UP THE HAMMERS FESTIVAL
DAY 1
WITCHCURSE – GAE BOLGA – SORROWS PATH – EVIL LYN – HOLY MARTYR – PAGAN ALTAR – SHOK PARIS
Η συνήθεια που έγινε λατρεία… Η λατρεία για καυτό heavy metal στην underground του μορφή, που ενώνει ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών που εντάσσονται όμως σε ένα κοινό μουσικό πλαίσιο… Ένα ακόμα ραντεβού με το Up the hammers festival δόθηκε στις αρχές του Μάρτη, ένα ραντεβού που παρόλες τις δυσοίωνες προβλέψεις, τιμήθηκε δεόντως. Βέβαια και πάλι το Αθηναϊκό κοινό δεν συνέρρευσε αθρόα και οι επισκέπτες από Γερμανία, Σουηδία, Ιταλία, ακόμα και από την Αγγλία αλλά και από την Θεσσαλονίκη, τα Ιωάννινα (έτσι για να μην ξεχνιόμαστε), το Αγρίνιο, την Κέρκυρα, την Πάτρα, την Κρήτη, όπως είθισται, προσέδωσαν μία διαφορετική νότα στο όλο event! Τα ειλικρινή μας συγχαρητήρια στον εμπνευστή της όλης προσπάθειας, τον Μανώλη Καραζέρη, πρώην κιθαρίστα των BATTLEROAR και νυν των DEXTER WARD, που επιμένει να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου ν’ απολαύσουμε μπάντες που υπό διαφορετικές συνθήκες δεν θα είχαμε την δυνατότητα να δούμε επί σκηνής… Πάντα τέτοια!!!
Η έναρξη του festival δόθηκε από τους Θεσσαλονικείς WITCHCURSE, ένα σχήμα που δραστηριοποιείται εδώ και αρκετά χρόνια στο παραδοσιακό h.m. με πάμπολλες NWOBHM αναφορές, αποτέλεσμα των επιρροών που έχουν τα μέλη τους. Αν και δεν ανήκω στους ένθερμους οπαδούς τους, εντούτοις θα πρέπει να εξάρω την παθιασμένη τους –στα όρια της “λύσσας”- παρουσία που κέρδισε το χειροκρότημα των παρευρισκομένων!
Τους Βέλγους GAE BOLGA δεν τους είχα ακούσει και το thrash στο οποίο επιδόθηκαν, με βρήκε παγερά αδιάφορο… Την άποψή μου σαφώς και δεν την συμμερίστηκε μία μερίδα του κοινού, που επιδόθηκε στο γνωστό άθλημα του crowd surfing, ιδιαίτερα αγαπητό στην συνομοταξία που αρέσκεται σε τέτοιου είδους ακούσματα.
SORROWS PATH: Όχι απλά η καλύτερη μπάντα της πρώτης ημέρας (σύμφωνα με τα προσωπικά γούστα του γράφοντα) αλλά από τις κορυφαίες ολόκληρου του festival! Τόσο απλά… Πάντα πίστευα πως άξιζαν με το παραπάνω μία θέση στο billing και χαίρομαι αφάνταστα που τους δόθηκε η δυνατότητα ν’ αποδείξουν στον κόσμο, πως το προπέρσινο –ουσιαστικά- ντεμπούτο τους “The rough path of nihilism” αδίκως δεν έχει λάβει την αναγνώριση που του αξίζει πέρα από την κλειστή κάστα του doom! Αυτού του παρακλαδιού που τόσο λοιδορείται από τους πιο παραδοσιακούς θιασώτες του κλασικού metal ήχου στην χώρα μας εδώ και χρόνια αλλά μέσω σχημάτων όπως οι SORROWS PATH (για να μην κάθομαι και σας αραδιάζω ένα σωρό νέες μπάντες που απλά “σπέρνουν”) δίνει στους επικριτές του πληρωμένες απαντήσεις. Όπως άλλωστε και το Αθηναϊκό κουιντέτο… Με συνθέσεις –κατά βάση- παρμένες από το “The rough path of nihilism” (“All love is lost”, “The beast”, “Queen of doom”, “Empty eyes and blackened hearts”) το “Flower” να μας ταξιδεύει στις demo εποχές τους, έδωσαν μία από τις πιο μεστές και ολοκληρωμένες εμφανίσεις ever! Έχουν αποκτήσει άλλο αέρα πλέον και φροντίζουν να το δείχνουν σε κάθε live τους, η συγκεκριμένη τους παρουσία ήταν ωστόσο πλήρης και κέρδισε ακόμα και όσους δεν έχουν άμεση σχέση με το ιδίωμα. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η εκπληκτική διασκευή στο “Black mass” των WARLORD, που κόλλαγε τέλεια στο ύφος τους αλλά και το ολοκαίνουργιο “Brother of life” το οποίο δείχνει το σχήμα να επιστρέφει στους πιο παραδοσιακούς του epic/doom δρόμους και μας βάζει στην πρίζα για το επόμενο τους άλμπουμ… Μεγαλείο!!! Doom rules eternally…
Οι EVIL–LΥN πήραν την θέση των Βρετανών DARK FOREST και για να πω την αλήθεια δεν με στεναχώρησε καθόλου. Η πιτσιρικαρία από την Φινλανδία με την μαυρομάλλα frontwoman να ξεχωρίζει, παρουσίασε το EP της “The night of delusions” στο κοινό του Up the hammers και σε γενικές γραμμές δεν τα πήγε καθόλου άσχημα… Το κουιντέτο αν και ήταν εμφανές πως χρειάζεται ακόμα αρκετή δουλειά στον συνθετικό τομέα ώστε να πάρει θέση δίπλα στις Σουηδικές heavy metal μπάντες που έχουν κατορθώσει να μονοπωλούν εσχάτως την προσοχή μας, εντούτοις βαδίζει στον σωστό δρόμο… Ικανοποιητικές οι διασκευές τους στα “Purgatory” (IRON MAIDEN) και “Heavy metal angels” (HEAVY LOAD) που σήκωσαν στο πόδι το club, τ’ αγγλικά της δεσποινίδας όμως χρειάζονται επειγόντως βελτίωση…
Το ότι αρκετός κόσμος είχε έρθει να παρακολουθήσει τους HOLY MARTYR από την Ιταλία, ήταν λίγο πολύ γνωστό… Έχουν χτίσει πολύ δυνατό όνομα στους Underground κύκλους που εν πολλοίς οφείλεται στην στιχουργική ενασχόληση τους (τουλάχιστον για τα δύο πρώτα τους άλμπουμ) με την μυθολογία της χώρας μας και δη με τα κατορθώματα των Σπαρτιατών. Μουσικά δεν ήταν καθόλου άσχημοι αν και θεωρώ πως η πιο πρόσφατη τους κυκλοφορία υστερεί σημαντικά συγκρινόμενη πάντα με τα “Still at war” και “Hellenic warrior spirit”… Ξεχώρισε με διαφορά το “Spartan phalanx”, ένα από τα χαρακτηριστικότερα τους κομμάτια, ο τραγουδιστής τους τα πήγε καλύτερα στην ελληνική γλώσσα απ’ ότι στην αγγλική και στο τέλος, άπαντες έφυγαν μ’ ένα χαμόγελο στα χείλη…
Σειρά είχαν οι Βρετανοί PAGAN ALTAR, οι οποίοι ξεκίνησαν με προβλήματα στον ήχο και τον Terry Jones (φωνητικά) φανερά κουρασμένο από κρυολόγημα, το πιθανότερο, καθώς έβγαλε την συναυλία με ένα χαρτομάντιλο στο χέρι. Στη πορεία ο ήχος βελτιώθηκε και απολαύσαμε τον Alan Jones (κιθάρες) να γεμίζει με τα υπέροχά του lead γεμίσματα και τα solos το χώρο του club με το κοινό να ανταποκρίνεται και ένα σημαντικό ποσοστό του να γνωρίζει και τους στίχους σε κάθε τραγούδι. Μάλιστα ήταν τέτοια η έκπληξη του συγκροτήματος, από την ένθερμη υποστήριξη, που ο Terry σε ένα τραγούδι παρασύρθηκε και πήγε να τραγουδήσει σε λάθος στιγμή. Οι PAGAN ALTAR ή θα σε ξετρελάνουν με το πρώτο άκουσμα ή θα τους αντιπαθήσεις. Το κοινό πάντως έδειξε την προτίμησή του. Μακάρι να τους ξανά δούμε με μεγαλύτερο playlist και με τον Terry Jones σε καλύτερη κατάσταση, από πλευράς υγείας.
Δεν συνηθίζω να θριαμβολογώ με τις επανεμφανίσεις σχημάτων που στη νιότη τους έκαναν αίσθηση στο heavy metal… Από την άλλη δεν μπορώ να ισχυριστώ πως οι SHOK PARIS στα τρία δισκάκια που έβγαλαν μέσα στα 80’ς, συγκαταλέγονται στους κορυφαίους εκπροσώπους του είδους… Επί σκηνής όμως… έσκισαν!!! Ακόμα και τα λιγότερο εμπνευσμένα τραγούδια τους είχαν άλλη δυναμική και αίγλη. Ο τραγουδιστής Vic Hix και ο κιθαρίστας Ken Erb, μοναδικά εναπομείναντα μέλη από τις ηχογραφήσεις των “Go for the throat”, “Steel and stalight”, “Concrete killers”, ήταν οι μπροστάρηδες μίας εκρηξιγενούς και προπαντός αποστομωτικής εμφάνισης και δικαιολογημένα τους αποδόθηκε από διοργανωτή και οπαδούς ο ορισμός τους ως headliners! Οι συνθέσεις που όλοι περιμέναμε να ακούσουμε (“Go for the throat”, “Steel and starlight”, “Run but don’t hide”, “Go down fighting”, “The heat and the fire” μεταξύ άλλων), αποδόθηκαν υπέρ το δέον ικανοποιητικά, ο ήχος επιτέλους άρχισε να καλυτερεύει, ο Hix παρά τα κιλάκια του ήταν ιδιαίτερα κινητικός και άκρως επικοινωνιακός με το κοινό που παραληρούσε, ενώ ο Erb απέδειξε πως του δικαιωματικά του ανήκουν τα credit για το ύφος και την μουσική νοοτροπία των Αμερικανών! Ήταν μια εμφάνιση που δεν κύλησε διεκπεραιωτικά, είχε έντονη νοσταλγία για όλους όσους λάτρεψαν το αληθινό heavy metal πίσω στην δεκαετία του ’80 και έθεσε πολύ ψηλά τον πήχη για τους SKYCLAD την επόμενη ημέρα… Go down fighting There’s no denying Go down fighting Fight for your life που λέει και ο ποιητής… ΆΞΙΟΙ!!!
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
(φωτογραφίες, review PAGAN ALTAR: Παναγιώτης Δημητρόπουλος)
