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλύτερο. Τότε γύρισε και μου είπε «πρέπει να ζητήσεις από τον Dave να παίξει το σόλο». Δεν μου αρέσει να ζητάω από φίλους να συμμετέχουν συνήθως, γιατί δεν θέλω χάρες. Άσε που η μίξη είχε σχεδόν τελειώσει και δεν είχε καθόλου περιθώρια. Βέβαια ο Dave, είναι τόσο καλός, που όχι μόνο δέχτηκε να γράψει το σόλο, αλλά το είχε έτοιμο σε λιγότερο από δυο μέρες. Παρότι είναι μια μικρή συμμετοχή, σημαίνει πολλά για μένα, επειδή είναι μια μεγάλη επιρροή μου και καλός μου φίλος.
Έχεις ασχοληθεί με τόσες διαφορετικές συνεργασίες, συγκροτήματα, παραστάσεις κλπ. Τι προτιμάς τελικά;
Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση σε αυτό. Υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα σε κάθε περίπτωση. Όταν δουλεύεις σε συγκρότημα, έχεις την δυνατότητα να ανταλλάξεις απόψεις καθώς διαμορφώνεις τα κομμάτια σου. Από την άλλη, δουλεύοντας μόνος, δεν χρειάζεται να δίνεις αναφορά σε κανένα (γέλια), αλλά έχεις ολόκληρη την ευθύνη.
Πώς αποφασίζεις όμως τι θα είναι το επόμενο σου βήμα την κάθε φορά;
Επειδή δεν μπορώ εύκολα να αποφασίσω, μου παίρνει τόσα χρόνια να κάνω ένα προσωπικό δίσκο (γέλια). Είναι περίεργο, αλλά μου αρέσει να έχω και τις δυο επιλογές στην καριέρα μου και το χρειάζομαι αυτό καλλιτεχνικά. Η προσωπική καριέρα μου δεν έχει περιορισμούς και το απολαμβάνω αυτό.
Έχεις ασχοληθεί με high–profile projects (STEEL DRAGON, MALMSTEEN), έχεις περιοδεύσει με παραστάσεις, έχεις την δική σου καριέρα και σήμερα είσαι στην Αθήνα και βοηθάς ένα ανερχόμενο συγκρότημα. Τι είναι αυτό που σε κάνει να πάρεις μια τέτοια απόφαση;
Λίγο το ένστικτο, λίγο η επαγγελματική μου διάθεση και σίγουρα οτι πιστεύω σε αυτούς. Δεν ήρθα να αλλάξω όλα αυτά που πάσχισαν να κάνουν. Με τους DANGER ANGEL νοιώθω σαν το 6ο μέλος και θέλω να τους δώσω τις συμβουλές μου, αφού και οι ίδιοι το θέλουν βέβαια. Από την άλλη το ίδιο άνετα νοιώθω ασχέτως με ποιους δουλεύω. Κάθε φορά, η πρόσκληση είναι γιατί κάτι που πάει καλά, ζητάει να πάει καλύτερα. Η προσθήκη μου στους BOOGIE KNIGHTS έκανε ακριβώς αυτό, το ίδιο και στους TRANS SIBERIAN που έψαχναν το rock στυλ της φωνής μου.
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
www.jeffscottsoto.com
Discography (solo)
- Love Parade – 1994
- Holding On (EP) – 2002
- Prism – 2002
- JSS Live at the Gods 2002 (live) – 2003
- Live at the Queen Convention 2003 (live) – 2004
- Believe in Me (EP) – 2004
- Lost in the Translation – 2004
- Essential ballads – 2006
- Beautiful Mess – 2009
- One Night in Madrid (live) – 2009
- Live at Firefest 2008 – 2010
- Damage Control – 2012
