Οι Σουηδοί YEAR OF THE GOAT αποτελούν ακόμα ένα μαργαριτάρι στο περιδέραιο που στολίζουν οι GHOST, WITCHCRAFT, DEVIL’S BLOOD και ασχολείται με το απόκρυφο και την λατρεία της 60-70’s μουσικής σκηνής. Το πρώτο άλμπουμ τους με τίτλο “Angel’s Necropolis” μόλις κυκλοφόρησε και πραγματικά έρχεται να προστεθεί σε μια χρονιά πολύ καλών κυκλοφοριών για τον χώρο. Ακουστικά περάσματα, Hammond, ψυχεδέλεια και κλασικό ροκ, συντονίζονται και περνιούνται από το φίλτρο των πρώιμων BLACK SABBATH, ATOMIC ROOSTER, IRON BUTTERFLY, 13TH FLOOR ELEVATORS. Μια μύξη ψυχεδέλειας και πρώιμου Hard rock, που συναρπάζει. Ακούστε στο σαγηνευτικό “Voice of a dragon” με τις μεσαιωνικές παραπομπές του και τις αναφορές του σε ELOY, CREAM, BLACK SABBATH. Αλλαγές ρυθμών και συναισθημάτων, πολλές φορές μέσα σε δευτερόλεπτα, Hendrix-ικά wha wha και παλιομοδίτικα σόλο, όλα μαζί ηχούν σαν μια «σκοτεινή» απάντηση στην ισοπέδωση των καιρών μας.
Το σχήμα δεν φείδεται των μελωδικών δεύτερων φωνητικών, για τη δημιουργία ατμόσφαιρας, που θα ταίριαζε στις παλιές ταινίες τρόμου της Βρετανικής Hammer. Παράλληλα η λατρεία του στις ψυχεδελικές αναφορές και τα τέλη των 60’s και αρχές των 70’s, το κάνει προσιτό στους φίλους του καθαρόαιμου Hard rock. Τεχνικό, καλοπαιγμένο, με δυνατές συνθέσεις, βλέπε το ομώνυμο, το “For the king” αλλά και το “This will be mine”, το άλμπουμ αυτό αποτελεί μια πρόταση για κάθε φίλο σχημάτων σαν τους GRAVEYARD, DEVIL’S BLOOD και άλλων παρόμοιας αισθητικής. Φανταστείτε τη ροκ εκδοχή των MERCYFUL FATE. Κρατήστε τις «δαιμονικές» μελωδίες, το επικό αίσθημα, κάντε τα φωνητικά, πιο βατά και πιο «χαμηλά» και προσθέστε πολύ «όργανο» και συγχορδίες, αντί για μεταλλικά riff. Το αποτέλεσμα δικαιώνει και τα κρεσέντο μέσα στο τραγούδι, επιβεβαιώνουν την θέση στου σχήματος, σε αυτό το νέο παρακλάδι της μεταλλικής σκηνής. Είναι προφανές πλέον ότι δεν μιλάμε για μεμονωμένα περιστατικά, αλλά μια νέα σκηνή, που έρχεται στον αντίποδα του black metal, με σοβαρότητα, μουσική υπευθυνότητα και τις ρίζες της βαθιά στην ροκ παράδοση, να διεκδικήσει μερίδιο από την αναγνώριση.
Αν οι DEMON, της δεύτερης περιόδου, με την έντονη μελωδία, είναι της αρεσκείας, σας, τότε εδώ έχετε μια πιο ροκ εκδοχή τους, που σε σημεία, η επαφή της με τα 70’s, θα τρόμαζε τους FIREBIRD, SPIRITUAL BEGGARS, για την βαθιά γνώση της εποχής και την απόδοση της μουσικά με όρους σημερινούς. Το στιχουργικό κομμάτι, πάλι, ταγμένο στην λατρεία της αριστεράς οδού, παίζει σημαντικό ρόλο, μιας και μιλάμε για τραγούδια που πρακτικά αποτελούν ύμνους στην «Ελεύθερη θέληση» και τον Κύριο του Σκότους όπως το “I ll die for you”. Αν το συγκεκριμένο είδος στιχουργικής σας αρέσει ή απλά παραμένετε στην καλή μουσική και μόνο, οι YEAR OF THE GOAT αποτελούν μια πολύ καλή πρόταση.
7,5 / 10
