a
Διανύοντας μια περίοδο όπου το death metal έχει να προσφέρει πολλές συγκινήσεις σε όσους είναι διατεθειμένοι να σκάψουν λίγο βαθύτερα, αποφασίσαμε να κάνουμε μια ανασκόπηση της χρονιάς που αφορά όχι εν γένει το death metal με ημερομηνία κυκλοφορίας το 2017, αλλά που περιορίζεται σε νεότερα σχετικά ονόματα του χώρου, που πατούν σε πιο βρώμικα και old school εδάφη, με μερικές εξαιρέσεις. Και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, η ανασκόπηση αυτή θα έχει μορφή λίστας με τα 20 κορυφαία full-length albums της χρονιάς. Οπότε αποκλείονται αυτόματα φετινά άλμπουμ από παλιά, κλασσικά ονόματα του χώρου (και είχαμε κάμποσα καλά τέτοια, όπως τα καινούργια IMMOLATION, MORBID ANGEL, SINISTER κ.α) όπως και δίσκοι με ισχυρές death metal επιρροές, που όμως δεν θεωρούμε death metal στον πυρήνα τους λόγω μεγαλύτερης κλίσης προς άλλα υποείδη (π.χ CADAVERIC INCUBATOR, SPECTRAL VOICE, THE CHASM, PYRRHON κ.α). Επίσης όπως οι περισσότερες λίστες έτσι και η συγκεκριμένη ενέχει το υποκειμενικό στοιχείο, επομένως λείπουν κάποια συγκριτικά περισσότερο critically acclaimed άλμπουμ (π.χ DESOLATE SHRINE).
*Στην spotify list που ακολουθεί, στις περιπτώσεις των άλμπουμ που δεν αντιπροσωπεύονται στην συγκεκριμένη πλατφόρμα, τη θέση τους έχουν πάρει άλλες αξιόλογες death metal επιλογές από τη φετινή πάντα σοδειά.
ANATOMIA – “Cranial Obsession”
Οι Ιάπωνες άρχοντες του ζόφου επιστρέφουν με την 3η τους μόλις ολοκληρωμένη κυκλοφορία σε 15 χρόνια ενεργούς δισκογραφικής πορείας, αφού ενδιάμεσα πρέπει να βγάζουν 500 split-άκια, η οποία έρχεται 5 χρόνια μετά το εξαιρετικό “Decaying In Obscurity” και για άλλη μια φορά μας αφήνουν σύξυλους με έναν από τους πιο creepy και αρρωστημένους δίσκους της χρονιάς. Τα death metal κομμάτια τους σπάνε σβέρκους, ενώ τα αργόσυρτα death/doom στα όρια του funeral μας φτάνουν το σκατό στην κάλτσα. Θεοί!
ARTIFICIAL BRAIN – “Infrared Horizon”
Τί να πρωτοπούμε γι’αυτήν εδώ τη μπαντάρα. Πραγματικά δυσκολεύομαι να βρω κάτι που να μπορώ να προσάψω στο “Infrared Horizon”, μιας και φαντάζει άψογο σε όλους τους τομείς, ξεκινώντας από το εντυπωσιακό εξώφυλλο, διεισδύοντας στο concept του άλμπουμ και στους στίχους καθαυτούς όσο αφορά το γράψιμο του Will Smith (όχι του γνωστού), μέχρι το παίξιμο και την ανάπτυξη των κομματιών. Παίρνοντας boost από μια καλύτερη παραγωγή, οι Αμερικανοί ενώ δεν απομακρύνονται από τον ήχο με τον οποίο μας συστήθηκαν στο “Labyrinth Constellation”, αυτό το τεχνικό και προοδευτικό, αλλά μελωδικό ακραίο death metal, εμφανίζονται ακόμα καλύτεροι στην δημιουργία γοητευτικών ηχοτοπίων και στα συναισθήματα που αυτά εγείρουν. Μετά από δεύτερο αριστούργημα στη σειρά, χωρίς υπερβολή μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι οι ARTIFICIAL BRAIN φτιάχνουν από τα καλύτερα metalz σήμερα.
CONTAMINATED – “Final Man”
Τέρμα ψαρωτικό, βαλτώδες death metal εξ’Αυστραλίας, με τον συνθληπτικό κιθαριστικό τόνο και την μπασαδούρα του. Τρομερό groove, σεισμικά breakdowns, σαρωτικά blastbeats και χαμηλά, απάνθρωπα growls συνθέτουν ένα άκουσμα ναι μεν εκτονωτικό, σίγουρα όμως όχι για όλους. Όσοι ωστόσο τη βρίσκουν με την πιο heavy μεριά του early 90’s death metal ήχου και μπάντες όπως οι RIPPIKOULU, οι CIANIDE και οι ROTTREVORE θα στήσουν πανηγυράκι με αυτό εδώ.
DEGIAL – “Predator Reign”
Έχοντας δημιουργήσει έναν σχετικό θόρυβο γύρω από το όνομά τους ήδη από την εποχή του ντεμπούτου, το ευχάριστο είναι ότι με κάθε τους κυκλοφορία αυτοί εδώ οι Σουηδοί παρουσιάζονται όλο και καλύτεροι, με επιστέγασμα τον τρίτο τους δίσκο, “Preadator Reign”. Το ζουμί εδώ βρίσκεται στην ένταση και την ασυγκράτητη ενέργεια στην απόδοση της μπάντας –όχι με την έννοια του χύμα, περισσότερο πρόκειται για ελεγχόμενο χάος- που φτάνει ιδιαιτέρως υψηλά επίπεδα για τα δεδομένα studio ηχογράφησης και τη σατανίλα που προκύπτει από τα evil γρυλίσματα του “τραγουδιστή” και τις επιρροές από παλιούς MORBID ANGEL και NECROVORE, εξαιτίας των οποίων ο δίσκος προκαλεί δονήσεις που μπορεί να μην είναι εντελώς άγνωστες/ανοίκειες και στους μπλακμεταλλάδες.
ENGULFED – “Engulfed In Obscurity”
Το ντεμπούτο άλμπουμ των Τούρκων ENGULFED έρχεται 5 χρόνια μετά το έξοχο EP “Through The Eternal Damnation” και απλά και όμορφα αποτελεί έναν από τους καλύτερους death metal δίσκους που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια. Τα στοιχεία που σηκώνουν το άλμπουμ πάνω από την πλειοψηφία των υπολοίπων old school death metal είναι πέρα από το πόσο παθιασμένο και πειστικό ακούγεται, κυρίως το πόσο εμπνευσμένο και αξιομνημόνευτο είναι, χάρη στις τρομερές του κιθάρες. Επί της ουσίας πρόκειται για σκοτεινό, παλιομοδίτικο death metal που ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στη μοχθηρότητα και βλασφημία των INCANTATION και στην “βαρύτητα” και τη μελωδική προσέγγιση στα leads της Σκανδιναβικής σχολής, ενώ οι διάρκειες και η ανάπτυξη των συνθέσεων, όπως και τα αργόσυρτα σημεία και μερικές μελωδίες δίνουν έναν επικό τόνο στο σύνολο. Μην κάνετε το λάθος και σνομπάρετε λόγω καταγωγής, μπορεί οι γείτονές μας να μην φημίζονται για το ακραίο metal τους, όμως οι ENGULFED είναι μπάντα παγκόσμιας κλάσης. Ιδιαίτερα όσοι γουστάρουν μπάντες σαν τους KRYPTS, DEAD CONGREGATION, CRUCIAMENTUM, KAAMOS και KARNARIUM –από τραγούδι των οποίων δεν αποκλείεται να πήραν και το όνομά τους- απαγορεύεται να προσπεράσουν.
ENSNARED – “Dysangelium”
Occult death metal, που συνδυάζει την σκοτεινή ατμόσφαιρα των πρώιμων MORBID ANGEL και NECROVORE με μελωδικές/black metal επιρροές όπως τις ενσωμάτωσαν στο παρελθόν μπάντες σαν τους συμπατριώτες τους NECROPHOBIC, BLOODSTONE ή ακόμα και τους GROTESQUE, μ’έναν απολαυστικό, βαρύ ήχο στα έγχορδα. Οι Σουηδοί πήραν τον χρόνο τους μέχρι να ολοκληρώσουν το –τυπικά- ντεμπούτο τους, και αυτό βγαίνει στη μουσική, με τις συνθέσεις να μαρτυρούν ότι δεν έχουν γίνει στο πόδι, καθώς απλώνονται προς απρόβλεπτες κατευθύνσεις, με ωραίο riffing, ειδικά σε tremolo καταστάσεις. Τη μεγάλη διαφορά πάντως κάνουν τα ενδιάμεσα ιντερλούδια, που δημιουργούν μεγάλο μέρος της ατμόσφαιρας. Άλμπουμ grower και σίγουρα από τις πιο ιδιαίτερες προτάσεις στον χώρο.
LANTERN – “II: Morphosis”
Οι Φινλανδοί LANTERN είχαν κυκλοφορήσει ένα από τα πιο ιντριγκαδόρικα ντεμπούτα πριν μερικά χρόνια με το “Below” (2013) και περίμενα τον διάδοχό του πώς και πώς, για να δω την κατεύθυνση που θα έπαιρναν και την τυχόν εξέλιξη που θα είχαν. Το “II: Morphosis” τελικά αποζημιώνει, αν και με κάπως πιο καθαρή παραγωγή σε σχέση με την obscure-ίλα του “Below”, ωστόσο με τον ίδιο βαθμό φιλοδοξίας, καθιστώντας το γκρουπ μια από τις πιο πρωτότυπες και ενδιαφέρουσες από άποψη ιδεών και γενικά τραγουδοποιίας φωνές στο σημερινό death metal. Πολύ περισσότερο εσωστρεφές –χωρίς όμως να είναι ξενέρωτο- από το μέσο death metal, με την μυστικιστική του αύρα και την παραισθησιογόνο του ατμόσφαιρα, συνεχίζει την παράδοση της Φινλανδίας ως μια από τις πιο ιδιαίτερες και γοητευτικές σκηνές στον ακραίο metal χώρο από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 ακόμα.
MAIM – “Ornaments Of Severity”
Έχοντας κλείσει αισίως μια δεκαετία ζωής, δισκογραφώντας από την εποχή ακόμη που το όλο κύμα με την αναβίωση του old school death metal δεν σάρωνε στον βαθμό που αυτό συμβαίνει σήμερα, οι Σουηδοί φτάνουν στον 3ο τους δίσκο και συνεχίζουν να μας κακομαθαίνουν, με αυτό το απολαυστικό μείγμα κλασικού Σουηδικού death metal με AUTOPSY, αυτή τη φορά και μ’ένα τσαχπίνικο CARCASS touch στο εξώφυλλο. Με τον χαρακτηριστικό κατεδαφιστικό swedeath ήχο στις κιθάρες, γαμάτα φωνητικά, άψογο ήχο (ειδικά στα τύμπανα, από τους καλύτερους ήχους στο ταμπούρο που έχω ακούσει τελευταία) και γενικά όμορφα πράγματα, το “Ornaments Of Severity” είναι καλοφτιαγμένο και με ολοκληρωμένες συνθέσεις και αποτελεί περίπτωση δίσκου με κλασικό μεν ήχο, που στέκεται άνετα στο σήμερα χωρίς να ακούγεται σαν ένα ακόμα αναμάσημα. Και αυτό προκύπτει από τη θεωρητική και πρακτική γνώση των συγκεκριμένων κυρίων πάνω στο αντικείμενο.
NECROT – “Blood Offerings”
Το τρίο των NECROT (πρώην και νυν μέλη από ACEPHALIX, VASTUM και SAVIOURS) επιδίδεται σε ένα ευθύ, riff-άτο και mosh friendly –κατά τη μεγαλύτερή του διάρκεια, γιατί σε φάσεις παραγίνεται βάρβαρο- death metal παλαιάς κοπής, που ενώ χρησιμοποιεί μόνο τα βασικά και απαραίτητα υλικά, χωρίς να καινοτομεί, καταφέρνει να μην μπλέκει σε συζητήσεις περί retro ή revivalism, καθώς ακούγεται εντελώς φυσικό και αβίαστο. Στο τυπικά πρώτο αλλά ουσιαστικά δεύτερο άλμπουμ τους, (είχε προηγηθεί πέρυσι μια συλλογή διάρκειας 32 λεπτών με τα 3 demo τους) οι Αμερικανοί μπορεί να μην υπόσχονται πολλά, ούτε και μπαίνουν στον κόπο να βαδίσουν προς αχαρτογράφητες περιοχές, ωστόσο το σφυροκόπημά τους είναι συμπαγές όσο δεν πάει από την αρχή ως το τέλος και μερικές φορές αυτό είναι το μόνο που χρειαζόμαστε.
NECROVOROUS – “Plains Of Decay”
Ο δεύτερος, πολυαναμενόμενος δίσκος των NECROVOROUS, βρίσκει τη μπάντα στην καλύτερή της φάση συνθετικά, παίζοντας σάπιο death metal –χωρίς όμως τον υπερβολικά σάπιο ήχο που χρησιμοποιούν τα περισσότερα νέα OSDM γκρουπ- από το πρώτο ράφι, που επιβάλλεται να τσεκάρει οποιοσδήποτε φίλος του καλού, παλιακού, riff-άτου death metal. Ισορροπώντας ιδανικά ανάμεσα στο groove και την ατμοσφαιρικότητα, το “Plains Of Decay” καταφέρνει να σε κουνάει αλλά να σου στέλνει και τις ανατριχίλες του. Kudos στον drummer και για το ντεμπούτο full-length των PILE OF EXCREMENTS που κυκλοφόρησε φέτος από την Memento Mori (όπως και το επίσης πολύ αξιόλογο “Doomed To Chaos” των WAR POSSESSION) κινούμενο σε χνάρια όχι πολύ μακρινά από αυτά των NECROVOROUS.
PHRENELITH – “Desolate Endscape”
Τα έχουμε ξαναπεί για το πόσο έχουν πληθύνει οι μπάντες που προσπαθούν να αναπαράγουν τον ήχο και την ατμόσφαιρα των INCANTATION και πρώιμων IMMOLATION, σε βαθμό που είναι πλέον πολύ περισσότερες από όσες χρειαζόμαστε. Ωστόσο στους Δανούς PHRENELITH θα κάνουμε τα στραβά μάτια, καθότι το κάνουν άψογα. Με φωνητικά πιστά στην Craig Pillard σχολή από τον David των UNDERGANG, riff-άρες και doom περάσματα που κλέβουν την παράσταση, το ντεμπούτο τους ακούγεται τόσο καλό, που υποψιαζόμαστε ότι οι ίδιοι οι INCANTATION άνετα θα το αντάλλασσαν με το δικό τους φετινό –καθόλου κακό πάντως- “Profane Nexus”. Είπαμε, καθόλου καινοτόμο, αλλά σίγουρα καλοεκτελεσμένο και πειστικό, για όσους κάτι τέτοιο τους αρκεί.
RESURGENCY – “No Worlds…Nor Gods Beyond”
Οι RESURGENCY έχουν πραγματοποιήσει εμφανώς μεγάλα βήματα προόδου μέχρι σήμερα, με το “No Worlds…Nor Gods Beyond” να είναι με άνεση το καλύτερό τους υλικό συνολικά και πιθανότατα και η καλύτερη φετινή κυκλοφορία της F.D.A. Records. Εδώ ο ακροατής θα συναντήσει βίαιο/επιθετικό και έντονο death metal με καταπληκτική riff-ολογία κυρίως εμπνευσμένη από τον Αμερικάνικο ήχο, ευθύ, αλλά και τεχνικό όσο πρέπει, χωρίς όμως να χάνει σε ατμόσφαιρα και με μια παραγωγή χωρίς τον τρομερό όγκο, αλλά ευκρινή, αναδεικνύοντας την εκτελεστική δεινότητα ενός πολύ δεμένου γκρουπ. Το δεύτερο άλμπουμ των Αθηναίων μπορεί να αντλεί κυρίως από old school ήχους, αλλά ακούγεται φρέσκο και έχει δική του υπογραφή, χωρίς να κοπιάρει εξόφθαλμα, αποτελώντας πολύ ενθαρρυντικό δείγμα για ακόμα καλύτερα πράγματα στο μέλλον.
RUIN – “Drown In Blood”
Ακόμα ένα ντεμπούτο στη λίστα, από μια μπάντα που έβγαλε ένα demo πίσω στο 1991 για να επανέλθει στη δράση το 2015 και να κυκλοφορήσει φέτος την πρώτη της ολοκληρωμένη δουλειά. Το περιεχόμενο είναι όσο γκροτέσκο αφήνουν να εννοηθεί εξώφυλλο και τίτλος, με την μπάντα να βασίζεται σε γνωστές φόρμουλες, με απλό riffing που ξεκινάει από τους προπάτορες HELLHAMMER και εναλλαγές ανάμεσα σε doom και punk/thrash ρυθμούς. Πέρα από τις πρωτόλειες επιρροές, στην σάπια και εφιαλτική ατμόσφαιρα συμβάλλουν τα μέγιστα και η παραγωγή (ιδίως σε κιθάρες και φωνητικά) αλλά και η εκτεταμένη χρήση samples, με τρανό παράδειγμα την εισαγωγή του ομότιτλου κομματιού με το παραδοσιακό Αμερικάνικο τραγούδι “O Death”. Και ενώ αντικειμενικά ο δίσκος δεν φαντάζει κάτι το τόσο σπουδαίο, σε κερδίζει τελικά με το κλίμα του, με τη μπάντα να πετυχαίνει το σκοπό της και να καταφέρνει σε έναν σημαντικό βαθμό να αποδώσει ηχητικά την αρρώστια και τη διαστροφή της ανθρώπινης φύσης. Όσοι πιστοί προσέλθετε.
SHAARIMOTH – “Temple Of The Adversarial Fire”
Στιβαρό, τελετουργικό death metal που μπορεί να θυμίσει στην απόδοση από MORBID ANGEL και NILE μέχρι BEHEMOTH και SONNE ADAM, έχοντας αρκετά κοινά και με τον black metal χώρο, θεματολογικά αλλά και σε ατμόσφαιρα. Εξάλλου η World Terror Committee από την οποία κυκλοφορεί το άλμπουμ περισσότερο γνωστή είναι για τις bm κυκλοφορίες της παρά για dm. Η δεύτερη κυκλοφορία των Νορβηγών, μετά το μακρινό “Current 11” του 2005, σε βάζει στο κλίμα της από την αρχή και είναι αρκετά δημιουργική και απρόβλεπτη ώστε να μην αφήνει περιθώρια να αποδράσεις, αποτελώντας εν τέλει μια από τις πιο original προτάσεις στον χώρο για τη φετινή χρονιά.
SKELETHAL – “Of The Depths”
Έπειτα από 5 χρόνια συνεχούς δραστηριότητας με demo και EP κυκλοφορίες που έχτισαν το όνομά τους στο underground, οι Γάλλοι εξαπολύουν το επίσημο full-length ντεμπούτο τους, ένα από τα καλύτερα και πιο διασκεδαστικά άλμπουμ των τελευταίων ετών στο χιλιοπαιγμένο και σχεδόν κορεσμένο υποείδος του Σουηδικού old school death metal α-λα ENTOMBED/DISMEMBER, έχοντας βέβαια και μερικές ουσιαστικές death και death/thrash Αμερικάνικες επιρροές. Δεν υπάρχει καμία συζήτηση για πρωτοτυπία, αλλά η μπάντα εδώ αποζημιώνει με την ενέργεια, τη φυσικότητα και την πόρωση που βγάζει, που σιγοντάρονται από μια φανταστική παραγωγή. Με τρομερές (εν)αλλαγές, solos και RIFFS στη φαρέτρα τους, οι SKELETHAL εδώ καταφέρνουν το ζητούμενο, που πολλές μπάντες αγνοούν, δηλαδή πέρα από το να πιάσουν το πνεύμα/feeling και την πιστότητα του ήχου, να γράψουν και πιασάρικες και αξιομνημόνευτες συνθέσεις. Ευγε!
SUCCUMB – “Succumb”
Οι φίλοι μας εδώ ξεκίνησαν ως CLOAK το 2014 και έπειτα από την κυκλοφορία ενός demo μετονομάζονται σε SUCCUMB, με νέο drummer τον Harry Cantwell (BOSSE-DE-NAGE, ex-SLOUGH FEG), και ντεμπουτάρουν υπό την στέγη της “εναλλακτικής” The Flenser (η Profound Lore των φτωχών?) με ένα έξοχο άλμπουμ που κατά τη γνώμη μου ορίζει το πώς θα έπρεπε να ακούγεται το μοντέρνο death metal. Σκοτεινό και δυσπρόσιτο σαν ακραίο metal που σέβεται τον εαυτό του, με υγιείς κλασικές επιρροές (π.χ MORBID ANGEL, SUFFOCATION), αλλά forward thinking και με στοιχεία από άλλα υποείδη όσο αυτά εξυπηρετούν το σκοπό, από grindcore (π.χ DISCORDANCE AXIS) μέχρι black metal όπως το ενσωματώνουν μπάντες σαν τους ANTEDILUVIAN και τους MITOCHONDRION και μια κάπως πιο προοδευτική/αντισυμβατική προσέγγιση στο song-writing. Στα συν του δίσκου και τα διπλά φωνητικά (τα death metal growls του Kirk και τα πιο hardcore-άδικα της Cheri) που αποτελούν σημαντικό μέρος της ηχητικής ταυτότητας του γκρουπ.
SUFFERING HOUR – “In Passing Ascension”
Άλλη μια περίπτωση που η Blood Harvest ψαρεύει λαυράκι. Έπειτα από μια κασέτα του 2014, οι SUFFERING HOUR συστήνονται σε ένα πιο ευρύ κοινό με το “In Passing Ascension”, αφήνοντας άριστες εντυπώσεις και υψηλές προσδοκίες για το μέλλον. Η ίδια η μπάντα χαρακτηρίζει τον ήχο της ως cosmic blackened death metal, περιγραφή αρκετά ακριβής, που δεν απέχει ιδιαίτερα από την πραγματικότητα. Ο ήχος τους είναι στριφνός και λαβυρινθώδης μεν, με αρκετές μαυρομεταλλικές επιρροές στα riffs, κυρίως από μπάντες όπως οι DEATHSPELL OMEGA, οι VED BUENS ENDE και οι INQUISITION, αλλά οι συνθέσεις τους καθαυτές είναι περισσότερο αξιομνημόνευτες παρά χαοτικές ή δυσκολοχώνευτες, χάρη στη μελωδικότητά τους και το σχετικά στρωτό drumming, κάτι που αποτελεί μεγάλο ατού για τα δεδομένα του χώρου όπου κινούνται.
TOMB MOLD – “Primordial Malignity”
Από τις καλύτερες και πιο υποσχόμενες νεοεμφανιζόμενες μπάντες, το –μέχρι πρόσφατα- δίδυμο από τον Καναδά μας πήρε τα σκαλπ με το φανταστικό τους ντεμπούτο “Primordial Malignity”. Με κλασικές επιρροές από τον βούρκο και διακρίνοντας μια ιδιαίτερη αδυναμία στους Φινλανδούς ABHORRENCE, χωρίς ωστόσο να μπορείς να το κατατάξεις αυστηρά σε μια σχολή, το death metal τους τσακίζει κόκκαλα με την ωμότητα και τη δυναμική του, ενώ παρά τη δεδομένη του αγάπη για τα early 90’s δεν ακούγεται παρωχημένο αλλά διαχρονικό. Εξαιρετικό drumming από τον παιχταρά των επίσης άξιων τσεκαρίσματος ABYSS, πρωτοκλασάτο riffing και μια ασύλληπτη παραγωγή, συνθέτουν ένα άκουσμα απαραίτητο για κάθε σάπιο death metal αυτί.
UNDERGANG – “Misantropologi”
Από τις πιο συνεπείς μπάντες της τρέχουσας δεκαετίας, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά, οι Δανοί φτάνουν αισίως στην 4η κυκλοφορία τους, η οποία όπως θα περίμενε όποιος τους παρακολουθεί, δεν επιφυλάσσει καμία απολύτως έκπληξη. Βρώμικο, χαμηλοκουρδισμένο death metal, με goregrind αδυναμίες που εκτείνονται και πέρα από τα φωνητικά και τη θεματολογία, οι UNDERGANG δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένοι να “καθαρίσουν” τον ήχο τους στο παραμικρό. Αυτή τη φορά παίζουν με μικρότερες διάρκειες, κάτι που ταιριάζει καλύτερα στο ύφος τους και το αποτέλεσμα είναι ακόμα πιο άμεσο, με τη μπάντα να ακούγεται πειστική είτε μπλαστάρει, είτε ρίχνει ταχύτητες σε death/doom επίπεδα, είτε γκρουβάρει σε mid-tempo ή punk beats. Δεν θα σας αλλάξει τη ζωή, αλλά και με την ψαγμένη διασκευή στους Φινλανδούς DISGRACE από το cult classic(k) “Grey Misery” στο τέλος του δίσκου, ε πώς να μην τους αγαπήσεις!
VENENUM – “Trance Of Death”
Με μοναδικό δείγμα γραφής ένα άριστο EP σπηλαιϊκού death metal που άφησε πολύ υψηλές προσδοκίες για τη συνέχεια του γκρουπ, οι Γερμανοί λύνουν την σιωπή 6 χρόνια μετά με το πολυαναμενόμενο “Trance Of Death” και ακολουθούν τον δρόμο που θέλει τις νεότερες μπάντες με old school ήχο να διαλέγουν μια πιο προοδευτική και ψυχεδελική πορεία. Ωστόσο δεν απαρνούνται τις ρίζες τους, με αποτέλεσμα εδώ να έχουμε ένα σπουδαίο καλλιτεχνικό επίτευγμα, που παίρνει τα καλύτερα στοιχεία και από τους δύο κόσμους, συνδυάζοντάς τα με απαράμιλλη τέχνη και μαεστρία. Με ταξιδιάρικες μελωδίες, εντυπωσιακά crescendo και γενικά πολυεπίπεδη και υψηλού επιπέδου τραγουδοποιία, οι VENENUM βάζουν ισχυρή τη σφραγίδα τους στον σημερινό ακραίο ήχο, επιβεβαιώνοντας μαζί και με μπάντες όπως οι BEYOND, οι ABYSSOUS, oι DROWNED, οι SULPHUR AEON και οι NECROS CHRISTOS ότι το death metal στη Γερμανία (που ποτέ δεν είχε την τρομερή παράδοση στον χώρο) πιθανότατα βρίσκεται στην καλύτερη φάση που υπήρξε ποτέ.
Νίκος Χασούρας
