Ποτέ δεν πίστευα ότι θα έγραφα στη ζωή μου τις παρακάτω γραμμές. Το τι είναι για μένα οι W.A.S.P. όπως και σε κάποιους άλλους άρρωστους είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί κανείς να το περιγράψει με λέξεις. Είχα την τύχη να τους δω τόσες φορές και πραγματικά απορώ που πήγε έστω και το ελάχιστο από αυτό που κάποτε ήταν αυτή η μπάντα. Μέχρι και το 2009 είδα όλες τις εμφανίσεις τους επί ελληνικού εδάφους και μπορώ να πω, ότι παρόλα τα προβλήματα ή τη μικρή σχετικά διάρκεια, έμενα ικανοποιημένος από το γενικότερο αποτέλεσμα. Ποτέ εξάλλου δεν έπαιζαν περισσότερο από το κλασικό set των 90 λεπτών. Τις δυο τελευταίες φορές, κάτι το set list το οποίο ήξερα ότι είχε κατακρεουργηθεί ακόμα περισσότερο και η διάρκεια των εμφανίσεων τους ξεπερνούσε μετά βίας την μια ώρα, κάτι το ότι δεν ήθελα να χαλάσω την εικόνα που είχε δημιουργήσει ο οπαδός μέσα μου, αποφάσισα να μην τους τιμήσω. Τα σχόλια όντως ήταν απογοητευτικά οπότε ένιωσα τυχερός που δεν έκανα το λάθος να παρευρεθώ. Η παρακάτω ανακοίνωση όμως με έκανε να το ξανασκεφτώ.
“This World Tour will be the biggest spectacle W.A.S.P. have ever created. The two-hour show will consist of three parts. A one hour set contain songs from the first four albums. The second set will be a 25 minute shortened version of “The Crimson Idol” complete with the movie accompaniment. A third set will consist of material from the new studio album, older material and everything in between. This show will see multiple video screens, pyrotechnics, and elements from the early W.A.S.P. shows (maybe even an exploding cod piece) and Blackie’s moving microphone stand Elvis!”
Επιτέλους θα βλέπαμε κάτι διαφορετικό! Αλήθεια πως μπορείς να αρνηθείς κάτι τέτοιο; Ξεκινά η περιοδεία και όλοι πλέον περιμένουμε να δούμε τι θα έχει το set list. Και βλέπουμε αυτό:
- On your knees
- The torture never sleeps
- The real me
- L.O.V.E. machine
- Wild child
- Hellion / I don’t need no doctor / Scream until you like it
- Sleeping (in the fire) / Forever free
- The headless children
- I wanna be somebody
The Titanic Overture (playback intro)
- The crimson idol medley (The Real Me, Am I One, The Gypsy Meets the Boy etc.)
- The idol
- The great misconception of me
Intermission (Spinal Tap Heavy Metal Memoires commercial)
- Chainsaw Charlie (Murders in the rue morgue)
- Widowmaker
- Take me up
Encore:
- Blind in Texas
Χωρίς να τρελαίνομαι από ενθουσιασμό, το βρήκα πολύ αξιοπρεπές και κάτι το οποίο τιμούσε την ιστορία και το όνομα της μπάντας. Η περιοδεία προχωρούσε και τα μηνύματα δεν ήταν ενθαρρυντικά. Για άλλη μια φορά όπως το συνηθίζουν τα τελευταία χρόνια, σιγά-σιγά αρχίζουν να κόβονται κομμάτια. Τέρμα για αρχή τα “Take Me Up” και “Widowmaker”, στη συνέχεια το medley με τα “Hellion/Doctor/Scream”. Ευτυχώς προσθέτουν το “Heaven’s Hung in Black”. Με το θάνατο του αδελφού του (πρώην) αγαπητού μας Blackie τα πράγματα ζορίζουν ακόμα πιο πολύ. Δηλώσεις του Blackie που εμφανίζονται σε διάφορα μέσα, δείχνουν ότι η προσωπικότητα του έχει διαταραχτεί έντονα συν την το ότι ο θρησκευτικός φανατισμός του χειροτερεύει. Έρχεται η ανακοίνωση από τη εταιρεία ότι λόγω καθυστερημένης άφιξης της μπάντας, οι πόρτες θα ανοίξουν στις 21.00 και η μπάντα θα βγει on stage στις 22.30. Δεν ξέρω γιατί αλλά από το προηγούμενο βράδυ ένιωθα ότι κάτι δεν θα πάει καλά. Πολλά παιδιά βρέθηκαν στο κλαμπ της Λιοσίων από τις 18.00 το απόγευμα μιας και πολλοί θέλουν να πιάσουν θέση κοντά στο κάγκελο, συν ότι οι περισσότεροι δεν είχαν ενημερωθεί για την ανακοίνωση της εταιρίας και ακολούθησαν της οδηγίες που έγραφε το εισιτήριο, ότι θα ανοίξουν οι πόρτες στις 19.30. Ζήσαμε όμως στιγμές απείρου κάλλους με τον κόσμο να περιμένει και στην γωνία που είχε παρκάρει το tour bus των W.A.S.P, να επικρατεί ένα μπάχαλο με τον Blackie και το management του να διαπληκτίζεται με άτομα της διοργανώτριας εταιρίας με αποτέλεσμα να μένουν αμπαρωμένοι στο λεωφορείο τους μη θέλοντας να βγουν και να παίξουν. Η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη. Το ρολόι έδειχνε 21.15 και κανείς δεν ήξερε τι τελικά θα συμβεί. Ξαφνικά τοιχοκολλείται μια ανακοίνωση η οποία λόγω του ότι δεν γνωρίζω κατά πόσο ήταν επίσημη, δεν θα την αναφέρω αυτολεξεί αλλά σε γενικές γραμμές, μιλούσε για την ακύρωση της συναυλίας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ύστερα από την απαίτηση του γκρουπ να μην εκδώσει αποδείξεις για την πώληση του merchandise και ότι δεν επιθυμούν να επιστραφεί η προπληρωμένη αμοιβή τους, έτσι ώστε να επιστραφούν και τα χρήματα στο κοινό. Ακολούθησε ένας πανικός, με πολλούς να βρίζουν και κάποιους να φεύγουν από το συναυλιακό χώρο και δεν ξέρω αν γύρισαν ξανά πίσω αλλά ελπίζω πραγματικά να μην το έκαναν.
Μετά από δέκα λεπτά η ανακοίνωση αποσύρεται και μαθαίνουμε ότι η συναυλία θα γίνει κανονικά. Τα νεύρα μας ήταν πλέον σε άσχημη κατάσταση. Χρειάστηκε να περάσουν άλλα 50 λεπτά, η ώρα να φτάσει 22.30 και επιτέλους οι πόρτες ανοίγουν μέσα σε έντονα και ειρωνικά, φυσικά, χειροκροτήματα. Η προσέλευση ήταν πολύ μεγάλη με συνολικά χίλια άτομα να έχουν δημιουργήσει μια κολασμένη ατμόσφαιρα στο κλαμπ. Αλλά αφού περίμεναν τόση ώρα να μην περιμένουν λίγο παραπάνω; Μετά από άλλη μια ώρα και ένα τέταρτο και αφού είχα ορκιστεί 22 φορές στον Θεό, 16 φορές στο Βούδα και άλλες 19 στον Αλλάχ ότι δεν θα ξαναπατήσω σε συναυλία των W.A.S.P. τα φώτα σβήνουν και η (πρώην;) διάσημη heavy metal μπάντα ανεβαίνει στη σκηνή.
Μπαίνουν δυναμικά με το “On Your Knees” το οποίο όμως παίζουν μισό όπως μισό έπαιξαν και το “The Torture Never Stops” που πήρε την σκυτάλη. “The Real Me” (ευτυχώς ολόκληρο) και ο Blackie χαιρετά το κοινό με το κλασικό “Are you ready Athens? Coz all I need is my love machine”. Μετά το “L.O.V.E. Machine” και πριν το “Wild Child” μας εξηγεί ο Blackie ότι η συναυλία θα είναι σε τρία μέρη με το ενδιάμεσο. ένα μισάωρο αφιέρωμα στο “The Crimson Idol”. Ο ήχος ήταν μέτριος με την κιθάρα να είναι σε χαμηλά επίπεδα αλλά η φωνή του Blackie ήταν σε πολύ καλή κατάσταση. Συνέχισαν με το medley “Sleeping in the Fire/Forever Free” και τέλειωσαν το πρώτο μέρος με το “I Wanna Be Somebody”. Πρώτο «δώρο» από τον Blackie που μόνο για εμάς έκοψε το το “The Headless Children”. Η απογοήτευση μου ήταν μεγάλη. Κάνοντας την καρδιά μας πέτρα περιμέναμε αν αποζημιωθούμε από το “The Crimson Idol part”. Ακόμα και εκεί όμως κυριάρχησε η μετριότητα. Το σκάρτο μισάωρο δεν ήταν σε καμία περίπτωση αυτό που περίμενα. Καμιά σχέση με αυτό που αυτό που είναι το συγκεκριμένο άλμπουμ. Άνευρο, χωρίς ιδιαίτερο πάθος στο παίξιμο και επικεντρωμένοι στην γνωστή μελωδία του συγκεκριμένου άλμπουμ όλη την ώρα, το έκαναν να φαίνεται σαν μια βαρετή επανάληψη παρά ο συγκλονιστικός δίσκος που είναι στην πραγματικότητα. Η μπάντα αποχωρεί από την σκηνή και στα επόμενα πέντε λεπτά επικρατεί μια άκρα του τάφου σιωπή στο κλαμπ χωρίς κανένας να φωνάζει την μπάντα να ξαναβγεί στην σκηνή. Κούραση; Απογοήτευση; Και τα δυο μαζί;
Πρέπει να παραδεχτώ ότι η εκτέλεση του “Heaven’s Hung in Black” που έπαιξαν στη συνέχεια, ήταν πραγματικά συγκλονιστική και με κάνει ακόμη πιο πολύ να πιστεύω ότι η μπάντα πρέπει να επικεντρωθεί στα τελευταία άλμπουμ στις ζωντανές εμφανίσεις, μιας και τα καινούργια ακούγονται πολύ καλύτερα ζωντανά και ο Blackie μπορεί να ανταποκριθεί πολύ πιο άνετα σε αυτά. Ο Blackie αποφασίζει να μας ξαναμιλήσει και αναφέρεται στις «τεχνικές δυσκολίες» που υπήρξαν, ότι λυπούνται που δεν είχαν μαζί τους όλο τον εξοπλισμό και έπαιξαν χωρίς τα video wall, τον Elvis κτλ. και ότι κανονικά δεν θα έπρεπε να γίνει η συναυλία αλλά τους είπαν ότι θα γίνουν βανδαλισμοί και αποφάσισαν να βγουν τελικά στην σκηνή! Μας έκανε χάρη δηλαδή, οπότε πρέπει να τον ευχαριστήσουμε για αυτό, συν το ότι μας θεωρεί αγροίκους που θα τα κάναμε λαμπόγυαλο εκεί μέσα!
Έκλεισαν κλασικά με το “Blind in Texas” και έφυγαν άρον-άρον μετά από 70 λεπτά και την ώρα να δείχνει πλέον μια μετά τα μεσάνυχτα. Έκοψαν και το “Chainsaw Charlie”, άλλο ένα «δωράκι» προς το Ελληνικό κοινό, μιας και ο Blackie σαν καλός Χριστιανός που είναι θέλει οι οπαδοί του να γυρνάνε νωρίς στο σπίτι. Ο κόσμος αποχώρησε με ανάμεικτα συναισθήματα και παρόλη την ταλαιπωρία πρέπει να πω ότι όλα τα παραπάνω, τα πέρασα ευτυχώς με την καλύτερη παρέα που θα μπορούσα να έχω μαζί μου και ευχαριστώ τα παιδιά γιατί αν δεν ήταν εκεί, όλο αυτό θα ήταν ένα πραγματικό μαρτύριο.
Δεν αντέχω όμως άλλο ξέροντας και βλέποντας εκεί όσα συνέβησαν. Ήρθε η ώρα να ουρλιάξει και ο οπαδός που πρέπει κάποτε να βγει από μέσα μας. Να μιλήσει την γλώσσα τη αλήθειας. Οι W.A.S.P. είναι ένας μύθος. Και αυτό τον μύθο έκανε τα πάντα να τον καταστρέψει ο κύριος Blackie Lawless. Έχει φτάσει πλέον η τραγική ώρα που τα τραγούδια της μπάντας είναι πλέον μεγαλύτερα της ίδιας και αυτό για μένα είναι το χειρότερο σημείο που μπορεί να φτάσει ένα συγκρότημα. Συγκρότημα; Ας γελάσω. Ποιο συγκρότημα αλήθεια; Είναι συγκρότημα μια ομάδα από μισθοφόρα ανδρείκελα που τα περιστοιχίζει ένας φιλοχρήματος και μισότρελος, πρώην sex symbol και νυν σκιάχτρο από τις πλαστικές, μαθουσάλας ροκ σταρ, που πιστεύει ότι μπορεί να κάνει ότι έκανε στα 80’s και απλά οι άλλοι να μην φέρνουν αντιρρήσεις στις εντολές του; Είναι πλέον βέβαιο. Οι W.A.S.P είναι νεκροί. Οι οικονομικές ανάγκες όμως του δικτάτορά τους, αναγκάζει το όνομα αυτό να φυτοζωεί με μηχανική υποστήριξη. Ήρθε όμως η ώρα και εμείς να βοηθήσουμε έτσι ώστε κάποιος να τραβήξει την πρίζα και να σταματήσει η γελοιοποίηση μιας από τις μεγαλύτερες μπάντες που έβγαλε η μουσική μας. Δεν μπορώ να εξηγήσω πως αυτό το άτομο έχει γράψει όλα αυτά τα υπέροχα τραγούδια. Δεν μπορώ να εξηγήσω τι σχέση έχει αυτός ο τύπος με τον ήρωα του “The Crimson Idol”. Μήπως τελικά ο πραγματικός “Chainsaw Charlie” είναι ο ίδιος ο Blackie Lawless; Αυτά όμως ρε Blackie τα κανείς στις άλλες χώρες ή το ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ σου management σε ενημέρωσε ότι εδώ πλέον είναι προτεκτοράτο μας και μπορείς να κανείς ότι θέλεις; Να μας ξεφτιλίζετε χρόνια τώρα, ως φοροφυγάδες και τεμπέληδες, ενώ εσείς να έρχεστε εδώ και να μην σέβεστε τους νόμους της χώρας μας με την απαίτηση να πουλάτε «μαύρα»; Τεμπέληδες εμείς που για να πάμε σε μια συναυλία σου, πρέπει να δουλεύουμε δυο μεροκάματα. Εσύ αλήθεια Blackie, πότε έχεις πραγματικά δουλέψει στην ζωή σου; Πόσα χρήματα παραπάνω χρειάζεσαι; Σε έχει πειράξει μήπως που πέρασαν οι εποχές με τις λιμουζίνες και τα καμαρίνια με την πρέζα και το τελευταίο πορνίδιο να σε περιμένει σαν Θεό; Μήπως πλέον δεν έχεις αρκετά χρήματα να καλύψεις τις ανάγκες της πισίνας σου ή αναγκάστηκες να μένεις σε διαμέρισμα και ο παχουλός κώλος σου δεν έχει 32 υπνοδωμάτια για να αναπαύεται και νιώθεις κατάθλιψη; Απορώ πως κατάφερες να είσαι τελικά εσύ ο cocksucking asshole.
Το χειρότερο είναι ότι τώρα μαθαίνω ότι δεν πάτησες καν στην Θεσσαλονίκη και άφησες τα «ζώα» (γιατί προφανώς αυτό νομίζεις ότι είμαστε) να περιμένουν σαν ηλίθια μέσα στο κρύο έξω από το μαγαζί. Δεν ενημέρωσες ΚΑΝΕΝΑΝ, δεν έβγαλες ΚΑΜΙΑ ανακοίνωση και τελικά δεν σέβεσαι ΚΑΝΕΝΑΝ και τίποτα. Πήρες τα ωραία λεφτάκια για τη συναυλία και απλά δεν πάτησες, γιατί εσύ είσαι ο Blackie και είσαι υπεράνω όλων. Ενώ εμείς ποιοι είμαστε; Να σου πω εγώ; Αυτοί που τόσα χρόνια σε έχουμε φέρει στο σημείο να μπορείς ακόμα να βγάζεις το ψωμί σου από την μουσική. Αλλά είμαστε και αυτοί που θα σε καθαιρέσουμε από τον «θρόνο», που έχεις την εντύπωση πως κάθεσαι. Τελικά πιστεύω ότι δεν σου αξίζουν ούτε να σε βρίζουμε. Η τιμωρία σου έχει έρθει ήδη από αλλού. Είσαι ένας δυστυχισμένος άνθρωπος. Ότι και να κάνεις πάντα θα είσαι δυστυχισμένος. Όσο και να αναρωτιέσαι που είναι η αγάπη, σε πληροφορώ ότι δεν θα έρθει ποτέ. Γιατί άτομα σαν και εσένα δεν τους ΑΞΙΖΕΙ αγάπη. Ο Θεός σου έδωσε το μεγαλύτερο δώρο. Την αγάπη εκατομμυρίων ανθρώπων την οποία ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ σαν και εσένα δεν μπορούν να εκτιμήσουν. Οι προσευχές σου επάνω στην σκηνή δεν θα εισακουστούν ποτέ. Θα μείνεις μόνος σαν τον Μίδα στο παλάτι της δυστυχίας σου, μέχρι το τέλος. Χωρίς φίλους, χωρίς αγάπη, χωρίς τίποτα.
Κυρίες και κύριοι. ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ W.A.S.P. ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ. Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ... LONG LIVE THE KING OF MERCY (FOR HIM).
Γιώργος Καραγιάννης
