BAND OF THE WEEK: METALLICA

Είναι προφανές ότι γι’ αυτή την εβδομάδα, Band Of The Week, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο συγκρότημα από τους METALLICA. Από την άλλη, όμως, το να κάτσει ο κάθε συντάκτης να πει αν του αρέσουν ή όχι οι METALLICA, είναι μάλλον ανώφελο, οπότε σκεφτήκαμε να το κάνουμε λίγο πιο «προβοκατόρικο» και να βάλουμε τη συντακτική ομάδα να απαντήσει στο ερώτημα: «Είναι οι METALLICA το σημαντικότερο συγκρότημα στο heavy metal;» Ιδού οι σκέψεις μας κι από κάτω μπορείτε να ψηφίσετε κι εσείς στο ίδιο ερώτημα…

Με κάθε σιγουριά απαντάω ΝΑΙ στο ερώτημα. Συμφωνώ με όλους όσους μπορούν να πουν ότι ουσιαστικά οι τεράστιες δημιουργίες των METALLICA ήταν οι πέντε πρώτοι δίσκοι τους κι έχουν να παρουσιάσουν έναν πραγματικά σπουδαίο και ιστορικής σημασίας δίσκο από το “Black album”. Δηλαδή, ποιο από τα υπόλοιπα μεγάλα σχήματα της μουσικής μας, έχει παρουσιάσει τα τελευταία 20+ χρόνια δίσκο αντάξιο αυτών που έβγαζαν στα 70’s και 80’s; Να ξέρω δηλαδή… Αν το πάμε από ιστορικής πλευράς, φυσικά και είναι οι BLACK SABBATH το σημαντικότερο σχήμα στο metal. Δεν υπάρχει αμφιβολία. Το θέμα είναι ότι οι METALLICA το τερμάτισαν. Ξεκίνησαν ως thrash σχήμα κι έφτασαν σε δυσθεώρητα ύψη δημοφιλίας και με το “Black album” έγιναν και παρέμειναν το σημαντικότερο rock/metal σχήμα, που έχει καταφέρει να κάνει να ακούν το “Whiplash” άνετα, άτομα που ακούνε U2 και RED HOT CHILI PEPPERS. Για να μην πούμε ότι από τους METALLICA έχουν φάει ψωμάκι τόσοι και τόσοι σημαντικοί καλλιτέχνες που θα τους έτρωγε οι μαρμάγκα, μόνο και μόνο επειδή τους διασκεύασαν τραγούδια τους ο Ulrich και η παρέα του. Ας μη μιλήσουμε για πωλήσεις, διότι δεν τους ακουμπά καμία άλλη μπάντα, ούτε MAIDEN, ούτε SABBATH, ούτε κάποιος άλλος. Σε ότι αφορά τα live, είναι από τους ελάχιστους metallers που διαχρονικά γεμίζουν αρένες κι έχουν τα κότσια να παίζουν τραγούδια απ’ όλον τον κατάλογό τους. Σέβονται το παρελθόν, τις επιρροές τους, τολμούν να κάνουν πράγματα που τους αρέσουν, είτε είναι σωστά είτε λάθος (βλέπε την ταινία “Through the never” ή τη διαμάχη με το Napster), με λίγα λόγια, κλάνουν οι METALLICA και μυρίζει όλος ο κόσμος. Είτε μας αρέσει, είτε όχι. Δεν έχει να κάνει με το ποιο σχήμα μου αρέσει περισσότερο (σίγουρα είναι άλλα σχήματα, όπως πχ οι IRON MAIDEN). Κοιτάζοντάς το σφαιρικά, δεν μπορώ παρά να απαντήσω καταφατικά στο ερώτημα που τέθηκε.
Σάκης Φράγκος

Είναι από εκείνες τις φορές που θα πρέπει να διαλέξεις αν θες να ακολουθήσεις την καρδιά ή το μυαλό σου! Οι METALLICA αποτελούν για μένα το αγαπημένο συγκρότημα από τους «νεότερα» μεγαθήρια του χώρου (αυτομάτως βγαίνουν εκτός συναγωνισμού μπάντες όπως οι ZEPS ή SABBATH). Όσα έχουν πετύχει μπορεί να πραγματοποιήθηκε και με την βοήθεια πολύ καλού μάρκετινγκ, ιδίως η γιγάντωση τους την τελευταία δεκαετία, ωστόσο η αναρρίχηση τους στην κορυφή στα 90’s αναμφίβολα οφείλεται στο τεράστιο ταλέντο τους να γράφουν τραγουδάρες. Ακόμα και η περίοδος Load/Reload που ολοκληρώθηκε με το “Garage Inc”, που για τους περισσότερους θεωρείται πέτρινη, δεν παύει να αποτελεί την στιγμή όπου πραγματοποιήθηκε το μεγαλύτερο πλασάρισμα στο ευρύτερο μουσικό κοινό.
Πέρα όμως από τα στεγνά λογιστικά στοιχεία, η αξία των METALLICA μετράται πάνω στο σανίδι και στον πανικό που προκαλούν από κάτω. Και σε αυτό το κομμάτι, το συγκρότημα έχει πολύ λίγους που μπορούν να σταθούν ισάξια δίπλα τους, δεδομένων πάντα των αναλογιών που αναφέραμε πιο πάνω. Προσμετρώντας λοιπόν τα ανωτέρω, θα έλεγα πως ναι οι METALLICA είναι αν όχι το μεγαλύτερο, σίγουρα όμως μέσα στα μεγαλύτερα συγκροτήματα που έχει βγάλει αυτός ο πλανήτης. Αλλά (διότι υπάρχει πάντα ένα τέτοιο), λόγω της γενικότερης προσωπικής θεώρησης για την μουσική, απολυταρχικές δηλώσεις δεν μπορούν να υφίσταται. Σήμερα υπάρχει μια πληθώρα συγκροτημάτων, που είτε παίζουν σε εκατό, είτε σε χίλια, είτε σε δέκα χιλιάδες άτομα, μπορούν να δανειστούν τον ίδιο τίτλο, για μια βραδιά, για έναν μήνα, για έναν χρόνο.
Η απόφαση δεν είναι εύκολη, διότι τελικά αναμετράται η καρδιά με την καρδιά. Η αγάπη για ένα συγκρότημα που έχει προσφέρει τόσα και η αγάπη για την μουσική που εκφράζεται από τόσα διαφορετικά άτομα. Επειδή λοιπόν στη ζυγαριά το βάρος των πολλών θα είναι πάντα μεγαλύτερο του ενός, η ψήφος θα γείρει προς το… όχι.
Νίκος Ζέρης

To ερώτημα που τέθηκε αυτήν την εβδομάδα από τον αρχισυντάκτη μας στο οποίο καλούμαστε εμείς οι ταπεινοί συντάκτες να απαντήσουμε είναι το εξής:
«Είναι οι METALLICA η σημαντικότερη/ μεγαλύτερη heavy metal μπάντα;»
Σίγουρα οι METALLICA είναι η μεγαλύτερη heavy metal μπάντα από πλευράς εμπορικότητας  και επιδραστικότητας, οι πωλήσεις τους από το “Black album” τους και έπειτα τους καθιέρωσαν σαν ένα τεράστιο σχήμα με φοβερή απήχηση εντός και εκτός των τοιχών του σκληρού ήχου (το τελευταίο ελάχιστοι το έχουν καταφέρει), επίσης οι συναυλίες τους μέχρι και σήμερα είναι σημείο αναφοράς κι ένα πεδίο που είναι ασυναγώνιστοι. Πόσους και πόσους δεν  έχουν επηρεάσει όλα αυτά τα χρόνια της ύπαρξής τους , εδώ έφθασαν να τους διασκευάζουν παλαιότερα σχήματα που υπήρξαν επιρροές της μπάντας, μιλάμε για σπάνιο φαινόμενο. Οπότε για αυτούς και για δεκάδες άλλους λόγους οι METALLICA αποτελούν  σίγουρα ένα από τα πιο επιδραστικά σχήματα στην ιστορία ολάκερης της μουσικής και όχι μόνο του heavy metal.
Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι ΜΕΤΑLLICA ανήκουν στην κατηγορία εκείνη που βρίσκονται οι ΙRON MAIDEN, BLACK SABBATH, KISS, LED ZEPPELIN, MOTORHEAD, RUSH, SLAYER, RAINBOW, DEEP PUPRLE, AC/DC και μερικοί ακόμα. Στην κατηγορία εκείνη που ανήκουν τα κορυφαία και επιδραστικότερα  σχήματα αυτού του ήχου και το κατάφεραν με το σπαθί τους όλο αυτό. Με επιμονή, μεράκι, ταλέντο, σκληρή δουλειά και παρόλες τις δυσκολίες κατάφεραν και έκαναν  το όραμα τους πραγματικότητα. Κατάφεραν κάτι που πια νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να επαναληφθεί από οποιαδήποτε από τις υπάρχουσες και μελλοντικές μπάντες του metal. Οι συνθήκες έχουν αλλάξει, το πώς αντιμετωπίζει και ακούει  πλέον ο κόσμος την μουσική είναι διαφορετικός.
Τώρα αν οι ΜΕΤΑLLICA είναι πιο σημαντικοί από τα σχήματα που αναφέρονται στις  παραπάνω σειρές, είναι ένα ερώτημα που εγώ προσωπικά λέω όχι μιας και ανήκουν όπως προείπα στην ελίτ αυτής της μουσικής και κάθε ένα σχήμα από τα παραπάνω έχει βάλει το δικό το λιθαράκι για να χτισθεί η heavy metal αυτοκρατορία όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Κι ας είναι  το “Μaster of puppets” o δίσκος που έχω ακούσει τις πιο πολλές φορές στα 34 χρόνια που ακούω αυτήν την μουσική.
Γιάννης Παπαευθυμίου

Λοιπόν για να είμαι ξεκάθαρος από την αρχή και να για να μην κρατώ κανέναν σε αγωνία θα δηλώσω, ότι κατά την δική μου εκτίμηση, οι METALLICA φυσικά και ΟΧΙ δεν είναι η σημαντικότερη ή η μεγαλύτερη μπάντα στο metal, είναι όμως σίγουρα πολλά άλλα. Είναι ένα τεράστιο franchise και καλώς είναι κάτι τέτοιο, ανήκει στις μπάντες που έκαναν το metal πιο εμπορικό και πιο οικείο σε πάρα πολύ κόσμο και δικαίως ανήκει εκεί, είναι και ας χωλαίνουν δισκογραφικά εδώ και καμιά 25αριά χρόνια μια από τις καλύτερες live μπάντες που μπορεί να παρακολουθήσει κανείς. Είναι όμως, το βασικότερο, αλλά και αυτό που τους κατατάσσει ανάμεσα στους μεγάλους παρά τις όποιες διαφωνίες, το γεγονός πως με μια εκπληκτική τετράδα δίσκων, από το ντεμπούτο μέχρι και το ”And Justice…” κατάφεραν και γιγάντωσαν – μεγάλωσαν την σκηνή του thrash αλλά και επηρέασαν σημαντικά γενιές και γενιές με τον ήχο τους γενικότερα στο metal. Συν βέβαια και το φαινόμενο ”Black Album” που σίγουρα δεν είναι στα επίπεδα των άλλων όμως είναι ένας αν όχι ό δίσκος που άλλαξε το metal στον τομέα της παραγωγής ειδικά. Από εκεί και πέρα όμως το γεγονός ότι έμαθαν στον Hetfield να τραγουδάει, το εμπορικό τέρας που δημιουργήθηκε ανεξέλεγκτα χωρίς κανένα φρένο και συμπαρέσυρε μαζί την έμπνευση που χάθηκε και μάλλον δεν πρόκειται να ξαναβρεθεί στα πρότερα επίπεδα της αλλά και οι κακές, κατά την γνώμη μου, προσπάθειες τύπου ”Death Magnetic” που μυρίζουν από μακριά ότι γίνονται επειδή ”επιβάλλεται” να γίνουν και όχι γιατί εκεί μας βγάζει ο δρόμος, είναι αυτά για τα οποία δήλωσα το ΟΧΙ μου. Τέλος θα πω, πως θα τους σέβομαι, θα τους αγαπώ και θα στέκονται πάντα στις ψηλές θέσεις του metal για μια ζωή ακόμα και όταν θα αποφασίσουν πως δεν ξανακάνουν άλμπουμ στη ζωή τους.
Γιατί πολύ απλά μου έδωσαν αλμπουμάρες και κομματάρες που δεν θα σβήσουν ποτέ όχι από την μνήμη την δική μου αλλά κανενός από εκείνους που είχαν την χαρά να τους ακούσουν σε στιγμές.
Παναγιώτης Γιώτας

Αυτή την εβδομάδα πρέπει να απαντήσουμε άτυπα μέσω της στήλης στο ερώτημα αν οι METALLICA είναι η σημαντικότερη/ μεγαλύτερη heavy metal μπάντα. Αν με ρωτήσετε για το μεγαλύτερη, δίχως φόβο και πάθος θα απαντήσω καταφατικά και χωρίς να χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω ιδιαίτερα για να αποδείξω αυτό που υποστηρίζω. Απλά σκεφτείτε πια άλλη μπάντα κάνει έναν ολόκληρο πλανήτη να ασχολείται μαζί της στον υπερθετικό βαθμό, πριν κάθε της νέα κυκλοφορία, άσχετα αν αυτό δεν συμβαίνει ιδιαίτερα συχνά; Ποια άλλη heavy metal μπάντα έχει ανοίξει 2 φορές (η 2η θα είναι σε μερικές μέρες…) εκατοντάδες καταστήματα σε όλη την έκταση των Η.Π.Α. για να πουληθεί αποκλειστικά το νέο της album; Ποια άλλη μπάντα κάνει τόσο εκτεταμένες και επιτυχημένες περιοδείες, μαζεύοντας τόσες χιλιάδες κόσμο σε καθεμία από αυτές; Ποια άλλη heavy metal μπάντα καταφέρνει να έχει τόσες πωλήσεις ακόμα και σε μια εποχή που η μουσική βιομηχανία και οι πωλήσεις των φυσικών μορφών των albums βρίσκονται στο ναδίρ; Ποια άλλη μπάντα έχει παίξει στην Ανταρκτική; Σχετικά τώρα με το σημαντικότερη, αναμφισβήτητα είναι μια από τις σημαντικότερες μπάντες στην ιστορία της σκληρής μουσικής, βλέποντας μόνο και μόνο πόσο επιδραστική υπήρξε και πόσους καλλιτέχνες έχει διαχρονικά επηρεάσει. Σε προσωπικό επίπεδο βέβαια ίσως και να είναι και η σημαντικότερη, μιας και ήταν η πρώτη metal μπάντα που άκουσα ever. Το Δεκέμβριο λοιπόν του 1995, ο συμμαθητής μου ο Βαγγέλης μου έδωσε να βάλω στο Walkman μια κασέτα με το “…And Justice For All” και έπαθα τον ντουβρουτζά του αιώνα, ακούγοντας το “One” αρχικά και το υπόλοιπο album στη συνέχεια, μην ξέροντας τι με χτύπησε.
Θανάσης Μπόγρης

Τα απλά ερωτήματα θέλουν και απλές απαντήσεις. Όχι, μεγάλο σαν του Μεταξά, κραυγαλέο σαν του Λεωνίδα, συνειδητοποιημένο σαν του Μπόμπι Σαντς…
Οι METALLICA αποτελούν μεγάλο κεφάλαιο για την μεταλλική ιστορία, είναι το πρώτο thrash σχήμα που γνώρισε (και δικαιολογημένα) την επιτυχία και αποδοχή του mainstream, αλλά το heavy metal οριοθετήθηκε γεννήθηκε, όπως το ξέρουμε σήμερα από τους BLACK SABBATH.
Το έφεραν περιοδεύοντας στις εσχατιές του κόσμου οι IRON MAIDEN, το έκαναν αγαπητό στον οπαδό που ακούει και άλλα πράγματα οι GUNS N ROSES, το έκαναν κλασσικό οι LED ZEPPELIN και το έκαναν λιανά σε κάθε ραδιοφωνικό σταθμό και στάδιο οι AC/DC .
Oι METALLICA όσο και να διαρκέσουν στο χρόνο, ποτέ δεν θα έχουν τον όγκο και την ποιότητα της δουλειάς όλων αυτών, γιατί ακόμα και οι GNR με λιγότερα άλμπουμ, διατήρησαν τα πρωτεία στον κόσμο του Hard rock. Μην αρχίζετε τα σημειολογικά, διαφορές hard rock- heavy metal.
Οι METALLICA είναι οι KISS της γενιάς τους. Αποκομμένοι από το κοινό τους, επέζησαν χάρη στον κατάλογο των δίσκων τους μέχρι το “Black album”, με μέτριες δουλειές στη συνέχεια, αλλά πολύ κουβέντα για άλλα πράγματα, αλκοολισμό, napster, ταινίες, ψυχιάτρους, κουτιά συλλεκτικά και μη.
Με τη νέα τους δουλειά, επιστρέφουν όπως οι KISS με το “Sonic Boom”, σε κάτι αξιοπρεπές, για να κινηθεί ο μηχανισμός των περιοδειών, αλλά πόσοι θα ακούτε το άλμπουμ αυτό σε 20 χρόνια, με την αγωνία, τον σεβασμό και την λατρεία που ακούτε το “Heaven and hell”, “Vol 4”, “Led Zeppelin II”, “Use your illusion 1”, “Number of the beast”;
Τα αγόρια του Lars επέστρεψαν δυναμικά, αλλά δεν θα οδηγήσουν ποτέ το metal σε πιο μεγάλα ύψη από όσους προανέφερα. Απλά θα συνεχίσουν να στηρίζουν την μεταλλική σκηνη, με πολύ καλές -ανά καιρούς- δουλειές.
Στέλιος Μπασμπαγιάννης

METALLICA. Ένα όνομα, μια ιστορία, που λέει και ένα ρητό. Πατέρες του thrash, η πιο πετυχημένη, εμπορικά μπάντα του χώρου, τεράστιο brand name και γενικά ένα από τα πιο σημαντικά συγκροτήματα του metal. Περιμένοντας, λοιπόν, το νέο τους άλμπουμ, το boss μας ζήτησε να γράψουμε λίγα λόγια για το μεγαθήριο που ακούει στο όνομα METALLICA.
Η ιστορία τους γνωστή. Ξεκίνησαν με ένα demo που άφησε ιστορία, κυκλοφόρησαν το ”Master of puppets” (ο πρώτος thrash δίσκος που μπήκε στο billboard), βρέθηκαν σε κάθε σπίτι με το ”Black album”, έφεραν το stoner στην επιφάνεια (”Load”, ”Reload”), άκουσαν τα εξ αμάξης με το ”St. Anger” και επέστρεψαν σε γνώριμα λημέρια με το ”Death magnetic”.
Οι METALLICA ίσως να είναι η σημαντικότερη μπάντα του χώρου αλλά σίγουρα όχι η καλύτερη. Και εξηγούμαι. Στο αν είναι η σημαντικότερη metal μπάντα μπορεί και να συμφωνήσω. Επαναπροσδιόρισαν τον ήχο τους και συνάμα το γενικότερο ήχο του metal πολλές φορές. Αρχικά το ”Kill ’em all” έσκασε σαν βόμβα στο χώρο. Δημιούργησαν ολόκληρο κίνημα το οποίο έδωσε ώθηση στο metal. Στη συνέχεια πρόσθεσαν και τη μελωδία στον ωμό ήχο τους με τα ”Ride the lightning” και ”Master of puppets”, ακούγοντας για πρώτη φορά τις αντιδράσεις του κόσμου ότι ”φλώρεψαν”. Εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκαν γι’ αυτή τους την επιλογή καθώς οι μπάντες που δημιουργήθηκαν μετά από αυτούς τους δίσκους, στην ουσία επηρεάστηκαν από αυτά τα 2 άλμπουμ. Στο ”…And justice for all” προσθέτουν και progressive στοιχεία επαναπροσδιορίζοντας και πάλι τον ήχο του thrash metal. (Απ)έδειξαν ότι αν γράφεις ωραία μουσική μπορείς να πειραματιστείς σε μεγάλο βαθμό με εκπληκτικά, κατά γενική ομολογία, αποτελέσματα. Η πρώτη ΤΕΡΑΣΤΙΑ αλλαγή τους έγινε με το ”Black album”. Τέρμα οι ταχύτητες, τέρμα τα πολύπλοκα σημεία, έμφαση στην αμεσότητα και μεγάλο βάρος στην παραγωγή. Στην ουσία με αυτό τον δίσκο δεν επαναπροσδιορίζουν τη μουσική, άλλωστε δεν παρουσίασαν κάτι το πολύ εξεζητημένο, αλλά έδωσαν στον κόσμο να καταλάβει ότι η παραγωγή είναι κάτι το πολύ σημαντικό, πράγμα που αγνοούσαν οι περισσότερες μπάντες την δεκαετία του 1980. Στα ”Load”, ”Reload” έρχεται η κατακραυγή του όχλου καθώς αλλάζουν παντελώς τον ήχο. Εδώ το μόνο που βρίσκω θετικό, καθώς σαν άλμπουμ δεν μου ”λένε” και πολλά, είναι ότι η τότε γενιά αγοράζοντας/ακούγοντας τους δύο δίσκους, ψάχτηκαν στο παρελθόν της μπάντας και ίσως και στο γενικότερο φάσμα του metal, πράγμα που σημαίνει ότι είναι σημαντικές κυκλοφορίες μόνο για το ότι έφεραν νέους οπαδούς στο χώρο αλλά και επειδή έβαλαν στο χάρτη του metal το stoner σαν μουσικό ιδίωμα. Στα ”St. Anger” και ”Death magnetic” απλά απολαμβάνουν αυτά που έχουν κερδίσει με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους έχοντας το ελεύθερο να γράφουν τη μουσική που θέλουν, αν και το ”St. Anger’ είναι από τα χειρότερα άλμπουμ που έχω ακούσει. Συμπέρασμα; Οι METALLICA μπορεί να είναι η σημαντικότερη μπάντα του χώρου για τους άνωθεν λόγους. Δεν θα διαφωνήσω με όσους το υποστηρίζουν αυτό σε καμία των περιπτώσεων.
Στο δεύτερο σκέλος για το αν είναι η μεγαλύτερη μπάντα, η απάντηση είναι ξεκάθαρα ΟΧΙ. Δεν είναι. Το όνομα METALLICA γιγαντώθηκε με την κυκλοφορία του ”Black album”. Και μετά; Μέτριες έως κακές κυκλοφορίες. Καμία συνέχεια. Επαναπαύθηκαν στις δάφνες τους. Θα μου πεις δεν είχαν να αποδείξουν τίποτα, αλλά δγιάολε, απογοήτευσαν πολλούς οπαδούς που τους ακολούθησαν τις δύσκολες μέρες. Θα μου πει κάποιος, εντελώς κυνικά, ”τι τους ένοιαζε” για μερικούς κολλημένους μεταλλάδες, τους ακολουθούσε όλος ο πλανήτης! Δεν είναι έτσι. Μιλάμε για μια μπάντα με 34 χρόνια ζωής με μόλις 11 δίσκους! Και μέσα στους 11 δίσκους ο ένας είναι sequel (”Reload”) και ο άλλος διασκευές (”Garage Inc.”)! Mε δεδομένο ότι το αντίπαλο δέος, οι IRON MAIDEN, μετρούν 16 κανονικά άλμπουμ και με συνέπεια στις κυκλοφορίες τους (γελάω με τα επιχειρήματα τύπου ”οι MAIDEN έχουν να βγάλουν καλό δίσκο από το ”Seventh son of a Seventh son”, τότε τα ”Fear of the dark”, ”Brave new world”, ”A matter of life and death” και ”Book of souls” τι είναι;) σίγουρα αφήνει τους METALLICA στη 2η θέση. Σε καμία περίπτωση, λοιπόν, δεν είναι η μεγαλύτερη μπάντα του heavy metal, καθώς για να το πετύχεις αυτό χρειάζεται ο συνδυασμός και όλων των παραπάνω. Και οι Αμερικάνοι δε το έπραξαν σε καμία των περιπτώσεων. Βάλτωσαν στην επιτυχία των προηγούμενων δίσκων τους, οι οποίοι σημειωτέων έγινε τεράστιοι αντικειμενικά λόγω του ”Black album”.
Εν κατακλείδι οι METALLICA είναι μία από τις σημαντικότερες μπάντες του χώρου και σίγουρα όχι καλύτερη. Η πιο εμπορική, ναι. Μεγαλύτερο brand name, ναι. Εξακολουθούν να φέρνουν νέους οπαδούς στο χώρο; Ναι. Αν το έκαναν και με καλούς δίσκους θα έλεγα ότι είναι η μεγαλύτερη μπάντα του χώρου. Αλλά έχουμε να ακούσουμε καλό METALLICA δίσκο από το 1991.
Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης

Έχουν γραφτεί τόσα πολλά για τους METALLICA, από την εποχή που ο James Hetfield απαντούσε στην αγγελία του Lars Ulrich στην οποία ο Δανός ζητούσε συνεργάτες μουσικούς, μέχρι σήμερα όπου βρίσκονται στην κορυφή του κόσμου, που θα μπορούσαν να γεμίσουν τόμους ολόκληρους. Δεν ξέρω τι παραπάνω μπορώ να γράψω εγώ για μια μπάντα που θεωρώ ότι τα τέσσερα πρώτα άλμπουμ της αποτελούν ογκόλιθο στο metal οικοδόμημα, το πέμπτο της άλμπουμ έβαλε τη μπάντα στα σαλόνια, ενώ μετά ακολούθησε η κάμψη και αργότερα η ανάκαμψη.  Μιλάμε για την μπάντα που επηρέασε χιλιάδες άλλες, και βέβαια ήταν από τους πρωτοπόρους του thrash metal,ας μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό. Φυσικά δεν ήταν όλα ρόδινα στην πορεία τους. Υπήρξαν τραγωδίες (θάνατος Burton), ολέθρια σφάλματα όπως το χαντάκωμα του Newsted, η ιστορία με το Napster και πολλά ακόμα που είναι σε όλους σας λίγο-πολύ γνωστά.  Σε λίγες μέρες η νέα τους δουλειά θα βρίσκεται στα χέρια μας, και τα πρώτα δείγματα με έχουν γεμίσει με ανυπομονησία.  Κακά τα ψέματα, πάντα μια νέα κυκλοφορία των METALLICA είναι ένα σημαντικότατο γεγονός για την metal κοινότητα, πόσο μάλλον τώρα που οι ενδείξεις είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικές. Κάπου εδώ θα ήθελα να σας διηγηθώ μια προσωπική ιστορία. Η πρώτη φορά που βρέθηκα στον μαγικό κόσμο των δισκάδικων στο κέντρο της Αθήνας ήταν Παραμονή Χριστουγέννων του 1986. Δεκατετράχρονος πιτσιρικάς τότε, αποφασισμένος με 2-3 φίλους να ξεφύγουμε από τους δίσκους των συνοικιακών δισκοπωλείων και να περάσουμε τις πύλες του Παραδείσου (ή της Κόλασης για τους γονείς μας, όπως αποδείχθηκε)  που μας περιέγραφαν οι πιο μεγάλοι σε ηλικία μεταλλάδες.  Ακόμα θυμάμαι την έξαψη από το προηγούμενο βράδυ, τον απίστευτο κόσμο και το ανελέητο στριμωξίδι στη στριφογυριστή σκάλα του Happening αλλά και την ικανοποίηση που ένιωσα όταν κατέβηκα στο ταμείο με τα λάφυρα του πολέμου, τους δυο πρώτους μου thrash δίσκους. Ο ένας ήταν το “Hell Awaits” των SLAYER. Ο άλλος, το “Kill’ em All” των METALLICA. Είχα ήδη λιώσει σε κασέτες τα “Ride The Lightning” και “Master Of Puppets” και θεώρησα σωστό να ξεκινήσω να μαζεύω την επίσημη δισκογραφία τους από την αρχή. Ακόμα και τώρα νομίζω ότι ήταν τα καλύτερα Χριστούγεννα της εφηβικής μου ηλικίας. Που θέλω να καταλήξω; Τελικά για τον καθένα μας η πιο σημαντική μπάντα στον πλανήτη δεν είναι απαραίτητα και η πιο επιτυχημένη αλλά αυτή που σου δημιουργεί τα πιο έντονα συναισθήματα. Αυτή που θα σε κάνει να φωνάξεις, να κλάψεις, να χτυπηθείς σαν να μην υπάρχει αύριο. Και αυτό σε μένα οι METALLICA το κατάφεραν σε ένα τεράστιο βαθμό. Δεν μπορώ να απαντήσω αν οι METALLICA είναι η μεγαλύτερη μπάντα του πλανήτη αυτή τη στιγμή, αυτήν την απάντηση μπορεί να την δώσει μόνο ο Χρόνος που κυλά αδυσώπητα για όλους μας. Παρόλα αυτά θα ήθελα να αναρωτηθείτε. Μπορείτε να φανταστείτε τη μουσική μας χωρίς να υπήρχαν ποτέ οι  IRON MAIDEN; Χωρίς να υπήρχαν οι JUDAS PRIEST;  Τώρα, μπορείτε να φανταστείτε τη μουσική μας χωρίς να υπήρχαν οι METALLICA; Για μένα, η απάντηση είναι εύκολη. Νομίζω και για τον καθένα σας.
Προφανής μάλλον από τα παραπάνω η επιλογή μου για αγαπημένο δίσκο των METALLICA. Προσοχή, όχι καλύτερο, αγαπημένο. Και αυτό γιατί το “Kill’ em All” πέραν της αναμφισβήτητης αξίας του, όποτε το ακούω μου θυμίζει μια άλλη εποχή που δυστυχώς έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Θοδωρής Κλώνης

Είναι οι METALLICA η μεγαλύτερη heavy metal μπάντα; Με αφορμή την πολυαναμενόμενη κυκλοφορία του “Hardwired… To Self-Destruct” μας απασχολεί το εν λόγω ερώτημα. Αν θες να δώσεις απάντηση στο ερώτημα σκεπτόμενος από την αρχή του το heavy metal μέχρι και το σήμερα, σίγουρα δεν είναι αφού το HEAVY METAL ήταν είναι και θα είναι οι BLACK SABBATH. Αν όμως βάλεις τον εαυτό σου να σκεφτεί λογικά και ουχί οπαδικά το συμπέρασμα είναι ένα: Οι METALLICA είναι ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα που έχει «γεννήσει» η μουσική, είναι μια από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις που υπάρχουν, είναι άκρως σεβαστοί από όλα τα ιδιώματα του σκληρού και μη ήχου, ανήκουν στο star system αφού είναι το μόνο «επιμεταλλωμένο» σχήμα που ακούγεται άνετα και από κάποιον που δεν ασχολείται με την σκληρή μουσική, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αμιγώς heavy metal.
Ένα σχήμα στα δικά μου αυτιά είναι αμιγώς heavy metal, όταν υποστηρίζει το είδος 100% σε κάθε δουλειά του. Όταν κάθε τραγούδι και δουλειά του είναι όπως ο τίτλος των ACCEPT, “Slaves To Metal”. Heavy Metal είναι σχήματα όπως οι IRON MAIDEN, οι SAXON, οι ACCEPT ή οι JUDAS PRIEST. Συγκροτήματα που έχουν παραμείνει πιστά στον ήχο τους, δεν τον έχουν «ελαφρύνει» ποτέ, και όταν τον «βάρυναν» (βλέπε JUDAS PRIEST στα “”Jugulator” το 1997 και “Demolition” το 2001) παρέμεναν heavy. Οι METALLICA ειδικά μετά τις κυκλοφορίες των “Load” και “Reload” μορφοποιούσαν τον ήχο τους βάζοντας και πολλά άλλα ειδή και στοιχεία που ναι μεν είχαν metal αποτέλεσμα άλλα ήταν τόσο «γυαλισμένο» για να έχει και τον όρο «heavy» πριν. Σκεφτείτε ότι κάποια Αμερικανικά σχήματα όπως πχ οι NICKELBACK ή οι AUDIOSLAVE έχουν πολλά κοινά μουσικά σημεία με τους METALLICA των τελευταίων ετών. Αν δεν αντιμετωπίζεις παρωπιδιασμένα την μουσική φυσικά και το δέχεσαι. Αγαπώ METALLICA πολύ, είναι τεράστιο σχήμα, κάθε δουλειά του είναι και ένας τόμος κριτικών αλλά αμιγώς HEAVY METAL δεν είναι για μένα.
Θοδωρής Μηνιάτης

Δεύτερα γυμνασίου. Τελευταίο θρανίο. Τελευταία ώρα. Θρησκευτικά. Η φίλη μου η Χριστίνα μου λέει “πρέπει να σου δώσω να ακούσεις ένα CD που θα σου αρέσει πολύ”. Την επόμενη μέρα μου φέρνει ένα δίσκο μαύρο, κατράμι. Γυρνάω στο σπίτι με χαρά, το βάζω να παίξει, μία κιθάρα ξεκινάει χαλαρά να παίζει ένα ιδιαίτερα πιασαρικο riff. Και μία φωνή μού στοιχειώνει τα όνειρα, εκεί πάνω στην εφηβική κρίση του τι είναι πιστή και τι όχι. “Say your prayers little one, don’t forget, my son, to include everyone.” Ναι Ειρήνη, αυτοί είναι οι METALLICA κι εσύ αυτή τη στιγμή ακούς ένα δίσκο-σταθμό στη μουσική ιστορία και μαθαίνεις τι είναι το μέταλ. Είναι οι METALLICA οι σημαντικότεροι όλων; Για μένα Ναι. Γιατί από εκεί ξεκίνησαν όλα, στο προσωπικό μου πρίσμα της μουσικής. Γιατί το “Welcome home (sanitarium)” μου ανατριχιάζει τη ράχη κάθε φορά που το ακούω. Γιατί έμαθαν να “ακούν” την εποχή τους. Γιατί πάνω στη σκηνή είναι καλύτεροι από πολλούς. Το να μακρηγορήσεις για μία μπάντα σαν τους METALLICA είναι ταυτόχρονα τόσο ουσιώδες όσο και οξύμωρο, όσο και ή θέση του Lars Ulrich πίσω από το drumkit τους. Είναι αυτοί που μας μεγάλωσαν, αυτοί που μας έμαθαν, αυτοί που μας άνοιξαν τα φτερά και τα μάτια να αγκαλιάσουν τη μουσική που αγαπάμε. Οποιαδήποτε άλλη υπόθεση ενέχει ισχυρές δόσεις εθελοτυφλίας.
Ειρήνη Τάτση

Ούτε καν! Όσο περνούν τα χρόνια μάλιστα, τόσο περισσότερο πείθομαι ότι οι METALLICA ΔΕΝ είναι η μεγαλύτερη μπάντα όχι μόνο στον κόσμο, αλλά ούτε καν στην ίδια τους την χώρα. Βάλτε δίπλα τους μεγαθήρια όπως οι IRON MAIDEN, οι JUDAS PRIEST και οι BLACK SABBATH. Ακόμη και οι MEGADETH. Γεμάτα στάδια; Πωλήσεις; Πάνω κάτω τα ίδια. Πάμε και στις διαφορές;
Διάρκεια; Μετά το “Black album” το χάος. Ήτοι το πέμπτο album. Θέλετε να μετρήσω δισκάρες πχ των MAIDEN; Και ναι, δε διαφωνώ ότι οι METALLICA έχουν αφήσει τραγούδια-αιώνια κειμήλια. Όμως για κάθε “For whom the bell tolls” θα υπάρχουν στον αντίποδα ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΕΣ στιγμές σαν και το “Frantic”…
Γιώργος Κόης

Είναι η μεγαλύτερη metal μπάντα; Θαρρώ πως σ’αυτή την ερώτηση δεν υπάρχει περιθώριο παρά να απαντήσει κάποιος καταφατικά, χωρίς δεύτερη σκέψη! Κι αυτό γιατί τα νούμερα προκαλούν ίλιγγο και η πορεία τους από το “Metallica” και μετά είναι εμπορικά φρενήρης. Αντίστοιχα καλλιτεχνικά πάνε για εμένα από το κακό στο χειρότερο. Στη χώρα μας ευφυολογήσαμε στην εποχή του “Load”, αποκαλώντας τους Λεφτάllica, Κοντομάllica και άλλα συναφή. Γι’ αυτό το λόγο δεν μπορούν να χαρακτηριστούν πέρα από τη μεγαλύτερη σε μέγεθος και όνομα και ως σημαντικότερη μπάντα. Γιατί το να είσαι η σημαντικότερη metal μπάντα σημαίνει ότι επιδράς καταλυτικά στην πορεία της σκληρής μουσικής σε πολλαπλά επίπεδα. Ναι τα πρώτα 5 album επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τον hard n’ heavy ήχο. Αλλά σε ποιο βαθμό; Ήταν τόσο καταλυτικοί όσο οι VENOM που με τα δύο πρώτα τους albums επηρέασαν και τους ίδιους; Ή έχουν βγάλει ένα δίσκο τόσο καίριο όσο οι CELTIC FROST με το “Into the pandemonium”; Αναλογιζόμενος όλα αυτά καταλήγω ότι οι METALLICA είναι ένα γιγαντιαίο σχήμα για τη metal σκηνή και ένα από τα μεγαλύτερα groups της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Καθόλου τυχαία η 18η Νοεμβρίου, ημέρα κυκλοφορίας του νέου τους album, έχει θέσει σε επιφυλακή όλους τους φορείς που τους περιβάλλουν. Προσωπικά από τα τρία κομμάτια που έβγαλαν στη δημοσιότητα, το μόνο που έχω να πω είναι ότι παίζουν πρώτη φορά σαν METALLICA από το 1991 – για να μην πω από το 1988 και με δείρουν οι θιασώτες του “Metallica”. Αλλά δεν τους θεωρώ ως τη σημαντικότερη metal μπάντα κι ας έχουν κυκλοφορήσει το “Master of puppets”, που φιγουράρει στην κορυφή των λιστών για τα καλύτερα metal albums όλων των εποχών! Για να είσαι ο σημαντικότερος, πρέπει να έχεις φέρει επανάσταση και δεν αρκεί να έχεις επιδράσει θετικά σε πολλές μπάντες σε όλη αυτή την πορεία των ετών που δραστηριοποιούνται.
Λευτέρης Τσουρέας

Όσες λέξεις και να γράψω για τους METALLICA και όσες σελίδες γεμίσω στον κειμενογράφο μου γι’ αυτήν την μπάντα, πάλι λίγες θα είναι. Αν υπάρχει ένα βιβλίο ιστορίας στο οποίο αναγράφεται η ιστορία του metal, τότε σε αυτό το βιβλίο οι METALLICA θα πρέπει να εμφανίζονται στο μυθολογικό κεφάλαιο ως ένα συγκρότημα που ανήκει στον κλειστό κύκλο των τιτάνων του είδους! Ναι, γιατί χωρίς υπερβολή οι METALLICA είναι τιτάνες! Είμαι ένας από τους ανθρώπους που πιστεύουν πως το τελευταίο album που κυκλοφόρησαν είναι το “Metallica” ή αλλιώς αν προτιμάτε, “Black album”. Τα υπόλοιπα, κάποια από αυτά, ήταν καλά album που τα κυκλοφόρησε μία άλλη μπάντα που κατά λάθος έγραψε το λογότυπο των METALLICA στο εξώφυλλο της. Αλλά και πάλι so what? που λένε και οι ίδιοι στην προ αμνημονεύτων χρόνων διασκευή τους. Οι METALLICA είναι ένα συγκρότημα που μπορεί να ακολούθησε μουσικούς δρόμους που σε πολλούς δεν άρεσαν αλλά δεν επαναπαύτηκε ποτέ στις δάφνες του έχοντας περάσει από πολύ άσχημες καταστάσεις, με τον χαμό του Cliff να κλονίζει συθέμελα την μπάντα στην καλύτερη περίοδο της καριέρας της. Ένα τραγικό συμβάν το οποίο αν δεν είχε συμβεί ναι μεν δεν θα άλλαζε την πορεία του συγκροτήματος ώστε να γίνει ένα από τα πιο καυτά ονόματα στο είδος, αλλά πιθανόν να είχε αποτρέψει την μουσική στροφή που πραγματοποίησε το συγκρότημα ειδικά στο “Reload”. Η ιστορία γράφτηκε όμως και σίγουρα έχει γράψει πως τα album “Kill ‘em all”, “Ride the lightning”, “Master of puppets”, “And justice for all” και “Black album” είναι λαμπρά διαμάντια για την μουσική στο σύνολο της και όχι μόνο για την heavy metal. Με αυτά τα album μεγάλωσαν γενιές ολόκληρες και συνεχίζουν να τα ακούν οι νεότερες παθαίνοντας το ίδιο σοκ που πάθαμε όλοι όταν τα ακούσαμε για πρώτη φορά, το σοκ που παθαίνουμε ακόμα και τώρα και που θα βιώνουμε όσες φορές θα ακούμε αυτούς του ύμνους. Αν είναι οι METALLICA η σημαντικότερη μπάντα; Μπορώ να πω πως οι METALLICA και οι IRON MAIDEN είναι οι δύο σημαντικότερες και καλύτερες για εμένα μπάντες με τα καλά και τα κακά της η καθεμία. Δεν θα μπω στην διαδικασία σύγκρισης διότι θεωρώ πως είναι ανούσιο και ανώφελο να συγκρίνεις τους δύο αυτούς τεράστιους ογκόλιθους της μουσικής βιομηχανίας. Αν όμως η κορυφή έχει μόνο έναν θρόνο, αν και η αγαπημένη μου μπάντα όλων των εποχών είναι οι Βρετανοί, τότε σε αυτόν κάθονται οι METALLICA και ο λόγος είναι πως έχουν κυκλοφορήσει το καλύτερο album όλων των εποχών το οποίο δεν είναι άλλο από το “Master of puppets”.
Δημήτρης Μπούκης

Η σχέση μου με τους METALLICA είναι μια σχέση αγάπης και μίσους. Όσο και αν τους λάτρεψα μέχρι και το “Black album”, άλλο τόσο μου έγιναν αντιπαθείς στη συνέχεια, όχι μόνο για τις μουσικές τους επιδόσεις αλλά και για τη γενικότερη συμπεριφορά τους. Ακόμη όμως και στη “σκοτεινή περίοδο” όπου ως μπάντα μου ήταν παντελώς αδιάφοροι, υπήρχαν στιγμές που νοσταλγούσα τα μεγαλεία τους. Για παράδειγμα, ως μεγάλος fan του pro wrestling, η χρήση του “Enter Sandman” κατά την είσοδο του παλαιστή “The Sandman” στο promotion ECW πάντα ανέβαζε την αδρεναλίνη στα ύψη κι έκανε τα πλήθη να παραληρούν.
Η αλήθεια είναι πως ο τροχός γυρίζει και τα τελευταία χρόνια περνάνε μια δεύτερη νιότη. Τη θέση κάποιων αδιάφορων “αρπαχτών” έχουν πάρει στιβαροί δίσκοι με κορύφωση το εξαιρετικό  “Hardwired… to self-destruct” το οποίο κυριολεκτικά σπέρνει όλεθρο!
Σίγουρα οι METALLICA είναι μια σημαντικότατη μπάντα στην ιστορία της metal μουσικής η οποία έχει αφήσει ανεξίτηλα τη σφραγίδα της σε αυτή, σε καμία περίπτωση όμως δεν θα έλεγα πως είναι και η καλύτερη. Το ποια είναι αυτή ας το αφήσουμε για μια άλλη φορά. Για την ώρα, αποκτήστε πάση θυσία το “Hardwired… to self-destruct” και απολαύστε τους παλιούς καλούς METALLICA που όλοι αγαπήσαμε.
Νίκος Ανδρέου

Η γράφουσα, σίγουρα δεν ανήκει στους πιο θερμούς οπαδούς των METALLICA, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχει πολλά αγαπημένα τραγούδια απ’ αυτούς, ή πως αμφισβητεί έστω και στο ελάχιστο το μέγεθος του ονόματός τους και την προσφορά τους στο metal.
Εντούτοις όλα μου τα αγαπημένα κομμάτια απ’ αυτούς, ξεκινούν απ΄ το καταιγιστικό ντεμπούτο τους, του 1983 και σταματούν στο 1991 και στο ομώνυμο άλμπουμ τους, όταν και τέθηκαν κατά την άποψη μου τα θεμέλια για ό,τι επακολούθησε…
Η εποχή δε, που στις τάξεις τους υπήρχε και ο αξέχαστος, μοναδικός Cliff Burton, τους έκανε ασύγκριτους. Ήταν αυτή η σύνθεση που έκανε τους METALLICA αυτό που είναι σήμερα. Ένα μεγαθήριο του metal, απ’ τα πλέον εμπορικότερα ονόματα της μουσικής εν γένει, με πωλήσεις που όλοι θα ζήλευαν.
Λογικά λοιπόν, το αγαπημένο μου METALLICA άλμπουμ ήταν, είναι και θα είναι (όπως όλα δείχνουν), το  υπερ-αριστούργημα που ονομάζεται “Ride the Lightning”, αυτό το απαράμιλλης ομορφιάς έπος, που εξελίσσει τον ακατέργαστο thrash ήχο της αρχής τους, εμπλουτίζοντας τον με καταιγιστικές μελωδίες και μοναδική ατμόσφαιρα.
Λατρεμένο μου κομμάτι δε, το “For whom the bell tolls”, που όσα χρόνια κι αν περάσουν πάντα θα μου προκαλεί την ίδια ανατριχίλα….

Χαρά Νέτη