Ιδιάζουσα περίπτωση το συγκεκριμένο άλμπουμ. Πρόκειται για το ντεμπούτο τους, το οποίο βασίστηκε στο ομώνυμο demo τους ενώ μετέπειτα ολοκληρώθηκε ως άλμπουμ το 1997. Με δυο απανωτές δισκογραφικές να φαλιρίζουν ενώ σκόπευαν να το κυκλοφορήσουν, το μέλλον φαινόταν δυσοίωνο για τους Φιλανδούς. Η συνέχεια, είναι γνωστή, αλλά αυτή γράφτηκε με άλλους δίσκους, άλλα τραγούδια. Πάνω που το “Bend over and praise the Lord” φαινόταν να είχε θαφτεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, οι LORDI αποφασίζουν να το κυκλοφορήσουν.
Όντας μια μπάντα με συγκεκριμένο image, οι LORDI έχουν μια… υπόληψη να διατηρήσουν. Με βάση τα σκληροτράχηλα φωνητικά, τις ωμές κιθάρες και τα 4/4 στο ρυθμικό κομμάτι, οι συνθέσεις ανταποκρίνονται σε αυτά που περιμένει το κοινό τους. Η παραγωγή πάντως είναι ερασιτεχνική και οι συνθέσεις δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις μου.
Μιλάμε για τραγούδια που ηχογραφήθηκαν πριν 15 χρόνια και σίγουρα είναι πολύ πιο ανώριμα σε σχέση με αυτό που γνωρίζουμε από τους μασκαρεμένους Φιλανδούς, κάτι που σίγουρα τους τιμά, αφού τολμούν να το βγάλουν στην αγορά. Πόσο μάλλον αφού τα στοιχεία που δανείζονται εδώ, φέρνουν περισσότερο στην αντιγραφή, παρά στην επιρροή! Το “Paint in blood” για παράδειγμα είναι όσο T–REX όσο δεν ήταν το “20th century boy” !!!
Για αρχειακούς λόγους, το άλμπουμ παρουσιάζει ένα συγκρότημα σε νηπιακά βήματα, που έμελλε να στιγματίσει επιτυχημένα το Φιλανδικό rock. Έτσι το “The scarchives vol.1”, που εκτός από το άλμπουμ περιλαμβάνει και την πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση σε DVD. Όμως, λόγω επιπέδου, παραμένει για τους σκληροπυρηνικούς LORDI-δάδες! Άλλωστε η μπάντα ήδη ηχογραφεί την επόμενη δισκογραφική της απόπειρα.
Άνευ βαθμολογικής σημασίας
Γιώργος “O(h)man” Κουκουλάκης
