PARADOX… Μεγάλη αγάπη… Από την πρώτη στιγμή που έτρεξα να αγοράσω το “Product of imagination” και το “Heresy”… Μέχρι που είχα ταξιδέψει να τους δω στο πρώτο reunion show τους στη Γερμανία και παρίστανα και τον roadie, επειδή είχαν φτάσει οδικώς την τελευταία στιγμή και ξεφορτώναμε τα αυτοκίνητά τους… Ο Charlie Steinhauer, ηγετική φυσιογνωμία του σχήματος, για όσους δεν το γνωρίζουν, έχει αυτόν τον χαρακτηριστικό ήχο στην κιθάρα του, επειδή παίζει με τις χορδές ανάποδα!!! Δηλαδή, ενώ είναι δεξιόχειρας, παίζει με τις χορδές, όπως τις έχουν οι αριστερόχειρες κι αυτό επειδή στην πρώτη του κιθάρα, όταν ήταν πιτσιρικάς, του είχαν βάλει τις χορδές ανάποδα κι έμαθε να παίζει έτσι, ώστε δεν το άλλαξε.
Τα χρόνια πέρασαν, όπως και το πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας του, το οποίο και άφησε πίσω, αλλά η μουσική των PARADOX, παραμένει αθεράπευτα THRASH!!! Από την προηγούμενη δουλειά τους, το “Riot squad”, είχα τις ενστάσεις μου σε ότι αφορά τις συνθέσεις και τελικά δεν μου έμειναν πολλά πράγματα από το δίσκο εκείνο. Το “Tales of the weird”, είναι κάπως έτσι. Ξεκινά εντυπωσιακά, με το ομώνυμο κομμάτι που διαρκεί 9+ λεπτά, αλλά υπάρχουν σαφώς κάποιες αδιάφορες στιγμές στο old school METALLICA στυλ της μουσικής τους. Τα καλπάζοντα riff, δίνουν και παίρνουν, κυρίως στο “Brutalized”, υπάρχουν πολλές μελωδίες, αλλά το συνολικό αποτέλεσμα δεν με ικανοποιεί απόλυτα για οπαδό τους και μιλάω για την ποιότητα των συνθέσεων. Πιο τεχνικοί είναι σίγουρα, αλλά ενώ η δύναμή τους είναι οι μελωδίες, στο “Tales of the weird”, δεν έχουν αυτό το «κολλητικό» που είχαν σε προηγούμενες δουλειές τους. Δεν εννοώ ότι ο δίσκος δεν είναι καλός. Τουναντίον. Έχω όμως απαιτήσεις από αγαπημένα σχήματα. Σπουδαία, όσο και απρόβλεπτη είναι η διασκευή το “A light in the black” των RAINBOW, ένα ούτως ή άλλως εκπληκτικό τραγούδι, στο οποίο συμμετέχει και ο Bob Katsionis (FIREWIND, OUTLOUD) ενώ στο δίσκο συμμετέχει κι άλλος συμπατριώτης μας, ο Gus Drax (SUNBURST). Αγαπάω τους PARADOX, αλλά θα προτιμήσω παλαιότερες δουλειές τους. Sorry Charlie…
7 / 10
Σάκης Φράγκος
