Στην έκρηξη του progressive metal πριν 15-20 χρόνια κόλλησα με τους THRESHOLD όπως κόλλησα και με τους VANDEN PLAS. Δυο μπάντες με παράλληλες πορείες, που κέρδισαν ακροατές και κριτικούς με την ποιότητα των κυκλοφοριών τους και τον ξεχωριστό τους μουσικό χαρακτήρα. Ετοιμαστείτε λοιπόν για άφθονα ακούσματα και πολύ prog metal!
Μετά από μια σοβαρή απουσία 5 ετών από την προηγούμενη κυκλοφορία τους, το “Dead reckoning” που είχε καλές στιγμές, αλλά έκανε και κοιλιά, επανέρχονται δισκογραφικά με την υποστήριξη της Nuclear Blast για δεύτερη φορά. Είναι μια σημαδιακή δουλειά από την στιγμή που σηματοδοτεί την δισκογραφική επιστροφή του Damian Wilson. Βέβαια η υγεία του Mac (ο οποίος πέθανε πέρσι), τον είχε ωθήσει στην αποχώρηση και ο Wilson ήταν στο μικρόφωνο από την περιοδεία του “Dead reckoning”, αλλά η σύνθεση και παραγωγή του “March of progress” καθυστέρησε αρκετά.
Μουσικά, από την στιγμή που ο πυρήνας των Karl Groom και Richard West παραμένει, σίγουρα υπάρχει συνέχεια στις πανέμορφες μελωδίες των THRESHOLD, αλλά παράλληλα εδώ έχουμε και αρκετές καινοτομίες. Για μένα, πρώτη φορά ακούω τόσα στοιχεία από MARILLION στην δουλειά τους, τόσες ποικίλες επιρροές και τόσο πετυχημένες συνθέσεις. Το “That’s why we came” στα μόλις 6:40 θυμίζει αρκετά AYREON και είναι μια από τις ευχάριστες νέες πτυχές τους. Κάπως διαφορετικό, το “Return of the thought police” είναι το τραγούδι που όσο περισσότερο άκουγα το άλμπουμ, τόσο περισσότερο μου άρεσε. Συνήθως αυτά είναι και τα τραγούδια που μου μένουν στο πέρασμα του χρόνου. Με mid tempo σκοπό και πετυχημένους, καυστικούς στίχους, είναι από τις κορυφαίες στιγμές με τον Wilson να τα δίνει όλα. Βαρβάτο ριφ!
“Maybe we’re meant to bow down, as we enter our darkest hour, but I’ll be staring at the sun!”. Τι φοβερός, θετικός στίχος στο ρεφρέν του “Staring at the sun” συνδυασμένος με μια μελωδία, σήμα κατατεθέν των THRESHOLD που δένει υπέροχα. Ο Richard West (keyboards) έγραψε το “Colophon” και είναι από τις μελωδικότερες στιγμές του άλμπουμ.
Είμαστε συνηθισμένοι να διαβάζουμε ψαγμένους στίχους από τους Βρετανούς και το “March…” δεν αποτελεί εξαίρεση. Βέβαια η προσοχή είναι στραμμένη περισσότερο στο μουσικό αποτέλεσμα και εκεί είναι που υπάρχει ανακούφιση. Το άλμπουμ αυτό είναι ότι καλύτερο έχουν παρουσιάσει εδώ και πολλά χρόνια. Παρότι μακροσκελές, είναι και το πληρέστερο. Ακούστε το “Ashes” που ανοίγει το άλμπουμ, αλλά και το “The rubicon” που το κλείνει και θα συνειδητοποιήσετε ότι έχουμε να κάνουμε με μια prog metal δουλειά που σηκώνει πολλά ακούσματα και πολύ ευχαρίστηση!
Η συνταγή πέτυχε!!! Ι loved it.
8 / 10
Γιώργος “M.M.” Κουκουλάκης
