Πάμε να δούμε κάποια πράγματα πριν περάσουμε στην παρουσίαση αυτού του tribute. Γνωρίζω πολύ καλά, ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων διαβάζουν αυτές τις γραμμές, θεωρεί τους SUPERTRAMP ένα pop συγκρότημα, έχοντας ακούσει μόνο το “The logical song” και το “School”. Το θέμα με τους μεταλλάδες, είναι ότι όση γνώση και να έχουν από τη metal μουσική, χωλαίνουν ιδιαίτερα στον τομέα της rock. Προσωπικά, οι SUPERTRAMP είναι από τα αγαπημένα rock σχήματα και μάλιστα από τα αγαπημένα prog rock σχήματα!!! Τι; Δεν πιστεύετε ότι είναι prog rock; Καλά… Ακούστε το “Crimes of the century”, το “Rudy”, το “Fool’s overture”, γιατί όχι και το “Even in the quietest moments” και το “Child of vision” και τόσα άλλα έπη τους. Μπορεί σε κάποιους η φωνή του Roger Hodgson να φάνταζε «θηλυπρεπής», αλλά στην τελική και η φωνή του Geddy Lee πόσο αντρική είναι που την υμνούμε (και φυσικά τον προσκυνάμε); Άσχετο, αλλά ιδιαίτερα σε όσους αρέσκονται στους SUPERTRAMP και στα φωνητικά του Hodgson, προτείνω ανεπιφύλακτα τον σόλο δίσκο του “In the eye of the storm”…
Αφού ξεπερνάμε τα κολλήματα που πιθανώς έχουμε, στο tribute αυτό, συμμετέχουν εξαιρετικοί βιρτουόζοι του ευρύτερου φάσματος της rock/metal μουσικής, διασκευάζοντας μερικές από τις γνωστότερες επιτυχίες του σχήματος. Φυσικά τα “The logical song”, “School”, “Take the long way home”, “Give a little bit”, “Dreamer”, “Bloody well right” και η λίστα συνεχίζεται. Ο βιρτουόζος Billy Sherwood που έχει παίξει σε σχήματα όπως οι YES ή οι ASIA κι ένα σωρό άλλα, εκτός από την all–star ομάδα μουσικών που έχει φωνάξει, έχει κάνει μία σπουδαία κίνηση, αφού στα τραγούδια παίζει ντραμς ο κλασικός ντράμερ των SUPERTRAMP, Bob C. Benberg, δίνοντας μία μεγαλύτερη επισημότητα στο εγχείρημα. Φυσικά μη ρωτάτε αν με κάποιο τρόπο συμμετέχουν οι τραγουδιστές και βασικοί συνθέτες του σχήματος, Hodgson και Davies, αφού πολύ αμφιβάλλω αν έχουν μιλήσει μεταξύ τους τα τελευταία πολλά χρόνια… Μεγάλοι μουσικοί, όπως ο Tony Levin, ο Steve Porcaro, ο Jordan Rudess, ο Joe Lynn Turner, ο John Wetton, ο Rick Wakeman, ο Steve Morse, ο Geoff Downes και τόσοι άλλοι, δίνουν τη δική τους πινελιά σ’ αυτό το tribute. Οι ενστάσεις μου είναι μόνο δύο: Θεωρώ ότι με βάση τα τραγούδια που επιλέχτηκαν, οι μουσικοί θα μπορούσαν να πειραματιστούν λίγο παραπάνω και να μην «κολλήσουν» τόσο πολύ στην αυθεντική σύνθεση, ιδιαίτερα σε κομμάτια που το «σηκώνουν» καθώς και ότι η επιλογή των τραγουδιών ήταν λίγο ασφαλής με το πολύ μεγάλο ποσοστό να είναι από τους δίσκους “Breakfast in America” και “Crimes of the century”, αγνοώντας σχεδόν εντελώς το “Even in the quietest moments” (με την εξαίρεση του “Give a little bit”).
Κατά τ’ άλλα, μου άρεσε πολύ που άκουσα τα τραγούδια αυτά ύστερα από πολύ καιρό και βρήκα ένα rock tribute που να μην ακούγεται αποστειρωμένο και καμωμένο επειδή έπρεπε να γίνει. Το tribute στους SUPERTRAMP, είναι ένα επιτυχημένο ρίσκο και περιμένω συνέχεια και με αντίστοιχα tributes σε παρόμοια σχήματα του χώρου της rock… BARCLAY JAMES HARVEST ίσως;
7 / 10
Σάκης Φράγκος
