Ξεκίνησα να ακούω hard rock & heavy metal το 1995 και τον ίδιο χρόνο ανακάλυψα τον υπέροχο κόσμο του μελωδικού death metal, που τότε έκανε τα πρώτα του βήματα γεμάτα αυτοπεποίθηση με δίσκους όπως το “Slaughter of the soul” (AT THE GATES) και “The gallery” (DARK TRANQUILLITY), χάρις σε ένα συμμαθητή μου. Ένα είδος που στην ουσία ένωσε όλα τα είδη του metal και παρήγαγε ένα φρέσκο ήχο που η δύναμη, η τραχύτητα και η μελωδία συνυπήρχαν ιδανικά. Δυστυχώς πλέον δεν υπάρχουν πολλά συγκροτήματα που μπορούν να ισχυριστούν ότι παίζουν μελωδικό death metal. Ακόμα και τα ηγετικά συγκροτήματα του είδος έχουν τραβήξει διαφορετική πορεία, θυσιάζοντας την ιστορία τους στο βωμό του κέρδους.
Υπάρχουν ορισμένα που συνεχίζουν να το παλεύουν και ας μην έχουν δισκογραφικό συμβόλαιο, κάτι που δεν φαίνεται να τους πτοεί. Ένα από αυτά είναι οι Φιλανδοί FROSTTIDE, που τους είχα προσέξει από το πρώτο τους EP, “Dawn of frost”. Παραδοσιακό μελωδικό death metal με folk πινελιές που παρόλο δεν παρουσιάζει κάτι επαναστατικό ή πρωτοποριακό έχει τραγούδια που σε αγγίζουν. Δύο χρόνια μετά κυκλοφορούν το δεύτερό τους EP, “Our journey”.
Συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο με μόνη διαφορά πιο έντονο το folk στοιχείο και πιο heavy riffs, χωρίς να απομακρύνεται από τη βάση του, το μελωδικό death. Το συγκρότημα έχει προσέξει το κάθε τραγούδι να περιέχει ποικιλία και γλυκές μελωδίες, χωρίς να χάνεται ο δυναμισμός. Ένα θετικό στοιχείο είναι ότι το folk δεν υποστηρίζεται από αντίστοιχα παραδοσιακά όργανα, αλλά από τα βασικά. Κάθε τραγούδι καρφώθηκε στο μυαλό από την πρώτη ακρόαση, ενώ το repeat λειτουργεί σαν ναρκωτικό. Ξανά και ξανά!
Μειονέκτημα θεωρώ μόνο την παραγωγή. Αν δεν έχεις όμως τα μέσα για κάτι καλύτερο τι θα κάνεις; Θα καθίσεις άπραγος; Όχι βέβαια! Με υπομονή και επιμονή και με την υποστήριξη ενός φανατικού πυρήνα μπορούν να καταφέρουν πολλά. Βλέπετε δεν έχουν την τύχη άλλων συγκροτημάτων που απέχουν 8 χρόνια δισκογραφικά και παρόλο αυτά, αναίτια, τους κανακεύει η δισκογραφική, π.χ. WINTERSUN.
8 / 10
Παναγιώτης Δημητρόπουλος
