Ένα ακόμη ελληνικό συγκρότημα μας έκανε την τιμή να μας καλέσει σε ένα «άτυπο», θα μπορούσε να πει κάποιος, studio report. Δεδομένης της αγάπης μου προς την ελληνική σκηνή, ειδικά του heavy / power, ήταν αδύνατο να αρνηθώ. Τα δύο, μοναδικά, μέλη του συγκροτήματος, Ανδρέας Σωτηρόπουλος (κιθάρες) και Σπύρος Χαραλάμπους (τύμπανα) με υποδέχθηκαν στο δικό τους χώρο και μετά από σχετική κουβεντούλα ξεκινήσαμε την προακρόαση του νέου τους concept δίσκου “Afterbirth”, στο οποίο ρόλο τραγουδιστή ανέλαβε ο Mats Leven (Malmsteen, CANDLEMASS, AT VANCE). Πριν διαβάσετε την πρώτη μου άποψη για το δίσκο τα παιδιά απαντούν σε ερώτηση και αναλύουν το στιχουργικό περιεχόμενο του δίσκου.
Ποιες δυσκολίες και προκλήσεις συναντήσατε κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων;
Μετά το “Tales beyond oblivion”, μιας και οι δυο μας ήμασταν πλέον το line up της μπάντας, αποφασίσαμε να στήσουμε τον επόμενο δίσκο με τη γνωστή συνταγή, δηλαδή να βρούμε μουσικούς (μπάσο, κιθάρα, φωνή) και να δουλέψουμε όλοι μαζί σε συνθέσεις που ήδη σε μεγάλο βαθμό υπήρχαν. Το σχέδιο αυτό απέτυχε παταγωδώς για πολλούς λόγους, με βασικότερο όλων τον ανθρώπινο παράγοντα. Αποφασίσαμε τελικά μετά από αρκετά χρόνια, και αυτή ήταν και η μεγαλύτερη δυσκολία και καθυστέρηση, πως ο τρόπος αυτός δε θα λειτουργούσε για εμάς. Έτσι παραμείναμε οι δυο μας ο πυρήνας της μπάντας, και αναζητήσαμε συνεργασίες με ανθρώπους επαγγελματίες για το ηχητικό και το γραφιστικό μέρος του “Afterbirth”. Ηχογραφήσαμε τα τύμπανα στο N.U.R.V studio με το Γιώργο Αλαμάρα, και όλα τα υπόλοιπα όργανα μαζί με τη μίξη μόνοι μας σε home studio. Περιττό να αναφέρουμε βέβαια τις οικονομικές δυσκολίες του να κάνουν μια σοβαρή δισκογραφική δουλειά δυο άτομα μόνα τους. Το εξώφυλλο που έγινε από το Yang Xueguo, τα φωνητικά από το Mats Leven και το mastering από τον Jens Bogren παραδόξως δεν παρουσίασαν καμία δυσκολία παρά την απόσταση. Οι άνθρωποι ήταν επαγγελματίες, έκαναν φοβερή δουλειά και μέσα στα χρονικά περιθώρια που είχαμε θέσει. Και η σύγκριση γίνεται πάντα με Έλληνες οι οποίοι θα αμείβονταν, και όχι στο τζάμπα, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Τέλος, υπήρχε και το ζήτημα του self financed release, που βέβαια ήταν απλά χρονοβόρο μιας και ξέραμε ήδη αρκετά άτομα στο χώρο που ασχολούνται με αυτό το θέμα.
1. Insights of solitude
Το πρελούδιο του πνευματικού ταξιδιού του ήρωα. Η στιγμή που περνάει τη λεπτή γραμμή μεταξύ πραγματικότητας και υποσυνείδητου.
2. Behind the veils of light.
Άφιξη σε ένα μέρος που μοιάζει ανησυχητικά με το χριστιανικό παράδεισο. Και η τραγική συνειδητοποίηση ότι το μέρος αυτό όχι μόνο δεν προκαλεί αίσθημα ευφορίας, αλλά σαν άυλο μαύρο, περικυκλώνει όλη του την ύπαρξη.
3.Shining dark
Η πρώτη προσπάθεια αντιμετώπισης της κατάστασης. Θλίψη, απόγνωση αλλά όχι θυμός. Παθητικότητα, αποδοχή και νοσταλγία για το μέρος που έμεινε πίσω, καθώς και για την εικόνα την οποία είχε ο ήρωας για τον παράδεισο, εικόνα η οποία βέβαια έχει απομυθοποιηθεί εντελώς.
4.Traces of a King
Ο βασιλιάς, στην κλασική απεικόνιση του ως μεσαιωνικός ηγεμόνας εμφανίζεται με σάρκα και οστά μπροστά στον ήρωα, ο οποίος ενδίδει στην ανάγκη του να υπηρετήσει, βρίσκοντας έτσι κάποιο νόημα στη ζωή του. Όταν τελικά συναντιούνται πρόσωπο με πρόσωπο, ο ήρωας βλέπει πως ο βασιλιάς είναι απλά μια εκδοχή του εαυτού του και τότε ο βασιλιάς γίνεται στάχτη .
5. Awake the shadows
Η οργή του ήρωα σε όλο της το μεγαλείο. Όντας παντοδύναμος μέσα στο “όνειρό” του, ο ήρωας γίνεται στοιχείο της φύσης και σαν βιβλικός θεός, σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα του, προσπαθώντας να πάρει εκδίκηση από ένα Θεό ο οποίος με την απουσία του ξύπνησε το σκοτάδι μέσα στον άνθρωπο.
6.Gods of treason
Μετά την καταστροφή, η φύση ξαναγεννιέται και ο ήρωας καταλαβαίνει
πώς πρέπει να βρει το δρόμο του όχι μέσα από τη βία και την επίδειξη δύναμης, αλλά με το να στραφεί προς τον εαυτό του. Απογοητευμένος από κάθε ιδέα θεού, ανακαλύπτει σιγά-σιγά την πίστη στον άνθρωπο.
7. Shade and dust
Συλλογιζόμενος τον άνθρωπο και τις εξαρτήσεις του, ο ήρωας συναντάει ένα θηλυκό ον που χωρίς να του μιλήσει τον προσκαλεί σε ένα ατελείωτο ταξίδι και καταλήγουν να είναι σύντροφοι. Για άλλη μια φορά, αποδεικνύεται πως είναι ο εαυτός του. Μια θηλυκή μορφή, η εξιδανικευμένη σύντροφος που πάντα ήθελε, η οποία τελικά γίνεται σκόνη με την αποκάλυψη αυτής της αλήθειας.
8. The serpent hunt
Ένα από τα αρχαιότερα φιλοσοφικά μοτίβα της ανθρωπότητας, το φίδι που κυνηγάει την ουρά του, σύμβολο του κύκλου ζωή-θάνατος. Ο ήρωας αντιλαμβάνεται πόσο αυτός ο κύκλος στερείται νοήματος, καθώς και τη ματαιότητα του ανθρώπου που ψάχνει να δικαιολογήσει την ύπαρξη του.
9. Dishonor lies in heaven
Ο ήρωας, έχοντας φτάσει την πνευματική ωριμότητα στο ταξίδι του, κηρύττει σε ένα κοινό το οποίο στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, πως η θρησκεία, σαν κατασκεύασμα του ανθρώπου, καταστρέφει τον άνθρωπο και με σκοπό τη χειραγώγηση τον κάνει να πιστεύει σε θεότητες αντί για τον ίδιο του τον εαυτό.
10. Time speaks with sorrow tears
Σε ένα μέρος όπου ο χρόνος και οι άνθρωποι απουσιάζουν, τι σημασία έχει η γνώση, η υστεροφημία και οτιδήποτε άλλο θνητό και πεπερασμένο; Ο ήρωας ανακαλύπτει πως η μοναξιά και οι εμπειρίες του τον έχουν κουράσει, αρχίζει και παραιτείται από τη “ζωή”, βρίσκοντας πλέον την ιδέα του θανάτου πολύ ελκυστική.
11. Twilight
Ο θάνατος του πνεύματος, του συναισθήματος και της ίδιας της θέλησης. Σε ένα μέρος που είναι κατασκεύασμα του μυαλού του, ο ήρωας βαδίζει οικειοθελώς προς τον τάφο του, και γύρω του η φύση πεθαίνει σιγά-σιγά. Οι εικόνες από την πραγματική ζωή, μοιάζουν πλέον με τα όνειρα κάποιου αλλού, άγνωστου ανθρώπου.
12. Afterbirth
Μέσα στον τάφο που ο ίδιος έφτιαξε με τη σκέψη του, ο ήρωας συνομιλεί με τον εαυτό του. Έναν εαυτό σίγουρο και απαλλαγμένο από πάθη και εξαρτήσεις. Μέσα από τη συζήτηση θα κάνει τα τελευταία βήματα στον φανταστικό κόσμο, ώστε να επιστρέψει στην πραγματικότητα, έχοντας βρει τη δύναμη μέσα του. Παρόλα αυτά, δυσκολεύεται να απαρνηθεί τον κόσμο που έχτισε, και φεύγει από εκεί με πίκρα και νοσταλγία.
“Afterbirth”
Μέχρι να έρθει η ημερομηνία κυκλοφορίας του, όπου θα έχω την δυνατότητα να το ακούσω πάνω από μία φορά και να σχηματίσω μια ολοκληρωμένη άποψη σας παραθέτω τις πρώτες μου εντυπώσεις.
Ο δίσκος διαθέτει χορταστική διάρκεια, κοντά 72 λεπτά, με πολύ καλό ήχο, δεδομένου ότι το συγκρότημα αποτελείται από δύο μουσικούς που έκαναν το παν για να μπορέσουν να υλοποιήσουν τα όνειρά τους. Μέσα σε όλα και η εκπληκτική τεχνική που διαθέτουν με αποτέλεσμα ο δίσκος να διαθέτει έξυπνές εναλλαγές και να μην έχει το ίδιο ύφος από το πρώτο τραγούδι ως το τελευταίο. Ο δίσκος ξεκινά με μία αγχωτική και απαισιόδοξη εισαγωγή, που όμως ταιριάζει απόλυτα στο concept όπως θα διαβάσετε παραπάνω. Τα τραγούδια είναι μοιρασμένα σε doom και power metal με μία όμορφη 70’s αισθητική, η οποία πλάθεται όμορφα από τα πλήκτρα. Μάλιστα στο τραγούδι “The serpent hunt” μου θύμισαν περίοδο “Time” (MERCYFUL FATE). Οι επιρροές ποικίλουν με αυτή των CANDLEMASS και RAINBOW, DIO να αποτελούν την βάση για την δημιουργία των τραγουδιών. Από την άλλη ο Mats Leven αποδεικνύει πόσο καλός τραγουδιστής είναι, τόσο στο doom όσο και στο power φέρνοντας εις πέρας ακόμα και τα prog σημεία του “Dishonor lies in heaven”. Η ακρόαση έκλεισε με το καλύτερο τραγούδι, το ομώνυμο, στο οποίο θα ακούσετε όλα τα θετικά στοιχεία που διαθέτει ο δίσκος. Ακουστικές κιθάρες, εκπληκτικά solos, δυναμικοί ρυθμοί και υπέροχες μελωδίες.
Μία ακόμη καλή ελληνική δουλειά που μπορεί να σταθεί επάξια σε ανάλογες του εξωτερικού, έρχεται να προστεθεί στις αρκετές που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια. Η ελληνική metal σκηνή δείχνει ότι έχει να προσφέρει και δη η heavy / power. Αναμένω την επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας του δίσκου όπου θα έχω την δυνατότητα να το ακούσω αρκετές φορές και θα μπορέσω να παρουσιάσω μια ολοκληρωμένη άποψη.
Παναγιώτης Δημητρόπουλος
