“Band of the week” γι’ αυτήν την εβδομάδα, είναι οι KORN που στις 21/10 κυκλοφορούν το “The serenity of suffering” και οι συντάκτες του ROCK HARD έσπευσαν να πουν μια καλή ή κακή κουβέντα γι’ αυτούς!!!
Στα 90’s, τους είχα στα μάτια μου σαν τους οχτρούς που ήθελαν να μπουν στην Πόλη να μας κλέψουν το μέτσολ μας. Το 2007 αποφάσισα να τους κάνουμε εξώφυλλο σε καλοκαιρινό τεύχος του ROCK HARD (εντάξει, μην πείτε επειδή έπαιζε ντραμς ο Terry Bozzio). H γνώμη μου είναι κάπου στη μέση σχετικά με δαύτους, αναγνωρίζοντας σίγουρα ότι στους πειραματισμούς δεν έχουν όρια. Γουστάρω το μπάσο του Fieldy, που το θεωρώ από τα πιο ευδιάκριτα στη σκληρή μουσική και η επιστροφή τους με το “The paradigm shift” ήταν εκκωφαντική (κι όχι επειδή έχουν τέτοιο κομμάτι οι LIQUID TENSION EXPERIMENT). Επέλεξα το “Right now”, λόγω του ακραίου video clip του. Α και μη μου πει κανείς ότι του αρέσει το “Roots” και δεν του αρέσουν οι KORN. Θα μαλώσουμε παλιόπαιδα…
Σάκης Φράγκος
Παρασυρμένος από το πνεύμα της εποχής που έλεγε στη χώρα μας ότι αυτά τα σχήματα είναι σκατά, δεν έδινα σημασία στο γεγονός ότι το ντεμπούτο τους είχε κάνει αίσθηση. Δυο χρόνια μετά οι SEPULTURA θα ακολουθούσαν ανάλογη ηχητική συνταγή – στις κιθάρες κυρίως – και θα έβγαζαν το “Roots” που προκάλεσε φρενήτιδα σε όσους γούσταραν αυτόν τον ήχο και αποστροφή σε όσους τους λάτρευαν μέχρι και το “Chaos A.D.”
22 χρόνια μετά το ντεμπούτο album των KORN μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα από τα κομβικά σημεία της σκληρής μουσικής. Είναι ο δίσκος που άλλαξε τον ήχο στις κιθάρες και έβαλε για τα καλά το groove σε άλλες βάσεις. Από εκεί διάλεξα το video clip για το opening track του δίσκου!
Λευτέρης Τσουρέας
Το “Issues” (1999) μπορεί να μην είναι ο καλύτερος δίσκος των KORN, ποιος άλλωστε να συγκριθεί με το ντεμπούτο τους, είναι όμως ο αγαπημένος μου. Πρόκειται για τον τελευταίο (τον τέταρτο) δίσκο μιας εξαιρετικής εποχής όπου όλοι άκουγαν τα πάντα και το Mtv έπαιζε ξανά και ξανά το “Falling Away from Me”. Η μόδα της αποκαλούμενης nu ή groove metal, μπορεί να μη με άγγιξε ιδιαίτερα, ωστόσο οι KORN ήταν κάτι το εντελώς διαφορετικό με οτιδήποτε άλλο είχα ακούσει τότε. Προσιτό και απόμακρο την ίδια στιγμή. Mainstream και ακραίο. Ότι πρέπει για εφηβικό άκουσμα. Από εκεί και πέρα η ιστορία είναι γνωστή και θεωρώ περιττή την όποια επανάληψη.
Νίκος Ζέρης
Συνήθως υπάρχουν οι μπάντες που γουστάρεις πολύ και στη συνέχεια της δισκογραφικής τους πορείας, λόγω αλλαγών ήχου, αρχίζεις και απομακρύνεσαι. Κάποιες φορές όμως, ισχύει και το αντίθετο. Και με τους KORN, δεν το “είχα” ποτέ με τα άλμπουμ τους μέχρι και το 2010, με κάποιες εξαιρέσεις τραγουδιών. Ασχέτως αν σέβομαι την πολύ μεγάλη επιρροή τους σαν μπάντα (προσφάτως άλλωστε και ο Max Cavalera παραδέχθηκε ότι την περίοδο της δημιουργίας του “Roots” των SEPULTURA είχαν επηρεαστεί ως ένα βαθμό και από τους KORN). Όμως τα τελευταία δύο άλμπουμ τους τα γουστάρω πραγματικά, ενώ και τα νέα κομμάτια του επερχόμενου δίσκου, δείχνουν ότι θα γουστάρω και το νέο. Το “Word up” παίζει να είναι στις κορυφαίες διασκευές που υπάρχουν, έχουνε και κομμάτια που είναι χιτάρες, όμως θα προτιμήσω κάτι από το νέο άλμπουμ, που συνδυάζει αρκετές περιόδους τους.
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
Δεν θυμάμαι να υπάρχει στην χώρα μας άλλο παρακλάδι του σκληρού ήχου που να έχει χλευαστεί, αγνοηθεί, βρισθεί και πολεμηθεί τόσο πολύ (περισσότερο και από το προγενέστερό του grunge) όπως αυτό του nu metal.
Aυτό είχε σαν αποτέλεσμα η πρώτη γενιά του συγκεκριμένου ήχου να περάσει σχεδόν απαρατήρητη από την χώρα μας μέχρι να σκάσουν μύτη οι SLIPKNOT, LINKIN PARK, GODSMACK, SOAD, DISTURBED και μερικοί ακόμα στην χαραυγή των 00’s για να αλλάξουν κάπως τα πράγματα.
Πιστεύω ότι το nu metal έχει καταθέσει σπουδαίους δίσκους και συγκροτήματα στον metal ήχο και αδίκως αντιμετωπίστηκε με τόσο μένος. Η μοναδική μέχρι στιγμής συναυλία των KORN επί ελληνικού εδάφους το 2005 στην Μαλακάσα ήταν δυστυχώς εισπρακτική αποτυχία, αφού δεν κατάφερε να μαζέψει πάνω από 2000- 3000 κόσμο.
Παρόλα τα 20+ χρόνια τους σαν σχήμα, συνεχίζουν να βγάζουν ακόμα ενδιαφέροντες δίσκους και να κρατούνται στην επικαιρότητα.
Γιάννης Παπαευθυμίου
Στο ταπεινό μου μυαλό, οι KORN θα είναι πάντα μια αρκετά καλή πλην όμως υπερεκτιμημένη μπάντα. Συν τοις άλλοις, θα μου θυμίζει το μικρό (ευτυχώς) διάστημα μιας ανομβρίας κλασσικού metal όπου πολλά nu metal συγκροτήματα ξεπήδησαν από το πουθενά και αναδείχθηκαν μέσα από από την εικόνα μουσικών καναλιών όπως τα MTV και VH1 αλλά και από ένα νέο μέσο, το internet. Όπως και να έχει, οι KORN έχουν τις στιγμές τους έστω και αν ο όρος του υπερεκτιμημένου συγκροτήματος θα τους ακολουθεί.
Νίκος Ανδρέου
Καλοκαίρι του 1997 στο μαγευτικό Δερβένι, ένας φίλος μου έδωσε μια κασσέτα με κάποια τραγούδια των KORN. Σαν “νέος” στο χώρο του metal πήρα την κασσέτα και βουρ για το σπίτι. Την άκουσα μία, την άκουσα δύο αλλά δεν βρήκα κάτι που να μου έκανε κλικ. Τίποτα απολύτως. Ήταν η μοναδική μου επαφή με την μπάντα έως τώρα. Και δγιάολε χαίρομαι πολύ γι’αυτό!!!
Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης
Οι KORN είναι ένα συγκρότημα που δεν μου αρέσει όπως επίσης δεν μου αρέσει η Nu metal. Δεν γίνεται όμως να μην έχουν τον σεβασμό μου από την στιγμή που είναι αυτοί που δημιούργησαν ένα νέο είδος στον χώρο της heavy metal μουσικής, από το οποίο επηρεάστηκαν πάρα πολλά συγκροτήματα μετέπειτα.
Δημήτρης Μπούκης
Η σχέση μου με τους KORN θυμίζει τη σχέση που έχω με το μαγείρεμα. Επιδερμική έως ανύπαρκτη. Για να είμαι ειλικρινής, οι KORN είναι από τις ελάχιστες μπάντες από τον χώρο του nu metal που σέβομαι, διότι οφείλω να τους αναγνωρίσω ότι αυτό που κάνουν το κάνουν καλά, ενδεχομένως και καλύτερα από κάποιους άλλους, αυτό δεν σημαίνει ότι μου αρέσουν κιόλας. Γενικά το nu metal είναι αυτό που λένε και στο χωριό μου, not my cup of tea. Για κάποιους μπορεί οι KORN να είναι metal, όμως ένα συνονθύλευμα από σκληρές κιθάρες δεν σε κάνουν απαραίτητα και μέλος της μεταλλικής κοινωνίας, πολύ περισσότερο δε όταν μπλέκεται και το funk και το hip-hop. Εξάλλου το έχουν παραδεχτεί και οι ίδιοι ότι παρά τις επιρροές τους, δεν είναι metal, οπότε ύστερα από αυτό, είναι μάλλον περιττό να προσθέσω κάτι άλλο.
Θοδωρής Κλώνης
“Father Iommi: «Αποτάσση το NU METAL; Και πάση τοις έργοις αυτού; Και πάση τη λατρεία αυτού; Και πάση τη πομπή αυτού;
Θάνος: «Αποτάσσομαι».
Father Iommi: «Αποτάσση τους KORN; Και πάση τοις έργοις αυτού; Και πάση τη λατρεία αυτού; Και πάση τη πομπή αυτού;
Θάνος: «Αποτάσσομαι».
Father Iommi: «Όσοι εις Black Sabbath εβαπτίσθητε, Black Sabbath ενεδύσασθε» ”
Αδυνατώ να ακούσω KORN. Αποτάσσομαι τους KORN και τα «έργα» τους.
Θα ξεχωρίσω την διασκευή στους Faith No More “We Care A Lot” που συμπεριλήφθηκε σε μία συλλογή “Decade Of Destruction”.
Θάνος Κολοκυθάς
Ας μη γελιόμαστε. Όντας εκπρόσωπος ενός μικρότερου ηλικιακού γκρουπ, μπορώ άνετα να καταλάβω ότι οι KORN είναι από τα συγκροτήματα που εδραίωσαν ένα καινούριο είδος, με μεγάλωσαν, και δε σταμάτησαν να το κάνουν μέχρι και σήμερα, προσαρμόζοντας τη μουσική τους στην εποχή (για παράδειγμα όταν είσαι αρκετά ακομπλεξάριστος για να γράψεις κομμάτι μαζί με τον Skrillex εγώ σου το βγάζω το καπέλο). Πραγματικά εύχομαι όλος ο κόσμος να καταλάβει μια μέρα ότι μπάντες όπως οι KORN και οι SLIPKNOT εχουν μεγαλώσει μία γενιά και συνεχίζουν να το κάνουν με απόλυτη επιτυχία. Θα κλείσω με το κομμάτι που τους έμαθα- αφού το είχαν διασκευάσει οι EVANESCENCE και κάθε εναλλακτική έφηβη της ηλικίας μου ήταν αδύνατο να μην ακούει EVANESCENCE- το “Thoughtless” από το “Untouchables”, αν και υπάρχουν πραγματικά πολλά κομμάτια που θα άξιζαν μία θέση για να τους εκπροσωπήσουν.
Ειρήνη Τάτση
