Αν το σκεφτούμε με μία δόση παιδικής αφέλειας, οι BARONESS στον τρίτο τους δίσκο θα έπρεπε να συνδυάσουν το κόκκινο του πρώτου με το μπλε του δεύτερου, και να μας δώσουν τον…μωβ; Χμμ, μπορεί να θέλουμε να λεγόμαστε ανοιχτόμυαλοι και άνετοι με πολλά πράγματα, έχω και δυο μωβ t – shirts που «ζωγραφίζουν» πάνω μου σου λέω, αλλά ο «ούγκανος» μεταλλάς μέσα μας δεν είναι ακόμη έτοιμος να δεχθεί τέτοια αλλαγή! Τι έχουμε τότε λοιπόν, γιατί βλέπω δύο χρώματα, έχουμε να κάνουμε με διπλό δίσκο; Κι όμως ναι, είπαν και αυτοί με τη σειρά τους να το τολμήσουν, μιας και 18 ολόφρεσκα τραγούδια στο σύνολό τους, μόνο τόλμημα μπορούν να αποτελέσουν εκτός και αν παίζεις grindcore! Επίσης ανέφερα δυο προτάσεις πιο πάνω τη λέξη μεταλλάς; Ας το ξεκαθαρίσουμε από τώρα, η νέα τους δουλειά ΔΕΝ είναι metal… Άσχετα με το αν θα ασχοληθούν μαζί της μεταλλάδες κατά βάση, μιας και το παρελθόν δεν ξεχνιέται και ούτε το θέλουμε/ουν άλλωστε.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως για να ξηγούμαστε, γιατί προβλέπω ντου από τους Α.Μ.H.M. (Αγανακτισμένους Μουσάτους Hipster Metalheads)! Τα δύο δισκάκια οφείλουμε να τα δούμε σαν μία ολότητα για να τα κατανοήσουμε πλήρως, μιας και ηχητικά δεν παρεκκλίνουν ιδιαίτερα το ένα από το άλλο. Τουτέστιν, δεν έχει νόημα να τα συγκρίνεις μεταξύ τους αλλά και με τις προηγούμενες δουλειές τους, μιας και τα πνεύματα εδώ έχουν χαλαρώσει αισθητά. Έχει νόημα για παράδειγμα να συγκρίνουμε το “Master Of Puppets” με το “Black Album”; Δισκάρες και τα δύο αλλά άλλο το πιτόγυρο, άλλο και η πίτσα… Πάμε παρακάτω λοιπόν! Τα “Take My Bones Away” (άκρως συναυλιακός ύμνος με αλά Maiden ο-ο-ο τραγουδιστό σόλο) και “March To The Sea” σαν πρώτα δείγματα, δεν μας προετοίμασαν για την όλη χαλαρότητα, μέχρι που έσκασε το “Eula” και έστειλε αδιάβαστο όλο το soundtrack των σίριαλ του Κοκκινόπουλου! Το “Green Theme” κολλητά με το “Board Up The House” μπορούν να ανοίγουν τις συναυλίες τους εις τον αιώνα τον άπαντα αμήν… Ακούω το “Stretchmarker” με κομμένη την ανάσα και τραγουδάω με όλη την ψυχή (και το φάλτσο) της αγριοφωνάρας μου το “The Line Between”…. Και τη στιγμή που ο Baizley τραγουδάει “I heard your eyes and I touched your tongue, when we were kids we never felt so young, take me to a hazy Sunday morning” στο “Back Where I Belong”, νιώθω πως τα πάντα σταματούν να κινούνται γύρω μου.
Πάντως τους βγάζω το καπέλο! Πως καταφέρνουν να αλλάζουν σημαντικά το ύφος τους και να συνεχίζουν να ακούγονται σαν BARONESS μόνο οι ίδιοι το ξέρουν… Και οι MASTODON! Πέρα από τον όποιο χαβαλέ, αυτό είναι πραγματικά αξιοσημείωτο. Ένιωσαν σίγουροι με το υλικό τους δίνοντάς μας έναν διπλό δίσκο, που δε κάνει «κοιλιά» ούτε στιγμή, παρόλο που κινείται σε διαφορετικά μήκη κύματος (ψυχεδελικό – prog rock με δόσεις sludge να το πω;). Αυτό σαφώς και δείχνει πως συνεχίζουν να ωριμάζουν καλλιτεχνικά και συνθετικά, μη βάζοντας τον κώλο τους κάτω λόγω της όποιας επιτυχίας τους. Με λίγα λόγια ανήκουν στην κατηγορία που η περιέργεια δε σκότωσε τη γάτα, αλλά ανέδειξε τον καλλιτέχνη (τι είπα πάλι ο θεός!). Όσον αφορά όλους αυτούς που βάζουν σε ένα καζάνι τους κυρίους εδώ, με μπάντες όπως οι MASTODON, KVELERTAK, KYLESA και δε συμμαζεύεται, αποκαλώντας τους hipster metal, ας αφήσουν τις εξυπνάδες και ας τους πούμε με ένα στόμα και μια φωνή προοδευτικούς! Αράξτε σπιτάκι ένα ήρεμο βράδυ, αφεθείτε του, βάλτε το στο mp3 σας όταν θα είστε στο δρόμο και θα γελάτε ειρωνικά με τις αγχωμένες μούρες που δεν τους έχουν ανακαλύψει ακόμη, γιατί ναι, είναι κάτι που μπορεί να το ακούσει ο ΚΑΘΕΝΑΣ με ευκολία! Σε ένα δίκαιο και σωστό κόσμο την επόμενη φορά που θα πάω βράδυ να αράξω σε μια παραλία, ο διπλανός «Να – μ’ αγαπάς» που μας τα πρήζει κάθε φορά με την κιθάρα του μπας και ρίξει καμιά γκόμενα, οφείλει να παίξει ολόκληρο το “Yellow & Green”…Και αν γίνει αυτό, μα τα 1000 μπαρμπουνόψαρα, θα το τραγουδήσω όλο! Ειλικρίνεια, ψυχή, συνθετική ευφυΐα, όραμα… Εύκολα στους καλύτερους δίσκους της χρονιάς!
8,5 / 10
Βασίλης Γκορόγιας
