Οι Βρετανοί CRADLE OF FILTH επιστρέφουν στα δισκογραφικά δρώμενα με τη νέα τους δουλειά “The Manticore and other horrors”, η οποία θα κυκλοφορήσει στα τέλη Οκτωβρίου από την Peaceville. Πέρασαν ήδη δυο χρόνια από τη προηγούμενη full length κυκλοφορία τους “Darkly, darkly, Venus Aversa”, που ομολογουμένως δυσαρέστησε γι’ άλλη μια φορά τους περισσότερους οπαδούς τους, ανάμεσά τους και την αφεντιά μου. Για τον “The Manticore and other horrors”, όπως οι ίδιοι δηλώνουν, δεν έχουν αλλάξει και πολύ μοτίβο. Για να δούμε λοιπόν!
Όπως έχω πει και στο παρελθόν, με κίνδυνο να γίνω κουραστικός, έχω συνδέσει τους CRADLE OF FILTH με σκοτεινή λογοτεχνία, είτε στιχουργικά είτε συνθετικά. Άντε να πούμε ότι το πρώτο το διατηρούν… εν μέρει! Το δεύτερο κατ’ εμέ απουσιάζει σχεδόν μια δεκαετία τώρα. Μόνο η συλλογή με τις ορχηστρικές εκτελέσεις “Midnight in the labyrinth” που κυκλοφόρησαν νωρίτερα το 2012, θύμισε κάτι από τους παλιούς εαυτούς τους. Αλλά το παράκανα με την εισαγωγή… Πάμε στο ζουμί!
Ακούω τον καινούριο δίσκο αρκετές μέρες τώρα προσπαθώντας να έχω όσο πιο αντικειμενική άποψη γίνεται (αν γίνεται!). Η πρώτη εντύπωση που αποκόμισα, έστω και μετά από αρκετές ακροάσεις, δεν πολυάλλαξε. Μετά από το intro “’The Unveiling Of O”, μπαίνουν αρκετά δυναμικά με το “The Abhorrent”. Κατευθείαν εδώ η φάτσα μου θύμιζε σίγουρα “poker face”! Πραγματικά περίμενα πότε θα τελειώσει το τραγούδι. Γρήγορο drumming, γρήγορες κιθάρες, τα μέτρια φωνητικά των τελευταίων δίσκων από τον Dani Filth… Αυτά. Τίποτε άλλο. Μερικά πλήκτρα δεν σώζουν τη κατάσταση, μη πω ότι μάλλον τη χαλούν! Ο δίσκος συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο ως το έκτο κομμάτι, το “Frost on her pillow”. Ένα τραγούδι, πραγματική όαση των τελευταίων ετών για τους Βρετανούς. Κάτι που θυμίζει τη παλιά τους αίγλη. Η συνέχεια όμως, δεν είναι ανάλογη. Ξαναγυρνάμε στο προηγούμενο στυλ. Αυτό το “NWOBBM punk vibe” που οι ίδιοι υπερηφανεύονται ότι παίζουν. Κάποια riffs, όπως για παράδειγμα στο “Pallid reflection” παραπέμπουν ακόμη και σε JUDAS PRIEST! Όπως καταλαβαίνετε, έχουμε να κάνουμε τελείως… flat δίσκο. Τα συναισθήματα απουσιάζουν σχεδόν παντελώς! Η έλλειψη έμπνευσης των CRADLE OF FILTH είναι φανερή ακόμη και στο artwork του δίσκου, με ένα πολύ κακό, παιδικό θα έλεγα, εξώφυλλο. Ελπίζω τα δύο bonus tracks, “Nightmares of an ether drinker” και “Death, the great adventure” που θα εμπεριέχονται στην deluxe έκδοση να είναι καλύτερα, αλλά αμφιβάλω.
Πάμπολλες μπάντες έχουν αλλάξει μοτίβο. Άλλες τις ακολούθησα, άλλες σταμάτησα να τις ακούω. Το δεύτερο συμβαίνει με τους CRADLE OF FILTH δυστυχώς. Η μουσική που γράφουν σε σχέση με το παρελθόν, είναι κλάσεις κατώτερη και ανέμπνευστη κατά τη γνώμη μου. Η μετριότητα συνεχίζεται!
6/10
Γιώργος Δρογγίτης
