Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία από τις πλέον αναμενόμενες δουλειές του 2012. Οι TESTAMENT με το προηγούμενο ΕΠΟΣ τους, “The formation of damnation”, είχαν καταφέρει να εκτοξεύσουν το όνομά τους και είχαν θέσει τον πήχη πολύ ψηλά, κάνοντας την προσμονή του “Dark roots of earth” μεγάλη.
Τα πρώτα δείγματα που είχαμε πάρει με τα “True American hate” και “Native blood” μας προϊδέαζαν για ακόμα ένα αριστούργημα απο την ίσως πιο αδικημένη thrash metal μπάντα της Αμερικής (προσωπική αγαπημένη thrash-ο-μπάντα). Και τελικά δε νομίζω να άφησαν και κανέναν παραπονεμένο με αυτό το άλμπουμ. Τουλάχιστον απο όσους δεν περιμένουν εν έτει 2012 το thrash metal να ακούγεται όπως στα 80’s άντε μέχρι τα μέσα των 90’s.
Ο δίσκος είναι σύγχρονος όσο πρέπει, συνεχίζει τον ήχο του “Formation of damnation” μεν, αλλά δεν κάθεται πάνω σε αυτόν και ταυτόχρονα κοιτάει και στο παρελθόν της μπάντας και ιδιαίτερα σε άλμπουμ όπως τα “Low”, “Demonic” αλλά και “The gathering”, με μία ακόμα πιο προοδευτική αισθητική σε μερικά κομμάτια παρουσιάζοντας μια ποικιλομορφία στις συνθέσεις.
Το ξεκίνημα με το must για live “Rise up” σε πιάνει απο το λαιμό και δε σε αφήνει μέχρι το τελευταίο σκάσιμο, το “Native blood” δικαιολογεί την επιλογή του για βίντεο όντας το “hit” του δίσκου, το “Dark roots of earth” ρίχνει τις ταχύτητες όχι όμως και την ποιότητα, για να έρθει το “True American hate” να μας θυμήσει ότι ο σβέρκος μας ξεκουράστηκε και πρέπει να «πιάσει δουλειά» και πάλι. Το “A day in the death” groov-άρει επικίνδυνα μεν, αλλά με εξαίρεση το ρεφρέν του δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο συγκριτικά και με τα υπόλοιπα κομμάτια. Το εξαιρετικό “Cold embrace” απο την άλλη είναι μία μίνι-έκπληξη μιας και είχαμε να ακούσουμε μπαλάντα απο τους TESTAMENT απο το αριστουργημάτικο “Return to serenity” πίσω στο 1992. Το straight heavy/thrash “Man kills mankind” ξανανεβάζει την ένταση και το “Throne of thorns” αποτελεί «κρυφό όπλο» του δίσκου και αφορμή για air–guitar practice! Για κλείσιμο έχουμε το πιο «αρρωστημένο» riff του δίσκου στο “Last stand for independence” για να τελειώσει το άλμπουμ δυνατά όπως ξεκίνησε.
Οι διασκευές τώρα που υπάρχουν στην limited edition είναι τρεις. Το “Dragon attack” των QUEEN το έχουν «μεταμορφώσει» υπέροχα δίνοντάς του μια πιο up tempo κατεύθυνση. Το “Animal magnetism” των SCORPIONS (απο τα καλύτερα κομμάτια ever των Γερμανών) το έφεραν στο σήμερα και το έκαναν πιο εφιαλτικό και φυσικά βαρύ, κάνοντας εξαιρετική δουλειά κι εδώ. Τέλος το “Powerslave” των IRON MAIDEN. Κομμάτι ύμνος της heavy metal ιστορίας το οποίο και τίμησαν και με το παραπάνω οι TESTAMENT. Μουσικά τέλειο, με μία ένσταση μόνο για τις στιγμές του ρεφρέν που αναγκαζόνταν ο Billy να «τραβάει» τη φωνή του και δεν πολυταίριαζε. Αλλά λεπτομέρεια θα πεί κάποιος και ίσως σωστά.
Τα συστατικά της επιτυχίας λοιπόν. Έχεις έναν Peterson να γράφει riff-άρες (ακόμα και στον ύπνο του συνθέτει μάλλον) και να ενορχηστρώνει μοναδικά τα κομμάτια του, έναν Skolnick να παραδίδει δωρεάν μαθήματα πανέξυπνου (αλλά και τεχνικού ταυτόχρονα, αφού άλλωστε μιλάμε για έναν απο τους κορυφαίους κιθαρίστες στο heavy metal) παιξίματος με lead-άκια και σόλο που ενώ δεν είναι βασισμένα στο metal «κουμπώνουν» ιδανικά με τα riff του Peterson, έναν Christian «πιστό εργάτη» να οργώνει το έδαφος και όπου μπορεί να ξεδιπλώνει ξεκάθαρα το ταλέντο του (ακούστε το μπάσο στη διασκευή στους QUEEN), φέρνεις πίσω στη μπάντα σου για να αντικαταστήσεις τον σπουδαίο Bostaph τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ Hoglan και απλά του βγάζεις τα λουριά και τον αφήνεις να καταστρέφει και να προσθέτει τη δική του «πινελιά» στον καμβά της μουσικής σου και τέλος έχεις τον Chuck Billy να «φτύνει» με τον μοναδικό του τρόπο, προκαλώντας την εντύπωση ότι 25 χρόνια μετά είναι στην καλύτερη κατάσταση που ήταν ποτέ! Ε, πάρε και τον Andy Sneap να σου κάνει μια παραγωγή με 100 κιλά αρχ*δια και αυτό ήταν! Απλό; Ε όχι και τόσο. Απλό το κάνουν οι συγκεκριμένοι τύποι.
To “Dark roots of earth” δεν είναι καλύτερο του “The formation of damnation”, όμως είναι και αυτό ένα εξαιρετικό άλμπουμ των TESTAMENT που αποδεικνύει ότι η μπάντα βρίσκεται σε διαολεμένη κατάσταση και με το συγκεκριμένο ειδικά lineup στα καλύτερά της, ίσως μετά απο πάρα πολλά χρόνια! Φέρτε τους για live ΤΩΡΑ!!! Και μακάρι να μην περιμένουμε άλλα 4 χρόνια για το επόμενο άλμπουμ. Μαζί με το νέο των KREATOR παίρνουν το thrash metal από το χεράκι και το οδηγούν στο μέλλον με ασφάλεια.
8,5 / 10
Στη δεκάδα (τουλάχιστον) της χρονιάς για πλάκα!
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
