“Forming the dark roots”
Δύο μήνες πριν, γύρω στα μέσα Μαΐου, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον Eric Peterson, κιθαρίστα και βασικό συνθέτη των θρυλικών Bay Area thrashers, TESTAMENT, εν αναμονή του νέου τους δίσκου, «Dark roots of earth”. Ένας συνομιλητής, που ξεκινούσε να μιλάει και δεν τελείωνε παρά μόνο όταν τον διέκοπτες, αλλά μιλούσε χωρίς περιστροφές για όλα τα θέματα: Από την αποχώρηση του Paul Bostaph και το τραγούδι που θέλουν να βάλουν στο soundtrack του “Twilight”, μέχρι την εποχή που τους ονόμαζαν TESTALLICA και το Big 4 που θα έπρεπε να γίνει Big 5 για να τους χωρέσει. Ιδανικό ορεκτικό για τις ακροάσεις του νέου άλμπουμ, με τον Gene Hoglan στα τύμπανα… Enjoy!
Γιατί σας πήρε τέσσερα χρόνια να κυκλοφορήσετε άλμπουμ μετά το “The formation of damnation”; Δεν πιστεύεις ότι αυτό το χρονικό διάστημα είναι αρκετά μεγάλο;
Δεν νομίζω ότι είναι τέσσερα χρόνια. Το “The formation…” βγήκε τον Ιούλιο-Αύγουστο του 2008…
Δηλαδή μιλάμε για ακριβώς τέσσερα χρόνια…
ΟΚ. Το ότι βγάζουμε δίσκο, δεν σημαίνει ότι καθόμαστε μετά. Κάναμε πολλές περιοδείες, αφού η ζήτηση ήταν πολύ μεγάλη. Αυτό κράτησε για 2,5 χρόνια. Στη συνέχεια κάναμε ένα διάλειμμα και το 2010 πήγα να γράψω υλικό με τον Paul Bostaph, όπως κάνω πάντα με τους ντράμερ μου, αλλά δεν μου έβγαινε καλό. Ήταν σαν να τράκαρα πάνω σε τοίχο. Η συμπεριφορά του Paul ήταν κάπως περίεργη και η χημεία ανάμεσά μας δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Στο μεταξύ, στις αρχές του 2011 μας πρότειναν να παίξουμε συναυλίες με τους MEGADETH και τους JUDAS PRIEST. Η προσφορά ήταν πολύ καλή για να την αρνηθούμε, αλλά όταν τελείωσαν αυτά τα show, είπαμε ότι έπρεπε να σταματήσουμε τις συναυλίες και να συγκεντρωθούμε στο να βγάλουμε νέο άλμπουμ. Οπότε ξεκίνησα πάλι να γράφω το καλοκαίρι του 2011. Και πάλι όμως δεν μπορούσα να γράψω κάτι της προκοπής. Δεν ξέρω αν μου αποσπούσαν την προσοχή πράγματα στο σπίτι ή κάτι άλλο και πήρα τηλέφωνο τον Andy Sneap και του είπα ότι σκεφτόμουν να τον επισκεφτώ στην Αγγλία για μία εβδομάδα μήπως και γράψω κάποια τραγούδια. Μέχρι τότε δεν είχα γράψει κανένα απολύτως τραγούδι. Και πραγματικά είχα δίκιο. Μία εβδομάδα μετά γύρισα στο σπίτι μου, έχοντας γράψει εννιά τραγούδια!!!
Ο Andy, είχε ένα πρόγραμμα για ντραμς, όπου είχε περάσει τους ήχους του ντράμερ των MESHUGGAH, του ντράμερ των NAGLFAR και του Gene Hoglan. Είχε μία «βιβλιοθήκη» με ότι ήχους μπορείς να φανταστείς και διάλεγα όποιον ήθελα. Έπαιζα με τον Paul Bοstaph στο προηγούμενο, αποτυχημένο session και είχα συνέχεια αντιδράσεις του τύπου: «είναι πολύ γρήγορος αυτός ο ρυθμός», «δεν θέλω να παίξω έτσι» και διάφορα τέτοια. Αυτό το πρόγραμμα που χρησιμοποίησα, δεν διαφωνεί μαζί σου, απλά παίζει αυτό που του λες (γέλια)!!! Αυτό ακριβώς ήθελα. Έβαλα όση δίκαση και όσα blastbeats ήθελα και γενικότερα έκανα ότι θεωρούσα σωστό. Όταν παρουσίασα τα τραγούδια στον Chuck Billy και τον Alex Skolnick, τους άρεσαν τα πέντε, οπότε είχαμε ένα πολύ καλό σημείο από το οποίο μπορούσαμε να ξεκινήσουμε.
Στη συνέχεια, δούλεψα με τον Alex όπως στο “The legacy” και το “The new order”. Κλειστήκαμε στο στούντιό μας στο Oakland και δουλέψαμε πάνω στα κομμάτια χωρίς να βγούμε έξω για κανένα λόγο. Είχαμε πάρει μαζί μας όλα τα φαγητά που θέλαμε, μπύρες, καλά κρασιά, ώστε να μη μας δημιουργηθεί η επιθυμία να βγούμε να διασκεδάσουμε, έχοντας όλα όσα χρειαζόμασταν μαζί μας. Να σκεφτείς ότι το “Native blood” γράφτηκε μέσα σε μία ώρα! Όταν είχαμε ετοιμάσει 7-8 κομμάτια, ο Paul Bostaph ακόμα δεν μπορούσε να τζαμάρει μαζί μας εξαιτίας του τραυματισμού του και φώναξε τον John Allen που παίζει μαζί μου στους DRAGONLORD, να μας βοηθήσει στην προπαραγωγή. Αυτό συνέβη γύρω στον Οκτώβριο-Νοέμβριο του 2011.
Ένα άλλο θέμα που μας απασχολούσε ήταν ότι έπρεπε να βρούμε χρόνο στο στούντιο του Andy Sneap, γιατί ενώ αρχικά είχαμε κλείσει για τον Δεκέμβριο του 2010, είχε περάσει ένας σχεδόν χρόνος και δεν είχαμε κάνει δουλειά και συνεχώς αναβάλλαμε τις ηχογραφήσεις και το πρόγραμμα που είχαμε φτιάξει μαζί του. Συμφωνήσαμε να δουλέψουμε λοιπόν τον Νοέμβριο του 2011, αλλά το θέμα ήταν ότι ο Paul ακόμα δεν ήταν έτοιμος και είπαμε, μετά από συζητήσεις μαζί του, να ηχογραφήσει άλλος τον δίσκο και να περιοδεύσουμε μαζί έπειτα. Μας πρότεινε τον Jason Bittner των SHADOWS FALL, αλλά εκείνος βρίσκεται στη Βοστώνη που είναι πολύ μακριά από εμάς. Κάλεσα λοιπόν στο τηλέφωνο τον Chris Adler των LAMB OF GOD, αλλά παρόλο που το ήθελε πολύ, εκείνη την περίοδο ετοιμαζόταν να ηχογραφήσει το νέο άλμπουμ των LAMB OF GOD. Μετά σκέφτηκα τον Gene Hoglan και απορώ γιατί δεν τον είχα σκεφτεί νωρίτερα, αφού γνώριζα ότι θα ήταν διαθέσιμος. Εκείνος αμέσως μου απάντησε καταφατικά, τον κάλεσα να έρθει, μείναμε 8 μέρες μαζί, μάθαμε όλα τα κομμάτια και παίξαμε σε εξαιρετικό κλίμα. Είναι φανταστικός ντράμερ. Στο μεταξύ, άρχισαν τα προβλήματα με τον χρόνο, γιατί ο Andy Sneap έπρεπε να δουλέψει τον νέο δίσκο των ACCEPT, ένα διάστημα έπαιξε κάποιες συναυλίες με τους HELL και αν θυμάμαι καλά είχε έρθει και στην Ελλάδα μαζί με τους CANDLEMASS και τους GHOST, οπότε, αφού είχαμε ηχογραφήσει κάποια τραγούδια, έμεναν κάποια άλλα που δεν είχαμε τελειώσει τους στίχους κτλ. Οπότε κάναμε την υπόλοιπη δουλειά με τον Juan Ortega, που έκανε και το τελευταίο άλμπουμ των MACHINE HEAD, μένει μισή ώρα από εμάς, είχα συνεργαστεί μαζί του με τους DRAGONLORD και φυσικά ήταν διαθέσιμος.
Όπως λοιπόν καταλαβαίνεις, όταν δίναμε για τρία χρόνια σχεδόν συνέχεια συναυλίες, παίζοντας σχεδόν παντού, σε όλη την Ευρώπη, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Αυστραλία, τον Καναδά, την Αμερική, δεν έμενε χρόνος να συνθέσω. Είναι πολύ δύσκολο, όταν μεσολαβούν 1-2 μήνες ανάμεσα στις περιοδείες, να συγκεντρωθείς να συνθέσεις, γιατί μέχρι να το κάνεις, πρέπει να ετοιμάζεσαι για την επόμενη περιοδεία…
Δεν μπορείς να γράψεις κατά τη διάρκεια της περιοδείας;
Όχι, γιατί υπάρχουν πολλά πράγματα που μου αποσπούν την προσοχή. Ο τρόπος με τον οποίο μπορώ να δουλέψω, είναι να μην έχουμε καμία συναυλία και να απομονώνομαι σε κάποιο δάσος ή κάπου αλλού, μακριά από τα παιδιά και τη γυναίκα μου, από τους φίλους μου ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να μου αποσπάσει την προσοχή. Το ίδιο έκανα και με τον νέο δίσκο των DRAGONLORD που ηχογραφώ τώρα και είχα τη δυνατότητα να έχω πολλές καινούργιες ιδέες. Θέλω να πιστεύω ότι ο επόμενος δίσκος των TESTAMENT θα είναι έτοιμος το 2014 και δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε πάλι τέσσερα χρόνια. Έχουμε ήδη δύο τραγούδια που έχουν ηχογραφηθεί και μιξαριστεί, αλλά ο Chuck δεν είχε προλάβει να γράψει στίχους. Το ένα από αυτά λέγεται “Merciful desecration”.
Για την ειδική έκδοση του δίσκου, έχετε ηχογραφήσει τρεις διασκευές που δεν είναι ακριβώς και τα τραγούδια που θα περίμενε ένας οπαδός σας να διασκευάσετε. Μπορείς να μου πεις με ποιο σκεπτικό επιλέξατε τα τραγούδια;
Δεν θέλαμε να κάνουμε karaoke εκδοχές τραγουδιών που θα μπορούσαν να παίξουν και οι TESTAMENT και να λέμε ότι κάνουμε διασκευές… Ποιο το νόημα να παίξουμε το “Heaven and hell” ή το “Symptom of the universe” για παράδειγμα; Αυτό που κάναμε είναι για εμένα το φυσιολογικό. Να πάρουμε ένα τραγούδι που μας αρέσει και να το αλλάξουμε τόσο, ώστε να μην μοιάζει με το αυθεντικό. Το “Animal magnetism” είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια των SCORPIONS και ήμουν μεγάλος οπαδός του σχήματος όταν πήγαινα σχολείο. Εκείνη την περίοδο είχε βγει το “Tokyo tapes” και το “Lovedrive” και γούσταρα πολύ το τραγούδι αυτό, επειδή είναι σκοτεινό και υπνωτιστικό. Σαν doom metal. Το κούρδισα χαμηλά και το έκανα να ακούγεται σαν MACHINE HEAD (σ.σ. και άρχισε να μου κάνει με το στόμα του τον ήχο της κιθάρας. Πολύ γέλιο). Ο Chuck κράτησε τη μελωδία σε πολλά σημεία, όπου τον βόλευε. Το σόλο του κομματιού είναι απλό αλλά και ευκολομνημόνευτο και ο Alex το έκανε τελείως psycho, βάζοντας αρμονίες όπως των METALLICA στο “Orion” και αρπίσματα σαν αυτά που κάνει ο Yngwie Malmsteen. Πρέπει να το ακούσεις. Είναι φοβερό. Στο “Powerslave” δεν του αλλάξαμε τα φώτα. Δεν το κουρδίσαμε χαμηλότερα, αλλά ο τρόπος που τραγουδά ο Chuck, δεν έχει καμία σχέση με αυτόν του Dickinson (σ.σ. πως θα μπορούσε άλλωστε;) και το κάνει να ακούγεται σαν το “Raging waters” ή το “Burnt offerings”!!! To “Dragon attack” των QUEEN, ήταν επιλογή του Chuck. Δεν το είχα ακούσει και δεν ήξερα τι να κάνω, αφού είναι ένα εντελώς rock κομμάτι. Τότε ο Chuck με ρώτησε: «Τι θα έκαναν οι MINISTRY αν το είχαν στα χέρια τους»; Και κατευθείαν μου ήρθε στο μυαλό το τραγούδι “Thieves” (σ.σ. εννοείται ότι και αυτό το τραγουδούσε)! Στο τέλος του κομματιού, του έβαλα κι ένα σημείο MESHUGGAH και κατέληξε να είναι από τις αγαπημένες μου διασκευές!
Μπορείς να μας πεις τελικά για ποιον λόγο δεν παίζει ο Bostaph μαζί σας ούτε στις περιοδείες; Απ’ ότι κατάλαβα από αυτά που μου είπες μέχρι τώρα, είχατε και σοβαρό θέμα συνεννόησης και χημείας.
Δεν θα ήθελα να μιλήσω για τα προσωπικά του θέματα. Πέρασε πάρα πολλά στην προσωπική του ζωή, που τον δυσκόλευαν και τον έκαναν ανενεργό. Σχεδόν όλο το “The formation of damnation” είχε γραφτεί όταν ήρθε στο γκρουπ ο Bostaph. Τα κομμάτια τα συνέθεσα έχοντας σαν ντράμερ τον Nick Barker αλλά και τον John Allen. Όταν ήρθε ο Paul, του έβαλα τα demo, του έδειξα πώς να παίξει και πραγματικά απογείωσε τα κομμάτια. Αλλά δεν νομίζω ότι τα βρίσκαμε μεταξύ μας 100%. Μπορεί να σκεφτόταν κάποια άλλα πράγματα. Δεν ξέρω. Όταν ήρθε ο Gene Hoglan όμως, όλα πήγαιναν πρίμα. Μιλάμε την ίδια γλώσσα, λέμε το ίδιο πράγμα την ίδια στιγμή.
Μπορούμε να πούμε δηλαδή ότι ο Hoglan είναι μόνιμο μέλος των TESTAMENT;
Κοίτα, το να πεις ότι κάποιος ντράμερ είναι μόνιμο μέλος των TESTAMENT, είναι ανέκδοτο (γέλια). Δεν έχει να κάνει με το ότι δεν γουστάρουμε κάποιους ανθρώπους ή τους αφήνουμε απ’ έξω. Συμβαίνουν στραβές. Μιλούσαμε με τον Chuck τις προάλλες γι’ αυτό το θέμα και σκεφτόμασταν μήπως είναι τελικά σωστό να αφήνουμε τα μέλη να κάνουν τα project τους ή ακόμα μήπως παίρναμε κάποιον πιτσιρικά για μόνιμο μέλος, ώστε να μην έχει κι άλλες υποχρεώσεις… Έχουμε παίξει με τους καλύτερους ντράμερ στον κόσμο, αλλά τελικά δεν είναι δικοί μας. Παίξαμε με τον Dave Lombardo, αλλά μας τον ξαναπήραν οι SLAYER. Τώρα έχουμε τον Gene Hoglan… Νομίζω όμως ότι στο “Dark roots of earth”, έχει κάνει ίσως την καλύτερη δουλειά του.
Πάμε να μας πεις λίγο τι γίνεται με το τραγούδι “Cold embrace”. Ο Chuck Billy σε κάποιες συνεντεύξεις, είχε πει ότι είχε την ελπίδα πως θα μπορούσε να μπει σαν soundtrack στη σειρά ταινιών “Twilight”. Δεν έχει τύχει να το ακούσω ακόμα (σ.σ. η συνέντευξη έγινε στα μέσα Μαΐου), αλλά υποθέτω ότι θα ταίριαζε περισσότερο στιχουργικά κι όχι τόσο μουσικά…
Το τραγούδι είναι επικό κι έχει μεγάλη ποικιλία. Εντάξει, δεν είναι και MUSE, αλλά από την άλλη δεν είναι και “D.N.R.” ή “More than meets the eye”. Είναι πιο κοντά στο “Trail of tears” ή το “Return to serenity”. Είναι μία μεγάλη σε διάρκεια, επική μπαλάντα, πολύ μελωδική, με κιθάρες που το κάνουν να ακούγεται κάτι σαν το “Planet caravan” και το “Paint it black” σε συνδυασμό με το “Holiday” των SCORPIONS και κάποια τραγούδια του Ozzy θα έλεγα. Φαντάσου για παράδειγμα ένα τραγούδι σαν το “Beyond the realms of death”.
Ναι. Άλλωστε, στο παρελθόν έχετε γράψει αρκετά τέτοια τραγούδια, όπως το “The ballad” ή το “Return to serenity”.
Πιστεύω, ας πούμε, ότι ένα τραγούδι όπως το “Fade to black” θα ταίριαζε σαν soundtrack σε τέτοιου είδους ταινίες.
Αν μου το έλεγες το 1986, θα σου έλεγα ότι είσαι τρελός. Στις ημέρες μας όμως, έχουμε δει πολλά σκληρά τραγούδια σε soundtrack mainstream ταινιών, οπότε πλέον δεν θα το απέκλεια.
Να το θέσω έτσι λοιπόν: Πιθανώς να μην μπει στο “Twilight”, αλλά σίγουρα θα ταίριαζε πολύ. Δεν μιλάει για μάχες και αίμα, αλλά για το αίσθημα του κοριτσιού που αλλάζει και πηγαίνει στην σκοτεινή πλευρά. Είμαι βέβαιος ότι πολύς κόσμος μισεί την ταινία επειδή είναι πολύ δημοφιλής, αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι πανέξυπνο όλο αυτό που έκαναν και το συνολικό αποτέλεσμα είναι πραγματικά καλό.
Πάμε τώρα στον Alex Skolnick. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο Alex δεν είναι και ο πιο φανατικός οπαδός του metal. Προφανώς, αυτός είναι και ο λόγος που είχες γράψει σχεδόν εξ ολοκλήρου το “The formation of damnation”. Μήπως όλη η διαδικασία του δίσκου και της περιοδείας που ακολούθησε, τον έφεραν πιο κοντά σ’ αυτή τη μουσική και άλλαξε ο τρόπος που γράψατε τα τραγούδια τώρα;
Κοίτα, ο Alex Skolnick, δεν είναι μεταλλάς με την έννοια που πιθανώς έχουμε στο μυαλό μας. Για παράδειγμα, δεν ξέρει τους GHOST ή ακόμα και τους NIGHTWISH. Αν τον ρωτήσεις για συγκροτήματα new metal, θα σου πει για τους SHADOWS FALL. Είναι όμως ένας καταπληκτικός κιθαρίστας και παίζει απίστευτα leads. Όταν περιοδεύσαμε τρία χρόνια για το “The formation…”, του άρεσε πάρα πολύ να παίζει τραγούδια από το “The gathering”, όπως το “D.N.R.” και το “True believer”, αλλά και τραγούδια από το “Demonic” και φυσικά έβλεπε τις αντιδράσεις του κόσμου που ήταν φανταστικές. Πλέον, δεν γράφω εγώ το 99% της μουσικής, αλλά και ο Alex έχει συμμετάσχει σίγουρα στο 25% των νέων τραγουδιών. Πλέον δεν αποφασίζω μόνος μου για τα κομμάτια και απλά τα δείχνω, αλλά ζητάω τη γνώμη του και τζαμάρουμε μαζί. Κάποιες στιγμές, φέρνει ιδέες που του λέω «αυτό μοιάζει με GUNS N’ ROSES, δεν μπορούμε να το βάλουμε στους TESTAMENT», κάποιες άλλες φορές φέρνει ιδέες που είναι ακριβώς ίδιες με τους PANTERA αλλά έχει και τόσο έξυπνες ιδέες που αναρωτιέμαι πώς μπόρεσε να σκεφτεί κάτι σαν το “A day in the death”, που το κάνει να ακούγεται σαν το “Melissa” των MERCYFUL FATE. Ή το “Throne of thorns”, που έχει ένα θέμα σαν το “Hole in the sky” των BLACK SABBATH να συναντά το “The rime of the ancient mariner” των IRON MAIDEN. Φέρνει πάρα πολύ μεγάλη έμπνευση να έχεις έναν τέτοιο κιθαρίστα δίπλα σου που να συνεισφέρει και να συμπληρώνει τις ιδέες σου. Τώρα έχουμε δύο κιθαρίστες που ακούγονται σαν μπάντα. Πολύ σημαντικό αυτό. Βέβαια, υπάρχουν και τραγούδια όπως το “Native blood” που το έγραψα μόνος μου και θα είναι το πρώτο single του δίσκου και το τραγούδι για το οποίο θα γυρίσουμε video clip.
Δεν είναι και πολύ συνηθισμένο, ένα από τα highlight των συναυλιών ενός συγκροτήματος να είναι τραγούδι από τον τελευταίο του δίσκο, πόσο μάλιστα όταν πρόκειται για σχήμα με μεγάλη ιστορία και δισκογραφία. Παρόλα αυτά, στην περιοδεία του “The gathering”, όλος ο κόσμος περίμενε να ακούσει το “D.N.R.” και τώρα στην περιοδεία για το “The formation of damnation”, όλος ο κόσμος περίμενε να ακούσει το “More than meets the eye”. Πως σου φαίνεται αυτό σαν μουσικός;
Αυτό είναι το νόημα της μουσικής. Εγώ, σαν μουσικός και συνθέτης, επιζητώ πάντα το τέλειο. Κάποιοι άλλοι, θα άκουγαν ένα τραγούδι και θα έλεγαν «καλό είναι μωρέ, ας το αφήσουμε έτσι. Είναι ΟΚ». Εγώ δεν θέλω να είναι απλά ΟΚ. Θέλω να είναι κάτι τόσο καλό όσο τα καλύτερα τραγούδια των IRON MAIDEN και των JUDAS PRIEST. Θέλω πάντα το καλύτερο και θέλω πάντα τα αγαπημένα μου συγκροτήματα να γράφουν συνέχεια δίσκους όπως το “Number of the beast”, το “Master of puppets” ή το “Screaming for vengeance”. Δεν με νοιάζει αν καθυστερώ, γιατί επιζητώ το τέλειο αποτέλεσμα και ξέρω ότι κανείς δεν θα διαμαρτυρηθεί στο τέλος, γιατί θα καταλάβει ότι άξιζε η αναμονή μόλις ακούσει το δίσκο.
Πως αισθάνεσαι τώρα για άλμπουμ όπως το “Low” ή το “Demonic”;
Το “Low”, πιστεύω ότι ήταν ο δίσκος που έπρεπε να είχαμε βγάλει αντί για το “Ritual” και το “Souls of black”. Νομίζω ότι περιέχει όλα τα στοιχεία που έχουμε στον καινούργιο μας δίσκο αλλά και στο “The formation…”. Κακώς πέρασε στον κόσμο ότι ήταν death metal δίσκος κι αυτό έγινε εξαιτίας του “Dog faced Gods”, όπου είχα ζητήσει από τον Chuck να τραγουδήσει όπως στο ρεφρέν του “Disciples of the watch” (σ.σ. εννοείται ότι άρχισε να το τραγουδάει), τραβώντας τις τελευταίες φράσεις του. Στο “Demonic” έκανε αυτό το πράγμα σε όλο τον δίσκο, έπαιζε και ο Gene Hoglan, οπότε καταλαβαίνεις. Το “Demonic” είναι το «μαύρο πρόβατο» της δισκογραφίας μας. Είναι πολύ ακραίος δίσκος, αλλά τον γουστάρω πολύ.
Μπορείς να μου πεις, γυρνώντας πολλά χρόνια πίσω, πως ήταν να σε αποκαλούν «κλώνο των METALLICA», ονομάζοντάς σας TESTALLICA;
Ξέρεις, καταγόμαστε από το Bay Area κι έχουμε αυτόν τον ήχο και κάποιος δημοσιογράφος έγραψε ότι «κάπως έτσι θα έπρεπε να ακούγονται οι METALLICA». Το πήραν κάποιοι οπαδοί, το αναπαρήγαγαν και αυτό ξέφυγε εντελώς από τον έλεγχο, ώσπου κατάντησε να θεωρούμαστε κλώνοι των METALLICA. Εγώ θα σου πω κάτι άλλο. Πόσες μπάντες στις ημέρες μας τραγουδούν ή παίζουν γενικότερα σαν τους PANTERA; Έχεις ακούσει να τους κατηγορεί κανείς όπως έγινε με εμάς; Οι δημοσιογράφοι και ο κόσμος που το έλεγε αυτό, θα ήθελαν, πραγματικά, οι METALLICA να έπαιζαν εκείνη την περίοδο όπως εμείς. Εννοείται ότι οι METALLICA είναι μεγάλη μου επιρροή και ότι λατρεύω τον τρόπο που παίζει ο James Hetfield, κάτι όμως που συμβαίνει και με πολλούς άλλους ανθρώπους. Πολύς κόσμος που συνάντησα στη Γερμανία όπου ήρθα για να δώσω συνεντεύξεις για το “Dark roots of earth”, μου είπαν ότι «αυτός είναι ο δίσκος που θα ήθελαν να βγάλουν οι METALLICA» και τους έλεγα «μην τολμήσεις να γράψεις κάτι τέτοιο» (γέλια). Στο “True American hate” και το “Rise up”, ήθελα να έχω το vibe του “Ride the lightning”, είναι αλήθεια. Είναι όμως από τους αγαπημένους μου δίσκους. Αυτός, το “Melissa”, το “Spellbound” των TYGERS OF PAN TANG, το “Angelwitch”. Όλα αυτά είναι μεγάλες επιρροές δικές μου αλλά και το thrash metal κινήματος γενικότερα.
Και μία τελευταία ερώτηση. Έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια πολλές συναυλίες των Big 4. Νιώθεις ότι οι TESTAMENT είχαν θέση εκεί;
Όλο αυτό το “Clash of the Titans” και το “Big 4”, είχαν δημιουργηθεί όταν οι μπάντες αυτές ήταν στην ακμή τους. Δυστυχώς για εμάς, οι TESTAMENT δημιουργήθηκαν τρία χρόνια αργότερα, οπότε ήμασταν οι “New titans on the block”. Από την άλλη, θεωρώ ότι οι TESTAMENT έχουν πάρει τα καλύτερα στοιχεία από αυτές τις μπάντες. Όμως η πεντάλφα έχει πέντε άκρες, οπότε γιατί να μην έπαιρναν κι εμάς; Χαχαχαχαχα! Μάλλον εμείς ήμασταν στο καθαρτήριο ανάμεσα στο death και στο thrash metal!!!
Περιοδεία;
Ετοιμάζουμε headlining περιοδεία με ένα πάρα πολύ δυνατό πακέτο που θα ξαφνιάσει ευχάριστα. Μάλιστα ετοιμάζουμε ένα stage show για πρώτη φορά και ανυπομονούμε να δείξουμε στον κόσμο τη νέα μας δουλειά. Ελπίζω να τα πούμε από κοντά.
Σάκης Φράγκος
www.testamentlegions.com
Line-up:
Chuck Billy – φωνητικά
Alex Skolnick – κιθάρα
Eric Peterson – κιθάρα
Greg Christian – μπάσο
Gene Hoglan – ντραμς
Δισκογραφία:
“The legacy” (1987)
“The new order” (1988)
“Practice what you preach” (1989)
“Souls of black” (1990)
“The ritual” (1992)
“Low” (1994)
“Demonic” (1997)
“The gathering” (1999)
“The formation of damnation” (2008)
“Dark roots of earth” (2012)
