Οι λιγότερο μυημένοι, ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική των SOUNDTRUCK όταν το γκρουπ άνοιξε τη συναυλία των LYNYRD SKYNYRD το καλοκαίρι. Οι υπόλοιποι όλο και θα τους έχουν πετύχει σε κάποιο live-άδικο να βγάζουν τα σωθικά τους παίζοντας μπαρουτοκαπνισμένο, southern rock n’ roll. Εδώ και χρόνια, είναι μόνιμη η απορία μου, ότι ενώ σε όλα τα ιδιώματα της rock μουσικής, υπάρχει πληθώρα καλών ή λιγότερο καλών σχημάτων, στο southern rock υπάρχει μία σχετική έλλειψη σχημάτων, γενικώς. Υπάρχουν μπάντες, που ασχολούνται με διασκευές, αλλά λίγες με δικό τους, αξιόλογο, υλικό. Το «κενό» αυτό, έρχονται να καλύψουν με εξαιρετικό τρόπο οι SOUNDTRUCK, κυκλοφορώντας την ομώνυμη δουλειά τους. Το πρώτο που κάνει εντύπωση, είναι ο πολύ καλός ήχος που έχουν καταφέρει να έχουν, δουλεύοντας την παραγωγή στα NURV Studios στην Αθήνα και στέλνοντας το υλικό τους στο Sterling Sound, στη Νέα Υόρκη, στον μεγάλο George Marino, ο οποίος πέθανε φέτος από καρκίνο του πνεύμονα, έχοντας συνεργαστεί με τεράστιους καλλιτέχνες όπως οι AC/DC, GUNS N’ ROSES, METALLICA κτλ.
Το δεύτερο που μου έκανε εντύπωση, είναι οι συνθέσεις και κυρίως ο τρόπος που έχουν τοποθετηθεί στο CD. Ενώ συνήθως τα σχήματα προτιμούν να βάζουν τις δυνατές τους στιγμές στα 2-3 πρώτα tracks, οι SOUNDTRUCK, έχουν επιλέξει (τουλάχιστον για τα γούστα μου), μία κλιμάκωση, που από το τυπικό rock του opener “Straight to hell”, φτάνουμε στα πολύ καλά “Take it easy”, στο “Sweet little” με τα χορωδιακά φωνητικά, το αγαπημένο μου “Ride on” και το εντελώς country “Goliath” που κλείνει το δίσκο. Φυσικά, υπάρχουν παντού διάσπαρτες οι επιρροές από SKYNYRD, AC/DC, ALLMAN BROTHERS, ZZ TOP κτλ, αλλά δοσμένες με τέτοιο στυλ που τα πάντα ακούγονται αρκετά αυθεντικά (όσο βέβαια επιτρέπει και το συγκεκριμένο ιδίωμα). Η συσκευασία του digipack CD είναι πολύ προσεγμένη, όπως και το booklet και είναι πολύ ενθαρρυντικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο τη στιγμή που οι περισσότεροι δουλεύουν το ψηφιακό μέρος της μουσικής.
Keep on rockin’ guys.
8 / 10
Σάκης Φράγκος
