a
“An empire of chaos”
Το να κάτσουμε να ξαναδούμε όλα αυτά που έχουν συμβεί στο στρατόπεδο των QUEENSRYCHE τους τελευταίους μήνες, θα μας πάρει μέρες ολόκληρες… Ο τραγουδιστής του σχήματος, Geoff Tate, αυτόν τον καιρό, βγάζει τον δεύτερο σόλο δίσκο του και βρήκαμε την ευκαιρία να τον καλέσουμε στο σπίτι του για να μιλήσουμε για οτιδήποτε θα ήθελε να μάθει ο μέσος οπαδός του συγκροτήματος. Μέσα σε 70 λεπτά, συζητήσαμε σχεδόν για ότι έχει συμβεί ανάμεσα σ’ αυτόν και τα υπόλοιπα μέλη του σχήματος και ομολογώ ότι βλέπω τα πράγματα με αρκετά διαφορετικό μάτι απ’ ότι πριν. Θεωρώ ότι είναι μία από τις συζητήσεις που αξίζει να διαβάσετε καθώς θα μάθετε πράγματα που δεν φανταζόσασταν… Χωρίς tips, αφιερώστε 15’ από το χρόνο σας… Θα αποζημιωθείτε…
Δεύτερος σόλο δίσκος. Θα ήταν σωστό να τον συγκρίναμε με το πρώτο σόλο σου άλμπουμ ή με το “Dedicated to chaos”;
Νομίζω ότι δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα δίσκο μου και σίγουρα με κανέναν από τους δύο που προανέφερες. Όταν έκανα το “Geoff Tate”, ήθελα να εξερευνήσω τις επιρροές μου, κάτι που δεν μπορούσα σε καμία περίπτωση να κάνω με τους QUEENSRYCHE. Τώρα ήθελα έναν rock δίσκο, κάτι που να μπορώ να παίζω live με δυναμικές και να μπορώ να παρουσιάσω και τους δύο δίσκους μαζί. Ήθελα να κάνω έναν παραδοσιακό rock δίσκο, με όλα τα όργανα και την ατμόσφαιρα που είχαν οι δίσκοι των DEEP PURPLE ή των RAINBOW.
Αλλά σου πήρε δέκα ολόκληρα χρόνια τελικά να τον γράψεις και να τον κυκλοφορήσεις…
Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ… Οι QUEENSRYCHE όμως ήταν η απόλυτη προτεραιότητά μου και όλα εξαρτώνται από αυτούς, οπότε κρατούσα την ιδέα για το σόλο άλμπουμ στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Πέρυσι τον Ιανουάριο, όταν έπαιρνα τις αποφάσεις μου για το νέο έτος, είπε ότι θα πρέπει να βγάλω καινούργιο σόλο δίσκο. Θα μπορούσα να πω ότι θα σταματούσα να πίνω, αλλά αυτό πιθανώς να το πω του χρόνου (γέλια).
Για μία ακόμη φορά συνεργάζεσαι με τον Kelly Gray που παίζει και κιθάρα στο δίσκο. Παρόλα αυτά, τα υπόλοιπα μέλη εμφανίζονται για πρώτη φορά σε δίσκο σου. Ήθελες να έχεις φρέσκο αίμα;
Ο Gregg Gilmore, ο ντράμερ, έπαιζε σε μία μπάντα του Seattle, τους MOTHER LOVE BONE (σ.σ. μεγάλη γκρουπάρα). Ο πληκτράς, Randy Gane και ο Jason Ames που κάνει δεύτερα φωνητικά, έχουν περιοδεύσει το παρελθόν με τους QUEENSRYCHE και ο μπασίστας, Chris Zukas, που στην πραγματικότητα είναι γαμπρός μου (σ.σ. πάλι έμπλεξε με συγγενείς), παίζει για πρώτη φορά σε δίσκο.
Που αναφέρεται ο τίτλος “Kings and thieves”;
Αρχικά ήταν ο τίτλος ενός κομματιού του Jason, το οποίο «έπαιζε» συνέχεια στο project. Όταν είδα το artwork, θεώρησα ότι μου ταίριαζε απόλυτα.
Εννοείς τον Jason Slater, τον επί χρόνια συνεργάτη σου; Δουλεύετε μαζί και στο σόλο project σου;
Όχι, είναι ο Jason Ames, που κάνει δεύτερα φωνητικά. Δυστυχώς ο Jason Slater έχει κάποια σοβαρά προβλήματα υγείας και είναι στο νοσοκομείο. Είχε υποβληθεί σε πολλές εγχειρήσεις, αλλά τώρα είναι καλύτερα.
Γιατί αποφάσισες να βγάλεις το δίσκο από την Inside Out;
Το συμβόλαιο που είχαμε με τη Roadrunner έληξε και ήθελα μία νέα ευκαιρία αλλά και ανθρώπους που να με καταλαβαίνουν. Ξέρω τα παιδιά στην Inside Out και ιδιαίτερα τον Paul Gargano, εδώ και 15-20 χρόνια και είμαστε καλοί φίλοι. Ένα βράδυ που τρώγαμε μαζί, έκανα έρευνα για την εταιρία που θα έβγαζα τον σόλο δίσκο μου, μιλήσαμε και μου φάνηκαν πολύ καλοί. Δουλεύοντας μαζί τους είναι φανταστικά και όλα είναι στην ώρα τους, παρά τις όποιες δυσκολίες.
Σκέφτεσαι να κάνεις κάτι και με τους QUEENSRYCHE μαζί τους;
Δεν ξέρω. Θα κάνουμε περιοδεία με τον Rudy Sarzo, τον Glen Drover και τους υπόλοιπους, θα παίξουμε live, θα δούμε πως δουλεύουμε ομαδικά και πώς γράφουμε μουσική. Όταν υποχρεώθηκα να κάνω καινούργιους QUEENSRYCHE, ήθελα να πάρω καλούς μουσικούς και παίχτες, που να ξέρουν να κάνουν δεύτερα φωνητικά στα live, κάτι που τους RYCHE είναι ιδιαίτερα απαιτητικό. Από την άλλη ήθελα ανθρώπους που να περνάμε καλά μεταξύ μας, να μην τσακωνόμαστε. Άτομα σαν τον Bobby Blotzer ή τον Rudy Sarzo, τα γνωρίζω 35 χρόνια και πάντα θέλαμε να παίξουμε μαζί.
Τους τελευταίους μήνες, συνέβησαν πολλά στο στρατόπεδο των QUEENSRYCHE. Υπάρχουν κάποιες πράξεις σου για τις οποίες μετανιώνεις, όπως για παράδειγμα οι χειροδικίες και το φτύσιμο επί σκηνής;
Κάθε φορά που είσαι σε θέση που δεν ελέγχεις την κατάσταση με τρόπο που να αρμόζει σε gentleman, τότε σίγουρα μετανιώνεις για τις πράξεις σου. Το να παλεύεις δεν είναι ο σωστός τρόπος να λύνεις τις διαφορές σου και φυσικά μετανιώνω για όλες αυτές τις πράξεις μου.
Πως νιώθεις που ο πρώην άντρας της κόρης σου, τον Parker Lundgren, τον οποίο εσύ, με προσωπικό κόστος, προσέλαβες στους QUEENSRYCHE, τελικά διάλεξε το αντίπαλο στρατόπεδο στη διαμάχη που έχετε με τα υπόλοιπα μέλη;
Είμαι πολύ απογοητευμένος από τον Parker. Πίστευα ότι ήταν πιο σωστός άνθρωπος και απογοητεύτηκα οικτρά. Φαίνεται ότι ήθελε εκδίκηση και πρόδωσε εμένα που τον στήριξα σε πολύ δύσκολες στιγμές. Ήθελα να κάνει το ίδιο και για εμένα, αλλά όταν μπαίνουν τα οικονομικά στη μέση, οι άνθρωποι αποφασίζουν με γνώμονα την επιβίωσή τους. Είχε οικονομικές δυσκολίες και πήγε στους άλλους που του έταξαν χρήματα…
Στους τελευταίους δίσκους των QUEENSRYCHE, πρόσφεραν ιδέες τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος ή απλά έγραψες τη μουσική και δεν άφησες κανέναν άλλο να επέμβει;
Το “Dedicated to chaos” ήταν ο πρώτος δίσκος εδώ και 15 περίπου χρόνια, που έγραψαν τραγούδια και συμμετείχαν ενεργά ο Scott Rockenfield και ο Eddie Jackson και πρέπει να πω ότι το θεωρούσαν πολύ συναρπαστικό. Έγραψαν όσο ποτέ τα τελευταία χρόνια. Ένιωσα ότι ξαναγίναμε συγκρότημα. Όταν βγήκε όμως ο δίσκος, τον παράτησε εντελώς η Roadrunner, επειδή είχε τα δικά της προβλήματα και όπως βλέπεις τώρα, ουσιαστικά έχει πέσει έξω. Τότε, όλοι έκαναν πίσω και είπαν ότι το άλμπουμ ήταν δική μου ιδέα, επειδή δεν πήγε καλά. Το ότι δεν πούλησε καλά, δεν έχει να κάνει με την ποιότητα, αλλά η εταιρία δεν επένδυσε χρήματα και ουσιαστικά την πατήσαμε. Το ίδιο είχε συμβεί και με το “Hear in the now frontier”, όπου η τότε εταιρία μας, δύο εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του, έπεσε έξω!!!
Αφού πήγαμε λοιπόν στο “Dedicated to chaos”, πως το βλέπεις τώρα και ποιες ήταν οι αντιδράσεις των οπαδών;
Μου αρέσει το “Dedicated…”. Πάντα υποστηρίζω τους δίσκους μου, είναι μέρος της προσωπικότητάς μου. Ο δίσκος προοριζόταν να είναι πειραματικός, όπως ήταν το “Empire” ή το “Hear in the now frontier”. Το “Empire” δεν ήταν ένας metal δίσκος, αλλά θα έλεγα ότι ήταν σίγουρα πειραματικός και είχε κάποια pop στοιχεία, όπως και το “Hear…”. To “Dedicated…”, όπως μας είχαν ζητήσει από τη Roadrunner, ήταν ένας δίσκος που είχε πολλά single για το ραδιόφωνο. Πιστεύω ότι είχε τουλάχιστον τέσσερα δυνητικά single…
Σοβαρά το πιστεύεις αυτό;
Ναι! Αλλά όταν η εταιρία δεν σε υποστηρίζει σ’ έναν πειραματικό δίσκο, επειδή έχει οικονομικά προβλήματα, την πατάς…
Μάλιστα… Υπάρχουν λοιπόν τώρα, δυο QUEENSRYCHE. Έλα στη θέση των οπαδών. Ποια πιστεύεις ότι θα είναι η αντίδρασή τους; Γιατί μπορεί να ακούσουν και τους δύο, τον ένα από τους δύο, αλλά μπορεί και να έχουν αηδιάσει και να μη θέλουν να ακούσουν κανένα!!!
Πιστεύεις ότι υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο;
Ναι! Ένα ποσοστό των παλιών σας οπαδών, βρίσκεται σ’ αυτήν την κατηγορία…
Εγώ προσπαθώ να ζω με μικρές προσδοκίες, να κρατώ μικρό καλάθι για να εκπλήσσομαι συνεχώς θετικά. Αν κάνεις το αντίθετο, θα απογοητευτείς πολύ. Είναι αδύνατο να προβλέψεις πως θα δεχτούν οι άνθρωποι τη μουσική σου, γιατί δεν έχει να κάνει μόνο με τον καλλιτέχνη αλλά και με τον ακροατή. Άλλοι θέλουν να ακούν ορχήστρες, άλλοι βαβούρα. Κάποιοι ακούνε σύμφωνα με τις εμπειρίες της ζωής τους και δένονται με τους στίχους. Δεν με νοιάζει αν δεν αρέσει σε κάποιον ένα τραγούδι, γιατί ξέρω ότι σε κάποια άλλη δεδομένη στιγμή μπορεί και να του αρέσει. Δεν έχω τόσο ανεπτυγμένο εγωισμό, που να πιστεύω ότι όλοι πρέπει να γουστάρουν όλα τα τραγούδια μου. Το motto μου είναι ότι ακολουθείς την τέχνη κι όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι. Καταλαβαίνω την απογοήτευση των οπαδών, αλλά κι εγώ είμαι στην ίδια θέση. Δεν ζήτησα να με απολύσουν και να διαλυθεί η μπάντα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να θέλεις να καταστρέψεις μία επιτυχημένη μπάντα που έχει όνομα το οποίο εμπνέει τέτοιο σεβασμό. Ρεαλιστικά, έχουμε περίπου δέκα χρόνια ζωής ακόμα. Το να διαλύσεις ένα σχήμα και να υποβαθμίσεις την αξία του στην αγορά, είναι μία πολύ κακή επαγγελματική επιλογή και μάλιστα ιδιαίτερα στην ηλικία που βρισκόμαστε. Αλλά όλα αυτά έχουν να κάνουν με την απληστία και το ότι θέλουν να βγάλουν περισσότερα χρήματα και ο μοναδικός τρόπος να το κάνουν αυτό, πίστευαν ότι είναι το να με πετάξουν έξω και να πάρουν το 25% των δικαιωμάτων που κρατάω εγώ στον οργανισμό που λέγεται QUEENSRYCHE. Πραγματικά δεν βγάζω νόημα απ’ όλο αυτό. Νομίζω ότι απλά είναι μία κακή επαγγελματική επιλογή και μία ακόμα χειρότερη θεώρηση των πραγμάτων.
Πως εξέλαβαν τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ και οι οπαδοί σας τη διαβόητη πλέον περιοδεία σας στα καμπαρέ;
Η περιοδεία στα καμπαρέ ήταν πολύ επιτυχημένη. Δώσαμε 26 συναυλίες στην Αμερική και είχαμε πολύ θετική ανταπόκριση. Άρα δεν ήταν αυτή η αρχή του τέλους. Στην αρχή κανείς δεν είχε κανενός είδους πρόβλημα με αυτήν την περιοδεία. Αυτό με παραξενεύει. Ποτέ, κανείς δεν είχε εκφράσει τις αντιρρήσεις του, παρά μόνο κοιτούσαν πώς θα βγάζαμε περισσότερα λεφτά. Για όλα τα θέματα –και φυσικά και για τα οικονομικά- ψηφίζαμε.
Εκτός από τη σύζυγό σου, Susan, που ήταν και η manager του σχήματος, ποιον ρόλο έπαιζαν οι γυναίκες των υπολοίπων μελών και πως επενέβαιναν στα θέματα των RYCHE; Μιλάω ιδιαίτερα για τη γυναίκα του Scott Rockenfield, που εμφανίζεται να έχει ιδιαίτερα θέματα μαζί σου, αν κρίνω από ποσταρίσματά της στο facebook…
Όταν έχεις ένα συγκρότημα, δεν είναι μόνο τα μέλη του, αλλά και οι οικογένειές τους. Όλοι έχουν φωνή. Εμείς, πάντα ήμασταν πολύ κοντά ο ένας στον άλλο, αλλιώς δεν θα κρατούσαμε 30 χρόνια. Να σκεφτείς ότι τα παιδιά μας πήγαιναν μαζί σχολείο. Δεν είχαμε όμως κάποιες παρεμβάσεις από τις οικογένειες των υπολοίπων.
Είστε στα δικαστήρια για τη χρήση του ονόματος των QUEENSRYCHE. Παρόλα αυτά, λέγεται ότι έχεις συμβόλαιο με μία κινηματογραφική εταιρία για τα δικαιώματα του “Operation: Mindcrime”. Ισχύει ακόμα;
Είναι λίγο περίπλοκο να στο εξηγήσω, αλλά θα προσπαθήσω. Εγώ έγραψα την ιστορία πίσω από το δίσκο αυτόν. Τη συμφωνία που είχα με την εταιρία, την παρουσίασα στον Scott, στους υπόλοιπους αλλά και στη Susan. Για να ξεκινούσαν την ταινία οι παραγωγοί της, έπρεπε να έχουν τα δικαιώματα για την ιστορία, τα οποία μπορώ να τους τα δώσω μόνο εγώ, αφού εγώ την έγραψα. Στη συνέχεια θα έμπαιναν και οι υπόλοιποι QUEENSRYCHE στο deal κι αυτό ήταν κάτι που το ήξεραν από την αρχή. Όταν όμως παίρνεις μία απόφαση να διαλύσεις ένα σχήμα προσπαθείς να βρεις κάποιες αιτίες, ακόμα κι αν δεν είναι αληθινές. Αυτό κάνουν τώρα οι υπόλοιποι. Δικαιολογούν τις πράξεις τους, αλλά το κάνουν με απελπισμένο τρόπο.
Είναι αλήθεια ότι ο Scott Rockenfield δεν έπαιξε ντραμς στο “Operation: Mindcrime II”, όπως είχε δηλώσει ο Jason Slater καθώς και ότι και άλλα μέλη δεν είχαν παίξει 100% στο άλμπουμ, αλλά έχουν δηλωθεί στα credit;
Αυτή είναι η απόλυτη αλήθεια. Όταν είσαι σε ένα συγκρότημα, είσαι δεσμευμένος από συμβόλαια να κάνεις κάποια πράγματα σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Ο Scott δεν είναι καθόλου παραγωγικός. Κανείς τους δεν ήταν παραγωγικός και αν τους περίμενα, θα βγάζαμε δίσκο μετά από δέκα χρόνια. Αντίθετα, ο Chris DeGarmo ήταν πολύ παραγωγικός μουσικός κι όταν έφυγε έπρεπε να πάρουμε άλλους ανθρώπους που να ταίριαζαν μαζί μας αλλά και να μπορούσαν να συνεισφέρουν. Τι να έκανα λοιπόν σ’ αυτήν την περίπτωση; Πήρα άλλους μουσικούς, που έπαιξαν στο δίσκο. Να σκεφτείς ότι ο Michael Wilton έγραψε μόνο μία γέφυρα κι ένα κουπλέ σε δύο κομμάτια… Αυτή ήταν η συνεισφορά του. Παρόλα αυτά, βλέπεις ότι μπήκαν στα credit, παρόλο που δεν έγραψαν ουσιαστικά τίποτα, δεν έπαιξαν κάποιοι καν, δεν ήταν καν στο στούντιο στις ηχογραφήσεις, ουσιαστικά έκανα όλη τη δουλειά μαζί με άλλους ανθρώπους κι αυτοί έπαιρναν το μερίδιό τους κανονικότατα.
Οπαδοί και παλιά μέλη σε κατηγορούν ότι εσύ είσαι υπεύθυνος για τα μέτρια άλμπουμ που έχει βγάλει το γκρουπ μετά το “Promised land”. Τι έχεις να πεις σε όλους αυτούς αλλά και σε όσους σε κατηγορούν ότι δεν σου αρέσει το heavy metal και ήθελες να τραβήξεις τους RYCHE μακριά απ’ αυτό το ιδίωμα;
Θα έλεγα ότι αγνοούν αρκετά πράγματα. Από την αρχή του συγκροτήματος έγραφα πολλά τραγούδια. Θα έλεγα και πάνω από το 80% των τραγουδιών μας. Αν το λέει αυτό κανείς, λοιπόν, θα έλεγα ότι είναι αγνώμων. Κυριολεκτικά έφτιαξα τη ζωή μου πάνω στο hard rock και το heavy metal. Πάντα προσπαθούσα να σπρώξω τη μπάντα να επεκτείνει τους ορίζοντές της δημιουργικά και θεωρώ ότι αυτό ήταν το στοιχείο που έκανε τους QUEENSRYCHE μία αξιοσέβαστη μπάντα.
Ναι, αλλά μετά το “Empire”, παίζατε σε ολοένα μικρότερους χώρους, οι δίσκοι σας πουλούσαν λιγότερο και η φήμη σας έφθινε σε βαθμό που χρειαστήκατε την ένεση του “Operation: Mindcrime II” για να πάρετε λίγο τα πάνω σας…
Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω μαζί σου. Θα πρέπει να θυμηθείς ότι οι πωλήσεις του “Operation: Mindcrime” δεν ήταν αρκετά καλές, μέχρι που έγινε το breakthrough με τα video clip στο MTV κι ο δίσκος έγινε χρυσός. Τότε ήταν εποχές που πωλούνταν οι δίσκοι σε εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν πέσει τα πάντα και οι διαφορές είναι αβυσσαλέες. Ένας ακόμα όμως, πολύ σημαντικός λόγος είναι ότι οι δισκογραφικές εταιρίες δεν διαθέτουν κονδύλια στους καλλιτέχνες. Ακόμα και η ΕΜΙ στην Αμερική έχει πρόβλημα. Πώς να πουλήσει κανείς χωρίς υποστήριξη; Όταν βγήκε το “Empire”, η μουσική βιομηχανία βρισκόταν στο απώγειό της και η εταιρία μας είχε ξοδέψει 6.000.000 δολάρια για το promotion της δουλειάς μας. Μιλάμε για video clip, ραδιόφωνο, διαφήμιση κτλ. Για το “Dedicated…” ξοδεύτηκαν για promotion 2.000 δολάρια. Τι περιμένεις να πουλήσει ο δίσκος όταν ο κόσμος αγνοούσε ακόμα και το γεγονός ότι τον κυκλοφορήσαμε; Εμείς ποτέ δεν παίζαμε σε στάδια, αλλά σε μεγάλους συναυλιακούς χώρους. Μην ξεχνάς όμως ότι τότε η μουσική ήταν trend, αλλά τώρα είναι underground, όπως ξεκίνησε και όπως πρέπει να είναι. Αυτήν την περίοδο, ζήτημα είναι να υπάρχουν πέντε γκρουπ που να μπορούν να γεμίσουν αρένες και να πουλάνε σταθερά υψηλή ποσότητα δίσκων.
Πάμε σε άλλο θέμα από το παρελθόν. Τελικά ο Chris DeGarmo ήταν έτοιμος να επιστρέψει στο “Tribe”, αλλά δεν μπορούσατε να τα βρείτε;
Ο Chris ήρθε και μας είπε ότι ήθελε να γράψει τραγούδια, όπως κι έγινε, αλλά όταν έφτασε η ώρα να βγούμε περιοδεία, δεν ήθελε κι έκανε πίσω. Αυτό ακριβώς.
Είναι αλήθεια ότι υπάρχει ένας όρος στο συμβόλαιό σας για το “Dedicated to chaos”, πο λέει ότι αν ένα μέλος του γκρουπ φύγει από το συγκρότημα μέσα σε έξι μήνες από την κυκλοφορία του δίσκου, όλο το συμβόλαιο ακυρώνεται;
Δεν ξέρω. Ίσως υπάρχει. Το πιθανότερο είναι να είναι μέρος ενός standard χαρτιού που ετοιμάζουν για τα συγκροτήματα και να μην έχει να κάνει με τους QUEENSRYCHE συγκεκριμένα. Ούτως ή άλλως, οι άλλοι τρεις ποτέ δεν είχαν ασχοληθεί με συμβόλαια και με τη νομική πλευρά του σχήματος…
Τα υπόλοιπα μέλη ισχυρίζονται ότι δεν έχεις γράψει ποτέ ένα ολόκληρο τραγούδι, παρά μόνο στίχους. Τι έχεις να πεις;
Φυσικά και θα έλεγαν κάτι τέτοιο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ισχύει και μπορεί να το καταλάβει ο οποιοσδήποτε έχει έστω κι επιδερμική σχέση με τη μουσική μας. Απλά θέλουν να δικαιολογήσουν όλο αυτόν τον θόρυβο που δημιούργησαν για να με απολύσουν από το σχήμα. Δεν ξέρω τι σκέφτονται όταν λένε ότι δεν ακούω metal. Έγραψα τα τραγούδια που παίζουμε στις συναυλίες. Γιατί, για παράδειγμα, να μην κάνω περιοδεία για τα 30 χρόνια των QUEENSRYCHE…
Πως θα λέγεται τώρα η μπάντα σου; Θα έχουμε δύο QUEENSRYCHE;
Μάλλον θα έχουμε δύο QUEENSRYCHE, όπως δείχνει το πράγμα… Δύο γκρουπ με το ίδιο όνομα… Όταν έγιναν όλα, άρχισαν κάπως έτσι: Όλοι θα μπορούσαν να κάνουν σόλο projects, αρκεί να μην υπήρχε κάποια εμπλοκή με τους QUEENSRYCHE. Μετά το “Dedicated to chaos”, είπαμε να ασχοληθούμε όλοι με τα προσωπικά μας projects. Εγώ έκανα το ακουστικό tour και οι υπόλοιποι έκαναν τους RISING WEST. Στην πρώτη τους συναυλία, που προσπάθησαν να την τρέξουν πάρα πολύ, μαζεύτηκαν γύρω στα 200 άτομα κι έβγαλαν πολύ λίγα χρήματα. Προσπαθούσαν να βρουν promoters να τους βάλουν σε περιοδεία και κανείς δεν ήθελε να τους αναλάβει και ο λόγος ήταν απλός. Δεν είχαν ένα δυνατό όνομα για να μπορέσουν να βγάλουν όσα χρήματα ήθελαν, ώσπου με απέλυσαν για να παίζουν σαν QUEENSRYCHE. Αυτό δεν γινόταν να το αφήσω έτσι, αφού ουσιαστικά ήθελαν να μοιράσουν το 25% που είχα στο συγκρότημα, μεταξύ τους κι έκανα περιοριστικό ένταλμα μέσω του δικηγόρου μου μέχρι να αποφασιστεί ποιος θα έχει το όνομα QUEENSRYCHE, άσχετα αν μπορούμε πλέον να το χρησιμοποιούμε και οι δύο… Τώρα πια έχουμε μπλέξει σε μία δικαστική διαμάχη μόνο και μόνο επειδή ψάχνουν να βρουν δικαιολογίες για τις πράξεις τους. Όλα έχουν να κάνουν με την απληστία και τη ζήλεια. Ποτέ δεν είχαν καταπιαστεί με τη business πλευρά της μουσικής και το μόνο πράγμα που ήξεραν να κάνουν ήταν να ξοδεύουν τα χρήματα που έβγαζαν, με αποτέλεσμα να χρωστάνε και να ψάχνουν να βρουν περισσότερα τώρα για να καλύψουν τις τρύπες που έχουν ανοίξει. Εγώ, από την πλευρά μου είμαι πολύ εγκρατής στην προσωπική μου ζωή και δεν παρασύρομαι από τα λεφτά που πέφτουν στα χέρια μου. Προσπάθησαν λοιπόν να με πετάξουν έξω και να πάρουν το ποσοστό μου, προσλαμβάνοντας κι έναν τραγουδιστή στον οποίο δίνουν έναν πολύ μικρό μισθό. Εγώ έχω εγγυήσεις ότι θα βγάζω όσα έπαιρναν οι QUEENSRYCHE και πριν. Αυτοί παίρνουν πολύ λίγα χρήματα και δεν μπορούν να κλείσουν περιοδεία, παρά μόνο –πιθανώς- κάποιες συναυλίες τα Σαββατοκύριακα. Είναι τραγικό και απογοητευτικό όλο αυτό που συμβαίνει και ζητώ συγνώμη από τους οπαδούς, οι οποίοι δεν ξέρουν τι γίνεται σ’ αυτήν την περίπτωση.
Ευχαριστώ πολύ για όλη αυτή την κουβέντα. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα, που δέχτηκες να μιλήσεις ανοιχτά για όλα όσα σε κατηγορούν.
Για εμένα, είναι σημαντικό να είμαι ειλικρινής με τους ανθρώπους και να απαντώ σε οποιαδήποτε ερωτήματα. Είμαι ενθουσιασμένος για το μέλλον και μάλλον δεν έπρεπε να έχω συμβιβαστεί για διάφορα πράγματα με ανθρώπους που δεν ήταν καν εκεί που έπρεπε…
Σάκης Φράγκος
www.geofftate.com
Δισκογραφία:
“Geoff Tate” – 2002
“Kings and thieves” – 2012
Line-up:
Geoff Tate – φωνητικά, σαξόφωνο
Kelly Gray – κιθάρα, μπάσο
Randy Gane – πλήκτρα
Gregg Gilmore – ντραμς
Jason Ames – δεύτερα φωνητικά
Emily Tate – δεύτερα φωνητικά
Chris Zukas – μπάσο
