Τι έχουμε εδώ… Οι PERFECT DAY αποτελούνται από τρία μέλη των γνωστών και μη εξαιρετέων Iταλών LABYRINTH, δηλαδή των Roberto Tiranti, Andrea Cantarelli και τον Alessandro Bissa. Μια δόση νοσταλγίας σε πιάνει αναφέροντας το όνομα LABYRINTH, οι οποίοι με την υπερ-δισκάρα “Return to heaven denied” είχαν κερδίσει μια θέση στην καρδιά των απανταχού οπαδών του power metal. Μετά απ’ αυτόν το δίσκο, που ακόμη και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια μνημονεύεται ως διαμάντι του είδους, κάποιες άστοχες επιλογές και κυκλοφορίες του συγκροτήματος τους έφεραν σ’ αυτό που ονομάζουμε «μουσικό περιθώριο»… Τα χρόνια πέρασαν και αυτό το “timing” που έχασαν τότε οι Iταλοί, αγωνίζονται χρόνια να το ξαναποκτήσουν… Γι’ αυτό άλλωστε και κυκλοφόρησαν το δεύτερο μέρος του “Return to heaven denied” πριν μερικά χρόνια. Κομματάκι δύσκολο αλλά μακάρι να διαψευστώ. Το νέο αυτό project εννοείτε δεν έχει απολύτως καμία σχέση μουσικά με τους LABYRINTH της παλιάς εποχής, αλλά επειδή στη μουσική –όπως και για τον μουσικό- είναι δύσκολο να υπάρξει «παρθενογέννεση», ορισμένα στοιχεία για τους συμμετέχοντες πιστεύω έπρεπε να ειπωθούν (με εξαίρεση τον Alessandro Pissa ο οποίος και εντάχθηκε πρόσφατα σχετικά στους LABYRINTH)… Όχι όπως προανέφερα, οι PERFECT DAY δεν παίζουν power metal, ούτε είναι η συνέχεια των LABYRINTH, ούτε καν heavy metal δεν παίζουν θα έλεγα… Ο συγκεκριμένος δίσκος είναι hard rock και παραπέμπει σε post–grunge αμερικανικές καταστάσεις της αρχής της δεκαετίας του ’90. Oι μελωδικές φωνητικές γραμμές κυριαρχούν σ’ όλη την διάρκεια του δίσκου, δημιουργώντας οπωσδήποτε μια μουσικά ευχάριστη ατμόσφαιρα και εν τέλει ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα… Αλλά ως εκεί… Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο… Οι λάτρεις του είδους σίγουρα θα ταυτιστούν περισσότερο με τραγούδια του ομώνυμου ντεμπούτου των PERFECT DAY… εγώ με την σειρά μου όμως θα ακούσω άλλη μια φορά το “Return to heaven denied” –το part one εννοείται- και θα συνεχίζω να ονειρεύομαι το τι θα μπορούσε να είχε καταφέρει μια μπάντα αν συνέχιζε να «δημιουργεί»…
6 / 10
Ιάσονας Φίλης
